Ρίτσαρντ Μπρόντιγκαν: Ψαρεύοντας πέστροφες στο Αμέρικα...
- Details
- Published: Tuesday, 17 September 2019 13:44
- Written by Φαίη Φραγκισκάτου
Mεταφράζει η Φαίη Φραγκισκάτου
(από το βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπρόντιγκαν, Το Ψάρεμα της Πέστροφας στην Αμερική)
David Byrne: Ποδήλατο και πόλη...
- Details
- Published: Monday, 16 September 2019 10:37
- Written by Γιάννης Καστανάρας
Γράφει ο David Byrne
Μεταφράζει ο Γιάννης Καστανάρας
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 χρησιμοποιώ το ποδήλατο ως βασικό μέσο μεταφοράς στη Νέα Υόρκη. Στην αρχή το δοκίμασα διστακτικά αλλά σύντομα κατάλαβα ότι μου ταίριαζε, ακόμα και σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη. Αισθάνθηκα αναζωογονημένος και απελευθερωμένος. Είχα ένα παλιό τριών ταχυτήτων, κατάλοιπο της παιδικής μου ηλικίας στα προάστια της Βαλτιμόρης, που πραγματικά είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι για τη Νέα Υόρκη.
Μαθήματα Ιστορίας: Η Σοσιαλιστική Κοινότητα Ασθενών της Χαϊδελβέργης και ένα μουσικό ερώτημα που παραμένει...
- Details
- Published: Thursday, 12 September 2019 19:55
- Written by Αργύρης Αργυριάδης
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Η Σοσιαλιστική Κοινότητα Ασθενών (Sozialistisches Patientenkollektiv–SPK) αποτελεί μια χαρακτηριστική και ιδιαίτερη περίπτωση αυτοοργάνωσης που ξεφεύγει από το συνηθισμένο πλαίσιο αντιδράσεων του κινήματος της αντιψυχιατρικής. Η επιρροή της ήταν αρκετά μεγάλη, μέλη της υποστήριξαν ενεργά τον ένοπλο αγώνα της RAF (όπως η Μπριγκίτε Μόνχαουπτ και ο Σίγκφριντ Χάουζνερ), και έφθασε σε σημείο να ασκήσει έμπνευση ακόμα και στη μουσική. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε διεξοδικά σε αυτή την άγνωστη κοινότητα που αν και διαφοροποιημένη πλέον συνεχίζει ως και τις μέρες μας. Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο αποτέλεσε η συζήτηση που είχα με τον Αντώνη Ζήβα επειδή επανέφερε στην μνήμη μου την ιστορία αυτή και με προέτρεψε να γράψω το εν λόγο κείμενο (και τον ευχαριστώ γι’ αυτό) γνωρίζοντας την ενασχόληση μου στον χώρο της ψυχικής υγείας.
Ποιο punk, ρε γατάκια... KEITH MOON ή αλλιώς “Moon the Loon”...
- Details
- Published: Monday, 09 September 2019 20:18
- Written by mickey
γράφει ο Μίκης Παντελούς
Μία από τις μεγαλύτερες “αποκαλύψεις” της ζωής μου ήταν όταν ήμουν 8 ή 9 χρονών και έβλεπα με τα αδέλφια μου το περίφημο τότε Μουσικόραμα που παρουσίαζε ο Γιώργος Γκούτης. Κάποια στιγμή προαναγγέλλει το επόμενο τραγούδι, το οποίο ήταν των The Who. «Των ποιών;» ρωτάω την αδελφή μου, «των ποιών» μου απαντάει αυτή. Πάνω στον εκνευρισμό μου που δεν μπορούσα να καταλάβω ποιοι ήταν αυτοί, αλλά ούτε και το καλαμπούρι της αδελφής μου, βλέπω αυτό το κτήνος που έμοιαζε με άγγελο καβάλα στα τύμπανα να στρέφει όλο το φως που εκπέμπει η τηλεόραση πάνω μου σαν προβολέα και να με καταδικάζει σε μουσικό για το υπόλοιπο της ζωής μου. Ή έστω, να λέω ότι είμαι μουσικός στα ίδια πλαίσια που κι εκείνος έλεγε ότι ήταν ντράμερ, πριν καν αποκτήσει το πρώτο του σετ – ήταν ντράμερ στη ψυχή. Κυρίες και κύριοι, ο Keith Moon.
Το κουτί με τις εμμονές (μέρος 6ο) : By the way...
- Details
- Published: Monday, 09 September 2019 19:43
- Written by Φαίη Φραγκισκάτου
Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Δε θα πω ποιος είναι ο Ed Kuepper, ποιοι ήταν οι Saints και τι έκανε στις σόλο του δουλειές. Όλα αυτά είναι γνωστά λίγο πολύ. Τον Αύγουστο του 1994 κυκλοφόρησε μια πολύ όμορφη, σχεδόν αμιγώς κιθαριστική δουλειά με τίτλο Character Assasination (Hot Records). Ο δίσκος παίχτηκε αρκετά στο ελληνικό ανεξάρτητο ραδιόφωνο της εποχής και τo αυτί μου τότε τσίμπησε το κομμάτι που τον ανοίγει με τίτλο «By the Way».
Η Κοινωνική Αναπαράσταση των Αναρχικών: Ο ιδεολογικός χειρισμός των ΜΜΕ και η κατασκευή ψευδών αναπαραστάσεων του αναρχικού χώρου στην Ελλάδα...
- Details
- Published: Saturday, 07 September 2019 18:23
- Written by Αργύρης Αργυριάδης
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Ο αναρχικός χώρος στην Ελλάδα διανύει την τέταρτη δεκαετία παρουσίας στον κοινωνικό αγώνα από την «μεταπολίτευση» και μετά. Εξακολουθεί όμως να παραμένει αντικείμενο ιδεολογικής διαστρέβλωσης της πραγματικότητας από τα ΜΜΕ, με το θέαμα να επιστρέφει κατά έναν μη μυστηριακό τρόπο και να αποτελεί τον εσωτερικό καταπιεστή σε σχέση με μια εικόνα αναντίστοιχη της απεύθυνσης και της απειλής που έχει ή θα έπρεπε να έχει ο Αναρχισμός ως προς το σύστημα.
Rock Against Racism: Μια ιστορία που το τέλος της δεν έχει γραφτεί ακόμα...
- Details
- Published: Friday, 06 September 2019 19:00
- Written by Μιχάλης Τζάνογλος
Γράφει ο Μιχάλης Τζάνογλος
Η δεκαετία του ’70 μόλις έχει ξεκινήσει. Το Swinging London, αν υπάρχει ακόμα, έχει καταντήσει καρικατούρα. Το ίδιο και τα κινήματα της αμφισβήτησης. Τα ναρκωτικά γίνονται όλο και πιο σκληρά. Στη rock μουσική, το πάνω χέρι έχουν πιά οι πολυεθνικές. Οι παλιοί «επαναστάτες» μουσικοί έχουν αφήσει πίσω τους τις εργατικές καταβολές τους και έχουν γίνει μέλη της «καλής» κοινωνίας: φανταχτερά ρούχα, ακριβά αυτοκίνητα, ποτά, ναρκωτικά, γκόμενες, σνομπισμός, απολιτίκ και βαρεμάρα, όλα ανάμεικτα με ένα πληγωμένο αίσθημα υπεροχής, με ιστορίες για το περασμένο μεγαλείο της αυτοκρατορία και αποκρυφιστικές τελετές. Η έμπνευση στερεύει και η καλλιτεχνική δημιουργία αναμασάει τα ίδια και τα ίδια.
Όταν οι Blues Brοthers είδαν το φως...
- Details
- Published: Friday, 06 September 2019 18:09
- Written by Μιχάλης Πούγουνας
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Το The Blues Brothers είναι μια αμερικανική μουσική κωμωδία του 1980 που σκηνοθέτησε ο John Landis. Πρωταγωνιστούν ο John Belushi και ως Dan Aykroyd ως "Joliet" Jake και Elwood Blues, χαρακτήρες που ξεκίνησαν από το The Blues Brothers, ένα σκετς που οι δυο τους έπαιζαν στο Saturday Night Live του καναλιού NBC. Το σενάριο της ταινίας γράφτηκε από τον Aykroyd και τον Landis. Στην ταινία παίρνουν μέρος τραγουδώντας ή ερμηνεύοντας ως ηθοποιοί, οι rhythm’n’blues και soul καλλιτέχνες James Brown, Cab Calloway, Aretha Franklin, Ray Charles και John Lee Hooker. Η ταινία εξελίσσεται στο Σικάγο, όπου και γυρίστηκε. Εμφανίζονται ακόμα οι Carrie Fisher, Henry Gibson, Charles Napier και John Candy.
Μια αναμνηστική γκαζιά...
- Details
- Published: Thursday, 05 September 2019 18:55
- Written by Σωτήρης Θεοχάρης
Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης
Περιμένοντας στο συνεργείο να παραλάβω το γιαπωνέζικο μικρομεσαίο αμαξάκι μου, στα ρουθούνια μου χτύπησε κάτι που μου ξύπνησε μνήμες.
Αυτή τη μυρωδιά την αγαπούν πολύ λίγοι και την απεχθάνονται σχεδόν όλοι. Λίγοι την ανέχονται, όπως λίγοι εκτιμούν πραγματικά την ιδιόρρυθμη γεύση του χαβιαριού, τον ήχο της υπόκωφης βροντής του σεισμού, την τρικυμισμένη θάλασσα τον χειμώνα, την παγωμένη αφή στο βελούδινο δέρμα των ερπετών, ή την αντίδραση όλων των αισθήσεων όταν σέρνεις κόντρα μια λεπίδα στην παλάμη σου για να ελέγξεις την κόψη, μετά το τελετουργικό ακόνισμα της, πάνω σε πέτρα με σάλιο.
Η πολιορκία του Λένινγκραντ: Ο Σοστακόβιτς και ο εξωραϊσμός της Ιστορίας...
- Details
- Published: Wednesday, 04 September 2019 19:13
- Written by Πάνος Τομαράς
Μεταφράζει ο Πάνος Τομαράς
Ο ψυχρός πόλεμος εναντίον της Ρωσίας – που παλιότερα είχε στόχο τη Σοβιετική Ένωση – συνεχίζεται. Σ’ αυτόν συμπεριλαμβάνονται η απάλειψη από τη συλλογική μνήμη πολλών θηριωδιών που διέπραξαν οι Γερμανοί Ναζί εις βάρος του Σοβιετικού πληθυσμού, καθώς και ο ηρωικός ρόλος που έπαιξαν οι τελευταίοι στην ήττα του φασισμού. Η Γερμανία εισέβαλε στην ΕΣΣΔ στις 22 Ιουνίου του 1941. Το αποτέλεσμα ήταν ένα ολοκαύτωμα, στο οποίο χάθηκαν τουλάχιστον 25 εκατομμύρια ψυχές, πάνω από τους μισούς συνολικούς νεκρούς του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μια από τις πιο φρικτές πράξεις βαρβαρότητας ήταν ο αποκλεισμός του Λένινγκραντ, της σημερινής Αγίας Πετρούπολης, από τους Γερμανούς. Για 900 μέρες περίπου, από τις 8 Σεπτεμβρίου του 1941 ως τις 27 Ιανουαρίου του 1944, διακόπηκε κάθε είδους ανεφοδιασμός, και οι κάτοικοι του Λένινγκραντ οδηγήθηκαν συστηματικά στη λιμοκτονία. Οι νεκροί στο Λένινγκραντ ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο.
Λόγια ανθρώπων επιφανών - Μάνος Κατράκης: «Εγώ δεν ησυχάζω ποτέ. Μέσα μου, υπάρχει πάντα το μικρόβιο της Αναζήτησης"...
- Details
- Published: Monday, 02 September 2019 18:52
- Written by Γιάννης Καστανάρας
Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας
Μαθήματα Ιστορίας: Joe Hill, ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ...
- Details
- Published: Saturday, 31 August 2019 18:52
- Written by Merlin's Music Box
Κείμενο: Dick Meister
Μετάφραση: Δημήτρης Πλαστήρας
Είναι 19 Νοεμβρίου 1915, στο προαύλιο του κρατικού σωφρονιστηρίου της Γιούτα στο Σωλτ Λέικ Σίτυ. Πέντε τυφεκιοφόροι στοχεύουν προσεκτικά έναν καταδικασμένο συνδικαλιστή των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), τον Joe Hill, που στέκεται μπροστά τους όρθιος, ευθυτενής και περήφανος. «Πυρ!» φωνάζει με θάρρος. Το εκτελεστικό απόσπασμα δεν αστοχεί. Αλλά όπως λέει η λαϊκή μπαλάντα, «ο Joe Hill δεν πέθανε ποτέ». Συνεχίζει να ζει ως ένα από τα πιο ανθεκτικά και επιδραστικά αμερικανικά σύμβολα.
Tool: "Pneuma". Δεύτερο κομμάτι από το νέο άλμπουμ...
- Details
- Published: Friday, 30 August 2019 09:00
- Written by Γιάννης Καστανάρας
Το "Pneuma" είναι το δεύτερο κομμάτι από το νέο άλμπουμ των Tool, Fear Inoculum που επισήμως κυκλοφορεί σήμερα, 30 Αυγούστου, αν και ιντερνετικά έχει διαρρεύσει εδώ και λίγες μέρες...
Περιπέτεια μετά μουσικής στο 5ο Pulsar Samothraki Art Festival...
- Details
- Published: Wednesday, 28 August 2019 20:15
- Written by Βαγγέλης Χαλικιάς
Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς
Φωτογραφίες: Μαρία Πιτιακούδη
Τo Pulsar Samothraki Art Festival οργανώθηκε για πέμπτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια (πέρυσι δεν πραγματοποιήθηκε) και φέτος ήταν τριήμερο (9, 10 & 11 Αυγούστου). Στο μουσικό κομμάτι εμφανίστηκαν διαδοχικά οι Θραξ Πανκc, οι Alcalica και οι Last Drive. Το Pulsar πραγματοποιείται στο «Εργοστάσιο Σαμοθράκης» και το διοργανώνει εξ ολοκλήρου η Άννα Τσάκωνα, μαζί με διάφορους καλούς φίλους και συνεργάτες. Δυστυχώς, ενώ από την πλευρά της οργάνωσης, της παραγωγής και του αποτελέσματος, δηλαδή των συναυλιών, το φεστιβάλ ήταν άψογο, εξωγενείς παράγοντες επηρέασαν σε διάφορους τομείς όχι μόνο αυτό, αλλά και τη ζωή των συμμετεχόντων…
Η περιπέτεια στη Σαμοθράκη στην αρχή ήταν ένα τοπικό θέμα, σαν κάτι που συνέβαινε σε εμάς τους λίγους που συμμετείχαμε και σε διάφορους άλλους που ήθελαν έρθουν ή να φύγουν από το νησί, αλλά τελικά κατέληξε να γίνει πανελλαδική είδηση. Και μιας και βρέθηκα στο κέντρο των γεγονότων είπα να σας τη διηγηθώ….
Το πρώτο μου τσιγάρο… (Στο Σημείο Ζήτα δεν πατάει ποτέ ψυχή)
- Details
- Published: Sunday, 25 August 2019 19:42
- Written by Γιάννης Καστανάρας
Μια απολύτως αληθινή ιστορία από τον Γιάννη Καστανάρα
Δεν ξέρω αν στη σημερινή εποχή του ακραίου νεοσυντηρητισμού κυκλοφορούν ακόμα στο εμπόριο, αλλά όταν ήμουν παιδί, υπήρχαν οι περίφημες τσίχλες-τσιγάρο σε ανάλογο πακετάκι, που τις αγοράζαμε για να το παίξουμε αντράκια, φουμάροντας με απόλαυση τον ανύπαρκτο καπνό, αλητεία κι έτσι, και γεμίζοντας τα πνευμόνια μας με αέρα κοπανιστό, πριν αρχίσουμε το μάσημα που μπορεί να διαρκούσε κάμποσες ώρες.
