Ο Στέλιος Βαμβακάρης και τα καραντουζένια των blues...

Γράφει ο Aργύρης Αργυριάδης

Αναμφίβολα τα blues και τα ρεμπέτικα αποτελούν την μουσική ανασαιμιά όλων αυτών που δεν χωράνε μέσα στον καθωσπρέπει και ευυπόληπτο κόσμο. Δυο διαφορετικές μα συνάμα παρόμοιες κουλτούρες, όχι μόνο μουσικές αλλά και πολιτισμικές. Ίσως αυτό να ήταν και το εσωτερικό κάλεσμα για να ασχοληθεί και να συνδυάσει αυτά τα δυο είδη ο Στέλιος, ο δευτερότοκος γιος του Μάρκου Βαμβακάρη, ο οποίος έφυγε από την ζωή στις 17 Ιουνίου 2019.
Αξιόλογος και σεμνός μουσικός στα 72 χρόνια που έζησε, αντί να σταθεί και να εξαργυρώσει απλά το βαρύ του επώνυμο, αποφάσισε να ψαχτεί περίεργα και εκκεντρικά, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη της εποχής του.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Η Μάχη για το Πάρκο του Λαού... (Μπέρκλεϊ, Καλιφόρνια, Μάιος 1969)

Γράφει η Ειρήνη Πολίτου
Καλιφόρνια 1969. Ένας διαφορετικός Μάης ταράζει τα νερά της αμερικανικής πολιτείας. Λίγες μέρες νωρίτερα, στην εφημερίδα Berkeley Barb δημοσιεύεται ένα άρθρο που ξεσηκώνει τους πολίτες. «Προσοχή, προσοχή! Την Κυριακή θα δημιουργηθεί ένα πάρκο μεταξύ των οδών Dwight και Haste. Το πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ ετοιμάζεται να οικοδομήσει ένα τσιμεντένιο έκτρωμα που το αποκαλεί «πάρκινγκ». Την Κυριακή θα σταματήσουμε αυτό το αίσχος. Πάρτε φτυάρια, λάστιχα, αλυσίδες, λουλούδια, δέντρα, γρασίδι, μπογιές, φορέστε το καλύτερο χαμόγελο κι ελάτε να ιδρώσουμε παρέα».

Read more ...

Μία εικόνα χίλιες λέξεις... Κέιμπριτζ, Μέριλαντ (ΗΠΑ), 1964: Η ακτιβίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα των Αμερικανών μαύρων Gloria Richardson αψηφά τις ξιφολόγχες...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Με μια κίνηση του χεριού της και μια λοξή ματιά που δηλώνει αψηφισιά και ταυτόχρονα περιφρόνηση, η 39χρονη ακτιβίστρια Gloria Richardson απομακρύνει το όπλο του Εθνοφρουρού που μια στιγμή νωρίτερα σημάδευε διαδηλωτές κατά των φυλετικών διακρίσεων και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων στη γενέτειρά της, το Κέιμπριτζ του Μέριλαντ.

Read more ...

Ο Rory Gallagher, οι Rolling Stones και ένα κεφάλαιο που (δυστυχώς ή ευτυχώς) δεν άνοιξε ποτέ...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Κατά γενική ομολογία, ο Rory Gallagher υπήρξε αυθεντικός. Με τη μουσική του βαθιά ριζωμένη στα αμερικανικά blues, η ποιότητα όσο και η τεχνική του στην κιθάρα είναι μοναδικές με αποτέλεσμα να έχει κερδίσει επάξια μια ξεχωριστή θέση στο πάνθεον του rock and roll. Μολονότι η Αμερική ως επί το πλείστον τον αγνόησε, η Ευρώπη, και ιδίως η πατρίδα του η Ιρλανδία, τον λάτρεψε σαν μουσικό αλλά και σαν άνθρωπο, χάρη στην ακεραιότητα και την σεμνότητα του χαρακτήρα του.
Πολλά είναι γνωστά για αυτόν τον σπουδαίο μουσικό και κιθαρίστα, αλλά υπάρχει ένα ιδιαίτερο γεγονός στην καριέρα του που θα μπορούσε να είχε αποκτήσει κοσμοϊστορική σημασία: η πρόταση των Rolling Stones να γίνει ο βασικός σολίστας του συγκροτήματος.

Read more ...

Sugahspank! & The Swing Shoes: "Cash" (12' βινύλιο, digital download, 2019)

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Τους Swing Shoes τους συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που έσκασαν μύτη στην πιάτσα, όταν ο τυφώνας της σουινγκοποίησης(ορίστε;) δεν είχε αρχίσει να σαρώνει ακόμα σχεδόν τα πάντα προσφέροντάς μας, νομοτελειακά, εφήμερα χιτάκια της συμφοράς. Εκεί, στο «Ladies & Gents, Here's The Swing Shoes», υπήρχε, πέρα από τις ευφάνταστες προσεγγίσεις ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, μια αναπάντεχη εκτέλεση του «20th Century Boy» των T-Rex με τη Sugahspank! στα φωνητικά που με έκανε να τους αγαπήσω.Έκτοτε, η χαρισματική «μαύρη» τραγουδίστρια συμπράττει επί σκηνής μαζί τους ενώ το κοινό ντεμπούτο album τους (A Holy Show) κυκλοφόρησε το 2014 σε cd από τη Lab Records.

Read more ...

Η 3η μέρα των Αναιρέσεων - Φωτογραφικό ρεπορτάζ

Την Κυριακή 9 Ιουνίου 2019 το φετινό φεστιβάλ των Αναιρέσεων έριξε αυλαία. Στη κεντρική σκηνή εμφανίστηκαν οι Electric Feat, οι Last Drive και οι Radio Moscow. Εν αναμονή του Video, ο φίλος μας Μάνος Καλαφατελης μας παραχώρησε τις λήψεις του και σας παρουσιάζουμε ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ. 

Read more ...

Μichael Moorcock: Ο αιώνιος πρόμαχος...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

"Θεωρώ τον εαυτό μου έναν κακό συγγραφέα με σπουδαίες ιδέες, αλλά το προτιμώ απ' το να είμαι ένας σπουδαίος συγγραφέας με κακές ιδέες" (Μ. Μ.)

Είχα πιάσει πριν καιρό συζήτηση με ένα φίλο για τον Michael Moorcock και μολονότι ο φίλος είναι βιβλιοφάγος, έτυχε να μην τον γνωρίζει. Εκείνο το βράδυ όμως φαίνεται πως τον έπεισα να διαβάσει ένα από τα βιβλία του Moorcock με ήρωα τον Elric. Σε κάποια άλλη συνάντησή μας, έτυχε να αναφέρω και πάλι τον Moorcock και ο φίλος σχολίασε πως μάλλον θα πρέπει να μου αρέσει πολύ αφου τον αναφέρω συχνά. Διευκρίνισα ότι γνωρίζω αρκετά για τον Moorcock εξαιτίας ενός βελγικού περιοδικού, με το οποίο είχα επαφές στα 90ς.

Read more ...

O (μη) πολιτικοποιημένος Bob Dylan...

Μεταφράζει* η Ειρήνη Πολίτου

 Δημοσιογράφοι και ιστορικοί συχνά αναφέρουν τα τραγούδια του Ντίλαν ως χαρακτηριστικά μιας εποχής και τον ίδιο τον Ντίλαν ως τον απόλυτο ερμηνευτή τραγουδιών διαμαρτυρίας, μια εικόνα που αντέχει στον χρόνο. Ο Ντίλαν εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1961 παίζοντας σε μαγαζιά του Γκρίνουιτς Βίλατζ μετά την αναβίωση της φολκ μουσικής και τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ. Μέσα σε διάστημα λιγότερο των τριών ετών, ο Ντίλαν έγραψε δυο ντουζίνες τραγούδια πολιτικού περιεχομένου με δημιουργικούς στίχους που ήταν απόρροια των έντονων αλλαγών που έφερνε η μεταπολεμική γενιά, καθώς και της αναγκαιότητας για την ανάδειξη των αντιπολεμικών κινημάτων και των κινημάτων για τα πολιτικά δικαιώματα. Ο Ντίλαν έδειξε επίσης ότι τραγούδια με αριστερά πολιτικά μηνύματα μπορούσαν να γνωρίσουν εμπορική επιτυχία ακόμα και σε μια εποχή που ο Μακαρθισμός πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Άθελά του, ο Ντίλαν άνοιξε τον δρόμο σε άλλους φολκ μουσικούς της εποχής και μερικοί από αυτούς αφοσιώθηκαν κυριολεκτικά στα δύο μεγάλα κινήματα που προκαλούσαν το αμερικανικό κατεστημένο, ενώ ο ίδιος ο Ντίλαν τους βοήθησε να προσελκύσουν ένα μεγαλύτερο κοινό.

Read more ...

Syd Barrett - Το Τρελό Διαμάντι των Floyd...

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος
Πέμπτη 5 Ιουνίου του 1975 και μέσα στα στούντιο της Abbey Road, οι Pink Floyd ηχογραφούν το ένατό τους άλμπουμ με τίτλο Wish you Were Here. Ένας εύσωμος άντρας με ξυρισμένο το κεφάλι και τα φρύδια μπαίνει κρυφά στο στούντιο, κάθεται σε μια γωνιά και παρακολουθεί αθόρυβα την μπάντα να βρίσκεται στη μέση της εκτέλεσης του «Shine On You Crazy Diamond». Ο μυστηριώδης άντρας δεν είναι κανένας άλλος από τον Syd Barrett, τον άνθρωπο που δημιούργησε κι έβαλε μπροστά την μηχανή των Floyd. Τα μέλη του συγκροτήματος στην αρχή δεν τον αναγνωρίζουν αλλά λίγο αργότερα σταματούν την ηχογράφηση και εμφανώς συγκινημένοι πέφτουν στο πλευρό του, με τον Roger Waters να ξεσπά σε κλάματα. Αφού ζητούν την άποψή του για το τραγούδι κι εκείνος τους απαντά πως το βρίσκει κάπως παρωχημένο, αποχωρεί ήσυχα από το στούντιο για να τραβήξει στο πατρικό του ώστε να συνεχίσει να ζωγραφίζει και να ασχολείται με τις γεωργικές καλλιέργειες ως το πέρας της ζωής του, τον Ιούλιο του 2006. Μιας ζωής γεμάτης μουσική ευφυΐα που την τερμάτισε ο ίδιος πρόωρα, καταστρέφοντας το μυαλό του μέσω ψυχεδελικών ναρκωτικών ουσιών.

Read more ...

The Ruts: Τα τρία ακόρντα που έβαλαν φωτιά στην Βαβυλώνα...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

(το κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο έντυπο φανζίν Planet of Songs)

Όταν ήμουν μικρός είχα μια συγκεκριμένη κοσμοπολίτικη εικόνα για την Αγγλία της δεκαετίας του ‘60, μέσα από τηλεοπτικές σειρές του τύπου «Αντίζηλοι» και «Εκδικητές», με όλους εκείνους τους λόρδους και τα καπέλα bowler στις ταινίες που διαδραματίζονταν στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Στην ελληνική αργκό, η λέξη «μέγκλα» υπονοούσε την εγγύηση για την υψηλή ποιότητα ενός προϊόντος και προερχόταν από τις λέξεις “Made in England” (εκ του MEngla).
- Καλό το σουβλάκι?
- Μέγκλα...

Read more ...

«Τέτοια νύχτα κοιμόμαστε...»

γράφει η Abies Sylos

Ο Dr. John ήταν ένα δέντρο τεράστιο
Με ρίζες κοντά στο ποτάμι,
Με κορμό που για να τον αγκαλιάσουν
Χρειάζονταν τρεις άντρες

Read more ...

Black Sabbath – Τα Γουρούνια του Πολέμου, η Αγία Βαλπουργία και η Μεγάλη Νύχτα των Μαγισσών

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Η ιστορία του “War Pigs” ξεκινάει πολύ πριν την κυκλοφορία του και με πολύ διαφορετική μορφή. Το κομμάτι άρχισε να διαμορφώνεται το 1968 όταν οι Black Sabbath έδιναν μία σειρά συναυλίες που διοργάνωνε το Beat Club στην Ζυρίχη. Επειδή ο αριθμός των κομματιών που είχαν προβαρισμένα δεν ήταν μεγάλος, συχνά αναγκάζονταν να τζαμάρουν για να γεμίσουν το χρόνο. Μέσα από αυτά τα τζαμαρίσματα προέκυψαν τα βασικά ριφ και η δομή του κομματιού. Μετά από αυτό, όλα τα υπόλοιπα έμοιαζαν εύκολα.

Read more ...

From The Vaults: 1974 - H Patti Smith γράφει τις εντυπώσεις της από τους Television των Tom Verlaine και Richard Hell...

Μεταφράζει ο Πάνος Τομαράς

Η Πάτι Σμιθ έγραψε το πρώτο μεγάλο άρθρο που δημοσιεύτηκε ποτέ για τους Television στο Rock Scene, στο τεύχος του Οκτωβρίου του 1974. Ήταν ένα δισέλιδο με τίτλο «Μαθαίνοντας να εκτίθενται» και τους τοποθετούσε στο προσκήνιο της πολυπόθητης αναγέννησης του ροκ εν ρολ...

Read more ...

Εξέγερση, Ρίμες και Αιτία - Μια ιστορία αστυνομικής βίας κι ένα κείμενο του Linton Kwesi Johnson...

μεταφράζει ο Στέλιος Μιχ.

Στις 4 Αυγούστου του 2011 ο 29χρονος Μαρκ Ντάγκαν, πατέρας έξι παιδιών κι εργαζόμενος στο αεροδρόμιο του Στάνστεντ, καθόταν στη θέση του συνοδηγού σε ένα ταξί στους δρόμους του Τότεναμ. Η αστυνομία σταμάτησε το ταξί και λίγες στιγμές μετά ο Ντάγκαν έπεσε νεκρός από το περίστροφο του αξιωματικού V53. Υποτίθεται ότι η αστυνομία τον είχε στο μάτι για οπλοκατοχή στο πλαίσιο της Επιχείρησης Τρίαινα που είχε στο στόχαστρο την «παραβατικότητα» της αφροκαραϊβικής βρετανικής νεολαίας. Οι μάρτυρες είπαν ότι ο Ντάγκαν αρχικά πήγε να το βάλει στα πόδια αλλά όταν οι μπάτσοι του μπλόκαραν το δρόμο, σήκωσε τα χέρια ψηλά κρατώντας το τηλέφωνό του. Ο μπάτσος που δολοφόνησε τον Ντάγκαν αφέθηκε ελεύθερος, παρότι η κατάθεσή του ήταν γεμάτη αντιφάσεις. Ισχυρίστηκε ότι ήταν απολύτως βέβαιος ότι ο Ντάγκαν κρατούσε όπλο στο χέρι, παρότι το «όπλο», το οποίο του φόρτωσαν, «βρέθηκε» - ή τέλος πάντων «φυτεύτηκε» - αρκετά μέτρα από το σημείο που είχε ήδη πέσει νεκρός.

Read more ...

O Dee Dee Ramone μιλάει για τη συνεργασία των Ramones με τον παραγωγό Phil Spector...

Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

Το End Of The Century ήταν το πέμπτο άλμπουμ των Ramones, αλλά η μπάντα θα προτιμούσε να μην έχει κυκλοφορήσει. Η συνεργασία τους με τον αλλόκοτο παραγωγό του περιβόητου 'Wall of Sound" Phil Spector ήταν μια εμπειρία που, τουλάχιστον για τον μπασίστα Dee Dee Ramone, ήταν τρομακτική. Η μέθοδος που ακολούθησε για την ηχογράφηση ο Spector απείχε έτη φωτός από τις ιδέες και την ιδιοσυγκρασία του νεοϋορκέζικου συγκροτήματος και σύμφωνα με τον Dee Dee, πολλές φορές η κατάσταση ξέφευγε απ' τον έλεγχο. Σύμφωνα πάντως με τον Markh Ramone, ο Spector ναι μεν είχε τα όπλα αλλά είχε άδεια και δεν τα χρησιμοποίησε ποτέ για να απειλήσει το συγκρότημα. Ωστόσο, η αφήγηση του Dee Dee, αλήθεια ή ψέμματα, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1