Μια εικόνα χίλιες λέξεις: Ο Αμερικανός πιλότος Dewey Waddell στα χέρια των Βορειοβιετναμέζων μαχητών...

Μία από τις πιο συγκλονιστικές (μολονότι προπαγανδιστικές) εικόνες από τον Πόλεμο του Βιετνάμ: Το καταδιωκτικό του Αμερικανού πιλότου Dewey Wayne Waddell μόλις έχει καταρριφθεί και ο ίδιος οδηγείται στην αιχμαλωσία από μια μικρόσωμη μαχήτρια του Λαϊκού Στρατού...

Read more ...

CULT OF THE AMPS vol. III: featuring: TUBER, HYPNOTIC NAUSEA, MESSAGE IN A CLOUD, GHONE, Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, Gagarin 205

 Τιμή εισιτηρίων:
8€ προπώληση / 10€ ταμείο

Προπώληση εισιτηρίων:
Viva.gr, 11876, Reload Stores, Seven Spots, Wind, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, αθηνόραμα.gr, Yoleni’s, Viva Kiosk Συντάγματος, Viva Spot Τεχνόπολης, Syd Records

FB Event: www.facebook.com/events/2178101228968937

Read more ...

Κim Gordon: Το πρώτο βίντεο από το νέο άλμπουμ της που κυκλοφορεί τον Οκτώβριο...

Η Kim Gordon ανακοίνωσε το σόλο άλμπουμ της. Ονομάζεται No Home Record και κυκλοφορεί στις 13 Οκτωβρίου μέσω της Matador. Η ανακοίνωση συνοδεύεται από το μουσικό βίντεο του single, "Sketch Artist". Η παραγωγή είναι του Justin Raisen και η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε στο Sphere Ranch του Λος Άντζελες. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από την ταινία του Chantal Akerman No Home Movie .

Εκατό χρόνια Bauhaus: Χτίζοντας προς όφελος μιας εξισωτικής κοινωνίας...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Το Bauhaus αποσκοπεί στη συγκέντρωση όλης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε μία ενότητα»
Walter Gropius, Μανιφέστο του Bauhaus, 1919

Αντλώντας έμπνευση από την γερμανική Επανάσταση των Σπαρτακιστών τον Νοέμβριο του 1918 και παρά την αιματηρή καταστολή της από την ηγεσία και τον στρατό του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, πολλοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι, αντιμιλιταριστές και ειρηνιστές, έτρεφαν ελπίδες για μια καλύτερη κοινωνία που θα απέβλεπε στο κοινό καλό. Πολλοί, ωστόσο, δεν είχαν ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό ούτε πλήρη αντίληψη για τις αιτίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που μόλις είχε λήξει. Ωστόσο, παρά την έλλειψη διαύγειας, διατυπώθηκαν σοσιαλιστικού τύπου εκδοχές για το μέλλον, προσανατολισμένες σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Read more ...

Τσαρλς Μπουκόφσκι: Μια Διαβολική Πόλη...

Μετάφραση - σχόλια: Γιάννης Ζελιαναίος

Το διήγημα του Μπουκόφσκι Μια Διαβολική Πόλη εμφανίστηκε στην πρώτη συλλογή με διηγήματα που κυκλοφόρησε ποτέ ο συγγραφέας, και συγκεκριμένα το 1972 από τον εκδοτικό οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέτι, με τίτλο, Erections, Ejaculations, Exhibitions, and General Tales of Ordinary Madness.

Το 1994, ο νεαρός σκηνοθέτης Richard Sears - έχοντας μόλις αποφοιτήσει από την σχολή του - θα δοκιμάσει τις κινηματογραφικές του δυνατότητες φτιάχνοντας μια μικρού μήκους ταινία που πατάει πάνω στο An Evil Town του Μπουκόφσκι. Το αποτέλεσμα είναι ένα τολμηρό, neo – noir μικρού μήκους (20 λεπτά) όπου στην πορεία του για τα φεστιβάλ θα κερδίσει και τα βραβεία καλύτερης μικρού μήκους στο Φεστιβάλ Κανών καθώς και στο The New York Underground Film Festival. Την ίδια ιστορία της Διαβολικής Πόλης ο Sears θα την βάλει και στην μεγάλη μήκους του ταινία, In the Drink το 2010, όπου δυο γεροκαραβάνες της μπάρας εξιστορούν τρεις ιστορίες σε έναν νεαρό που έχει επισκεφθεί το μπαρ της γειτονιάς τους και ο τελευταίος δεν ξέρει κατά πόσο είναι πραγματικές ή φανταστικές.

(H μετάφραση δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο blog του Γιάννη Ζελιαναίου Around Bukowski)

Read more ...

Αντώνης Σουρούνης: 44 λέξεις που δεν περιέχουν ούτε ένα ρο. Όχι κι άσχημα…

Πολυβραβευμένος πεζογράφος ο Αντώνης Σουρούνης (1942-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 1960 μετανάστευσε στη Γερμανία. Εκεί και στην Αυστρία σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα. Έζησε στη Φρανκφούρτη έως το 1970. Στην πεζογραφία άντλησε τα θέματά του από την περιπετειώδη ζωή του ως μετανάστης στη Γερμανία, διακωμωδώντας με ένα γλυκόπικρο χιούμορ τις καθημερινές του ιστορίες. Δημοσίευσε τα μυθιστορήματα «Ένα αγόρι γελάει και κλαίει» (1969), «Οι συμπαίχτες» (1977), «Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι» (1985), «Πάσχα στο χωριό» (1991), «Υπ’ όψιν της Λίτσας» (1992), «Ο χορός των ρόδων» (1994), «Γκας ο γκάνγκστερ (2000)» και «το μονοπάτι στη θάλασσα» (2006). Στα έργα του περιλαμβάνονται επίσης το αφήγημα «Το μπαστούνι» (2007)  και οι συλλογές διηγημάτων «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης» (1982), «Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου» (1983), «Μισόν αιώνα άνθρωπος» (1996), «Κυριακάτικες ιστορίες» (2002) και «Νύχτες με ουρά» (2010). Από το 1987 ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για τον «Χορό των ρόδων». Το 2006 βραβεύτηκε από το περιοδικό «Να ένα μήλο» ενώ έναν χρόνο αργότερα πήρε το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω» για το έργο του «Το μονοπάτι στη θάλασσα».

Read more ...

O Peter Fonda για το "Easy Rider"...

Η ιδέα για το Easy Rider μου ήρθε όταν βρισκόμουν στο Τορόντο για την προώθηση του The Trip. Είχα πάρει κάνα δυο ασπιρίνες και ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας μια φωτογραφία του Marlon Brando από τον Ατίθασο. Και τότε το σκέφτηκα: ένα σύγχρονο γουέστερν με μοτοσικλέτες! Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στον Dennis [Hopper].

Read more ...

Woodstock, 15, 16 & 17 Αυγούστου 1969: Φωτογραφικό αφιέρωμα...

Ανεξάρτητα από τις θετικές ή αρνητικές γνώμες, περί λουλουδόπαιδων και "χιπισμού", δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι το Φεστιβάλ του Woodstock, υπήρξε ένα κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό ορόσημο του εικοστού αιώνα. Το σχεδόν μισό εκατομμύριο (άλλες εκτιμήσεις μιλούν για 400.000 ή και λιγότερους - αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία) νεολαίων  που συγκεντρώθηκαν για τρεις μέρες προκειμένου να παρακολουθήσουν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής και να δηλώσουν την αφελή ή απαίτησή τους να ζήσουν σε έναν ειρηνικό κόσμο, χωρίς ουσιαστικά "να ανοίξει μύτη", υπήρξε ένα καταλυτικό γεγονός για την αμερικανική ιστορία και για τον κόσμο γενικότερα. Το φωτογραφικό υλικό του τριημέρου είναι ιδιαίτερα πλούσιο και το Merlin's Music Box συνέλεξε μερικές χαρακτηριστικές στιγμές, όπως αυτές απαθανατίστηκαν από τους φωτογράφους της εποχής...

Read more ...

Ο Richie Havens για το Woodstock...

 Απόψε θ' ακουστούν εκατό εκατομμύρια τραγούδια. Κι όλα τους θα μιλούν για το ίδιο πράγμα, το ποίο ελπίζω ότι έχετε έρθει όλοι ν' ακούσετε. Κι έχουν να κάνουν με όλους εσάς, με μένα, με όλους όσους βρίσκονται γύρω από τη σκηνή, με όλους εκείνους που δεν ήρθαν εδώ και με τους ανθρώπους που αύριο θα διαβάσουν για σας. Για το πόσο υπέροχοι είστε! (Richie Havens από τη σκηνή, 15 Αυγούστου 1969)

Εγώ, ο κιθαρίστας μου και ο ντράμερ μου ήμασταν στριμωγμένοι μέσα στο γυάλινο πιλοτήριο του ελικοπτέρου.  Καθόμασταν πίσω από τον πιλότο με δυο κόνγκας και δυο κιθάρες ανάμεσά μας. Ολόγυρά μας γυαλί, από πάνω μέχρι κάτω. Κοιτάζοντας κάτω, μπορούσα να δω καθαρά το έδαφος. Στρίψαμε κάπως αριστερά και τότε η θάλασσα από δέντρα άλλαξε σε ένα διαφορετικό είδος θάλασσας, το ίδιο όμορφης. Το σαγόνι μου κρέμασε μόλις είδα όλους εκείνους τους ανθρώπους, εκατοντάδες χιλιάδες από δαύτους. 

Read more ...

H Joan Baez για το Woodstock...

«Το Woodstock ήταν ναρκωτικά, σεξ και rock and roll. To Woodstock ήταν η Janis «πηδάω ό,τι κινείται» Joplin και ο Jimi Hendrix, «η ιδιοφυΐα», ήταν το χάρμα οφθαλμών ιδρωμένο στήθος του Roger Daltrey των Who. To Woodstock ήταν ο Country Joe McDonald και ο Βρώμικος Sly με τους Family Stone που ήθελαν «να φτιαχτούν ακόμα περισσότερο». Παρέα με άλλο μισό εκατομμύριο κόσμο. Το Woodstock ήταν βροχή και λάσπη, μεταμφιεσμένοι φαντάροι και μπάτσοι που έφτιαχναν χοτ ντογκ για τους πεινασμένους χίπηδες...

Read more ...

Λόγια ανθρώπων επιφανών - Frida Kahlo: Δεν μου καίγεται καρφάκι τι πιστεύει ο κόσμος...

Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

Η Frida Kahlo (Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón, 6 Ιουλίου 1907 - 13 Ιουλίου 1954), μια από τις σπουδαιότερες καλλιτέχνιδες του Μεξικού, γνωστή κυρίως για τις πρωτοποριακές αυτοπροσωπογραφίες της με τα θαυμάσια χρώματα που ασχολούνται με θέματα όπως το ανθρώπινο σώμα και το θάνατο. Αν και πολλοί την κατατάσσουν στους σουρεαλιστές, η ίδια αρνιόταν κάθε επιρροή από το κίνημα αυτό. Εκτός από το έργο της, η Kahlo ήταν ενεργή κομμουνίστρια, είχε μια θυελλώδη σχέση με τον μεγάλο ζωγράφο τοιχογραφιών Diego Rivera (παντρεύτηκαν το 1929, χώρισαν το 1939 και ξαναπαντρεύτηκαν το 1940), ενώ ήταν προσωπική φίλη του Τρότσκι στη διάρκεια της εξορίας  στο Μεξικό.  

Read more ...

Όταν ο Keith Moon σκότωσε τον οδηγό του...

Το 1970, ο Keith Moon ήταν στο απόγειο της δόξας του ως ντράμερ των Who και η 4 Ιανουαρίου 1970 ήταν άλλη μια μέρα in extremis γι’ αυτόν. Η βραδινή έξοδος με την τότε σύζυγό του, Kim McLagen, προέβλεπε να παραστούν με φίλους τους στα εγκαίνια του Red Lion, μιας παμπ που είχε ανοίξει ένα γειτονόπουλό τους έξω από το Λονδίνο. Ήταν μια βραδιά που έμελλε να έχει τραγική κατάληξη, αν και ο ένοχος θα έπεφτε τελικά στα μαλακά.

Read more ...

Sans Corps: Mουσική χωρίς όρια...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Οι Sans Corps είναι μια σύναξη μουσικών που ξεκίνησε από τον Μάνο Δούκα, τον Νίκο Παλαιολόγο και τον Διονύση Στεφανόπουλο και εξελίχθηκε σε μια κολεκτίβα μουσικού αυτοσχεδιασμού και ελεύθερης συνδημιουργίας μουσικών δρώμενων. Παίζουν κάθε φορά χωρίς πρόγραμμα, δίχως γραμμένα κομμάτια. Οι τρεις τους ξεκίνησαν να παίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο στις αρχές του 2017, ενώ το χειμώνα του 2017 πραγματοποίησαν πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ενώπιον κοινού. Στην παρούσα φάση τους παίζουν μαζί με τον Βίκτωρα Καραμάνη και τον Γιάννη Αράπη.

Read more ...

"Το Κιβώτιο" του Άρη Αλεξάνδρου: Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάζεται ξανά και ξανά...

 
Όταν ξεκινά κανείς να μιλήσει για ένα βιβλίο τόσο εμβληματικό, όσο το «Κιβώτιο» -και τόσο πολυσυζητημένο συν τοις άλλοις- δεν μπορεί παρά να νιώθει ενός είδους συστολή. Το μοναδικό μυθιστόρημα του Άρη Αλεξάνδρου (πολυγραφότατου κατά τα άλλα ποιητή και μεταφραστή) είναι ένα σπάνιο κείμενο για τα ελληνικά δεδομένα. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 
Γραμμένο με την μορφή 18 επιστολών- απολογιών, το «Κιβώτιο» είναι δύσκολο να καταταχθεί σε λογοτεχνικό είδος. Κάποιοι το θεωρούν «πολιτικό υπερρεαλισμό», κάποιοι άλλοι το λένε «μυθιστόρημα του παραλόγου», «μίμηση της μίμησης τους ρεαλισμού», μετακαφκικό, μοντέρνο, μεταμοντέρνο. Το κείμενο είναι όλα αυτά μαζί, με δομή αξιοζήλευτη και πειθαρχία μοναδική.

Μιχάλης Φωτιάδης: Από τη Θεσσαλονίκη των fanzines και του underground στις αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και σε ένα... Αυτόνομο Τσικάλι...

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Ήταν πέρυσι τον Ιούλιο – βρισκόμουν στα Χανιά για δουλειά. Μίλησα με τον πολύ καλό μου φίλο τον Μιχάλη τον Πούγουνα, ο οποίος με ρώτησε αν θα κατέβαινα καθόλου στο Ηράκλειο. Λίγες μέρες μετά, στο πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο, οι New Zero God, η μπάντα του Μιχάλη, είχε στήσει το τραπεζάκι της δίπλα στο Αυτόνομο Τσικάλι και περίμεναν τη σειρά τους για να παίξουν μπροστά στο κοινό που είχε μαζευτεί για να γιορτάσει τα πενήντα χρόνια του πάρκου και να εκδηλώσει την αντίθεσή του στην επερχόμενη «ανάπλαση» του. Ο Μιχάλης με σύστησε στον Μιχάλη Φωτιάδη, ο οποίος διαχειρίζεται το Αυτόνομο Τσικάλι, και αργότερα μου πρότεινε να του πάρω κάποια στιγμή συνέντευξη γιατί θα έχει πολλά να μου πει. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα, στις 12 του φετινού Ιούλη, στον ίδιο χώρο, κι εγώ ακόμα να συνέλθω από αυτά που άκουσα και ξανάκουσα απομαγνητοφωνώντας την κουβέντα μας. Ο Μιχάλης Φωτιάδης είναι ένας άνθρωπος με αστείρευτη δύναμη και διάθεση για ζωή κι έτσι τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια της ζωής του συχνάζει μαζί με τους γιατρούς χωρίς σύνορα εκεί που υπάρχει ο θάνατος, προσπαθώντας να βοηθήσει με τα χέρια του όσο και όπως μπορεί. Άλλωστε, όπως είπε κι ο ίδιος κλείνοντας την κουβέντα μας «Αυτές είναι οι μικρές ανθρώπινες πράξεις που έχουν μεγάλο αντίκτυπο»…

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1