Blog - Results from #795

"Drinks are on Pearl..." (Οι τελευταίες μέρες της Janis Joplin)

Details: Published: Sunday, 08 January 2017 21:03; Written by Γιάννης Καστανάρας

(artwork: Aylos Abies Sylos)

Το απόγευμα της Κυριακής 4 Οκτωβρίου 1970, η Janis δεν εμφανίστηκε στο στούντιο για μια από τις τελευταίες προγραμματισμένες ηχογραφήσεις πριν την ολοκλήρωση του Pearl που έμελλε να είναι το πρώτο και τελευταίο της άλμπουμ με τη νέα της μπάντα, τους Full Tilt Boogie. Καθώς ο χρόνος κυλούσε, ο παραγωγός Paul Rothchild ανησύχησε και έστειλε τον John Cooke, τον μάνατζερ των περιοδειών της, στο ξενοδοχείο της για να μάθει το λόγο της καθυστέρησης. Φτάνοντας εκεί, ο Cooke διαπίστωσε ότι η Πόρσε της Janis με τα χαρακτηριστικά ψυχεδελικά χρώματα ήταν παρκαρισμένη απέξω και παρατήρησε ότι τα φώτα στο ισόγειο δωμάτιό της ήταν αναμμένα. Ζήτησε το κλειδί από τον διευθυντή και όταν άνοιξε την πόρτα τη βρήκε να κείτεται μπρούμυτα ανάμεσα στο κρεβάτι και σε μια καρέκλα.

Γιατί το Saturation των Urge Overkill ίσως είναι το πιο παρεξηγημένο άλμπουμ της γενιάς του... (του Vincent Blackshadow από το Transverso)

Details: Published: Thursday, 05 January 2017 10:22; Written by Πάνος Τομαράς

Το Saturation των Urge Overkill ίσως είναι το πιο ευρέως παρεξηγημένο άλμπουμ της γενιάς του. Τα σχόλια στο διαδίκτυο ήταν γεμάτα κακόβουλους υπαινιγμούς («ροκ των σταδίων από καπάτσους ποστ-πάνκηδες» ή «ένα τέλειο χαρμάνι arena ροκ και power ποπ με πολλή έπαρση»), οι κριτικοί του Σικάγο το έθαψαν κι αυτοί (ο Steve Albini το αποκάλεσε «ροκ για πανεπιστημιακές αδελφότητες» στην απάντησή του στον Bill Wyman, ο οποίος το συμπεριέλαβε σε μια λίστα με τα δέκα καλύτερα άλμπουμ του 1993, ενώ ο Jim DeRogatis τις παρομοίασε τον δίσκο με το Weekend Warriors του Ted Nugent). Γενικά, οι πάντες απέρριψαν τον δίσκο ως… Redd Kross. Υποθέτω ότι αν αυτοί οι ροκάδες του καναπέ ακούνε μόνο τα τριάντα πρώτα δευτερόλεπτα από το πρώτο τραγούδι όλων των άλμπουμ στα οποία κάνουν κριτική, τότε έχουν πέσει μέσα σ’ αυτή την περίπτωση.

(original source: άρθρο του Vincent Blackshadow για το Transverso. Μετάφραση: Πάνος Τομαράς)

For Phil, wherever he is...

Details: Published: Wednesday, 04 January 2017 08:25; Written by Merlin's Music Box

Underground, the best ground... (του Γιώργου Κιούση)

Details: Published: Tuesday, 03 January 2017 18:57; Written by Γιώργος Κιούσης

Επιτέλους έφυγε το 2016... Καταραμένη χρονιά, πόλεμοι σχεδόν σε όλη τη γη, και όπου δεν πέφτουν βόμβες πέφτει πείνα και όπου δεν πέφτουν πυροβολισμοί πέφτουν αεροπλάνα. Δυστυχώς οι περισσότερες αξίες και τα "πιστεύω" μας διαβρώνονται διαρκώς χωρίς σταματημό, κλείνοντάς μας τους ίδιους στους εαυτούς μας και πίσω απ τις οθόνες.

Πάντα έτσι ήταν τα πράγματα λίγο πολύ, και με λίγες διαφορές ανάλογα με την εποχή απλώς τώρα πλέον με τη διάδοση του ίντερνετ έχουμε μια καλύτερη και πιο σφαιρική εικόνα. Για αιώνες ολόκληρους ο άνθρωπος έβρισκε διέξοδο από όλα αυτά μέσω της μουσικής. Είτε ως δημιουργός είτε ως ακροατής, και όπως ανέφερε πρόσφατα ο τεράστιος Σάββας Κωφίδης, "Το αιώνιο ερώτημα της Μαργαρίτας στον Φάουστ του Γκαίτε για την ύπαρξη Θεού μπορεί να απαντηθεί μόνο μέσα από τη μουσική, γιατί η μουσική ενώνει το γήινο με το υπερφυσικό".

(Photo: Aylos Abies Sylos)

A very Sexy Dranken Xmas! ΙΛΙΟΝ plus, 27 Δεκεμβρίου 2016 φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photography)

Details: Published: Monday, 02 January 2017 19:48; Written by Γιάννης Καστανάρας

A very Sexy Dranken Xmas (fom Merlin's Music Box & Unrest Productions), ΙΛΙΟΝ plus, 27 Δεκεμβρίου 2016

φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ Photography)

featuring: The Sexy Christians, The Dead Dranks, The Jet Black

ΗAPPY THE NEW YEAR!

Details: Published: Sunday, 01 January 2017 09:49; Written by Merlin's Music Box

Σχέδιο: Conan Nanco (Roll n Comix) για το Merlin's Music Box

Merlin's New Year's Eve Antifa Picks

Details: Published: Saturday, 31 December 2016 20:06; Written by Merlin's Music Box

https://beta.mixcloud.com/john-kastanaras/merlins-new-years-eve-antifa-picks/

01. Moscow Death Brigade - It's Us
02. Pop Will Eat Itself - Ich Bin Ein Auslander
03. Deus Ex Machina - Insight
04. Wold Down - Incite & Conspire
05. ZSK - Antifascista
06. Moscow Death Brigade - Papers Please!
07. Guerilla - Zona Antifascista
08. Anti - Flag - Die For Your Government
09. Stage Bottles - Sometimes Antisocial But Always Anti-fascist
10. Skankshot - Reclaim The Streets
11. Sistem Erorr - Antifa
12. Such A Surge - Im Real
13. A Quemarrora - Hermanos de Sangre
14. Brigada Flores Magon - Violence

Φωτογραφικό αφιέρωμα: Ένας χρόνος Στέγη Προσφύγων Νοταρά, Gagarin 23/12/2016

Details: Published: Friday, 30 December 2016 12:51; Written by QoQ

Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ Photography)

Soundtrack: Αντώνης Ζήβας

Ίντριγκα: Το στέκι του Merlin's... (αναδημοσίευση από το inExarchia)

Details: Published: Wednesday, 28 December 2016 12:45; Written by Merlin's Music Box

Ένα μαγαζί της γενιάς του ‘90, στο 2016, μια εποχή όπου αναπολούμε το αληθινό. Στη συμβολή των πεζόδρομων Θεμιστοκλέους και Δερβενίων, στην καρδιά των Εξαρχείων, από τα λίγα μπαρ που έχουν απομείνει με όροφο με τραπεζάκια και μπάρες, με το ξύλινο στοιχείο να επικρατεί και ροκενρόλ ατμόσφαιρα για να σκαρώσεις αναμνήσεις εξαρχειώτικες. Είναι ένα μπαρ που δημιουργεί την οικειότητα που πρέπει να έχει ένα κλασικό διαχρονικό στέκι.

(original source: InExarchia)

κείμενο/φωτογραφίες: George Fiorakis

φωτογραφίες: Philip Gavrilakis

Merry fucking Xmas everybody!!!

Details: Published: Sunday, 25 December 2016 08:36; Written by Merlin's Music Box

Dead Moon (Toody & Fred): Facts on Facts

Details: Published: Saturday, 24 December 2016 15:27; Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Νομίζω ότι αν γινόταν ποτέ κάποια Αποκάλυψη που θα ισοπέδωνε το Πόρτλαντ και στο μέλλον έρχονταν εξωγήινοι αρχαιολόγοι για να μελετήσουν τα ερείπια, θα έβρισκαν το σύμβολο των Dead Moon παντού, σε ολόκληρη την πόλη. Θα αναρωτιόντουσαν μήπως αυτό ήταν το λατρευτικό σύμβολο των πολιτιστικών ταγών αυτής της πόλης». (Eric Isaacson, ιδιοκτήτης της Mississippi Records)

Ο Fred και η Toody Cole (γεννημένοι αμφότεροι το 1948 - δυστυχώς ο Fred μας άφησε τον Νοέμβριο του 2017) υπήρξαν παντρεμένοι για σχεδόν μισό αιώνα και σίγουρα θεωρούνται από τα μακροβιότερα ζευγάρια (αν όχι το μακροβιότερο) ζευγάρια σε συναισθηματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο. Περισσότερο γνωστοί σαν τα δυο τρίτα των Dead Moon, έχουν βάλει ένα σημαντικό λιθαράκι στο οικοδόμημα του rock ’n’ roll, χάρη στη μουσική τους αλλά και την ιδιοσυγκρασία τους. Για τους Dead Moon τα πολλά λόγια είναι περιττά, καθώς ο Fred και η Toody είναι από τα πιο προσφιλή πρόσωπα ανάμεσα στους φίλους της ελληνικής undrground σκηνής χάρη στις επανειλημμένες εμφανίσεις τους – ποιος από όσους βρέθηκαν εκεί μπορεί να ξεχάσει το εκρηκτικό πρώτο τους live στο An Club το φθινόπωρο του 1992 με καλεσμένους τους Last Drive και το συγκλονιστικό και ατέλειωτο τζαμάρισμα-φινάλε στο “Gloria” με τους Drive και με τον Chuck Prophet, o οποίος το ίδιο βράδυ έπαιζε με τους Green On Red στο ΡΟΔΟΝ και μόλις τέλειωσε το σετ του ήρθε να παρακολουθήσει τους Dead Moon; Μαζί με τον συμπαθέστατο (και κατά πολύ νεότερο) ντράμερ Andrew Loomis που από πέρσι δεν βρίσκεται πια στη ζωή, οι Dead Moon κατάφεραν να διατηρηθούν αναλλοίωτοι στο πέρασμα του χρόνου.

Οι περιπέτειες του Dr. Albert, της Jess και του Mickey στη Χώρα των Βέλγων (ένα οδοιπορικό δια χειρός Mickey Pantelous αποκλειστικά για το Merlin's)

Details: Published: Thursday, 22 December 2016 21:10; Written by Merlin's Music Box

(φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Φθάνω στο Βέλγιο την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου και κατά σύμπτωση η αδελφή μου μένει στις Βρυξέλλες. Πηγαίνω, τη βλέπω, κοιμάμαι το βράδυ εκεί και το επόμενο πρωί έρχεται να με παραλάβει ο Jean-Paul. O Jean-Paul είναι ο κολλητός του Fabrice, ο οποίος με είχε δει στο πρώτο φεστιβάλ που με είχαν καλέσει στο Βέλγιο το 2013, στο Βίλβορντε (Vilvoorde), στο φλαμανδικό Βέλγιο. Είχα στείλει το προηγούμενο μου άλμπουμ το North of Africa για review σε ένα φλαμανδικό ιντερνετικό περιοδικό, διάβασαν οι διοργανωτές μια προφανώς καλή κριτική και με κάλεσαν να παίξω στο φεστιβάλ. Παρά την ηλικία τους, ο 55χρονος Fabrice και ο 64χρονος Jean Paul δουλεύουν ως backliners σε διάφορα φεστιβάλ από χόμπι, αγάπη για την μουσική και για κανένα έξτρα μεροκάματο. Κουβαλούν ενισχυτές, φροντίζουν καλλιτέχνες κλπ.

Απλές χρονιάρες σκέψεις...

Details: Published: Monday, 19 December 2016 20:07; Written by Κώστας Ζήσης

Με αφορμή την χρονιά που διανύουμε και που σε λίγες μέρες εκπνέει καταθέτω εδώ,στο μαγικό κουτί μερικές σκέψεις-κουρέλια

με την ελπίδα ο αόρατος μάγος να τα μετατρέψει σε ρούχα προκειμένου να καλύψω την γύμνια μου, όχι μόνο εγώ, αλλά και άλλοι

συνοδοιπόροι της γενιάς μου, ξεβράκωτοι όλοι μαζί και ο καθένας χώρια.

Την χρονιά των αναχωρήσεων ή περίπου έτσι θα την περιγράφουμε όταν θα μας ρωτάνε. Την χρονιά των ανώφελων υποχωρήσεων

των τέρμα κολλημένων στον τοίχο, θα σκεφτόμαστε φωναχτά, γιατί μπορεί αυτός στο Βερολίνο τότε να έπεσε, αλλά ο δικός μας έχει

την ιδιότητα να είναι στατικό δομικό στοιχείο του ουρανού που μας σκεπάζει ή έτσι πιστεύουμε.

(photo: Aylos Abies Sylos)

Περιθώριο, λαϊκή κουλτούρα, ανώνυμο ρεμπέτικο (Χαρτογραφώντας την απείθαρχη κοινωνική νησίδα του Λάκκου Ηρακλείου, 1900-1940)

Details: Published: Thursday, 15 December 2016 18:28; Written by Αντώνης Ζήβας

Η διόγκωση των πόλεων και η ανάπτυξη διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων στην Ελλάδα των αρχών του αιώνα, αντιμετωπίστηκε με βάση ένα σχέδιο το οποίο συνδύασε τον οικιστικό εξωραϊσμό με τον κοινωνικό ευπρεπισμό. Η σταδιακή περιθωριοποίηση και αποδιοργάνωση απείθαρχων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες δεν είχαν θέσεις στις αστικές αντιλήψεις για την πόλη, ήταν αποτέλεσμα αυτού του σχεδιασμού. Τέτοιες κοινωνικές εστίες του παρελθόντος είναι η Τρούμπα στον Πειραιά, η Μπάρα στη Θεσσαλονίκη και ο Λάκκος στο Ηράκλειο. Σήμερα, ορισμένες δεκαετίες μετά την άνθησή τους, αυτοί οι κόσμοι του παρελθόντος σκεπάζονται από ένα πέπλο λήθης. Η επίσημη ιστορία τις αγνοεί, στις δημόσιες εκδηλώσεις μνήμης δεν έχουν θέση και στην ακαδημαϊκή κοινότητα το ενδιαφέρον είναι περιορισμένο.

Στο Μυαλό του Lester Bangs (Ένα κείμενο του Lester Bangs από το 1980 σε μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά)

Details: Published: Sunday, 11 December 2016 18:06; Written by Alex K.

Της τηλεφώνησα. Στη μέση της κουβέντας, μου είπε, «Τι θα γούσταρες να κάνεις αυτή τη στιγμή;». Με τον ίδιο τόνο φωνής που κάποιος θα έλεγε «Θα ήθελα ένα σάντουιτς με τόνο», της απάντησα, «Θέλω να γαμηθούμε». Μια στιγμή σιωπής. Έπειτα, το ίδιο αδιάφορα, είπε, «Εντάξει. Έλα από δω». Έβγαλα φτερά και πέταξα, και ήμουν εκεί σε χρόνο μηδέν. Μου άνοιξε την πόρτα φορώντας το παλιό, φθαρμένο κιλοτάκι της, με τα μαλλιά της μπερδεμένα, άβαφτη, ξυπόλητη, νυσταγμένη, συναισθηματικά ουδέτερη απέναντι στον κόσμο. Σκέφτηκα ότι ήταν ό,τι πιο σέξι είχα δει στη ζωή μου. Ειδικά με αυτό το σχεδόν κουρελιασμένο, παλιό κιλοτάκι. Μου φαινόταν απίστευτο ότι σε λίγο θα κρατούσα στα χέρια μου κάτι τόσο υπέροχο, μία τέτοια γυναίκα, μία αρχέγονη θηλυκή θεότητα της Μάνας Γης, ένα τέτοιο χυμώδες δημιούργημα του Παντοδύναμου ο οποίος βρίσκεται στον Παράδεισο ή στην Κόλαση -δεν με ένοιαζε πού-, και επιπλέον, ότι αυτό το πλάσμα είχε και μυαλό! Η ζωή δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη! Όπως τραγούδησε κάποτε ο Σουόμπ Ντογκ: «Αν αύριο πέθαινα, θα είχα ζήσει απόψε!» Δίκιο έχει! Καρφάκι δεν μου καιγόταν αν ο Δυτικός Πολιτισμός βυθιζόταν στην εντροπία ή γκάζωνε με τα χίλια καταπάνω στον Αρμαγεδδώνα – έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν μπόρεσα να ξεδιαλύνω τί απ’ τα δύο συνέβαινε. Όλη η φιλοσοφία που είχα διαβάσει ήταν ένα μάτσο ακαταλαβίστικες μπούρδες, και έτσι κι αλλιώς ο Δυτικός Πολιτισμός ήταν ένας κουβάς γεμάτος σκατά. Και λοιπόν, τι έγινε;