anarchistwood: Ο φόβος είναι ο δολοφόνος του μυαλού...

Details
Published: Wednesday, 06 November 2019 20:41
Written by Μιχάλης Πούγουνας

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Με τους anarchistwood (το όνομά τους το γράφουν με μικρό “a”) είχα κάποιους κοινούς φίλους, όπως τον Shaun Histed-Todd, έναν από τους ιδιοκτήτες του Wicked Spins Radio που μεταδίδει κάθε εβδομάδα τη ραδιοφωνική εκπομπή μου από το Devon και διοργανωτή του φεστιβάλ Alice's Wicked Tea Party. Ο έτερος κοινός γνωστός μας είναι ο Steve Brunton των Jesus Hooligan και πρώην τραγουδιστής της αγγλικής hardcore μπάντας Gout/Lager Louts.

Read more ...

Question Mark and The Mysterians: το «96 Tears» και άλλες ιστορίες

Details
Published: Wednesday, 06 November 2019 19:00
Written by Μιχάλης Τζάνογλος

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Τι μπορεί να συνδέει τον πλανήτης Άρη, την εποχή των δεινοσαύρων, το έτος 10.000 μ.Χ., μία παρέα παιδιών Μεξικάνων μεταναστών, μία γιαπωνέζικη ταινία επιστημονικής φαντασίας, ένα ερωτηματικό, η στάση «69» και μία ορθόδοξη εκκλησία σε κάποια επαρχιακή πόλη της πολιτείας του Μίσιγκαν; Η απάντηση είναι πολύ απλή: οι Question Mark & the Mysterians και η διαχρονική τους επιτυχία «96 Tears».

Read more ...

Oh Bondage! Up yours!: H συνθετική γοητεία της Poly Styrene...

Details
Published: Tuesday, 05 November 2019 19:15
Written by Eva M. Grey

Γράφει η Eva M. Grey

Αρκεί την ακούσεις να τραγουδάει μία φορά να και θα την θυμάσαι για πάντα. Μία φορά να τη δεις και θα σου μείνει αξέχαστη. Η Poly Styrene (κατά κόσμον Marianne Joan Elliott-Said), ήταν και θα συνεχίσει να είναι η εξαίρεση στον κανόνα της πανκ σκηνής. Ήταν η Βρετανίδα μουσικός, front woman, στιχουργός και είδωλο της μπάντας X-Ray Spex.

Read more ...

Tom Waits: "Rain Dogs" - Αναμιγνύοντας ιδέες στη χύτρα της μαγείας...

Details
Published: Monday, 04 November 2019 20:26
Written by Γιάννης Ζελιαναίος

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

Τέλη Σεπτέμβρη του 1985 και ο άνθρωπος που δεν έβγαλε ούτε ένα άσχημο άλμπουμ στην καριέρα του θα κυκλοφορήσει τον, κατά πολλούς μουσικόφιλους ανά τον κόσμο, καλύτερό του δίσκο. Το Rain Dogs του Tom Waits υποδέχεται την Αμερική του Ρίγκαν, παρακολουθώντας την πίσω από το κιτρινισμένο παράθυρο ενός απογευματινού τρένου, που διασχίζει τη χώρα με 19 μίλια την ώρα, όσα δηλαδή είναι και τα τραγούδια που υπάρχουν μέσα στο όγδοο κατά σειρά άλμπουμ του επονομαζόμενου και «βραχνού προφήτη».

Read more ...

27 Αυγούστου 1965: Όταν οι Μπιτλς συνάντησαν τον Έλβις...

Details
Published: Monday, 04 November 2019 17:33
Written by Ειρήνη Πολίτου

Γράφει η Ειρήνη Πολίτου

Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας στην τέχνη που λέει ότι δεν πρέπει ποτέ να συναντάς τα είδωλα σου επειδή εννέα στις δέκα φορές θα σε απογοητεύσουν. Ο Τζον είχε ήδη απογοητευθεί μια φορά από τον Έλβις όταν ο τελευταίος αποστρατεύτηκε το 1960, με την εμφάνιση του σε αδιάφορες καλιφορνέζικες ταινίες με τα όμορφα αγόρια και κορίτσια και με τα μετριότατα τραγούδια του. Ωστόσο, κατά την διάρκεια ενός διαλείμματος της δεύτερης περιοδείας τους στην Αμερική, ο δημοσιογράφος Κρις Χατσινς κανόνισε μια συνάντηση με τον Έλβις στο σπίτι του στο Μπελ Ερ, όπου έμενε για τα γυρίσματα κάποιας ταινίας. Ο Έλβις δέχτηκε επειδή ο μάνατζέρ του τον είχε πείσει ότι μια τέτοια συνάντηση θα έπαιρνε μεγάλη δημοσιότητα. Η διαφορά ήταν ότι ο Έλβις δεν ήταν πλέον ο επαναστατημένος πιτσιρικάς που πριν από μια δεκαετία είχε εμπνεύσει τους τέσσερις μουσικούς από το Λίβερπουλ.

Read more ...

Στα μουσικά άδυτα των βάλτων της Λουιζιάνα (και μια μη αναμενόμενη σύσταση)...

Details
Published: Monday, 04 November 2019 15:14
Written by Αργύρης Αργυριάδης

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Όταν μιλάμε για την παραδοσιακή μουσικής της Λουιζιάνα, οι περισσότεροι γνωστοί μου συνήθως αναφέρουν την παραδοσιακή jazz της Νέας Ορλεάνης, τα blues και ίσως τα Creole. Αρκετά συχνά εκπλήσσονται όταν τους εξηγώ για μια μακρά παράδοση δυο παράλληλων μουσικών στυλ, το ένα από γαλλόφωνους λευκούς που είναι το cajun και το αφροαμερικανικό Zydeco και το άλλο με Γαλλικούς στίχους, τα οποία που μπορεί να μοιάζουν αρκετά επειδή και τα δυο αυτά ήδη χρησιμοποιούν εκτός από τη γαλλική γλώσσα και το ακορντεόν - ωστόσο είναι αρκετά διαφορετικά.

Read more ...

"Greekadelia": Μια κουβέντα με την Κρίστη Στασινοπούλου και τον Στάθη Καλυβιώτη...

Details
Published: Saturday, 02 November 2019 11:35
Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Συνέντευξη στη Φαίη Φραγκισκάτου

Πρωτοπόροι στην Ελλάδα της μίξης της παραδοσιακής μουσικής με την ψυχεδέλεια, το πανκ και την electronica, η Κρίστη Στασινοπούλου και ο Στάθης Καλυβιώτης γυρνούν εδώ και χρόνια τον κόσμο με την μουσική τους, παίζοντας σε μουσικά φεστιβάλ σε όλες τις άκρες του πλανήτη, σε θρυλικά live music clubs και συναυλιακούς χώρους της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Οι 6 δίσκοι τους, σε μουσική του Στάθη και στίχους της Κρίστης έχουν πάρει τις καλύτερες κριτικές και διακρίσεις από τον διεθνή μουσικό τύπο και από τους πιο έγκυρους ραδιοφωνικούς παραγωγούς των μουσικών ραδιοφώνων του κόσμου, ενώ κομμάτια τους συμπεριλαμβάνονται σε πάρα πολλά άλμπουμ-συλλογές ανάμεσα σε κομμάτια των πιο σημαντικών ονομάτων της world music σκηνής. Το μουσικό ταξίδι του ηλεκτρονικο-ακουστικού ντουέτου, που εδώ και είκοσι περίπου χρόνια μπλέκει δημιουργικά την μουσική τεχνολογία του 21 αιώνα με τις πιο αρχαίες, «σαμανικές» μουσικές παραδόσεις και με την ποιητική παράδοση του ελληνικού στίχου, συνεχίζεται. 

Πρόσφατα είχαμε τη χαρά στο Merlin's να κάνουμε μια κουβέντα μαζί τους για τον βιωματικό χαρακτήρα της μουσικής και τη διάδοσή της .

Read more ...

Patti Smith: «Όταν γράφω ένα ποίημα βρίσκομαι σ' έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Τον κόσμο της απόλυτης μοναξιάς»...

Details
Published: Friday, 01 November 2019 18:14
Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Μετάφραση: Φαίη Φραγκισκάτου

Η ποίηση είναι μοναχική υπόθεση. Δε γράφεις ποίηση για το πλήθος. Η ποίηση είναι υψηλή επιδίωξη αυτο-δέσμευσης. Τα τραγούδια είναι για τους πολλούς. Όταν γράφω ένα τραγούδι, φαντάζομαι να το ερμηνεύω, να το προσφέρω. Πρόκειται για μια άλλη μορφή επικοινωνίας. Είναι για τους άλλους...

Read more ...

Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του George A. Romero: Και οι «βρικόλακες» έγιναν ζόμπι...

Details
Published: Thursday, 31 October 2019 21:35
Written by Γιάννης Καστανάρας

 Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Ανέκαθεν οι ιστορίες μου αφορούσαν περισσότερο τους ανθρώπους και τα λάθη που κάνουν. Και τα ζόμπι, τρόπον τινά, βρίσκονται εκεί» – George Romero

Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του George Α. Romero (4 Φεβρουαρίου 1940 – 16 Ιουλίου 2017), αυτό το ανατρεπτικό ορόσημο των ταινιών τρόμου, δεν είναι μόνο η μητέρα όλων των ταινιών με ζόμπι, αλλά και το συνταρακτικό όραμα μιας Αμερικής που στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ καταβρόχθιζε τον ίδιο της τον εαυτό. Αυτή η προϋπόθεση που έχει γίνει τόσες και τόσες φορές προϊόν απομίμησης – μια ομάδα αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων που σέρνονται στους τοίχους μιας αγροικίας ενώ πλησιάζουν σαρκοβόροι νεκροζώντανοι – μεταμορφώνεται σε έναν έξυπνο (και τελικά ανατριχιαστικό) σχολιασμό πάνω στο φυλετικό ζήτημα, μετατρέποντας σε ήρωα τον Duane Jones, τον μοναδικό μαύρο ηθοποιό της ταινίας.

Read more ...

Zero Chance of Rain: Ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να αποτελεί το ιδανικό soundtrack φλεγόμενων οδοφραγμάτων στο τσιμεντένιο αστικό τοπίο... (DIY, βινύλιο/ψηφιακό)

Details
Published: Thursday, 31 October 2019 16:39
Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Έχω γράψει πολλές φορές σε σημείο να γίνομαι γραφικός, ότι τα δέκα τελευταία χρόνια η ελληνική underground rock n roll σκηνή συγκαταλέγεται ανάμεσα στις καλύτερες σκηνές της ευρωπαϊκής ηπείρου, τόσο σε αριθμό συγκροτημάτων αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας, όσο και ως προς εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που τη κάνει να ξεχωρίζει, όσον αφορά το εύρος της και τη πολυφωνία της. Ανάμεσα στις τόσες πολύ καλές μπάντες που έχουμε, προσθέστε και τους Zero Chance of Rain. Πρόκειται για ένα power trio από την Αθήνα, όπου άνετα όποια/ος δεν γνωρίζει από που κατάγονται, θα μπορούσε να τους τοποθετήσει σε κάποιο από τα εργατικά προάστια του Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Αυτό δεν το λέω στη τύχη, μιας και οι Zero Chance of Rain είναι η μπάντα που όσο καμία άλλη προσεγγίζει κιθαριστικά τους σπουδαίους και προσωπικά πολύ αγαπημένους μου Αυστραλούς Celibate Rifles (τουλάχιστον από όσες ελληνικές μπάντες έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια).

Read more ...

Τάσος Λειβαδίτης: «O ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια»...

Details
Published: Wednesday, 30 October 2019 11:16
Written by Merlin's Music Box

 «Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: Έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σε ένα αβέβαιο όνειρο»... 

Γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, ο Αλέκος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Ανάστασης του 1922. Tο 1940 εγγράφεται στη Nομική Σχολή του Πανεπιστήμιου της Aθήνας. Δεν θα τελειώσει όμως ποτέ, καθώς τον κερδίζει η Aντίσταση, οργανώνεται στην EΠON.  Στην καρδιά της Kατοχής το 1943, χάνει τον πατέρα του, ενώ αργότερα, όντας στη Μακρόνησο (1951), χάνει και τη μητέρα του. Tο 1946 παντρεύεται τη Mαρία  Λογοθέτη που του στάθηκε στήριγμα όχι μόνο στα σκληρά χρόνια της εξορίας του ποιητή, συντηρώντας και την μητέρα του, αλλά και φύλακας - άγγελος σε όλη του τη ζωή. O ποιητής την έχει ηρωίδα του στο "Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας" που της το αφιερώνει. Tην ίδια χρονιά κάνει και την πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση δημοσιεύοντας το ποίημα "Tο τραγούδι του Xατζηδημήτρη" στο περιοδικό Eλεύθερα Γράμματα του Δημήτρη Φωτιάδη.

Black Flag: Ανεμίζοντας Μαύρη Σημαία στα πεδία των σφαγών του Λος Άντζελες με τα λευκά σπίτια...

Details
Published: Tuesday, 29 October 2019 23:05
Written by Πάνος Τομαράς

του Henry Rollins

Μετάφραση: Πάνος Τομαράς

Το 1981 η πανκ σκηνή του Χόλιγουντ απέπνεε μια αίσθηση κινδύνου, αλλά δεν είχε επιδιώξεις ούτε περιεχόμενο. Αυτό που παρατήρησα αμέσως μόλις έφτασα, ήταν η επιρροή του «Χόλιγουντ» και της κουλτούρας της Νότιας Καλιφόρνιας στην πανκ σκηνή του Λος Άντζελες. Υπήρχε μια λαμπερή πλευρά και μια υπόγεια αίσθηση αυτοπεποίθησης που είχε κάτι από Τζέιμς Ντιν. Πολλοί άντρες καλλιεργούσαν την ατημέλητη, ηρωική εικόνα τους με το πάθος ενός επίδοξου φωτομοντέλου, ενώ τα πανταχού παρόντα όμορφα θηλυκά δεν ήταν απλώς αντικείμενα παρατήρησης της στερημένης νιότης μου – ήταν πραγματικά όμορφοι άνθρωποι. Όταν ετοιμάζονταν για μια συναυλία, πολλοί έμοιαζαν σαν να πήγαιναν για το κάστινγκ κάποιας ταινίας. Δεν υπαινίσσομαι ότι ήταν τίποτα παρατρεχάμενοι φλώροι, αλλά σίγουρα το γεγονός ότι τόσοι πολλοί απ’ αυτούς ήταν ιδιαίτερα εμφανίσιμοι, χάριζε στην όλη σκηνή μια αδιαμφισβήτητη γοητεία.

Read more ...

Why dont' do right?

Details
Published: Monday, 28 October 2019 15:24
Written by Φαίη Φραγκισκάτου

"Που στο διάολο να κρύψεις ένα πτώμα μέσα στο δυάρι;" μουρμούριζε καθώς πηγαινοερχόταν από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο και πάλι πίσω. Στο μπάνιο δεν πλησίαζε γιατί δίπλα στη ντουζιέρα βρισκόταν το πτώμα του νεαρού. Χωρίς αίματα και ακαταστασία. Ένα κοκαλωμένο κορμί διπλωμένο στα δυο, που όταν τ' ακούμπησε ήταν ήδη παγωμένο.

Read more ...

Η ευτυχία είναι ένας ζεστός βόμβος... (Προδημοσίευση από το βιβλίο του Clinton Heylin "Από τους Velvet στους Voidoids")

Details
Published: Sunday, 27 October 2019 17:33
Written by Merlin's Music Box

Το βιβλίο"Από τους Velvet στους Voidoids" του Clinton Heylin  θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις Εκδόσεις Πόρτες σε μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά. Είναι μια ιστορία του αμερικανικού πανκ που καλύπτει το χρονικό διάστημα από τη γένεση των Velvet Underground στα μέσα της δεκαετίας του 1960 μέχρι τη διάλυση των Richard Hell and the Voidoids (1980).

Read more ...

From The Vaults: The Last Drive, The Flowers of Romance, Deus Ex Machina – Θεσσαλονίκη, Κηποθέατρο, Μάιος 1993...

Details
Published: Friday, 25 October 2019 18:03
Written by Μιχάλης Πούγουνας

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας (πρώτη δημοσίευση: tribe4mian's weblog)

Πέρασαν 26 χρόνια από τις δύο βραδιές που εμφανιστήκαμε οι Flowers of Romance μαζί με τους Last Drive στο Κηποθέατρο της Θεσσαλονίκης. Νομίζω πως ήταν λίγο πριν η σκηνή του Ελληνικού ροκ φτάσει στο αποκορύφωμά της πριν ορμήξουν οι πολυεθνικές και διαλύσουν τα πάντα. Υπάρχει αυτό το βίντεο για να μου θυμίζει εκείνες τις δύο ηρωικές βραδιές του Μάη του 1993. Μου το έστειλε η Steisy Μανδάλτση λίγες μέρες αργότερα, η οποία έβγαζε ένα φανζίν που λεγόταν Stigmata, και βρισκόταν πάντα εκεί όποτε ανεβαίναμε με τους Flowers of Romance και φαντάζομαι πως γινόταν και γίνεται ακόμα και σήμερα μάρτυρας των περισσότερων εμφανίσεων Ελληνικών συγκροτημάτων στην πόλη. Συναντιόμαστε και σήμερα όποτε ανεβαίνω με τους New Zero God. Την πρώτη βραδιά, αυτή που υπάρχει σε αυτό το βίντεο, εμφανίστηκαν και οι Deus Ex Machina ενώ την δεύτερη παίξανε στην θέση τους οι Panx Romana.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1