Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Το άλμπουμ Pyramid των The Alan Parsons Project, είναι ένας από τους απόλυτους 70ς δίσκους της δεκαετίας του ’70 και στη συνέχεια θα εξηγήσω τον λόγο…
Στην δεκαετία του ’70 είχε γίνει της μόδας (;), έτυχε (;), πουλούσε ως θέμα (;) αν οι αιγυπτιακές πυραμίδες έκρυβαν πράγματι κάποια μυστικά. Δηλαδή, πώς το εμβαδόν της μιας από αυτές ισούται με την απόσταση της Γης από την Σελήνη, πώς ο ήλιος ευθυγραμμίζεται με κάποιο άνοιγμα σε κάποια άλλη, με ποιον τρόπο τις είχαν χτίσει οι Αιγύπτιοι κλπ. Κι από κει και πέρα, περνούσαμε σε φάσεις με εξωγήινους πολιτισμούς, όπως στα βιβλία του Ελβετού συγγραφέα Erich von Däniken, στα οποία υποστήριζε ότι εξωγήινοι είχαν επηρεάσει τους αρχαίους πολιτισμούς των ανθρώπων και πάει λέγοντας.
Σε όλα αυτά προσθέστε το «μυστήριο» του Τριγώνου των Βερμούδων, ξεκινώντας με την εξαφάνιση της πτήσης 19, περνούσε στο Πείραμα της Φιλαδέλφειας και, όπως θα διαπιστώσετε, από αυτή την άποψη η δεκαετία του ’70 ήταν μια πολύ busy εποχή. Μάλιστα, μέσα στη δεκαετία του ’80 γυρίστηκαν ταινίες με σχετικά θέματα. Στο εξώφυλλο του The Dark Side of The Moon των Pink Floyd υπάρχει μια πυραμίδα. Στο αμερικανικό δολάριο είναι τυπωμένη μια πυραμίδα.
O Alan Parsons (στην κονσόλα) και ο Eric Woolfson (όρθιος με τα μαύρα ρούχα) στο στούντιο
Στο σπίτι μου υπήρχαν στοίβες από τέτοια βιβλία κι έτσι το Pyramid των Alan Parsons Project ήταν πολύ μέσα στην εποχή του επειδή ο κεντρικός του άξονας είναι οι πυραμίδες στη Νεκρόπολη της Γκίζας, οι οποίες χτίστηκαν το 2500-2600 π.Χ. Οι πλευρές και των τριών πυραμίδων της Γκίζας ήταν αστρονομικά προσανατολισμένες σε βορρά-νότο και ανατολή-δύση σε ένα μικρό κλάσμα μιας μοίρας. Η διάταξη των πυραμίδων είναι μια αναπαράσταση του αστερισμού του Ωρίωνα, σύμφωνα με την αμφισβητούμενη θεωρία συσχέτισης του Ωρίωνα.
Την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το Pyramid, οι Grateful Dead έπαιξαν ζωντανά στο σύμπλεγμα των πυραμίδων της Γκίζας, ηχογραφώντας στις 15 και 16 Σεπτεμβρίου το άλμπουμ Rocking the Cradle: Egypt 1978, το οποίο τελικά κυκλοφόρησε το 2008.
Επομένως, καθένας μπορεί να καταλάβει ότι εκείνη την εποχή υπήρχε μια μανία με αυτά τα τεράστια οικοδομήματα και με τα μυστήρια που μπορεί να έκρυβαν.
Και η γοητεία που ασκούν οι πυραμίδες, δεν σταμάτησε. Για παράδειγμα, το 1993 ο Jaz Coleman των Killing Joke ηχογράφησε φωνητικά στην Αίθουσα των Βασιλέων της Μεγάλης Πυραμίδας της Γκίζα για τρία τραγούδια που συμπεριλήφθηκαν στο άλμπουμ Pandemonium.
Ας συνεχίσουμε όμως με το κύριο θέμα μας…
Σε επίπεδο παραγωγής, το Pyramid είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος. Ο Alan Parsons, o οποίος στην χώρα μας έγινε ευρύτερα γνωστός από τα άλμπουμ Tales of Mystery and Imagination (1976) και Eye In the Sky (1982), δεν ήταν κανένας τυχαίος. Αν έχετε παρακολουθήσει το The Beatles: Get Back, το 8ωρο ντοκιμαντέρ του Peter Jackson για τους Beatles, παραγωγής 2021, ίσως προσέξατε τον Parsons, ο οποίος εργάστηκε ως νεαρός ηχολήπτης (χειριστής μπομπινόφωνου – έτσι αναφέρεται) στα άλμπουμ των Σκαθαριών, Abbey Road και Let It Be. Χωρίς το μούσι με το οποίο τον γνωρίσαμε αργότερα, βέβαια.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τους Wings του Paul McCartney, με τους Hollies, με τους Pink Floyd στο The Dark Side of the Moon, αλλά και με τους Αμερικάνους Ambrosia. Ο Parsons ήταν αυτός που πρόσθεσε το σαξόφωνο του Phil Kenzie, στο «Year of the Cat» του Al Stewart…
Ο Parsons τόλμησε να απορρίψει την πρόταση των Pink Floyd να συνεργαστεί μαζί τους στο Wish You Were Here και άρχισε να γράφει το πρώτο του άλμπουμ που είχε τίτλο Tales of Mystery and Imagination και είχε ως θέμα τις ιστορίες τρόμου του Edgar Allan Poe. Αυτή ήταν η αρχή για τους The Alan Parsons Project, τους οποίους δημιούργησε μαζί με τον Σκωτσέζο πιανίστα Eric Woolfson.
Ούτε όμως ο Woolfson ήταν κανένας τυχαίος. Από το 1963 και μετά έγραφε τραγούδια για καλλιτέχνες όπως η Marianne Faithfull, ο Joe Dassin, οι Tremeloes, οι Marmalade, ενώ συνεργάστηκε με τους Andrew Lloyd Webber και Tim Rice και ήταν κολλητός με τους 10cc. Όταν το 1974 έγινε μάνατζερ καλλιτεχνών, ανέλαβε τον Carl Douglas που εκείνη την χρονιά γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το «Kung Fu Fighting», ένα τραγούδι με το οποίο αναστέναζαν οι πίστες ανά τον κόσμο, σε ηχοληψία και παραγωγή, ποιανού άλλου; Του Alan Parsons.
Έτσι έγινε η γνωριμία του Woolfson με τον Parsons και μαζί δημιούργησαν ένδεκα άλμπουμ που έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 50 εκατομμύρια αντίτυπα.
Alan Parsons
Σε κάθε άλμπουμ των Alan Parsons, o Woolfson τραγουδούσε τον οδηγό της φωνής και κατόπιν καλούσαν τραγουδιστές που τραγουδούσαν με βάση αυτό τον οδηγό.
Στο Tales of Mystery and Imagination, για παράδειγμα, ο Arthur Brown τραγουδάει το «The Tell-Tale Heart», ενώ τα «The Cask of Amontillado» και «To One in Paradise» ερμηνεύει ο Terry Sylvester των Hollies.
Θεματικό ήταν και το επόμενο άλμπουμ των The Alan Parsons Project που κυκλοφόρησε το 1977 με τίτλο I Robot και αντλούσε έμπνευση από τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας με ρομπότ του Isaac Asimov. Επρόκειτο για ιστορίες φιλοσοφικού προβληματισμού όπου ο Asimov οριοθετεί τους βασικούς νόμους της ρομποτικής: ο πρώτος νόμος είναι ότι το ρομπότ δεν πρέπει να βλάπτει ανθρώπους ούτε και να μένει αδρανές όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο. Ο δεύτερος νόμος είναι ότι το ρομπότ πρέπει να υπακούει σε κάθε οδηγία που του δίνει ο άνθρωπος και ο τρίτος ότι το ρομπότ πρέπει να αποφεύγει ενέργειες ή καταστάσεις που ενδεχομένως θα έβλαπταν το ίδιο.
Χάρη στις επαφές του Parsons και του Woolfson με τους καλλιτέχνες με τους οποίους συνεργάζονταν, στο άλμπουμ αυτό συμμετείχαν μουσικοί όπως ο Steve Harley και ο Duncan Mackay των Cockney Rebel, σχεδόν όλη η σύνθεση των Pilot, ο κιθαρίστας Ian Bairnson, ο David Paton (αργότερα συνεργάτης της Kate Bush, των Camel κ.α.), ο ντράμερ των Pilot, Stuart Tosh (αργότερα έπαιξε με τους 10cc και τους Camel), ο τραγουδιστής των Hollies, Allan Clarke και άλλοι.
Το Pyramid, το τρίτο τους άλμπουμ, κυκλοφόρησε το 1978 και ανοίγει με μια μελωδική γραμμή παιγμένη με harpsichord, ενώ εμπλουτίζεται από διάφορους «διαστημικούς» ήχους προδιαθέτοντας τον ακροατή για ένα μυστηριώδες ταξίδι.
Οι Parsons και Woolfson συνεργάζονται και πάλι με την αφρόκρεμα: στα τύμπανα κάθεται ένα άλλο μέλος των Steve Harley & Cockney Rebel, o Stuart Elliott, ο οποίος αργότερα συνεργάστηκε με πολύ κόσμο, όπως η Kate Bush, ο Al Stewart, ο Roger Daltrey, ο Paul McCartney και άλλοι.
Ο Parsons επανάφερε τον σαξοφωνίστα Phil Kenzie (είχαν γνωριστεί κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του Let it Be των Beatles), ο οποίος συνεργάστηκε, μεταξύ πολλών άλλων, με τους Eagles, τον Graham Nash, την Carly Simon, τον David Crosby, τους Black Sabbath, τον David Bowie. Τα φωνητικά ανέλαβε μια πλειάδα τραγουδιστών με κορυφαίο τον Colin Blunstone των Zombies.
To Pyramid πήγε καλά εμπορικά και χάρη στην ποιοτική παραγωγή του προτάθηκε για βραβείο Grammy ως καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς από την πλευρά της ηχοληψίας.
Μετά την επιτυχία του τραγουδιού «Don't Answer Me» το 1984, οι Alan Parsons Project άρχισαν να απασχολούν πιο σπάνια την επικαιρότητα κυκλοφορώντας κι άλλες δουλειές με διάφορους συνεργάτες, μέχρι που από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 οι δυο βασικοί συντελεστές ακολουθούν σόλο καριέρες, με εξαίρεση τη συνεργασία τους στο άλμπουμ Freudiana (1991), ενώ το 2014 κυκλοφόρησε το The Sicilian Defence που οι δυο μουσικοί είχαν ηχογραφήσει μόνοι τους το 1979 και παρέμενε ακυκλοφόρητο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Klaus Schulze: Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του krautrock
Harvest Records: Ένα label παλαιάς εσοδείας, σαν το καλό κρασί...
Κraftwerk: Άνθρωποι, μηχανές και μουσική
Ο Phil Manzanera και οι 801...
Daevid Allen & Gong: Σύντομη αναδρομή σε μια διαστημική καριέρα...
Δύναμη και πάθος: Πενήντα (και κάτι) χρόνια Eloy...
Conny Plank: Ο θόρυβος και οι δυνατότητές του...
Tangerine Dream: Η συναυλία τον Αύγουστο του 1983 στον Λυκαβηττό (video)
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
