Everett True: Για τον Kurt...

Στην αρχή ένιωσα προδομένος με την αυτοκτονία του Kurt, αλλά αυτό το συναίσθημα εξαφανίστηκε γρήγορα τους επόμενους μήνες. Ο κόσμος λέει ότι η αυτοκτονία είναι η απόλυτη πράξη δειλίας, αλλά ξέρετε κάτι; Είναι πολύ μεγαλύτερη δειλία αν αφήσεις τη ζωή σου να χαθεί στα ανώνυμα χρόνια του ποτού και των ναρκωτικών, αν τη χαραμίσεις αφήνοντας την κατάθλιψη να σε καταπιεί μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης επειδή φοβάσαι να κάνεις μια αλλαγή. Σίγουρα, θεωρώ υπεύθυνους τους μάνατζέρ του επειδή περίμεναν pπάρα πολλά από αυτόν, ενώ εκείνος αισθανόταν τόσο εύθραυστος. Σύντομα όμως το ξεπέρασα. Δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν! Απλώς προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν τους πάντες, να κάνουν αυτά που τους ζητούσαν η Courtney και ο Kurt, o Krist και ο Dave.

Read more ...

Have Μercy: Οι Last Drive και τα παιδιά των 90ς…

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Τα πράγματα γίναν κάπως έτσι: Το 1990 οι Last Drive κυκλοφορούν το άλμπουμ Blood Nirvana. Στη σκηνή εκείνη την περίοδο παίζουν με τους Dead Moon, τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club. Παίζουν δυνατά ριφ κιθάρας με επιρροές Americana, desert rock και το αυτί των 16χρονων εκείνης της εποχής διεγείρεται. Η δική μου γενιά δεν είχε την πολυτέλεια της πολυσυλλεκτικότητας του ήχου των 80ς – post punk, psychobilly, garage revival. Μετά την επέλαση της ηλεκτρονικής ποπ κονσέρβας αυτό που υπήρχε διαθέσιμο για τα αυτί μας ήταν το κιθαριστικό ροκ που έπαιρνε σιγά σιγά τον δρόμο του grunge. Όμως, οι Last Drive δεν οικειοποιήθηκαν την ευκολία του θορύβου του grunge ούτε το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το F*head Entropy.

Read more ...

John Lurie: "Νομίζω σήμερα ότι οι άνθρωποι ως επί το πλείστον είναι σχεδόν χαμένοι και φοβισμένοι. Έτσι κάνουν οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα τους φέρει την επιτυχία, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πατήσουν επί πτωμάτων – και συνήθως αυτό κάνουν".

Mετάφραση: Ειρήνη Πολίτου από το Oi Polloi

Οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν να εξελίξουν μία μόνο επιδεξιότητα που διαθέτουν την στιγμή που ο John Lurie μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, από υποκριτική μέχρι ψάρεμα. Όλες αυτές οι επιδεξιότητες έγιναν σημαντικά σημεία ενός πλούσιου βιογραφικού, το οποίο περιλαμβάνει τη δημιουργία της τζαζ μπάντας The Lounge Lizards, την συμμετοχή του στις ταινίες Στην Παγίδα του Νόμου, Παρίσι-Τέξας, Ατίθαση Καρδιά, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής σε όλο τον πλανήτη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν πολλά πολλά χρόνια είχε δική του εκπομπή για το ψάρεμα, όπου σε ένα επεισόδιο παραλίγο να πιάσει ένα γιγάντιο καλαμάρι με την βοήθεια του, μακαρίτη πλέον, Dennis Hopper.

Read more ...

Οι Sex Pistols λίγο πριν το τέλος από την πένα του Steve Jones...

… Εξαρχής εκείνη η περιοδεία ήταν πέρα για πέρα ένα γαμημένο τσίρκο… Έπρεπε να παίξουμε σε όλα εκείνα τα γαμημένα μέρη των καουμπόηδων όπως το Τέξας και η Ατλάντα. Στη θεωρία η ιδέα μπορεί να ακουγόταν καλή, αλλά στην πράξη σήμαινε ότι όλοι οι κωλόβλαχοι που πίστευαν στη Βίβλο έρχονταν για να μας πετάξουν ψοφίμια. Προφανώς όμως, τέτοιες μαλακίες δεν ενοχλούσαν τον McLaren, επειδή εκείνος δεν χρειαζόταν να βγαίνει στη σκηνή και να το αντιμετωπίζει. Θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε αν οι τέσσερίς μας ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε ένα ενιαίο μέτωπο. Η μπάντα όμως είχε διασπαστεί σε δυο στρατόπεδα επειδή εγώ και ο Cookie [o Paul Cook] δεν αντέχαμε πλέον να βρισκόμαστε κοντά στον Johnny και τον Sid. Δεν μπορούσες να γυρίσεις το κεφάλι σου ούτε για μια στιγμή χωρίς ο Sid να αρπαχτεί με κάποιον καουμπόη σε κάποιο μπαρ ή να σπάσει το μπάσο του στο κεφάλου κάποιου καραγκιόζη. Εμείς προσπαθούσαμε να τα βολέψουμε όπως όπως κι εκείνος έπαιζε το ρόλο του Sid Vicious κάνοντας το βίο αβίωτο για όλους.

Read more ...

Mαθήματα Ιστορίας: The 101'ers

Γνωστοί κυρίως ως η μπάντα του Joe Strummer πριν αυτός προσχωρήσει στους Clash, oι101’ers ήταν μέρος του τελευταίου κύματος των βρετανικών pub rock συγκροτημάτων στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Το διάστημα που ήταν μαζί, η μπάντα δεν κυκλοφόρησε ηχογραφημένο υλικό, ωστόσο τα περισσότερα μέλη της διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση του pub rock σε punk rock.

Read more ...

Αlan Vega: Σουλατσάροντας στην άγρια πλευρά...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Σαν τραγουδιστής του πρωτο-punk ντουέτου των Suicide ο Alan Vega (γεν. Alan Bermowitz,) ακολούθησε μια πολύ ζόρικη καριέρα στη μουσική γεμάτη ενέργεια και πάθος, εμπνέοντας πολλούς καλλιτέχνες που ήθελαν και θέλουν να πειραματίζονται έξω από τα συνηθισμένα όρια. Υπήρξε ένας άνθρωπος που μονίμως προκαλούσε το κοινό τόσο με τους δυσοίωνους στίχους του όσο και με την απρόβλεπτη συμπεριφορά του πάνω στη σκηνή, θέτοντας μαζί με τον Martin Rev, τον συνεργάτη του, τα θεμέλια πάνω στα οποία έχτισαν τον ήχο τους ένα σωρό ακόλουθοί τους στο punk και την electro. Ο Vega γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1938, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική πριν πιάσει το μικρόφωνο, διένυσε την πορεία που ήθελε να διανύσει και εγκατέλειψε αυτόν τον (τελικά, όχι και τόσο μάταιο) κόσμο στις 16 Ιουλίου 2016. Οι Black Flag, οι New Order, οι Spacemen 3, οι Daft Punk, οι Dead Kennedys, οι Soft Cell, οι Clash και πολλοί άλλοι έπιναν και πίνουν νερό στο όνομά των Suicide.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Rev. Gary Davis

«Ο Gary Davis είναι ένας από τους μάγους της σύγχρονης μουσικής» - Bob Dylan


Ο Rev(erend) Gary Davis γεννήθηκε στο Λόρενς της Νότιας Kαρολίνας στις 30 Απριλίου 1896 και πέθανε στο Χάμοντον του Νιού Τζέρσι στις 5 Μαΐου 1972. Στη διάρκεια της καριέρας του έγινε ένας από τους πλέον πολύμορφους κιθαρίστες του εικοστού αιώνα και το παίξιμό του με τα δάχτυλα επηρέασε τους πάντες, από τον Bob Dylan, τον Taj Mahal, τον Jorma Kaukonen, τον Ry Cooder (ο οποίος μάλιστα μαθήτευσε δίπλα στον Davis) και τους Grateful Dead μέχρι τον Keb’ Mo και τον Blind Boy Fuller.

Read more ...

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Brian Eno

Πρωτοπόρος της ambient, παραγωγός, glam rocker, καλλιτέχνης πολυμέσων, υπέρμαχος του worldbeat και... μη-μουσικός, όπως ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του, ο Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno γεννήθηκε στο Woodbridge της Αγγλίας στις 15 Μαΐου 1948. Η θητεία του σε μια καλλιτεχνική σχολή τον έφερε σε επαφή με σύγχρονους συνθέτες όπως ο John Tilbuty και ο Cornelius Cardew καθώς και με μινιμαλιστές όπως ο John Cage, o LaMonte Young και ο Tery Riley. Πρωταγωνίστησε στα πρώτα βήματα των Roxy Music πριν εγκαταλείψει το συγκρότημα για να εμβαθύνει στη μελέτη του ήχου μέσα από μια σειρά καθοριστικών ατμοσφαιρικών μουσικών δημιουργιών, επηρεάζοντας άπειρους καλλιτέχνες. Υποστηρικτής του Εργατικού Κόμματος και συμπαραστάτης στον αγώνα των Παλαιστινίων ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ, ο Eno έχει να πει πολλά και διάφορα περί μουσικής, φιλοσοφίας, τέχνης και θρησκείας. Κάποια από αυτά συγκεντρώνονται στο ακόλουθο "αυτιστικό" πόνημα.

Read more ...

Κίλινγκ Ιν Δε Νέιμ Οφ...

γράφει ο  Γιάννης Ζελιαναίος


… κράτα ρε φίλε, ένα ταξί παραμάσχαλα να πάρουμε… κι αυτό θα μας φύγει. Με κάμποσα κατοστάρικα πίναμε ιούσκια κάποτες, τους ξερνούσαμε τους πούστηδες και δίναμε και παραπάνω για το καθάρισμα να ουμ. Αυτό το να ουμ απ’ τις ταινίες το πήραμε… μπορεί κι απ’ τους Μπαοκτζήδες. Ναι ρε, απ’ τους Μπαοκτζήδες και να πα να γαμηθεί η κουλτούρα που γαμεί το χαρτί. Κράτα ρε, μη πέφτεις… έλα δω… κοίτα με ρε μαλάκα, σηκώνω το κουλό μου. Ρε το πούστη… όχι το ταρίφα ρε μαλάκα, εσένα λέω… ναι ρε, εσένα. Κάθεσαι σ’ αυτή τη κολώνα που ‘ναι σαν καβλί τόση ώρα και σε κρατάω… ρε το πούστη… ρε μαλάκα, βαστήξου στα πόδια σου, ρε σύνερθε… καλά εντάξει μη συνέρθεις, πώς να συνέρθεις, το κώλο σου ήπιες… ναι ρε, εντάξει θα ‘ρθει το ταξί. Ρε μαλάκα,

Read more ...

KRAFTWERKFEATURE: Τη μέρα που ο Lester συνάντησε τους Kraftwerk...

Οι Kraftwerk ήλθον, έπαιξον και απήλθον, όσοι τους είδαν τους είδαν. Σχεδόν σαράντα πέντε χρόνια πριν, ο Lester Bangs, ίσως ο σημαντικότερος Αμερικανός ροκ δημοσιογράφος (και αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού περιοδικού Creem) τους είχε συναντήσει και τους είχε πάρει μια «ιστορική» συνέντευξη που, χάρις στο χιούμορ του και την οξυδέρκειά του Lester, έχει πραγματικά διαχρονική αξία... 

Ένας σαχλαμάρας από μια καθημερινή τοπική εφημερίδα ήταν εδώ τις προάλλες για ένα θέμα «ανθρώπινου ενδιαφέροντος» σχετικά με το φαινόμενο που κρατάτε στα χέρια σας, και όπως ήταν αναμενόμενο ο φιλάνθρωπος εκδότης μας με τράβηξε με το ζόρι στο γραφείο του για να απαντήσω στην εκδοχή αυτού του βλάκα για το αιώνιο ερώτημα: «Πού πηγαίνει το ροκ;»

Read more ...

Ο Burroughs, λίγο γυμνό γεύμα, λίγη κάνναβη και λίγο απ' όλα...

Γράφει (και αντιγράφει) ο Γιάννης Καστανάρας

"Δεν είναι η ένταση αλλά η διάρκεια του πόνου αυτό που λυγίζει τη θέληση για αντίσταση". (Το Γυμνό Γεύμα)

Ο William S. Burroughs ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία και σίγουρα πολύ πιο κυνικός από τους άλλους της γενιάς των beatniks. Είχε μεγαλώσει με αρκετά προνόμια στο Σεντ Λιούις, πριν καταλήξει να σπουδάζει στο Χάρβαρντ. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τα ενδιαφέροντά του κινούνταν γύρω από το έγκλημα, τα όπλα και τα ναρκωτικά. Στα μέσα της δεκαετίας του ’40 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου βυθίστηκε με τα μπούνια στον υπόκοσμο της πόλης. Εθίστηκε στην ηρωίνη και συνάντησε τη σύζυγό του Joan Vollmer. Μερικά χρόνια αργότερα το ζεύγος μετακόμισε σε ένα άθλιο αγρόκτημα στο Ανατολικό Τέξας για να καλλιεργήσει βαμβάκι, πορτοκάλια και μαριχουάνα. Ο Burroughs συνέχισε να αναπτύσσει τις σκοτεινές του συνήθειες και ο Jack Kerouac απαθανάτισε εκείνο το ελεεινό μέρος σε ένα επεισόδιο του βιβλίου του Στο Δρόμο. Κάποια στιγμή ο Burroughs πυροβόλησε κατά λάθος και σκότωσε τη γυναίκα του σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσει το κλασικό κόλπο του Γουλιέλμου Τέλλου.

Read more ...

Τα Παλαιοβιβλιοπωλεία

Κείμενο-φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος/QoQ photos
 
Στο κέντρο της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, τα Εξάρχεια και τα πέριξ, σε πείσμα των τάσεων της εποχής που υπαγορεύουν την κυριαρχία των pixels έναντι των παρωχημένων "φυλλάδων", υπάρχουν μια χούφτα ναών της έντυπης τέχνης.

Εκεί, τα φθαρμένα εξώφυλλα των βιβλίων, οι στοίβες των παλιών περιοδικών κι οι αφίσες δεν είναι απλώς το εμπόρευμα αλλά το ίδιο το μαγαζί. Οι προσόψεις κι οι τοίχοι είναι κυριολεκτικά χτισμένοι από παλιές εκδόσεις, δομικό υλικό, διακόσμηση και φετίχ ταυτόχρονα. Εδώ, οι - κάποιες φορές - κιτρινισμένες σελίδες των παλιών βιβλίων είναι σα να κουβαλούν επάνω τους την αύρα του προηγούμενου αναγνώστη, φέρουν την ανάμνηση των χεριών που με αγάπη ή ανυπομονησία γύρισαν τις σελίδες τους.
Τα πρωτοσέλιδα των παλιών εφημερίδων ανασύρουν από τα πάνω - πάνω ράφια της μνήμης γεγονότα ξεχασμένα και δημιουργούν συνειρμούς που φέρνουν χαμόγελο στα χείλη - πικρό κάποιες φορές - αλλά πάντως χαμόγελο. 

Στα παλαιοβιβλιοπωλεία θα βρει κανείς ανθρώπους πρόθυμους να τον ξεναγήσουν με ασφάλεια στους λαβυρίνθους των διαδρόμων τους, να συζητήσουν, να του συστήσουν περιζήτητες σπανιότητες, συναρπαστικές παραδοξότητες και γοητευτικές κοινοτυπίες.

Το μόνο που ζητούν ως αντίτιμο είναι η άνευ όρων παράδοση του επισκέπτη στους ρυθμούς και τη μαγεία του χώρου. 

Λόγια ανθρώπων επιφανών: DAVE GROHL

Ο Dave Grohl είναι ένας πολυβραβευμένος Αμερικανός καλλιτέχνης, φιλάνθρωπος, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ομοφιλόφυλων, γνωστός κυρίως από τη συμμετοχή του ως ντράμερ στο grunge συγκρότημα των Nirvana και, στη συνέχεια, μετά την αυτοχειρία του Kurt Cobain και τη διάλυση της μπάντας, ως κιθαρίστας, τραγουδιστής και βασικός συνθέτης των Foo Fighters. Γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου του 1969 στο Warren του Ohio. Είναι αυτοδίδακτος μουσικός και συνήθως δεν σπαταλάει άσκοπα τα εκατομμύριά του, αλλά τα επενδύει σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ με ουσία, όπως τα εξαιρετικά Sound City (2013, σχετικά με το φημισμένο ομώνυμο στούντιο ηχογράφησης στο Van Νuys της Καλιφόρνια) και Sonic Highways (2014, μια λαογραφικού τύπου Οδύσσεια που καταγράφει σε οκτώ επεισόδια την επίσκεψη των Foo Fighters σε ισάριθμες αμερικανικές πόλεις για την ηχογράφηση ισάριθμων κομματιών του άλμπουμ τους Sonic Highways).Πριν γίνει διάσημος, ο Grohl, ένας γνήσιος φαν του rock and roll και, κατά γενική ομολογία, ένα από τα καλύτερα παιδιά της μουσικής βιομηχανίας, συμμετείχε σε διάφορα punk συγκροτήματα ενώ πριν τους Nirvana συνεργάστηκε για τέσσερα χρόνια με τους Scream, ένα από τα πρωτοπόρα hardcore σχήματα της Washington DC (με καταγωγή από τη Virginia). Έχει πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρο Ομπάμα και έχει ηχογραφήσει ένα γαμάτο ομώνυμο άλμπουμ με τους Them Crooked Vultrures (2009, παρέα με την ήρωά του, μπασίστα των Led Zeppelin, John Paul Jones και το φίλο του Josh Homme από τους Queens Of The Stone Age). Δεν ξέρει να διαβάζει παρτιτούρες και γράφει μουσική «με το αυτί», ενώ αντιπαθεί τους Nickelback (όπως κάθε rocker που σέβεται τον εαυτό του, καθένας για το δικό του λόγο). Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά του είναι να βοηθάει νέους μουσικούς και να παίζει μουσική με την πρώτη ευκαιρία. Έχει παντρευτεί δυο φορές και έχει τρεις κόρες από το δεύτερο γάμο του, ο οποίος καλά κρατεί (από το 2003). Θεωρείται ο τρίτος πλουσιότερος ντράμερ του κόσμου, πίσω από τον Ringo Starr και τον Phil Collins με περιουσία που αγγίζει τα 260 εκατομμύρια δολάρια. Το Merlin’s Music Box συγκέντρωσε από αριστερά και δεξιά διάφορες βαρυσήμαντες δηλώσεις του κυρίου Grohl και, πάλι, προς τέρψη των αναγνωστών του.

Read more ...

Black Sabbath: Για όλα υπάρχει κάποιος λόγος...

«Οι κριτικοί μας μισούσαν. Μας είχαν εντελώς ξεγραμμένους. Νομίζαμε ότι όλοι μας μισούσαν. Δεν πιστεύαμε ότι μας γούσταρε κανείς μέχρις ότου το Black Sabbath σκαρφάλωσε στο Νο 8 των βρετανικών charts τον Φεβρουάριο του 1970. Πάθαμε σοκ...

Read more ...

1969: Ο Αlice Cooper εκσφενδονίζει ένα κοτόπουλο από τη σκηνή με απρόβλεπτες συνέπειες...

«Σε μια συναυλία στο Τορόντο κάποιος πέταξε στη σκηνή ένα ζωντανό κοτόπουλο. Μέχρι σήμερα, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο κάποιος θα έφερνε ένα κοτόπουλο σε ένα rock φεστιβάλ...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1