Προωθώντας την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Ω, αιώνια νύχτα! Πότε θα διαλυθείς; Πότε θα δουν τα μάτια μου το φως;
Σύντομα, σύντομα παλικάρι, ή ποτέ».
(Ο Μαγικός Αυλός*)

Στην εποχή μας τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Η τηλεόραση και το ίντερνετ (και σε πολύ λιγότερο βαθμό πια οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο) καταλαμβάνουν τον περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο του ανθρώπου. Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες, ο μέσος άνθρωπος «καταναλώνει» περίπου 4 με 5 ώρες του καθημερινού ελεύθερου χρόνου του στη παρακολούθηση των ΜΜΕ. Αν υποθέσουμε ότι κατά μέσο όρο η εργασία, η μετακίνηση, το φαγητό και ο ύπνος απορροφούν σχεδόν τις 18 με 20 ώρες του εικοσιτετραώρου μας, γίνεται φανερό ότι τα ΜΜΕ τείνουν κυριολεκτικά να κυριαρχήσουν στον περισσότερο, αν όχι σε ολόκληρο τον ελεύθερο χρόνο μας.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Ο "Jump Jim Crow" και τα blues...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά από πού προέρχονται τα blues, αλλά πιθανότατα αυτό το μουσικό είδος εξελίχθηκε από τους προσφάτως χειραγωγημένους σκλάβους στον βαθύ Αμερικανικό Νότο. Επειδή αρχικά θεωρήθηκε ως μια "ευτελής" μορφή τέχνης που δεν άξιζε την προσοχή του λευκού κατεστημένου, αυτή η εξελισσόμενη μορφή των blues είναι ελλιπώς τεκμηριωμένη μιας και υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές, ώστε οι μουσικολόγοι να ανατρέξουν σχετικά μέχρι τη δημοσίευση των δύο πρώτων "επίσημων blues τραγουδιών ", του "Dallas Blues" και του "The Memphis Blues", το 1912. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πρώτα blues τραγούδια περιείχαν επίσης στοιχεία ragtime - ένα πολυρυθμικό μουσικό είδος που σχεδόν εξαφανίστηκε μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Read more ...

Ο Don Letts στην Αθήνα: "Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι σήμερα ο κόσμος μας κυβερνιέται από ανθρώπους με πολύ κακό κούρεμα"...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Σε όλους αρέσουν οι ιστορίες. Μάλιστα, όταν τις αφηγείται ο ίδιος ο πρωταγωνιστής αποκτούν μια άλλη διάσταση και αυτός ήταν ο λόγος που στις 20 Οκτωβρίου μαζευτήκαμε κάμποσα άτομα στην ανοιχτή συζήτηση που είχε ο Don Letts με τον Παναγιώτη Μένεγο, στον Φάρο του Πολιτιστικού Κέντρου Σταύρος Νιάρχος. Συνέπεσε αυτή την εποχή να διαβάζω σχετικά με το πάντρεμα του punk rock με τη reggae και έτσι η συζήτηση είχε να κάνει με θέματα που μου ήταν πολύ οικεία.

Read more ...

Τα Ριζά: "Η δημιουργικότητα σε έναν καιρό που νιώθεις ότι είναι σαν να έχουν ειπωθεί τα πάντα, είναι ούτως ή άλλως ζόρικη υπόθεση"...

Συνέντευξη: Γιώργος Αθανασόπουλος

Τα Ριζά είναι το νεοσύστατο μουσικό όχημα που χρησιμοποιούν οι Κωστής Ζουλιάτης,Θεμιστοκλής Καρποδίνης και Πέτρος Λαμπρίδης για να παρουσιάσουν μια ενότητα τραγουδιστικών αφηγήσεων βασισμένη στην νησιωτική ελληνική παράδοση. Έχοντας εκ των πραγμάτων μια χρονική απόσταση να γεφυρώσουν, προτείνουν μια εκλεκτική προσέγγιση ηχογραφήσεων που έτσι ή αλλιώς έχουν διαγράψει κατά καιρούς αυτόνομα τη μικρή ή μεγάλη τους ιστορία στο ελληνόφωνο σύμπαν.Με αφορμή την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους, μίλησαν στο Merlin’s.

Read more ...

Ψόφια κέφια: «Ο Townes Van Zandt είναι ο καλύτερος τραγουδοποιός σε ολόκληρο τον κόσμο και θα σταθώ με τις καουμπόικες μπότες μου πάνω στο τραπέζι του Bob Dylan και θα το βροντοφωνάξω»...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Είναι σίγουρο πως υπάρχουν καλλιτέχνες που με τα τραγούδια τους δεν θα κάνεις «τρελό γλέντι». Ο John Townes Van Zandt σίγουρα είναι ένα από αυτούς. Γεννήθηκε το 1944 στο Τέξας και αν ζούσε σήμερα θα ήταν 75 ετών. Η ζωή του ένα πραγματικό παράδοξο που αφού άγγιξε τα όρια της διπολικής διαταραχής έφτασε να αποτελεί μύθο για τους λάτρεις της country/folk αμερικανικής μουσικής. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ίσως ήταν καλύτερος και από τον Dylan, το σίγουρο είναι ότι δεν ήταν ποτέ αδιάφορος.

Read more ...

Μπάμπης Παπαδόπουλος: "Παραλογές του Άχρηστου" (PuzzleMusik 2019, cd/digital download)

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Φωτογραφία: Θάνος Χόνδρος

Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος δεν επαναπαύθηκε στις δόξες που έζησε ως κιθαρίστας ούτε φαίνεται να τζογάρισε ποτέ στην αγοραιοποίηση της καριέρας του με τις Τρύπες όταν πλέον τα μέλη της επιφανούς μπάντας αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Ο ίδιος επέλεξε να πορευτεί δημιουργικά θέτοντας ως προτεραιότητα τη διαρκή εξέλιξη του προσωπικού του ήχου, πράγμα που διαπιστώνεται σε όλη τη δισκογραφική του πορεία ως τώρα είτε στις αυτόνομες κυκλοφορίες του είτε με τη συμμετοχή του σε παραγωγές άλλων συναδέλφων του.

Read more ...

{Επιστροφή στην} Πλατεία Εξαρχείων...

Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

φωτό: inExarchia

Είχε περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε που είχε πατήσει τελευταία φορά στα Εξάρχεια, αλλά εκείνο το πρωί είχε τυχαία συναντήσει στο μετρό τον παλιόφιλο τον Τάκη που έτρεχε να προλάβει κάποια δουλειά και –πριν καλπάσουν και οι δυο προς τις κυλιόμενες σκάλες προς αντίθετη κατεύθυνση– εκείνος του πρότεινε να συναντηθούν το ίδιο κιόλας βράδυ να πιουν μια μπίρα και να τα πούνε, «κοντά στην πλατεία, όπως τότε». Ποια πλατεία και τι να πουν, είχε σκεφτεί αυτομάτως, ωστόσο συμφώνησε από ευγένεια, από κεκτημένη ταχύτητα και, ίσως, λόγω της νοσταλγίας που τον επισκεπτόταν κάθε τόσο για το «τότε» τον τελευταίο καιρό. Και να ‘τος τώρα να περπατάει βραδιάτικα προς τα Εξάρχεια, όπως τόσα χρόνια πριν, όταν βιαζόταν να συναντήσει την παρέα σε κάποιο από τα αμέτρητα καφέ-μπαρ της γειτονιάς ή σε κάποιο παγκάκι.

Read more ...

"This is a weeping song": Η γυναικεία φωνή σε δικά της ταξίδια...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

«Το Πολυφωνικό Τραγούδι, αποτελεί ζώσα παράδοση και στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας των πληθυσμών της παραμεθόριας Ηπείρου. Προφορική παράδοση με έντονη τοπικότητα ύφους και ερμηνείας». Αυτά αναφέρει ο ιστότοπος του Υπουργείου Πολιτισμού με θέμα τον Άυλο Πολιτισμό. Η διάδοση του πολυφωνικού τραγουδιού στο αθηναϊκό κοινό που δεν… θέλει να έχει σχέση με την παράδοση είναι λίγο πιο απλή:

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Γουρούνια!

Γράφει ο Στέλιος Μιχ. 

Ίσως ήταν η πρώτη λέξη που σου ήρθε στο μυαλό, την πρώτη φορά που σου έκαναν εξακρίβωση στοιχείων στην εφηβεία σου, την τελευταία φορά που ρούφηξες δακρυγόνο ή που τραντάχτηκες από μια κρότου λάμψης. Το μουρμούρισες όταν είδες το βίντεο με τη δολοφονία της Ζackie Oh, όταν έμαθες ότι οι μπάτσοι μπορούσαν αλλά δεν εμπόδισαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όταν άκουσες για τους θανάτους του Μοχάμεντ Καμράν, του Εμπουκά Μαμασουμπέκ και τόσων άλλων στα αστυνομικά τμήματα. Το πιθανότερο είναι να το φώναξες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και ίσως είναι η λέξη που ψιθυρίζεις κάθε φορά που τους βλέπεις να τσεκάρουν τα χαρτιά σε μετανάστες ή απλά σε στραβοκοιτάζουν στο δρόμο τρώγοντας τυρόπιτα.

Read more ...

Πόλεμος, πρόσφυγας, αποτύπωση...

Φωτογραφίες - Κείμενο: Τατιάνα Μπόλαρη

Πόλεμος, πρόσφυγας, αποτύπωση.
Σε μια εικόνα να βάλεις μια ζωή ολάκερη.
Δεν ξέρω πως να το περιγράψω.
Μια ζωή σε έναν μπόγο, μια ζωή σε ότι μπορείς να σηκώσεις και να την κουβαλήσεις.
Κι εσύ πρέπει να το καταγράψεις.
Να το δείξεις για να καταλάβει ο κόσμος.

Read more ...

Kid Congo Powers: Σαράντα χρόνια καριέρας μέσα από δώδεκα δίσκους...

Μεταγραφή: Γιάννης Ζελιαναίος

Έπαιξε κιθάρα για τους Gun Club, τους Cramps, τους Bad Seeds, τους Congo Norvell, τους Knoxville Girls, τους Kid & Khan και τους Fur Bible. Συνεργάστηκε ως guest με τους Barry Adamson, Mark Eitzel, Die Haut, The Make-Up και πολλούς ακόμη. Κοιτάζει πίσω στο 1979, όπου ξεκίνησε ως The Creeping Ritual, (οι προκάτοχοι των Gun Club) και σκέφτεται: «Σαράντα χρόνια! Έλεος!» Εν έτη 2019, μαζί με τους Bob Bert (βλέπε Pussy Galore, Sonic Youth, Chrome Cranks, κ.α.) και Mick Collins (βλέπε Gories, Dirtbombs) σχημάτισε τους Wolfmanhattan Project και τον Μάρτη της τρέχουσας χρονιάς κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, Blue Gene Stew, από την In the Red Records. Φέτος έκλεισε αισίως τα 60: «Είναι τρομερό να γίνεσαι το μεγάλο 6-0. Όταν ήμουν νεότερος υπήρχε η ρομαντική αντίληψη « να πεθαίνεις» στα τριάντα – ευτυχώς δεν παρασύρθηκα ποτέ απ’ αυτόν τον ρομαντισμό. Την πέταξα μακριά αυτή την ερωμένη». Το τελευταίο καιρό έγραφε την αυτοβιογραφία του και σύμφωνα φήμες θα έχει τον απλό τίτλο Kid. Tο μόνο σίγουρο είναι ότι θα κυκλοφορήσει από την In the Red, τη δισκογραφική με την οποία συνεργάζεται τα τελευταία δέκα χρόνια και αυτή θα είναι και η πρώτη τους εκδοτική συνεργασία.

Read more ...

Τόνι Μόρισον: "Η καταπίεση των συγγραφέων διαμέσου της ιστορίας είναι ο προάγγελος της επίμονης λεηλασίας των δικαιωμάτων και ελευθεριών που θα ακολουθήσει..."

Μεταφράζει ο Αλέξης Καλοφωλιάς

Τα απολυταρχικά καθεστώτα, οι δικτάτορες, οι δυνάστες είναι συχνά, αλλά όχι πάντα, ηλίθιοι. Όμως κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να παραχωρήσει σε εύστοχους, αντιφρονούντες συγγραφείς την ελευθερία να δημοσιεύουν τις κρίσεις τους ή να ακολουθούν τα δημιουργικά τους ένστικτα. Δεν είναι αρκετά ηλίθιοι ώστε να εγκαταλείψουν τον έλεγχο (απροκάλυπτο ή δόλιο) στα μέσα ενημέρωσης. Στις μεθόδους τους περιλαμβάνονται η επιτήρηση, η λογοκρισία, η σύλληψη, ακόμα και ο σφαγιασμός των συγγραφέων που πληροφορούν και ενοχλούν το κοινό. Συγγραφείς που προκαλούν ανησυχίες, που θέτουν ερωτήματα, έχουν ένα άλλο, πιο βαθύ βλέμμα. Συγγραφείς, δημοσιογράφοι, δοκιμιογράφοι, μπλόγκερ, ποιητές, θεατρικοί συγγραφείς – μπορούν να διαταράξουν την κοινωνική καταπίεση που λειτουργεί σαν κώμα στον πληθυσμό, ένα κώμα που οι δυνάστες αποκαλούν ειρήνη• επίσης, μπορούν να σταματούν τη ροή του αίματος του πολέμου που φέρνει ρίγη χαράς στα γεράκια και τους κερδοσκόπους. Αυτός είναι ο δικός τους κίνδυνος.

Read more ...

Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: Dead Kennedys - "Fresh Fruit for Rotting Vegetables"...

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος 

Σεπτέμβριος 1980. «ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΦΟΒΟΙ ΣΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΑΙ!» Έτσι έγραφαν οι αφίσες της εποχής που διαφημίζουν το Fresh Fruit for Rotting Vegetables, πρώτο άλμπουμ των Dead Kennedys, ενός νέου πανκ γκρουπ από το Σαν Φρανσίσκο που πριν μπει καλά-καλά στην δισκογραφία έχει ήδη προκαλέσει αίσθηση με τα live του, τα πρώτα του demo και, κυρίως, με τη στάση του τραγουδιστή τους, Jello Biafra. Το περιεχόμενο δικαίωνε  αυτή την απειλή. Μια ημίωρη πανκ επίθεση με κιθαριστικές ξυραφιές που πατάνε στο πιο υπερηχητικό surf rock, φουλ πολιτικοποιημένοι στίχοι και προκλητική, σχεδόν γκροτέσκα ερμηνεία, όλα αυτά συγκροτούν ένα από τα πιο κλασικά άλμπουμ του αμερικανικού πανκ όλων των εποχών.

Read more ...

Revolution: Ίσως το πιο αντιφατικό τραγούδι των Beatles

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Για πολλούς, το τραγούδι «Revolution» των Beatles γεννάει ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία είναι η επανάσταση και από την άλλη αυτό το «… count me out» που προκαλεί αμηχανία ή και απέχθεια πολλές φορές. Για πολλά χρόνια δεν είχα ψάξει να μάθω λεπτομέρειες, μέχρι που επιτέλους έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή …

Read more ...

Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ στην Επαναστατημένη Κούβα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Στις αρχές του 1960, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ αποδέχτηκαν πρόσκληση να επισκεφτούν την Κούβα και να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι τα πρώτα αποτελέσματα της Επανάστασης. Στις 8 Ιανουαρίου του προηγούμενου χρόνου, οι «μπαρμπούδος» του Φιντέλ Κάστρο, του Ερνέστο Γκεβάρα και του Καμίλο Σιενφουέγος, είχαν μπει θριαμβευτικά στην Αβάνα κάτω από τους ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς της συντριπτικής πλειοψηφίας του κουβανικού λαού ο οποίος, έχοντας ξεφορτωθεί τον μισητό δικτάτορα Φουλχένιο Μπατίστα, προσέβλεπε σε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1