Αντώνης Σουρούνης: 44 λέξεις που δεν περιέχουν ούτε ένα ρο. Όχι κι άσχημα…

Details

Published: Saturday, 17 August 2019 21:09

Written by Merlin's Music Box

Πολυβραβευμένος πεζογράφος ο Αντώνης Σουρούνης (1942-2016) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 1960 μετανάστευσε στη Γερμανία. Εκεί και στην Αυστρία σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα. Έζησε στη Φρανκφούρτη έως το 1970. Στην πεζογραφία άντλησε τα θέματά του από την περιπετειώδη ζωή του ως μετανάστης στη Γερμανία, διακωμωδώντας με ένα γλυκόπικρο χιούμορ τις καθημερινές του ιστορίες. Δημοσίευσε τα μυθιστορήματα «Ένα αγόρι γελάει και κλαίει» (1969), «Οι συμπαίχτες» (1977), «Οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι» (1985), «Πάσχα στο χωριό» (1991), «Υπ’ όψιν της Λίτσας» (1992), «Ο χορός των ρόδων» (1994), «Γκας ο γκάνγκστερ (2000)» και «το μονοπάτι στη θάλασσα» (2006). Στα έργα του περιλαμβάνονται επίσης το αφήγημα «Το μπαστούνι» (2007)  και οι συλλογές διηγημάτων «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης» (1982), «Τα τύμπανα της κοιλιάς και του πολέμου» (1983), «Μισόν αιώνα άνθρωπος» (1996), «Κυριακάτικες ιστορίες» (2002) και «Νύχτες με ουρά» (2010). Από το 1987 ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για τον «Χορό των ρόδων». Το 2006 βραβεύτηκε από το περιοδικό «Να ένα μήλο» ενώ έναν χρόνο αργότερα πήρε το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού «Διαβάζω» για το έργο του «Το μονοπάτι στη θάλασσα».

Read more ...

O Peter Fonda για το "Easy Rider"...

Details

Published: Saturday, 17 August 2019 19:55

Written by Merlin's Music Box

Η ιδέα για το Easy Rider μου ήρθε όταν βρισκόμουν στο Τορόντο για την προώθηση του The Trip. Είχα πάρει κάνα δυο ασπιρίνες και ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας μια φωτογραφία του Marlon Brando από τον Ατίθασο. Και τότε το σκέφτηκα: ένα σύγχρονο γουέστερν με μοτοσικλέτες! Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στον Dennis [Hopper].

Read more ...

Woodstock, 15, 16 & 17 Αυγούστου 1969: Φωτογραφικό αφιέρωμα...

Details

Published: Friday, 16 August 2019 19:01

Written by Merlin's Music Box

Ανεξάρτητα από τις θετικές ή αρνητικές γνώμες, περί λουλουδόπαιδων και "χιπισμού", δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι το Φεστιβάλ του Woodstock, υπήρξε ένα κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό ορόσημο του εικοστού αιώνα. Το σχεδόν μισό εκατομμύριο (άλλες εκτιμήσεις μιλούν για 400.000 ή και λιγότερους - αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία) νεολαίων  που συγκεντρώθηκαν για τρεις μέρες προκειμένου να παρακολουθήσουν μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής και να δηλώσουν την αφελή ή απαίτησή τους να ζήσουν σε έναν ειρηνικό κόσμο, χωρίς ουσιαστικά "να ανοίξει μύτη", υπήρξε ένα καταλυτικό γεγονός για την αμερικανική ιστορία και για τον κόσμο γενικότερα. Το φωτογραφικό υλικό του τριημέρου είναι ιδιαίτερα πλούσιο και το Merlin's Music Box συνέλεξε μερικές χαρακτηριστικές στιγμές, όπως αυτές απαθανατίστηκαν από τους φωτογράφους της εποχής...

Read more ...

Ο Richie Havens για το Woodstock...

Details

Published: Friday, 16 August 2019 15:58

Written by Merlin's Music Box

 Απόψε θ' ακουστούν εκατό εκατομμύρια τραγούδια. Κι όλα τους θα μιλούν για το ίδιο πράγμα, το ποίο ελπίζω ότι έχετε έρθει όλοι ν' ακούσετε. Κι έχουν να κάνουν με όλους εσάς, με μένα, με όλους όσους βρίσκονται γύρω από τη σκηνή, με όλους εκείνους που δεν ήρθαν εδώ και με τους ανθρώπους που αύριο θα διαβάσουν για σας. Για το πόσο υπέροχοι είστε! (Richie Havens από τη σκηνή, 15 Αυγούστου 1969)

Εγώ, ο κιθαρίστας μου και ο ντράμερ μου ήμασταν στριμωγμένοι μέσα στο γυάλινο πιλοτήριο του ελικοπτέρου.  Καθόμασταν πίσω από τον πιλότο με δυο κόνγκας και δυο κιθάρες ανάμεσά μας. Ολόγυρά μας γυαλί, από πάνω μέχρι κάτω. Κοιτάζοντας κάτω, μπορούσα να δω καθαρά το έδαφος. Στρίψαμε κάπως αριστερά και τότε η θάλασσα από δέντρα άλλαξε σε ένα διαφορετικό είδος θάλασσας, το ίδιο όμορφης. Το σαγόνι μου κρέμασε μόλις είδα όλους εκείνους τους ανθρώπους, εκατοντάδες χιλιάδες από δαύτους. 

Read more ...

H Joan Baez για το Woodstock...

Details

Published: Wednesday, 14 August 2019 19:08

Written by Merlin's Music Box

«Το Woodstock ήταν ναρκωτικά, σεξ και rock and roll. To Woodstock ήταν η Janis «πηδάω ό,τι κινείται» Joplin και ο Jimi Hendrix, «η ιδιοφυΐα», ήταν το χάρμα οφθαλμών ιδρωμένο στήθος του Roger Daltrey των Who. To Woodstock ήταν ο Country Joe McDonald και ο Βρώμικος Sly με τους Family Stone που ήθελαν «να φτιαχτούν ακόμα περισσότερο». Παρέα με άλλο μισό εκατομμύριο κόσμο. Το Woodstock ήταν βροχή και λάσπη, μεταμφιεσμένοι φαντάροι και μπάτσοι που έφτιαχναν χοτ ντογκ για τους πεινασμένους χίπηδες...

Read more ...

Λόγια ανθρώπων επιφανών - Frida Kahlo: Δεν μου καίγεται καρφάκι τι πιστεύει ο κόσμος...

Details

Published: Friday, 09 August 2019 19:58

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

Η Frida Kahlo (Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón, 6 Ιουλίου 1907 - 13 Ιουλίου 1954), μια από τις σπουδαιότερες καλλιτέχνιδες του Μεξικού, γνωστή κυρίως για τις πρωτοποριακές αυτοπροσωπογραφίες της με τα θαυμάσια χρώματα που ασχολούνται με θέματα όπως το ανθρώπινο σώμα και το θάνατο. Αν και πολλοί την κατατάσσουν στους σουρεαλιστές, η ίδια αρνιόταν κάθε επιρροή από το κίνημα αυτό. Εκτός από το έργο της, η Kahlo ήταν ενεργή κομμουνίστρια, είχε μια θυελλώδη σχέση με τον μεγάλο ζωγράφο τοιχογραφιών Diego Rivera (παντρεύτηκαν το 1929, χώρισαν το 1939 και ξαναπαντρεύτηκαν το 1940), ενώ ήταν προσωπική φίλη του Τρότσκι στη διάρκεια της εξορίας  στο Μεξικό.  

Read more ...

Όταν ο Keith Moon σκότωσε τον οδηγό του...

Details

Published: Wednesday, 07 August 2019 19:59

Written by Merlin's Music Box

Το 1970, ο Keith Moon ήταν στο απόγειο της δόξας του ως ντράμερ των Who και η 4 Ιανουαρίου 1970 ήταν άλλη μια μέρα in extremis γι’ αυτόν. Η βραδινή έξοδος με την τότε σύζυγό του, Kim McLagen, προέβλεπε να παραστούν με φίλους τους στα εγκαίνια του Red Lion, μιας παμπ που είχε ανοίξει ένα γειτονόπουλό τους έξω από το Λονδίνο. Ήταν μια βραδιά που έμελλε να έχει τραγική κατάληξη, αν και ο ένοχος θα έπεφτε τελικά στα μαλακά.

Read more ...

Sans Corps: Mουσική χωρίς όρια...

Details

Published: Monday, 05 August 2019 20:08

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Οι Sans Corps είναι μια σύναξη μουσικών που ξεκίνησε από τον Μάνο Δούκα, τον Νίκο Παλαιολόγο και τον Διονύση Στεφανόπουλο και εξελίχθηκε σε μια κολεκτίβα μουσικού αυτοσχεδιασμού και ελεύθερης συνδημιουργίας μουσικών δρώμενων. Παίζουν κάθε φορά χωρίς πρόγραμμα, δίχως γραμμένα κομμάτια. Οι τρεις τους ξεκίνησαν να παίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο στις αρχές του 2017, ενώ το χειμώνα του 2017 πραγματοποίησαν πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ενώπιον κοινού. Στην παρούσα φάση τους παίζουν μαζί με τον Βίκτωρα Καραμάνη και τον Γιάννη Αράπη.

Read more ...

"Το Κιβώτιο" του Άρη Αλεξάνδρου: Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάζεται ξανά και ξανά...

Details

Published: Sunday, 04 August 2019 19:25

Written by Merlin's Music Box

Μιχάλης Φωτιάδης: Από τη Θεσσαλονίκη των fanzines και του underground στις αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και σε ένα... Αυτόνομο Τσικάλι...

Details

Published: Saturday, 03 August 2019 19:14

Written by Βαγγέλης Χαλικιάς

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Ήταν πέρυσι τον Ιούλιο – βρισκόμουν στα Χανιά για δουλειά. Μίλησα με τον πολύ καλό μου φίλο τον Μιχάλη τον Πούγουνα, ο οποίος με ρώτησε αν θα κατέβαινα καθόλου στο Ηράκλειο. Λίγες μέρες μετά, στο πάρκο Γεωργιάδη στο Ηράκλειο, οι New Zero God, η μπάντα του Μιχάλη, είχε στήσει το τραπεζάκι της δίπλα στο Αυτόνομο Τσικάλι και περίμεναν τη σειρά τους για να παίξουν μπροστά στο κοινό που είχε μαζευτεί για να γιορτάσει τα πενήντα χρόνια του πάρκου και να εκδηλώσει την αντίθεσή του στην επερχόμενη «ανάπλαση» του. Ο Μιχάλης με σύστησε στον Μιχάλη Φωτιάδη, ο οποίος διαχειρίζεται το Αυτόνομο Τσικάλι, και αργότερα μου πρότεινε να του πάρω κάποια στιγμή συνέντευξη γιατί θα έχει πολλά να μου πει. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε ένα χρόνο αργότερα, στις 12 του φετινού Ιούλη, στον ίδιο χώρο, κι εγώ ακόμα να συνέλθω από αυτά που άκουσα και ξανάκουσα απομαγνητοφωνώντας την κουβέντα μας. Ο Μιχάλης Φωτιάδης είναι ένας άνθρωπος με αστείρευτη δύναμη και διάθεση για ζωή κι έτσι τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια της ζωής του συχνάζει μαζί με τους γιατρούς χωρίς σύνορα εκεί που υπάρχει ο θάνατος, προσπαθώντας να βοηθήσει με τα χέρια του όσο και όπως μπορεί. Άλλωστε, όπως είπε κι ο ίδιος κλείνοντας την κουβέντα μας «Αυτές είναι οι μικρές ανθρώπινες πράξεις που έχουν μεγάλο αντίκτυπο»…

Read more ...

Η υπόθεση Σάκο και Βαντσέτι στην τέχνη...

Details

Published: Friday, 02 August 2019 11:00

Written by Μιχάλης Τζάνογλος

Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος

Ήταν λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα της 22 προς 23 Αυγούστου 1927, όταν οι αναρχικοί Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι εκτελέστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα στην πολιτειακή φυλακή του Charlestown. Η υπόθεση αυτή, μαζί με αυτή στο Σικάγο το 1886, την υπόθεση Ρόζενμπεργκ στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και μερικές ακόμα, έχει γραφτεί με τα μελανότερα χρώματα στην παγκόσμια αντιαναρχική και αντικομμουνιστική ιστορία. Η ιστορία των Σάκο και Βαντσέτι ευαισθητοποίησε τα υγιέστερα και δυναμικότερα στοιχεία παγκοσμίως. Προοδευτικοί πολιτικοί, διανοούμενοι, σοσιαλιστικές, κομμουνιστικές και αναρχικές οργανώσεις και, κυρίως, καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου συμμετείχαν σε ένα από τα πιο σημαντικά και μαζικά κινήματα συμπαράστασης πολιτικών κρατουμένων. Η υπόθεση αυτή χαράχθηκε ανεξίτηλα στη συλλογική μνήμη σαν ένα από τα χαρακτηριστικά δείγματα κρατικής σκευωρίας και αυθαιρεσίας  Είναι πάρα πολλά τα βιβλία, οι ταινίες, τα θεατρικά έργα και τα τραγούδια που γράφτηκαν για την υπόθεση. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή …

Read more ...

Που πήγαν τα παιδιά του Δεκέμβρη;

Details

Published: Thursday, 01 August 2019 19:25

Written by Merlin's Music Box

Γράφει ο Mind The Gap

φωτο: inExarchia

Μερικά ίσως να έπεσαν στο λάκκο της κάλπικης κοινωνικής ειρήνης που έσκαψε μεθοδικά και ύπουλα η «πρώτη φορά αριστερά» για να ρουφήξουν λίγο απ το ζουμί του βούρκου της εξουσίας. Άλλα ίσως να φόρεσαν τα βολικά χουχουλιάρικα όνειρα των γονιών τους ή να έμειναν μόνα, γυμνά, στον ατέρμονα εφιάλτη της ματαιότητας, καληνυχτίζοντας κουρασμένα τον Κεμάλ για παρηγοριά. Άλλα πάλι ίσως να δηλητηριάστηκαν απ τη βαρβιτουρική θεραπεία των ΜΜΕ, ίσως να φυλακίστηκαν στην κανονικότητα των επετείων, ίσως να γέρασαν πριν την ώρα τους πιστεύοντας πως ωρίμασαν. Τα παιδιά του Δεκέμβρη δεν είναι πια εδώ γιατί δεν είναι πλέον παιδιά. Τα παιδιά του Δεκέμβρη είναι τώρα ενήλικες και οι ενήλικες, κάθε ηλικίας, έχουν έγνοια κίνδυνου και φόβο αλλαγής. Τα παιδιά του Δεκέμβρη δεν ξέχασαν, είναι ενήλικες που αποφεύγουν να θυμούνται. Η ιστορία δεν αλλάζει, λησμονιέται συστηματικά και επιτηδευμένα. Τα παιδιά του Δεκέμβρη έβαλαν τις δικές τους λέξεις στην ιστορία, ενηλικιώθηκαν και σταμάτησαν να γράφουν, το μελάνι τους τελείωσε. Δε πειράζει. Θα έρθουν τα επόμενα παιδιά να γράψουν μερικές σειρές παρακάτω. Έτσι προχωρά αυτός ο κόσμος, λέξη, λέξη, σταγόνα αίμα, σταγόνα αίμα. Δεν θα αργήσουν Έχουν γεννηθεί ήδη και φορτίζουν...

Read more ...

Blaxploitation – Οι ταινίες και η μουσική τους...

Details

Published: Thursday, 01 August 2019 19:24

Written by Μιχάλης Πούγουνας

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Ian MacKaye (Fugazi, Minor Threat, Teen Idles, Dischord κλπ.)

Details

Published: Tuesday, 30 July 2019 21:21

Written by Γιάννης Καστανάρας

Σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Ian Thomas Garner MacKaye (γεν. 16 Απριλίου 1962) είναι Αμερικανός συνθέτης, κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνιδιοκτήτης της Dischord, της σημαντικότερης, ίσως, DIY δισκογραφικής εταιρείας, την οποία ίδρυσε με τον Jeff Nelson το 1980 σε ηλικία 18 χρονών με σκοπό την προβολή hardcore/punk συγκροτημάτων από την Washington DC. Συμμετείχε σε ιστορικές μπάντες της πόλης όπως οι Τeen Idle και οι Minor Threat, πριν δημιουργήσει τους Fugazi, οι οποίοι αν και χρόνια ανενεργοί δεν έχουν διαλυθεί. Θεωρείται ότι ο MacKaye είναι ο άνθρωπος που επινόησε τον όρο «straight edge», γράφοντας το ομώνυμο κομμάτι με τους Minor Threat. Είναι άνθρωπος που του αρέσει να μιλάει και να λέει ενδιαφέροντα πράγματα, ενώ οι απόψεις του, οι μπάντες του και το label του χαίρουν σεβασμού σχεδόν από το σύνολο του μουσικού κόσμου.

Read more ...

Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ: Η ζωή είναι πιο άγρια από την τέχνη…

Details

Published: Sunday, 28 July 2019 23:08

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Μάλιστα», είπε ο αστυνομικός εξετάζοντας το πτώμα εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό του 1982. «Ακόμα και ο Φασμπίντερ είναι θνητός». Ο Γερμανός σκηνοθέτης, ηθοποιός, σεναριογράφος κι ένα σωρό άλλα πράγματα, βρισκόταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, στο σπίτι που έμενε στο Μόναχο, ένα κοκαλωμένο πτώμα που από το ένα του ρουθούνι είχε στάξει αίμα. Δίπλα του ήταν ακουμπισμένο το σενάριο ενός νέου έργου με θέμα την κομμουνίστρια επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ και ανάμεσα στα δάχτυλα του χεριού του υπήρχε ένα τσιγάρο που είχε σβήσει πριν προλάβει να κάψει τη σάρκα του.

Read more ...