Οι τελευταίες ημέρες του Chris Cornell...

Απόδοση:* Γιάννης Καστανάρας

Στις 28 Απριλίου 2017, ο Chris συνάντησε όλα τα μέλη της μπάντας και του τεχνικού προσωπικού των Soundgarden στην Τάμπα της Φλόριντα, για την πρώτη ημερομηνία της ανοιξιάτικης περιοδείας τους. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα έκλειναν το τοπικό φεστιβάλ Rockfest μπροστά σε 6.600 θεατές, παίζοντας μετά τους τοπικούς ήρωες A Day To Remember, οι οποίοι λίγο καιρό πριν είχαν τιμηθεί με το χρυσό κλειδί της πόλης Όκαλα. Την επόμενη νύχτα θα εμφανίζονταν πάλι σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ Welcome to Rockville, στο Τζάκσονσβιλ, πριν συνεχίσουν νότια για να κλείσουν το φεστιβάλ Fort Rock, στο Φορτ Μάγιερς το επόμενο βράδυ.

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Μα τι είναι, τέλος πάντων, αυτό το "honky tonk";*

Γράφει ο Μίκης Παντελούς

Η προέλευση του όρου "honky tonk" αμφισβητείται αν και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως αναφορά σε  «ανήθικες» παραστάσεις βαριετέ ή στους χώρους που τις φιλοξενούσαν. Σήμερα χρησιμοποιείται  για να περιγράψει φτηνά  μπαρ δεύτερης κατηγορίας, στα οποία συνήθως παίζεται country μουσική προς διασκέδαση των θαμώνων (ενίοτε τα μπαρ αυτά δουλεύουν και με γυναίκες, εξ ου και το "Honky Tonk Women" των Rolling Stones), αλλά και την ίδια τη μουσική που παίζεται σε αυτού του είδους τα μέρη. Τέτοια μπαρ συναντάει κανείς συχνά στις νότιες, νοτιοδυτικές πολιτείες της Αμερικής.

Read more ...

Ο Άγης Εμμανουήλ, ο υπερμαραθώνιος και το Run for Human Change: "Η φύση δεν μας έχει καμία ανάγκη. Θα μας πετάξει σαν τσιμπούρι από πάνω της..."

Συνέντευξη: Ειρήνη Πολίτου

Μέσα στο χάος που επικρατεί σε τούτη την πόλη που ζούμε, καταφέραμε να βρούμε λίγο χρόνο και να μιλήσουμε με τον ηθοποιό και ακτιβιστή Άγη Εμμανουήλ για το θέατρο, αλλά και για το νέο του πρότζεκτ ‘Run For Human Change’, έναν Yπερμαραθώνιο για την κλιματική αλλαγή. Ο Άγης Εμμανουήλ γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε το 1996 από την δραματική σχολή ‘Εμπρός’. Έχει δουλέψει στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Θα ξεκινήσει τον νέο του υπερμαραθώνιο από την Πνύκα στις 15 Αυγούστου με σκοπό να φτάσει στην Γλασκόβη την 1η Νοεμβρίου, στην έναρξη της παγκόσμιας διάσκεψης για την κλιματική αλλαγή.

Read more ...

Μικρές ιστορίες για μεγάλες σκιές (μουσική από ένα επισκευασμένο πικάπ, μέρος 6ο): Dead Can Dance - "Into The Labyrinth" (4AD, 1993)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, έβαλα το άλμπουμ Into The Labyrinth των Dead Can Dance στο πικάπ. Υπάρχει κάτι το περίεργο με τους Dead Can Dance: Πιστεύω ότι κάθε άλμπουμ τους είναι μια μουσική μελέτη πάνω σε κάτι συγκεκριμένο και εδώ, σε αυτό το άλμπουμ, παίρνουν στοιχεία από ό,τι τους έχουν διδάξει οι μουσικές ανακαλύψεις που είχαν κάνει στα πέντε προηγούμενα που κυκλοφόρησαν και εδώ τις περνούν αφιλτράριστες, προσθέτοντας νέες μουσικές πινελιές.

Read more ...

Patti Smith: Δέκα πράγματα που ξέρατε ή δεν ξέρατε γι' αυτήν μέσα από δέκα εικόνες κι ένα σημείωμα του Thurston Moore...

Ξεδιάλεγμα: Γιάννης Καστανάρας

H Patti Smith ήταν, και είναι, σκέτη εμπειρία. Κυριάρχησε στα seventies σαν ένας rock and roll μεσσίας που έμοιαζε να υπάρχει μέσα από ένα κενό. Δίχως παρελθόν, δίχως μέλλον – «το μέλλον είναι εδώ», τραγουδούσε. Άκουγα διάφορες ιστορίες, για την κοπέλα με τα κορακάτα μαλλιά που σύχναζε έξω από στούντιο ηχογράφησης γράφοντας ποίηση. Αλλά δεν την ήξερα. Μπορούσα μόνο να αγκαλιάσω την οντότητα όπως τη φανταζόμουν. Ήμουν ευεπηρέαστος κι εκείνη εμφανίστηκε ξαφνικά, σαν εξωγήινη. Την πρώτη φορά που την είδα ήταν σε ένα περιοδικό, το 1975. Ήταν δυο ποιήματα για τρεις επιθυμίες: rock and roll, σεξ και Νέα Υόρκη. Καμία λάμψη, νυκτόβιο βλέμμα, μαύρο δερμάτινο παντελόνι. Κοκαλιάρα και αυθάδης. Άκαμπτο παράστημα. Πόζαρε θαρρείς και ήταν το πιο κούλ αγόρι στην πόλη. Κι αυτό ήταν. Μέσα από τα ποιήματά της μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο της. Ήθελα να τη γνωρίσω, να την πάω στον κινηματογράφο, αλλά ήταν τόσο δυσεύρετη και φανταστική. Μόνο στο μέλλον μπορούσα να ελπίζω. Kαι στο μέλλον θα είχα την ευκαιρία να βγω ραντεβού με την Patti Smith, ή, τουλάχιστον, να συναναστραφώ μαζί της. Και το μέλλον φαινόταν κοντά, σαν να συνέβαινε ήδη – και τελικά συνέβη. Είναι εδώ...
Thurston Moore (Sonic Youth)

Read more ...

Μάης '68: Υποφερτός ή Ανυπόφορος;

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης 

Εν συντομία, ο Μάης του '68 είναι η πολιτικοκοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία ως αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων των μαθητών και φοιτητών, τα οποία επεκτάθηκαν με γενική απεργία των εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που πήρε διαστάσεις ρήξης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ.

Read more ...

Χημείο 9 -13 Μάη 1985: «Μέσα στο Χημείο, μια χούφτα αναρχικοί...»

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Φωτογραφίες: Γιώργος Νικολαΐδης

Η μνήμη μερικές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που τις διώχνει και δεν τις θυμόμαστε καν. Υπάρχουν όμως και στιγμές που μένουν χαραγμένες ανεξίτηλα για πάντα σε αυτή με τόσες λεπτομέρειες όπως ένας πίνακας ζωγραφικής της αναγέννησης. Ένας τέτοιος πίνακας είναι κρεμασμένος στη κεντρική αίθουσα του μυαλού μου που απεικονίζει τις μέρες του Χημείου τον Μάη του 1985. Eχουν γραφτεί πολλά για αυτή την τόσο σπουδαία πράξη αντίστασης που δεν χρειάζεται να γραφτούν περισσότερα. Ούτε θα μπω στη διαδικασία να αναφέρω άγνωστες και προσωπικές στιγμές, δεν υπάρχει νόημα να μιλάς για τις πινελιές που δημιουργούν την απόχρωση και το τελικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον, εγώ δεν βρίσκω τίποτε σε αυτό, μου αρκεί η δημόσια ιστορική και η προσωπική μνήμη.

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Ο Muddy Waters και πώς ηχογράφησε τα δυο πρώτα του τραγούδια...

Τον Αύγουστο του 1941, ο 28χρονος McKinley Morganfield ή Muddy Waters όπως είχε αποφασίσει να είναι το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, άκουσε μια φήμη ότι τον γύρευε κάποιος λευκός. Στο μυαλό του Muddy, αυτό σήμαινε μόνο ένα πράγμα: οι αρχές είχαν πληροφορηθεί ότι παρασκεύαζε παράνομα ουίσκι και είχαν στείλει κάποιον μπάτσο για να τον τσακώσει. Ωστόσο, η αλήθεια ήταν πολύ διαφορετική και η όλη φάση είχε σαν αποτέλεσμα την ηχογράφηση των δυο πρώτων τραγουδιών του μπλουζίστα που επηρέασε, επηρεάζει και θα συνεχίσει να επηρεάζει γενιές μουσικών.

Read more ...

Marianne Faithfull, εν συντομία: "Η επανάσταση είναι το μόνο πράγμα που μας κρατάει ζωντανούς..."

 
To 1970 η Marianne Evelyn Gabriel Faithfull χώρισε από τον Mick Jagger και πήρε τους δρόμους: ένα χρόνο αργότερα, ο παραγωγός Mike Leander την εντόπισε να περιφέρεται στο Σόχο, ανορεξική, τζάνκι και άστεγη, την έχωσε στο στούντιο και προσπάθησε να αναβιώσει τη sixties καριέρα της ηχογραφώντας μαζί της ένα άλμπουμ, το οποίο, μολονότι έμεινε στα συρτάρια μέχρι τα μέσα των eighties, έψησε την Marianne να επαναλάβει την καριέρα της, συνεχίζοντας να ηχογραφεί για να καταξιωθεί οριστικά με το Broken English - στο ομώνυμο τραγούδι εξέφραζε το θαυμασμό της για τη Γερμανίδα αντάρτισσα πόλεων, Ουλρίκε Μάινχοφ.

Βob Marley: Μερικές φωτογραφίες, δέκα αποφθέγματα και μια ιστοριούλα...

Στις 3 Δεκεμβρίου 1976, επτά οπλοφόροι εισέβαλαν στο σπίτι του Bob Marley, στο Κίνγκστον της Τζαμάικα. Η γυναίκα του Marley, Rita, και ο μάνατζέρ του τραυματίστηκαν, ενώ ο τραγουδιστής πυροβολήθηκε στο στήθος, στον ώμο και στο μπράτσο. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε δυο ημέρες πριν την έναρξη του φεστιβάλ "Smile Jamaica", μία πρωτοβουλία του Bob για να κατευνάσει τα πολιτικά πνεύματα που ήταν ιδιαίτερα οξυμένα, με συγκρούσεις και δολοφονίες μεταξύ συμμοριών των αντιπάλων κομμάτων.

Read more ...

Η μικρή μεγάλη ιστορία των σχέσεων του ποδοσφαίρου με τη πολιτική στην Ελλάδα...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

“Ο Πειραιεύς αποκτά Στάδιον. Η είδησις θα ικανοποιήση όχι μόνον τους Πειραιείς, οι οποίοι παρακολουθούν από ετών την αγωνιστικήν εκδήλωσιν με ενδιαφέρον εγγίζον τα όρια ενός δημιουργικού αθλητικού φανατισμού, αλλά και πάντα άλλον, γνωρίζοντα ότι η ύπαρξις αγωνιστικών χώρων αποτελεί πάντοτε διά την κοινωνίαν μίαν εγγύησιν βελτιώσεως. Την αλήθειαν ταύτην διεκήρυξε ο Πρωθυπουργός κ. Ιωάννης Μεταξάς”. (εφ. Καθημερινή, 19 Οκτωβρίου 1936)

Read more ...

O Mark Johnson και το Playing for Change: Ένας οικουμενικός μουσικός πολιτισμός...

 Συνέντευξη στον Michael Limnios* / Μετάφραση*: Ειρήνη Πολίτου

O Mark Johnson είναι βραβευμένος μουσικός παραγωγός και σκηνοθέτης ταινιών. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο Mark έχει συνεργαστεί με μερικούς από τους πιο γνωστούς παραγωγούς της μουσικής, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, και με καλλιτέχνες όπως ο Keith Richards, ο Paul Simon, ο Jackson Browne, ο Bono, ο Jimmy Buffett, ο Buddy Guy, ο Taj Mahal, ο Keb' Mo', η Sara Bareilles, οι Los Lobos, ο Andrés Calamaro, ο Carlos Vives και πολλοί άλλοι. Το 2005, κέρδισε το Grammy στην κατηγορία «Contemporary Blues Album of the Year» ως παραγωγός του άλμπουμ του Keb' Mo' Keep it Simple. Με την ελπίδα να αναδείξει το μουσικό ταλέντο που βρίσκεται στους δρόμους, ο Johnson ανέλυσε τις μουσικές του γνώσεις και τις τεχνικές του δεξιότητες για να μετατρέψει το όραμά του σε ένα πρότζεκτ που είναι πλέον γνωστό ως Playing For Change. Έχει ηχογραφήσει και κινηματογραφήσει μουσική σε περισσότερες από 45 χώρες, αφιερώνοντας τη ζωή του για να συνδέσει τον κόσμο μέσω της μουσικής. Το Playing For Change είναι ένα κίνημα πολυμέσων που δημιουργήθηκε για να εμπνεύσει, να συνδέσει και να φέρει την ειρήνη στον κόσμο μέσω της μουσικής. Η ιδέα για αυτό το πρότζεκτ προέκυψε από την κοινή πεποίθηση ότι η μουσική έχει τη δύναμη να γκρεμίσει τα σύνορα και να ξεπεράσει τις αποστάσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το όραμα του Mark έγινε μια προσπάθεια για να μοιραστεί αυτή την αλήθεια με τον κόσμο.

Read more ...

1η Μάη: Γιατί δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ αργία...

του  Αργύρη Αργυριάδη

H Αναρχία αποτελεί ένα πολύμορφο σύνολο πολιτικών ιδεών και εκφράζει την δυνατότητα οργάνωσης μιας κοινωνίας χωρίς εξουσία. Κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα ο Αναρχισμός αποτέλεσε ένα σημαντικό κοινωνικό κίνημα με αρκετή επιρροή και υποστηρικτές τόσο στην «γενέτειρα» του Ευρώπη όσο και στην πολλά υποσχόμενη τότε νεαρή Αμερική. Αν και οι Αμερικανοί επηρεάζονται από τον Ευρωπαϊκό Αναρχισμό (αλλά δεν τον επηρεάζουν), ο Αμερικανικός Αναρχισμός ειδικά στις ΗΠΑ ακολουθεί μια ξεχωριστή πορεία στον τρόπο διαμόρφωσης του αρκετές φορές άγνωστη στους πολλούς η οποία αν απομονωθεί από το ιστορικό κοινωνικό πλαίσιο τους μπορεί να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Read more ...

Η ποιήτρια Τόνια Κοσμαδάκη αποκλειστικά στο Merlin's: "Ο ποιητής πρέπει να έχει ερωτική σχεδόν σχέση με τις λέξεις και να μην φοβάται..."

Συνέντευξη: Βαγγέλης Χαλικιάς

Την Τόνια Κοσμαδάκη την είδα πρώτη φορά στην έκθεση του καλλιτέχνη του δρόμου και καλού, κοινού, μας φίλου Δημήτρη Κολέτση–Mitss. Η Τόνια γράφει ποίηση που χτυπάει στο δόξα πατρί, με ειλικρίνεια και κοφτερή γραφή. Το δεύτερο βιβλίο της, Σκύλος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα και είχαμε μαζί της μια συζήτηση τόσο για το Σκύλο όσο και για το προηγούμενο της βιβλίο, το Σβήσε. Εν μέσω πανδημίας, αν ψάξει κανείς ανακαλύπτει όμορφα πράγματα που δεν παύουν να δημιουργούνται.

Read more ...

Ο Γιος Σου Είναι Φτιαγμένος Να Παίξει Το Χριστό...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

“Ο γιος σου είναι φτιαγμένος να παίξει το Χριστό”. Αυτή η ατάκα σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Την έλεγε συχνά ο γέρος μου, προς την μάνα μου, αλλά η πρώτη φορά που την άκουσα ήταν ένα Πάσχα, κάπου στις αρχές του ’90, όταν η, τότε στα σπάργανα ιδιωτική τηλεόραση, έπαιζε την μεγάλη εβδομάδα τη ζωή του Χριστού κάθε βράδυ σε μίνι σειρά σε σκηνοθεσία του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ξεπερνώντας το σοκ πως με αποποιούνταν με τόση ευκολία και αντί για «γιος μας» ξεστόμιζε το «σου» προς την μάνα μου, στην αρχή δεν κατανοούσα τι ήθελε να πει. Ήμουν ευλογημένος;

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1