LUV: μια συνομιλία με τη Vana των Sugar For The Pill...

Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη

Υπάρχουν δίσκοι που δεν γράφονται∙ προκύπτουν. Γεννιούνται από τη σιωπή ανάμεσα σε δύο βλέμματα, από μια φράση που δεν ειπώθηκε ποτέ, από εκείνη τη βαθιά μοναξιά που σε ακολουθεί όταν όλα γύρω σου δείχνουν "φυσιολογικά". Το  LUV των Sugar For The Pill  είναι ένας τέτοιος δίσκος. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει τον πόνο - απλώς τον αφήνει να υπάρξει. Και μέσα απ’ αυτό, φτάνει στην κάθαρση. «Έγινε ένας τρόπος να ξορκίσουμε τα σκοτεινά συναισθήματα, να τα αποδεχτούμε και να τα αφήσουμε να φύγουν», μου λέει η Vana, όταν τη ρωτώ πώς γεννήθηκε το άλμπουμ. Δεν υπάρχει τίποτα "χαριτωμένο" στο LUV – ούτε δραματοποιημένο. Υπάρχει μόνο η ειλικρίνεια της στιγμής. «Γράψαμε για αυτά που μας πλήγωσαν. Δεν θέλαμε να είναι ομορφούλικα τα τραγούδια μας. Θέλαμε να είναι αληθινά».

Read more ...

Η Hope Sandoval δεν είναι φτιαγμένη για τον θόρυβο και την ταχύτητα αυτού του κόσμου...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Η χαρακτηριστική φωνή της, αυτή η στοιχειωμένη αλλά μαγευτική φωνή της, έγινε ένα καθοριστικό στοιχείο στην εναλλακτική rock της δεκαετίας του '90 και σαν τραγουδίστρια των Mazzy Star αποτύπωσε τέλεια τη διάθεση της εποχής – ένα μείγμα μυστηρίου και συναισθηματικού βάθους...

Read more ...

The BuzzDealers – «Radiant Frequencies» (Ανεξάρτητη κυκλοφορία, 2025)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Μια fuzz ανατομία της σύγχρονης ψυχής, με την αθηναϊκή σκόνη ακόμη κολλημένη στα ηχεία.

Οι BuzzDealers είναι από εκείνες τις μπάντες που δεν χρειάζονται κραυγαλέες δηλώσεις για να δηλώσουν την παρουσία τους. Έχοντας εμφανιστεί στην αθηναϊκή σκηνή το 2015, με το ντεμπούτο Blooming να κυκλοφορεί λίγο πριν το πρώτο lockdown, κατάφεραν σταδιακά –μεθοδικά και επίμονα– να χτίσουν μια ταυτότητα πιστή στις fuzz-αριστές ρίζες του garage rock, μπολιασμένη όμως με έναν συναισθηματικό υπόκωφο ηλεκτρισμό που δεν απευθύνεται απλώς στο ένστικτο αλλά και στην εμπειρία.

Read more ...

Σκιές Να Παίζουν Κουτσό Στις Στάχτες...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Στη μικρή πόλη Σρέμσκι Κάρλοβτσι, αν συμφωνήσουμε πως η πόλη Σρέμσκι Κάρλοβτσι υπήρξε ποτέ, έστω μόνο ως μια φωτογραφία που ξέχασε να ξεθωριάσει, σφηνωμένη στις όχθες ενός ποταμού που άλλοτε θα μπορούσε να είναι ο Δούναβης κι άλλοτε απλώς ένα ρυάκι που διασχίζει τα όνειρα των κατοίκων της, κάθε χρόνο ή κάθε αιώνα, ανάλογα με το πώς μετράει κανείς τα χρόνια, η κοινότητα έστηνε έναν διαγωνισμό ζωγραφικής. Όχι τόσο για να βραβεύσει την τέχνη, όσο για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη της και ότι ο κόσμος δεν έχει γίνει ακόμη εντελώς διάφανος.

Read more ...

Ήχοι Κατοικίδιων Θλίψεων: Brian Wilson (1942–2025)

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Μπορεί να είναι λάθος να ξεκινήσει κανείς έτσι έναν επικήδειο, αλλά ας το πούμε ευθέως: ο Brian Wilson, για όποιον τον άκουσε έστω μία φορά με τα αφτιά ανοιχτά και τον κυνισμό απενεργοποιημένο, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μουσικός. Και λέγοντας «περισσότερο», δεν εννοούμε θεότητες της ποπ, ιδιοφυΐες της ενορχήστρωσης ή άλλες ετικέτες που τοποθετούνται σαν πινέζες σε πρόσωπα, για να γλιτώσουμε από το ρίσκο να πούμε κάτι που νιώθουμε.

Read more ...

Chain Cult: «Το punk έχει ακόμα πράγματα να πει...» (αποκλειστική συνέντευξη)

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

Φωτογραφίες: dramastrophic & nicodestructure

Το Harm Reduction των Αθηναίων Chain Cult δεν κοιτάζει πίσω με νοσταλγία ούτε μπροστά με βεβαιότητα - είναι μια τομή στο παρόν. Στο τραύμα, στη δημιουργία. Σε μια εποχή που το «πολιτικό» ως έννοια αδειάζει από περιεχόμενο με την ίδια ταχύτητα που γεμίζουν οι πλατφόρμες με content, υπάρχει κάτι αληθινά ριζοσπαστικό στο να επιμένεις να ζεις, να δημιουργείς και να θυμώνεις μέσα από την τέχνη σου. Η μπάντα που φιλοξενούμε σήμερα δεν φτιάχνει απλώς μουσική· χτίζει ένα ηχητικό καταφύγιο μέσα στην αποπνικτική συνθήκη της καθημερινότητας στην Αθήνα του 2025 - μιας πόλης που θυμίζει περισσότερο πεδίο επιβίωσης παρά μητροπολιτικό κέντρο. 

Read more ...

Γιατί δεν ταξινομώ τη δισκοθήκη μου (ή: Σημειώσεις από το αταξινόμητο)

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Κάθε τόσο με ρωτούν γιατί δεν ταξινομώ τη δισκοθήκη μου. Το λένε μ’ ένα μειδίαμα σχεδόν τυπικό, όπως θα ρωτούσαν για τα φώτα που ξεχνιούνται, ή για τις πετσέτες που ποτέ δεν στεγνώνουν στη θέση τους. Δεν απαντώ. Μόνο κοιτάζω τα ράφια — όπως κοιτάζει κανείς κάτι που θυμάται πως υπήρξε, αλλά τώρα μοιάζει αλλιώς. Δεν είναι ακαταστασία. Είναι απλώς ένα σύστημα που δεν ζητάει εξήγηση. Ή καλύτερα: είναι η απουσία του. Το «White Light/White Heat» δίπλα στο «Spirit of Eden», ένα live του Coltrane που γέρνει πάνω στο «Kid A», κι ένα εξώφυλλο των This Heat, φαγωμένο, με ένα αυτοκόλλητο καρπούζι που δεν αναγνωρίζω.

Read more ...

Social Waste: Ραπάροντας… σαν τον Ζαπάτα και τον Τσε!

Γράφει ο Γρηγόρης Αγκυραλίδης

Χιπ χοπ λοιπόν. Με στίχους καυστικούς, αυθεντικούς, αντάρτικους και ανατρεπτικούς. Το Rebelde δεν είναι απλά αλμπουμάρα. Είναι μια ανάσα αισιοδοξίας και ουσιαστικού καλλιτεχνικού λόγου. Ένα χαμόγελο για το ότι δεν είμαστε μόνοι και μόνες μας μέσα στην παρακμή. Απλά ένα ιδανικό εξεγερσιακό soundtrack: Δύναμη στην Τσιάπας και τη Ροζάβα! Rebelde παντού! Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

Read more ...

Minor Threat: Straight edge punk rock...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Ο φακός του Glen E. Friedman απαθανατίζει τον Ιan MacKaye και τον Lyle Preslar (τραγουδιστή και κιθαρίστα των Minor Threat, αντίστοιχα) σε στιγμές πόνου και έκστασης, στο 9.30 Club (Ουάσινγκτον D.C.) τον Αύγουστο του 1982...
Το καλοκαίρι του 1980, οι Teen Idles, η hardcore punk μπάντα της Ουάσιγκτον (D.C.) αποφάσισε να διαλυθεί μετά από ένα χρόνο στη γύρα, αφού πρώτα δυο από τα μέλη, ο μπασίστας Ian MacKaye και ο ντράμερ Jeff Nelson, συγκέντρωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να ιδρύσουν την Dischord, το δικό τους label, συνειδητοποιώντας ότι καμία εταιρεία δεν επρόκειτο να ασχοληθεί μαζί τους.

Read more ...

Boogie Nights: Η ταινία που καθιέρωσε τον Paul Thomas Anderson ως έναν από τους σημαντικότερους auteur της εποχής του... (Αφιέρωμα στον P.T. Anderson #3)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Όταν πριν καιρό έγραφα για το Hard Eight (ή Sydney, όπως ήταν ο αρχικός του τίτλος), είχα μιλήσει για έναν νέο σκηνοθέτη που είχε ήδη κατακτήσει κάτι σπάνιο: αυτοπεποίθηση. Ο Paul Thomas Anderson έδειχνε από την πρώτη του ταινία ότι ήξερε πού να κοιτάξει – προς τα μέσα. Στις παύσεις, στις αποτυχημένες σχέσεις, στις ενοχές που κρύβονται πίσω από απλές πράξεις. Ήταν εμφανές ότι κάτι σπουδαίο ερχόταν. Με το Boogie Nights δεν απλώς ήρθε – εξερράγη.

Read more ...

“HELLaS SPELLS": Tο ντεμπούτο άλμπουμ των Voodoo Drummer Duo...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Στην πρώτη τους δισκογραφική κατάθεση με τον παραπλανητικά αφελή τίτλο HELLaS SPELLS, το ντουέτο των Voodoo Drummer Duo -ήτοι οι Χρήστος Κουτσογιάννης και Σταύρος Παργινός- αναμετριέται με τον ίδιο τον ορισμό του τελετουργικού στη μουσική. Αν ο όρος “Afro-Dionysian” δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Εδώ όμως, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια δήθεν «παγανιστική αναβίωση» για κατανάλωση σε darkwave events των social media, αλλά με κάτι πολύ πιο αυθεντικό, επικίνδυνο και -κυρίως- ζωντανό.

Read more ...

Spiritualized: drifting on vinyl (στο πικάπ, λίγο πριν το Λυκαβηττό)

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Ανάβεις το πικάπ χωρίς προοίμιο. Δισκοθήκη σε ησυχία, σχεδόν ευλάβεια. Σαν να περιμένει κάτι ν’ ακουστεί για να την ξορκίσει. Το βινύλιο γυρίζει, μια μικρή πλανητική τροχιά. *Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space* — και ξαφνικά το δωμάτιο γεμίζει απουσία. Από εκείνες που δεν σβήνουν με τον χρόνο, αλλά τον τρέφουν.

Read more ...

Johnny Thunders: «Ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος»...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Μιλώντας κάποτε σε έναν δημοσιογράφο, ο Johnny Thunders είπε ότι ήθελε να ιδρύσει κάτι σαν οίκο ευγηρίας για ηλικιωμένους ροκεντρολάδες, με στούντιο ηχογράφησης «και πολλές πουτάνες». Ωστόσο, αν το εννοούσε πραγματικά, ο ίδιος δεν θα προλάβαινε ποτέ να απολαύσει τη «συνταξιοδότησή» του επειδή, όσο κι αν στη διάρκεια της ζωής του είχε κάνει τα πάντα για να τον συναντήσει, τελικά ο Θάνατος αποφάσισε να μην του τη χαρίσει. Έτσι, στις 23 Απριλίου 1991, τον πέτυχε σε ένα άθλιο δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Ορλεάνη – ένα μάλλον όχι και τόσο ωραίο 38χρονο πτώμα.

Read more ...

Μια συζήτηση με τη Σtella: Επιβραδύνοντας για να πας μπροστά...

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

Φωτογραφίες: Δήμητρα Τζάνου (1) Ralou OK (2)

Ανάμεσα στις πιο ξεχωριστές φωνές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, η Σtella έχει χτίσει τη δική της διαδρομή - κινούμενη με άνεση ανάμεσα σε είδη, γλώσσες και διαθέσεις. Ο νέος της δίσκος, Adagio, αποτελεί μια ηχηρή στροφή από τη φωτεινή ενέργεια του Up and Away του 2022, οδηγώντας τον ακροατή σε έναν πιο προσωπικό και γειωμένο κόσμο.

Read more ...

To Holy Diver των Dio, μόνιμη πηγή έμπνευσης για πολλές γενιές metal μουσικών και οπαδών...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Το άλμπουμ Holy Diver του Dio, που κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1983 από την Warner Bros., αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά άλμπουμ του heavy metal της δεκαετίας του '80. Πρόκειται για το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ της μπάντας Dio, που δημιούργησε ο θρυλικός Ronnie James Dio μετά την αποχώρησή του από τους Black Sabbath, φέρνοντας μαζί τον ντράμερ Vinny Appice, τον μπασίστα Jimmy Bain και τον κιθαρίστα Vivian Campbell για να δημιουργήσουν έναν φρέσκο και δυνατό ήχο.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1