Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Στη διάρκεια των πρώτων τους εμφανίσεων μπροστά σε ένα κοινό που το αποτελούσαν ως επί το πλείστον φίλοι της μπάντας από το Λος Άντζελες, οι Germs ξεχώριζαν για το θόρυβο και το χαμό που προκαλούσαν. Στη πρώτη τους κιόλας ζωντανή εμφάνιση, ο Darby Crash, ο τραγικός τραγουδιστής τους, έχωσε το μικρόφωνο σε ένα βάζο με φιστικοβούτυρο και πασαλείφτηκε με γλυκόριζα. Η μπάντα μπορεί να μην είχε ακόμα δικά της τραγούδια, αλλά η τάση της για σκάνδαλα ήταν ολοφάνερη σε κάθε της συναυλία. Συχνά ξεσπούσαν καβγάδες, καρέκλες διαλύονταν (πάνω σε πλάτες ή κεφάλια), μικρόφωνα εκτοξεύονταν από τη μια άκρη στην άλλη. Κοινώς, ένα υγιές punk rock χάος. Αν κάπου κάπου έσταζε και λίγο αίμα, ακόμα καλύτερα…
H κλασική σύνθεση των Germs:Lorna Doom, Pat Smear, Darby Crah, Don Bolles
Στη διαφημιστική αφίσα για το ντοκιμαντέρ της Penelope Spheeris The Decline of Western Civilization, μια πρώιμη ματιά στην punk σκηνή του Λος Άντζελες, υπήρχε μια φωτογραφία του Darby Crash ενώ είναι ξαπλωμένος ανάσκελα πάνω στη σκηνή. Τα μάτια του είναι κλειστά και στο δεξί του χέρι σφίγγει ένα μικρόφωνο στο ύψος του προσώπου του – μοιάζει νεκρός ή σαν ένας ετοιμοθάνατος που πασχίζει να πάρει την τελευταία του ανάσα. Στο μέτωπο και στο στήθος του διακρίνονται σημάδια, ίσως από μαρκαδόρο, ενώ από το μισάνοιχτο στόμα του φαίνεται να κυλάει κάτι σαν αίμα.
Όσο το κοινό των Germs μεγάλωνε (οι φανατικοί ήταν γνωστοί ως «Circle One» και ξεχώριζαν φορώντας ένα μαύρο περιβραχιόνιο με ένα μπλε κύκλο – το σήμα των Germs), τόσο μεγάλωνε η επιθυμία του Crash να εντυπωσιάζει βασανίζοντας το κορμί του. Εντάξει, παλιότερα το είχε κάνει ο Iggy, πιο πρόσφατα ο Sid, αλλά ο Darby έδειχνε μια διάθεση να παραβιάσει τα όρια φτάνοντας εκεί που άλλοι δεν ήταν πρόθυμοι να φτάσουν. Ήταν χαρισματικός, ένας εικοσάχρονος νιχιλιστής που είχε γεννηθεί σαν Jan Paul Beahm τον Σεπτέμβριο του 1958 στην Πόλη των Αγγέλων και που όταν αιμορραγούσε πάνω στη σκηνή, παρέσυρε το κοινό σε μια βίαιη έκσταση. Σε κάποια φάση του ντοκιμαντέρ της, η Spheeris του ζητάει να εξηγήσει το λόγο των αυτοτραυματισμών του. «Στην αρχή το έκανα για να μη βαριέμαι…», απαντάει σχεδόν αδιάφορα ο Darby. Ο τραγουδιστής των Germs δεν θα προλάβαινε ποτέ να δει τον εαυτό του στην οθόνη. Τον Ιούλιο του 1981, όταν το ντοκιμαντέρ της Spheeris κυκλοφόρησε σε επιλεγμένες αίθουσες, ο Crash συμπλήρωνε ήδη επτά μήνες στον τάφο.
Στις αρχές του 1980, τα περισσότερα κλαμπ στο Λος Άντζελες είχαν βγάλει απαγορευτικό για τους Germs. Εκείνοι προσπάθησαν να ξεγελάσουν ιδιοκτήτες και μάνατζερ αλλάζοντας όνομα (G.I. ή Germs Incognito), αλλά το όνομά τους μονίμως βρισκόταν στην κορυφή της μαύρης λίστας.
Καθώς τα έκτροπα στις εμφανίσεις των Germs έπαιρναν σοβαρές διαστάσεις, η εξάρτηση του Crash από τα ναρκωτικά μεγάλωνε. Παραπατούσε στη σκηνή, ξεχνούσε τους στίχους και πολλές από τις εμφανίσεις της μπάντας πήγαιναν κατά διαόλου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κιθαρίστα Pat Smear: η βία ήταν δεδομένη, οι φαν την απολάμβαναν και ο Darby ήταν μονίμως η σπίθα που την πυροδοτούσε.
Τα ναρκωτικά ήταν η κύρια λύση προκειμένου ο Darby να μην αισθάνεται πόνο. Σε κάποιο άλλο απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ της Spheeris, τον βλέπουμε καθισμένο σε ένα τραπέζι να τρώει ένα σάντουιτς με τηγανητό αυγό. Πίσω του, στον τοίχο, υπάρχει ένα απόκομμα από την London Evening News που αναφέρει τις κατηγορίες σε βάρος του Sid Vicious για τη δολοφονία της Nancy Spungen. Η Spheeris ρωτάει τον Crash ποια ναρκωτικά παίρνει όταν βρίσκεται στη σκηνή. Πριν αρχίσει να παραθέτει λεπτομερώς τις ουσίες, ο Crash σηκώνει για λίγο το κεφάλι από το σάντουιτς και λέει ξερά: «Οτιδήποτε».
Μέχρι τον Απρίλιο του 1980, οι συναυλίες των Germs σπανίως είχαν αίσιο τέλος, αν είχαν καθόλου. Συχνά διακόπτονται πρόωρα εξαιτίας της βίας ανάμεσα στο κοινό ή των σπασμωδικών κινήσεων του Crash που παρατάει το μικρόφωνο για να το ξαναπιάσει και να ψελλίσει ασυνάρτητες λέξεις. Οι στίχοι χάνονται. Οι όποιες συνθετικές του ικανότητες ασφυκτιούν. Απολύει τον ντράμερ Don Bolles και τον αντικαθιστά με έναν παλιόφιλο, τον Rob Henley, που δεν σκαμπάζει και πολλά από τύμπανα. Το συγκρότημα πνέει τα λοίσθια, το κοινό του συγκρούεται με την αστυνομία. Μετά από άλλη μια άθλια συναυλία στις 26 Απριλίου 1980, ο Darby αποσύρεται για λίγο στη Βρετανία και αλλάζει στυλ επηρεασμένος από τους Adam and the Ants. Παίρνει βάρος. Όταν επιστρέφει στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθεί να δώσει πνοή σε μια νέα μπάντα, τους The Darby Crash Band, που απλώς πραγματοποιούν μερικές εμφανίσεις με τον Darby να βάφει το πρόσωπό του με τα χρώματα του πολέμου.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1980, η «κλασική» σύνθεση των Germs επανασυνδέεται για μια εμφάνιση στο κατάμεστο Starwood Club του Λος Άντζελες Ο Bolles, ο Smear και η μπασίστρια Lorna Doom συνοδεύουν έναν Darby Crash που σε κάποια στιγμή απευθύνεται προφητικά στο ακροατήριο: «Δώσαμε αυτή τη συναυλία για να δείτε πώς ήταν τότε που ήμασταν στη γύρα. Δεν πρόκειται να το ξαναδείτε». [Η συγκεκριμένη συναυλία ηχογραφήθηκε και το 2010 κυκλοφόρησε σε CD από την Rhino Handmade και το 2019 σε διπλό βινύλιο από την Run Out Groove με τίτλο Live at the Starwood 12/3/80].
Όταν σίγησαν οι τελευταίες νότες και το Starwood άδειασε από κόσμο, ο Darby Crash αγόρασε ηρωίνη αξίας 400 δολαρίων. Όλα δείχνουν ότι ήθελε να ξεμπερδεύει, ίσως επειδή επιδίωκε την αθανασία ενός σταρ που είχε λάμψει για πολύ λίγο στο ροκ στερέωμα, ίσως επειδή γύρευε ένα ρομαντικό τέλος με κίνητρο την ιδέα ότι ο κόσμος θα τον θυμόταν για χρόνια και οι φαν θα φορούσαν μπλουζάκια με τη φωτογραφία του τυπωμένη. Εξάλλου, όπως είχε πει σε φίλους, ήθελε να αυτοκτονήσει, να πεθάνει νέος. Ήθελε ένα άγαλμα για να τον θυμούνται.
Στις 7 Δεκεμβρίου, ο Crash και η φίλη του, Casey Cola, έκαναν ένα «σύμφωνο υπερβολικής δόσης» με την ηρωίνη που είχε ψωνίσει. Θα «έφευγαν» μαζί. Ο Crash έδωσε πρώτα το ναρκωτικό στη Cola, και μετά πήρε κι αυτός. Στον τοίχο έγραψε ένα σημείωμα προς τον David «Bosco» Danford, τον μπασίστα των Darby Crash Band: «Η ζωή μου, τα δερμάτινά μου, η αγάπη μου πηγαίνουν στον Bosco».
Η Casey Cola πέθανε κι εκείνη, αλλά όχι για πολύ. Σύμφωνα με την αστυνομία, τη νύχτα η καρδιά της είχε σταματήσει για λίγα λεπτά. Όταν ξύπνησε το πρωί της 8ης Δεκεμβρίου, βρισκόταν στην αγκαλιά του νεκρού Darby Crash. Αυτό ήταν το δραματικό τέλος ενός μάλλον χαρισματικού ανθρώπου που έζησε μια σύντομη ζωή, αλλά επηρέασε πολύ κόσμο. Το GI, το ένα και μοναδικό ολοκληρωμένο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Germs για τη Slash το 1979 σε παραγωγή της Joan Jett, θα γινόταν ένα από τα ιερά δισκοπότηρα του αμερικανικού punk και με το θάνατό του ο Darby Crash θα περνούσε στο θρύλο.
Όταν η είδηση του θανάτου του άρχισε να διαδίδεται, ήταν ήδη προχωρημένη 8 Δεκεμβρίου 1980. Την ώρα που το άψυχο κορμί του Crash μεταφερόταν με φορείο από ένα σπίτι, στη Νέα Υόρκη ένας τύπος ονόματι Mark Chapman έκοβε βόλτες έξω από το κτίριο «Dakota», κρατώντας στο χέρι του ένα δίσκο του John Lennon. Και όταν η πανκ σκηνή του Λος Άντζελες μάθαινε για το θάνατο του Crash, ο Lennon υπέγραφε το δίσκο του δολοφόνου του. Κι ενώ οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στο Λος Άντζελες άρχιζαν το μαραθώνιο μεταδίδοντας τραγούδια και σχόλια για τους Germs και τον εκλιπόντα τραγουδιστή τους, ο Lennon ξεψυχούσε στην είσοδο του κτιρίου όπου διέμενε. Όπως ήταν φυσικό, κάπου εκεί ο μαραθώνιος για τον Crash και την μπάντα του, πέρασε σε δεύτερη μοίρα – o θάνατος του Beatle έκλεψε όλα τα πρωτοσέλιδα του κόσμου…
Για την ιστορία: Αφού πέρασε από τους 45 Grave και (για ένα σύντομο χρονικό διάστημα) από τους Adolescents, ο Pat Smear πρόλαβε να περιοδεύσει για ένα εξάμηνο με τους Nirvana ως και να συμμετάσχει στο θρυλικό MTV Unplugged in New York, πριν συνεχίσει στους Foo Fighters του Dave Grohl, όπου και παραμένει. Μετά τους Germs, η Lorna Doom (γεν. Teresa Marie Ryan) δεν έκανε σπουδαία πράγματα σε καλλιτεχνικό επίπεδο και πέθανε από καρκίνο στις 16 Ιανουαρίου 2019. Το τελευταίο μέλος της «κλασικής» σύνθεσης των Germs, o ντράμερ Don Bolles (γεν. Jimmy Michael Giorsetti) έπαιξε με τον Smear στους 45 Grave και υπήρξε μέλος των Celebrity Skin. Συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου Lexicon Devil: The Fast Times and Short Life of Darby Crash and the Germs (Feral House, 2002).
Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, η Doom, o Smear και ο Bolles ανέσυραν τους Germs από τον τάφο με τραγουδιστή τον ηθοποιό Shane West που έπαιξε τον ρόλο του Darby Crash στην ταινία What We Do Is Secret (2007).
Το 1982 η Mohawk/ROIR κυκλοφόρησε το άλμπουμ Germicide: Live at the Whiskey, 1977, μια ζωντανή ηχογράφηση από την πρώτη περίοδο των Germs με την Becky Barton στα τύμπανα.
Το 1977 και για ένα πολύ σύντομο φεγγάρι, στους Germs έπαιξε τύμπανα η Belinda Carlisle που αργότερα δοξάστηκε με τις Go-Go’s και ως σόλο καλλιτέχνιδα, χωρίς ωστόσο να παίξει live ή να ηχογραφήσει με το συγκρότημα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
In Punk we trust: Η μικρή-μεγάλη ιστορία των Dead Kennedys...
Black Flag: Ανεμίζοντας Μαύρη Σημαία στα πεδία των σφαγών του Λος Άντζελες με τα λευκά σπίτια...
Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: Dead Kennedys - "Fresh Fruit for Rotting Vegetables"...
In Winston Smith We Trust - Όταν o Χριστός σταυρώθηκε σε έναν σταυρό από δολάρια…
The Gits: Η μαγνητική όσο και σύντομη παρουσία της Mia Zapata...
Ο Raymond Pettibon και οι τέσσερις "μπάρες" που έγραψαν (και εξακολουθούν να γράφουν) ιστορία...
ΡΙΓΗ ΣΤΟ ΡΗΓΜΑ: Το πρώτο κύμα του punk rock τραντάζει την Καλιφόρνια
Μικρός Οδηγός για το post-punk του Λος Αντζελες
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
