"Εγώ, η Ουλρίκε Μάινχοφ καταγγέλλω... "

"Τρέμετε από φόβο μήπως και μπορέσω κι αντισταθώ. Τρέμετε στη σκέψη μήπως οι άλλοι σύντροφοί μου έρθουν και γκρεμίσουν αυτό το λευκό θάνατο που επινοήσατε. Πόσο γελοίο, αλήθεια, να στερήσετε από μένα τα χρώματα! Κι έξω να βάφετε το μουχλιασμένο και γκρίζο κόσμο σας με τα πιο φανταχτερά χρώματα, για να μην μπορεί να δει κανείς τη σαπίλα που κρύβει..."

(Από τον θεατρικό μονόλογο "Εγώ η Ουλρίκε Μάινχοφ Καταγγέλλω" που έγραψαν ο Ντάριο Φο και η Φράνκα Ράμε, για την Ουλρίκε Μάινχοφ, μέλους της οργάνωσης αντάρτικου πόλης Φράξια Κόκκινος Στρατός. Η Ουλρίκε Μάινχοφ βρέθηκε απαγχονισμένη στο κελί της κάτω από "αδιευκρίνιστες συνθήκες" στις 9 Μαΐου 1976).

Read more ...

Joker: Ειλικρινά στα κατσαρότριχα παπάρια μου αν πάρει ή όχι κάποιο Όσκαρ...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Στην δική μου καρδιά, εκτός από την συγκλονιστική ερμηνεία από τον Joaquin Phoenix το Joker έχει ήδη καταγραφεί ως μια πολύ δυνατή ταινία, η οποία για τα δεδομένα του Χόλιγουντ θίγει την υπόγεια όψη της ταξικής κοινωνίας και του περιθωρίου. Ένα περιθώριο που στην εποχή μας τείνει με λογαριθμική ταχύτητα να γίνει συνώνυμο με την «κανονικότητα». Ένα περιθώριο που ως λέξη σήμερα έχει καταντήσει κυνικό αστείο, αφού πληθυσμιακά περικλείει την απόλυτη πλειοψηφία των ανθρώπων, ενώ αντίθετα η απόλυτη μειοψηφία έχει αυτοαναγορευτεί βίαια ως «κανονικότητα». Το αστείο που μας σκοτώνει από την ώρα που γεννιόμαστε σαν παρίες.

Read more ...

Στο πρόσφατο άλμπουμ τους οι Hypnotic Nausea επιβεβαιώνουν κάτι που δυστυχώς που πολλοί αρνούνται να παραδεχτούν: Οι θρησκείες έχουν πεθάνει...

"Στη δομή αυτή υπήρχαν οικογένειες με ανθρώπους που είχαν βιώσει προσωπικά την φρίκη και τις άσχημες συνέπειες του πολέμου. Οι περισσότεροι, σκιές του εαυτού τους, με προσωπικές απώλειες, προσπαθούσαν με φάρμακα να αντιμετωπίσουν τις καθημερινές κρίσεις που έφταναν μέχρι και απόπειρες αυτοκτονίας..." 

Στις 29 Μαρτίου 2019 κυκλοφόρησε  το δεύτερο concept άλμπουμ των Hypnotic Nausea με τίτλο The Death of All Religions (LP, Ikaros Records, 2019), μια ειδική έκδοση βινυλίου με ένα 24σέλιδο comic book, δημιουργία του μπασίστα της μπάντας GMonkey  που αφηγείται  την ιστορία του άλμπουμ μέσα από τους στίχους του τραγουδιστής και κιθαρίστα Γιώργου Μπλέτσα. Το κεντρικό θέμα είναι η θρησκεία (γενικά) και η βία της που ωθεί τους πιστούς της να κάνουν... αυτά που κάνουν. Το Merlin's Music Box ζήτησε από τον Γιώργο να γράψει μερικά λόγια για την ιδέα που τον οδήγησε να γράψει τους στίχους με βάση την προσωπική του εμπειρία...

Read more ...

Ο Jay Gorney, τo «πιο αντικαπιταλιστικό τραγούδι στον κόσμο» και η τιμωρία τού να ονειρεύεσαι σε έναν «ελεύθερο κόσμο»...

Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας - Γιάννης Καστανάρας

Κείμενο: Μιχάλης Πούγουνας

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 ως τα τέλη της δεκαετίας του ’50 χιλιάδες Αμερικάνοι πολίτες κατηγορήθηκαν ως Κομμουνιστές ή ως επιρρεπείς στον Κομμουνισμό και αποτέλεσαν το αντικείμενο ερευνών, ανακρίσεων, διώξεων και φυλακίσεων. Πόσες χιλιάδες ζωές καταστράφηκαν άραγε από τη διαβόητη Μαύρη Λίστα που είχε αναλάβει να καταρτίσει ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι; Ένας άνθρωπος γερμανο-ιρλανδικής καταγωγής που έγινε γνωστός για τις μεθόδους εξόντωσης προοδευτικών διαφωνούντων στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τις οποίες εφάρμοσε αμείλικτα και οι οποίες σήμερα είναι διεθνώς γνωστές με τον χαρακτηρισμό «μακαρθισμός». 

Το καλοκαίρι του 2019 ανακάλυψα για πρώτη φορά το τραγούδι “Brother Can You Spare A Dime”, ένα από τα σημαντικότερα τραγούδια της Μεγάλης Οικονομικής Ύφεσης, με πολλές και διαφορετικές εκτελέσεις από αναρίθμητα μεγάλα και μικρά ονόματα της μουσικής. Με αφορμή το συγκεκριμένο κομμάτι και χάρη στην εύνοια της τύχης έμαθα την ιστορία του συνθέτη του, Jay Gorney, ο οποίος το συνέθεσε στις αρχές της δεκαετίας του '30 πάνω σε στίχους του φίλου του, Edgar Yipsel "Yip" Harburg.

Read more ...

O Lemmy για την Tina Turner...

"Η Tina Turner ήταν το κάτι άλλο όταν ήταν ήταν νέα. Είχα δει τους Ike & Tina Turner Revue στο Middle Earth στο Covent Garden σε μια πολύ μικρή σκηνή. Το ύψος της πρέπει να ήταν... άντε το πολύ να ήταν εξήντα πόντοι κι έτσι όπως στεκόμουν έβλεπα ακριβώς ανάμεσα στα πόδια των Ikettes...

Read more ...

Kατερίνα Γώγου: «Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά...»

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Η Κατερίνα μπορούσε να γίνει περιστέρι και γεράκι μαζί. Χμ... Το πρώτο σπανίως. Μπορούσε ν α σου μιλάει με τον καλύτερο τρόπο αλλά όταν σε άρχιζε στο βρισίδι σε έβριζε ακατάσχετα, κοιτώντας σε στα μάτια μ' εκείνο το βλέμμα που πετούσε σπίθες. Σε κάρφωνε μ' αυτό και σου πάγωνε κάθε επιχείρημα. Ψυγείο, που λέμε. Η Κατερίνα δεν ήταν το τρελούτσικο κορίτσι που οι περισσότεροι θυμούνται από τις ελληνικές κωμωδίες. Δεν ξέρω πώς ήταν μικρή, εγώ είχα την τύχη να τη γνωρίσω καθώς μπαινόβγαινε σχεδόν καθημερινά εκεί, στο βιβλιοπωλείο του Γαρμπή, τότε που νέος ακόμα προσπαθούσα να ρουφήξω γεύσεις ελευθερίας. Η Κατερίνα είχε χιλιάδες τρόπους να σε βγάζει από τα ρούχα σου, αλλά είχε εκείνο το σκοτεινό ταλέντο που από όποια πλευρά κι αν το παρατηρούσες έχανες την μπάλα...

Read more ...

Ανομία: Μύθοι και πραγματικότητα στην εκφορά του εξουσιαστικού λόγου...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης (MD-PhD)

«Δεν θα επιτρέψουμε στις δυνάμεις της ανομίας και του χάους, να ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» (Ν. Δένδιας)

Μια από της δυνατότητες της εξουσίας λόγο της ισχύος της, είναι η δημιουργία νοημάτων ή καλύτερα επανα-νοηματοδότησης με στόχο την συμμόρφωση. Αυτό συμβαίνει συνεχώς στην εκφορά του κυρίαρχου λόγου διαμέσου νεολογισμών, λεκτικών αλμάτων ή άλλων νοηματικών ιδεολογικών χειρισμών.

Read more ...

O Leonard Cohen, η Judy Collins, και μια μάλλον ασυνήθιστη "πρεμιέρα"...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Ήταν γοητευτικός, είχε εκείνη τη λάμψη στα μάτια, εκείνον τον μυστηριώδη αέρα ενός ανθρώπου που ξέρει… Τον λάτρευα, αλλά ευτυχώς δεν ήταν από εκείνα τα πάθη που σε βάζουν σε μπελάδες. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που δεν ερωτεύτηκa τον Leonard Cohen.Όμως τα τραγούδια του με ταξίδευαν στον έβδομο ουρανό» - Judy Collins

Read more ...

Το κουτί με τις εμμονές – μέρος 7ο: Ένας Αμερικανός Φίλος…

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

H Πατρίσια Χαισμιθ (19 Ιανουαρίου 1921 - 4 Φεβρουαρίου 1995) υπήρξε συγγραφέας αστυνομικών και άλλων μυθιστορημάτων και μικρών ιστοριών. Στα βιβλία που έγραφε συνήθιζε να ξεδιπλώνει τη νουάρ πλοκή γύρω από τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό των ηρώων, από το πώς φθάνει κανείς στο σημείο να ξεπερνά τις αναστολές του και να εγκλιματίζεται. Στη βιογραφία της, γραμμένη από τον Άντριου Γουίλσον (μετάφραση Ραλλού Θεοδωρίδου, Νεφέλη, 2004), αναφέρεται ότι «ήταν θιασώτρια του παράλογου, του χάους, της συναισθηματικής αναρχίας, και θεωρούσε τον εγκληματία ως την ιδανική ενσάρκωση του υπαρξιακού ήρωα του εικοστού αιώνα, ως έναν άνθρωπο που, όπως πίστευε, είναι δραστήριος και με ελεύθερο πνεύμα».

Read more ...

Μiles Davis: «Όταν ακούς τον Miles να παίζει, είναι αυτό που είναι, όποια κοινωνική θωράκιση κι αν φοράει»...

Γράφει (ενίοτε κλέβοντας από δω κι από κει) ο Γιάννης Καστανάρας

«Όταν ακούς τον Miles να παίζει, είναι αυτό που είναι, όποια κοινωνική θωράκιση κι αν φοράει» - David Sanborn, σαξοφωνίστας

Το καλοκαίρι του 1991 ο Miles εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Jazz του Μοντρέ και με παλιόφιλους στο La Villette του Παρισιού. Εκτός σκηνής ήταν εξασθενημένος αλλά πάνω στη σκηνή τα έδινα όλα, όπως πάντα. Ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού είχα αναγορεύσει τον πάλαι ποτέ Πρίγκιπα του Σκότους σε Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, αποκαλώντας τον «Πικάσο της jazz» και εγκωμιάζοντας την αδιάλλακτη άρνησή του να υπακούει σε νόμους πέρα από τους δικούς του. Ωστόσο, ήταν έτοιμος να υποκλιθεί σε μια ανώτερη δύναμη, αν και με τους δικούς του τραχείς όρους.

Read more ...

Ιστορίες για λάσπες και κόκκινες αποχρώσες ενδείξεις...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Όλα γύριζαν κατά τους τρεις άξονες ακανόνιστα, επιταχύνοντας σαν χαλασμένο γυροσκόπιο. Το μωσαϊκό ήταν παγωμένο, εγώ ένοιωθα πυρακτωμένος. Ήμουν ξαπλωμένος χειμωνιάτικα γυμνός στο πάτωμα και προσπαθούσα να γαντζωθώ με τα χέρια από κάποιο έπιπλο. Το αναθεματισμένο δωμάτιο έμοιαζε να αναποδογυρίζει, να γέρνει, να περιστρέφεται δαιμονισμένα κι εγώ δε είχα τη δύναμη να το σταματήσω. Δε θυμάμαι πόσες φορές είχα ξεράσει. Όλο το χρωματικό φάσμα είχε κυλίσει προς το κόκκινο και κάθε ευθεία γραμμή έμοιαζε να καμπυλώνεται σαν κάποια αόρατη μίνι μαύρη τρύπα να προσπαθούσε να ρουφήξει όλο το χώρο μέσα της. Το σχεδόν ένα μπουκάλι τριάρι Μεταξά μαζί με τα τριπάκια, μερικούς μπάφους, τα αγαπημένα μου Dexedrine και την πολυήμερη αϋπνία είχαν ξεπεράσει την σωματική μου αντοχή...

Read more ...

Cliff Burton: "Η σκηνή ήταν για την πάρτη μου, αλώνιζα, τίναζα τη μαλλούρα μου πέρα δώθε και ξεσάλωνα..." (ή, αφηγήσεις από το Υπερπέραν)

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Τελικά, ρε σεις, πρέπει να κοιμόμουν πολύ βαθιά. Η αλήθεια είναι ότι μετά τη συναυλία στη Στοκχόλμη το γλέντησα για τα καλά, αλλά και πάλι… Ούτε που πήρα είδηση τη συνέβη, δεν ξέρω καν αν πρόλαβα να ξυπνήσω από το τράκο. Η πλάκα είναι ότι είχαμε ρίξει κλήρο με τον Kirk για να δούμε ποιος θα κοιμηθεί στην κουκέτα του ολέθρου. Χα, χα… Φορές φορές αναρωτιέμαι που θα ήμουν αν δεν είχα αντικαταστήσει τον Ron McGovney στην μπάντα. Αν δεν είχα παρατήσει τους Trauma…

Read more ...

The Psychic Readers: Αποκλειστική συνέντευξη στο Merlin's Music Box σχετικά με την κυκλοφορία του πρώτου, ομώνυμου άλμπουμ τους και διάφορα άλλα τέτοια…

Αόρατες ερωτήσεις: Γιώργος Αθανασόπουλος
Φωτό: Ιωάννα Πανταζή

Ήταν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα του 2010 όταν οι T.E.N.S ανακοίνωναν ότι δε θα συνέχιζαν την πορεία που τους έστειλε στην κορυφή των charts. Παγκόσμιο πένθος ξέσπασε και οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν πραγματικά σπαρακτικές. Το 2012 ο Αντώνης πήγε για πέντε μήνες στο Λονδίνο σε μια απέλπιδα προσπάθεια βιώσιμης περιπέτειας τυχοδιωκτικού χαρακτήρα, τη στιγμή που ο Κώστας είχε μόλις ξεκινήσει τη συνεργασία ως κιθαρίστας γνωστού φιλικού συγκροτήματος. Το 2014 ο Αντώνης ξεκίνησε να παρακολουθεί μαθήματα θεάτρου που οδήγησαν τα επόμενα χρόνια και έως σήμερα σε έξι θεατρικές παραστάσεις και σε άλλη μια επερχόμενη το φθινόπωρο του 2019. Κάπου μέσα στο 2016 ο Αντώνης πρότεινε στον Κώστα να αρχίσουν ένα νέο μουσικό project κι έτσι ξεκίνησαν οι πρόβες που θα κατέληγαν στους Psychic Readers και στον ομώνυμο δίσκο του 2019.

Read more ...

Πάμπλο Νερούδα: "Το μόνο που χρειάζομαι για να γράφω είναι η θέληση, ένα χαρτί κι ένα μολύβι"...

Επιμένω ότι δεν είμαι πολιτικός ποιητής. Απεχθάνομαι αυτή την ταξινόμηση, η οποία επιμένει να με περιγράφει ως εκπρόσωπο μιας ιδεολογικά στρατευμένης ποίησης. Η φιλοδοξία μου ως συγγραφέας, αν υπάρχει κάποια φιλοδοξία, είναι να γράφω για πράγματα που βλέπω, που αγγίζω, που γνωρίζω, που αγαπάω, ή που μισώ. Όταν όμως με τοποθετείς «στον κόσμο των εργατών» με κάνεις, με έναν ασυνείδητο και γενναιόδωρο τρόπο, εκπρόσωπο της αγωνίας των μαζών ή των λεγεώνων των οργανωμένων εργατών, και δεν είναι αυτό το ζήτημα. Σε κάποιο κομμάτι της ποίησής μου γίνομαι απλώς η ηχώ της αγωνίας του σύγχρονου κόσμου, της αγωνίας του κόσμου της Λατινικής Αμερικής. Ωστόσο, αρνούμαι να με χαρακτηρίζουν πολιτικό ποιητή.

Read more ...

Με αφορμή τα δυο χρόνια από τη δολοφονία της Zackie...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Κι αν με ρωτούσατε, θα σας απαντούσα
ότι η ομαλότητα
είναι ένα τετράπλευρο τρίγωνο
ή ένας τετραγωνικός κύκλος…  - Thomas Szasz

Ανέκαθεν η κυρίαρχη ιδεολογία παρουσίαζε την ομοφυλοφιλία ή την διεμφυλική διαφορά ως μια μορφή (ψυχο)παθολογίας, με τους ομοφυλόφιλους άνδρες και γυναίκες να θεωρούνται το νοσηρό προϊόν μιας «διαταραγμένης» ανατροφής, οι οποίοι χρήζουν θεραπευτικής «μεταστροφής». 

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1