Η ενεργή εκλογική αποχή ως αντίσταση και ευκαιρία ανάκαμψης από τα κάτω...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

“…Ξημερώνει Κυριακή.
Έξω ψιλοβρέχει υποσχέσεις.”
(Ευάγριος Αληθινός – Σάββατο βράδυ)
Ο αστικός μύθος λέει ότι οι εκλογές είναι το απαύγασμα της Δημοκρατίας. Στη πραγματικότητα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα παζάρι. Μια εμποροπανήγυρη της υπόσχεσης και της ελπίδας, όπου νέοι και παλιοί έμποροι απλώνουν και διαφημίζουν την πραμάτεια τους. Παμπάλαιο το προϊόν, ίδιο εδώ και δεκαετίες, αλλά μέσα σε νέες συσκευασίες και κουτιά για να πλασάρεται σαν καινοτόμο, νέο, λειτουργικό: “φτιαγμένο ειδικά για τις απαιτήσεις της εποχής μας”.

Read more ...

Λόγια Ανθρώπων Επιφανών: Εντουάρντο Γκαλεάνο - "Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη"…

Σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

O Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο (Μοντεβιδέο, 3 Σεπτ. 1940 – Μοντεβιδέο, 13 Απρ. 2015) έγραψε ιστορίες για τη Λατινική Αμερική από αριστερή πολιτική και οικονομική σκοπιά και θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της μεταπολεμικής γενιάς. Το σημαντικότερο έργο του, Οι Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής, τον καθιέρωσε σαν σημαντική προσωπικότητα της αριστεράς. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην πατρίδα του το 1973 φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα και κατόπιν διέφυγε στο Μπουένος Άιρες από όπου όμως αναγκάστηκε και πάλι να φύγει όταν ένα άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα έβαλε την Αργεντινή στον γύψο της δικτατορίας. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη και επέστρεψε στο Μοντεβιδέο το 1985. Άλλα σημαντικά έργα του που κυκλοφορούν στα ελληνικά είναι: Οι Μέρες Αφηγούνται, Οι Λέξεις Ταξιδεύουν, Ποδόσφαιρο στη Σκιά και στον Φως, Μέρες και Νύχτες Αγάπης και Πολέμου και η συγκλονιστική τριλογία Μνήμες Φωτιάς.

Read more ...

Dendrites: "Grow" (Ikaros Records/digital download)

Σχεδόν δύο χρόνια πριν, συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 2017, στο πανέμορφο και ειδυλλιακό Δάσος Κουρή του Αλμυρού Βόλου, συστήθηκαν για πρώτη φορά στον γράφοντα οι Dendrites από τον κοντινό στον Αλμυρό, Βόλο. Η έντασή τους στο live εκείνο, στην έναρξη του Los Almiros Fest εκείνης της χρονιάς είχε κερδίσει σίγουρα αρκετό από τον κόσμο που τους παρακολούθησαν, έχοντας τότε στα μπαγκάζια τους το ομώνυμο ντεμπούτο τους άλμπουμ από το 2016. Πλέον οι Dendrites φροντίζουν να μας ενημερώσουν πως αναπτύσσονται ακόμα παραπάνω κυκλοφορώντας το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο Grow το οποίο και κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019.

Read more ...

The Lumpen: Η άγνωστη «επίσημη» μπάντα των Μαύρων Πανθήρων

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Ήταν γύρω στις αρχές των ‘70s όταν ο Emory Douglas, Υπουργός Πολιτισμού των Μαύρων Πανθήρων, άκουσε τυχαία έναν νεαρό μέλος του κόμματος, με πολύ όμορφη φωνή, να τραγουδάει. Αφού τελείωσε ο νεαρός το τραγούδι, τον πλησιάζει ο Douglas και τον ρωτάει αν ενδιαφέρεται να συμμετέχει σε ένα συγκρότημα που σκέφτεται να φτιάξει με άλλα μέλη του κόμματος. Ο νεαρός James Mott ή Saturu Ned, όπως ήταν το επαναστατικό του όνομα, δέχεται και κάπως έτσι βρίσκεται να συμμετέχει στους Lumpen, το επίσημο συγκρότημα του κόμματος των μαύρων Πανθήρων.

Read more ...

He Who Cannot Be Named: Ποιος κρύβεται πίσω από τον πιο μυστηριώδη χαρακτήρα του rock and roll και μερικά πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τους Dwarves...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Το 1993, ένα θλιβερό γεγονός συντάραξε το χώρο του underground. Σύμφωνα με  ανακοίνωση που εξέδωσε το συγκρότημα των Dwarves, ο πολυαγαπημένος τους κιθαρίστας που ακούει στο όνομα He Who Cannot Be Named (ή HeWhoCanNotBeNamed  ή Pete Vietnamcheque) είχε χάσει τη ζωή του στη διάρκεια ενός καβγά έξω από ένα μπαρ στη Φιλαδέλφεια, όταν ο μεθυσμένος αντίπαλός του τον μαχαίρωσε μέχρι θανάτου. Η είδηση διαδόθηκε αστραπιαία (όσο αστραπιαία γινόταν στην προδιαδικτυακή εποχή). Πολλοί (ανάμεσά τους κι εμείς στο έντυπο, τότε, Merlin's) έσπευσαν να αναδημοσιεύσουν την είδηση με τα γνωστά RIP και λοιπά, ενώ αμέσως μετά οι Dwarves κυκλοφόρησαν το Sugarfix, το τρίτο τους άλμπουμ για την Sub Pop του Σιάτλ που φυσικά ήταν αφιερωμένο στον εκλιπόντα συνάδελφό τους...

Read more ...

Dendrites: "Η μουσική μας έχει γκάζια στις κιθάρες, ένα groovy rhythm section και γρέζι στη μελωδία της φωνής"...

Οι Dendrites αυτοπαρουσιάζονται στο Merlin's και απαντούν στις ερωτήσεις του Γιάννη Καστανάρα

(Η πρώτη φωτό είναι του Deep Beneath και οι υπόλοιπες του Πέτρου Δημουλά)

Οι Dendrites φτιάχτηκαν το 2013 και σήμερα είμαστε ο Θανάσης (φωνή, κιθάρα), ο Γιώργος (κιθάρα) ο Αλέκος (μπάσο) και ο Δημήτρης (τύμπανα). Το 2016 κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας ομώνυμο δίσκο, τον οποίο υποδέχτηκε ανέλπιστα ζεστά και ο κόσμος αλλά και ο τύπος. Την ίδια χρονιά βγάλαμε ένα DIY videoclip για το “Whiskey Preachin' Motherfucker”, το οποίο σήμερα έχει ξεπεράσει τις 10 χιλιάδες προβολές στο κανάλι μας. Το 2016-2017 βγήκαμε όσο μπορούσαμε στο δρόμο, παίξαμε σε πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα και μοιραστήκαμε την σκηνή με Brant Bjork, Kadavar, The Re-Stoned, Planet of Zeus, Nightstalker, 1000Mods, Naxatras και άλλες εξαιρετικές μπάντες.

Read more ...

Josh White: Όταν τα blues και τα gospel συνάντησαν την folk και το τραγούδι διαμαρτυρίας...

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Ο Josh White ή Pinewood Tom ή Tippy Barton, δηλαδή ο Joshua Daniel White, γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1914 στο Greenville της Βόρειας Καρολίνας. Οι γονείς του ήταν αφροαμερικανοί που, αν και φτωχοί, ήταν ένα αξιοπρεπές και καλλιεργημένο ζευγάρι για τα μέτρα της εποχής. Τα χρόνια εκείνα κυριαρχούσαν οι ρατσιστικοί νόμοι. Η ζωή στο γκέτο της πόλης δεν ήταν εύκολη. Στο Νότο κυριαρχούσαν οι “νόμοι φυλετικού διαχωρισμού” (Jim Crow Laws όπως είναι γνωστοί). 

Read more ...

Ronnie James Dio: Μερικά πράγματα που ξέρετε ή δεν ξέρετε γι' αυτόν...

Σταχυολογεί και γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Αμερικανός τραγουδιστής Ronnie James Dio θεωρείται σαν ένας από τους σημαντικότερους και πιο ψυχωμένους ερμηνευτές του heavy metal. Διετέλεσε μέλος των Elf, των Rainbow του Richie Blackmore, των Black Sabbath, και των Dio, του δικού του συγκροτήματος. Λίγο πριν τον θάνατό του το 2010 συμμετείχε σαν τραγουδιστής στους Ηeaven & Hell μαζί με μέλη των Sabbath.

Read more ...

Merlin's Κουίζ: Γιατί ο Maurice Joseph Micklewhite λέγεται Michael Caine

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όντως το αληθινό του όνομα είναι Maurice Joseph Micklewhite, αλλά όταν κατάλαβε ότι με αυτό θα ήταν μάλλον δύσκολο να κάνει καριέρα, αποφάσισε να το αλλάξει....

Read more ...

Elaine Brown: “The Meeting” ή o Ύμνος των Μαύρων Πανθήρων...

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Ήταν Απρίλης του 1968, λίγο μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και μια 25χρονη μουσικός από τη Φιλαδέλφεια βρέθηκε να παρακολουθεί στο Λος Άντζελες μία συνέλευση των Μαύρων Πανθήρων. Γεμάτη νεανικό ενθουσιασμό, οργανώνεται στο κόμμα και βοηθάει όσο περισσότερο μπορεί. Μοιράζει προκηρύξεις, πουλάει εφημερίδες, συμμετέχει σε συγκεντρώσεις, παρακολουθεί σεμινάρια, στέλνει επιστολές, καθαρίζει τα όπλα των μαχητών και κάνει ό,τι τέλος πάντων κάνει ένα συνεπές κομματικό μέλος.

Read more ...

Η μικρή-μεγάλη ιστορία του νεοφιλελευθερισμού...

γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Όταν στην Ελλάδα ξεκινούσε η λεγόμενη οικονομική κρίση (στην πραγματικότητα μια οικονομική επίθεση προς τα οικονομικά μεσαία και χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα του πληθυσμού), μια «νέα» λέξη καταλάμβανε όλο και περισσότερο χώρο στην οικονομική αφήγηση και κριτική – η λέξη «νεοφιλελευθερισμός». Συχνά διαβάζουμε (κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) σχόλια και κριτικές προς διάφορους απολογητές του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, όπου η κατάληξη τους είναι να τους αποκαλούν «νεοφιλελέδες». Πόσοι άνθρωποι όμως γνωρίζουν ποιες είναι οι οικονομικές προτάσεις του νεοφιλελευθερισμού; Ποιοι ήταν οι εμπνευστές του; Πώς και με ποια μέσα προσπάθησαν να τον εφαρμόσουν;

Read more ...

Το Κουτί με τις Εμμονές: Μέρος Δεύτερο - Where have they been?

Της Φαίης Φραγκισκάτου


"Ήταν σαν να ξέρω γιατί το έκανε. Ή σαν να μπορώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του, σαν να ξέρω γιατί θα το έκανα εγώ. Τις μέρες που ακολούθησαν, ήμουν διαρκώς σιωπηλός, δεν μπορούσα να μιλήσω πέρα από στοιχειώδεις κουβέντες. Νομίζω με έκανε σκληρό αυτή η εμπειρία. Μπορεί να είναι η εντύπωσή μου, αλλά είμαι μάλλον ψυχρός τύπος ενώ θυμάμαι όταν ήμουν παιδάκι ήμουν θερμός και πρόσχαρος. Τώρα μπορώ να γίνω πολύ ψυχρός και απόμακρος". (Bernard Summer)

Read more ...

ΟΙ ΔΕΚΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ (σε χρονολογική σειρά...)

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Μιας και ο μπαχτσές του κινηματογραφικού πανιού όλα τα έχει δε θα μπορούσε να μην αποδώσει τιμές και στην πιο αγαπημένη φιγούρα στη ζωή του ανθρώπου. Τη μάνα! Και τι δεν μπορεί να θυμηθεί κανείς. Απ΄την μάνα του ενσαρκωμένου Θεού Olivia Hussey στον Ιησού από την Ναζαρέτ ως τη μάνα που ίδιου του Διαόλου Lee Remick στην Προφητεία που το ’φαγε το κεφάλι της απ ’το ίδιο της το βλαστάρι! Την Catherine Scorsese, κλασσική μεσογειακή μάνα, που στο Goodfellas του γιου της Μάρτιν φροντίζει τον κινηματογραφικό της γιο-τζουτζούκο Joe Pesci σαν να είναι δεκάχρονο ακόμα κι αν ο τελευταίος έχει γίνει πια καραμαφιόζος του κερατά. Αλλά και στα καθ’ ημάς κινηματογραφικά πράγματα ποιος μπορεί να ξεχάσει την Ελένη Ζαφειρίου αλλά και την μάλλον πιο αντιπροσωπευτική Μαίρη Μεταξά που αγωνιά για το ποια έχει τυλίξει το γιο της, Κώστα Βουτσά! Όλες αυτές και ακόμα περισσότερες αποτέλεσαν λαμπρά δείγματα της μορφής της μάνας. Όμως τα πράγματα και στο σινεμά, όπως και στην ίδια τη ζωή, δεν είναι πάντα έτσι. Υπήρξαν και μανάδες που όχι μόνο δεν τίμησαν το ρόλο τους αλλά οδήγησαν τα παιδιά τους στον όλεθρο και την καταστροφή. Και μιας και αυτές κανείς δεν τις μνημονεύει, το Merlin’s, πάντα πιστό σε κάτι τέτοια, θυμάται δέκα, σε χρονολογική σειρά, σήμερα μέρα που είναι. Με κάτι τέτοιες μανάδες εύχεσαι να είσαι ορφανό.

Read more ...

15 πράγματα που ίσως δεν ξέρετε για τον Bob Marley... (06/02/1945 - 11/05/1981)

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

"Δεν πιστεύω στο θάνατο, ούτε στον σαρκικό ούτε στον πνευματικό"...

O Τζαμαϊκανός μουσικός και τραγουδοποιός Robert Nesta Marley υπήρξε πρεσβευτής της reggae μουσικής. Στη διάρκεια της καριέρας του πούλησε περισσότερους από 20 εκατομμύρια δίσκους και υπήρξε ο πρώτος διεθνής σούπερσταρ που εμφανίστηκε από τον αποκαλούμενο Τρίτο Κόσμο. 

Read more ...

Charlie "Bird" Parker: Μια πολύ σύντομη σκηνή...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Οι νότες εκτοξεύονται από την καμπάνα του σαξοφώνου, πλούσιες και διαπεραστικές. Όταν ο Bird κινείται, μαζί του κινείται και το σαξόφωνο, σαν να είναι ένα, σαν ένα άγαλμα που περιστρέφεται γύρω από το βάθρο του. Οι νότες ταξιδεύουν μέχρι το μπαρ, γκελάρουν στους πίσω τοίχους και στο πλήθος που στέκει μπροστά από τις μαύρες κουρτίνες κι αμέσως μετά σαρώνουν απ’ άκρη σ’ άκρη όλο το χώρο.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1