Sparn Dame – "Lollygag": Όταν η μουσική επιλέγει να μην βιάζεται...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Σε μια εποχή που όλα τείνουν να συμπυκνώνονται, να καταναλώνονται και να ξεχνιούνται με την ίδια ταχύτητα, οι Sparn Dame επιχειρούν κάτι απλούστερο και, γι’ αυτό, πιο δύσκολο: να σταθούν. Να μην επιταχύνουν. Να παραμείνουν λίγο παραπάνω σε κάθε ιδέα, κάθε στίχο, κάθε ήχο. Ο τίτλος του δίσκου, Lollygag –μια αμερικανική λέξη για την τεμπελιά, το ρεμβασμό, το “χάσιμο χρόνου” - αποκτά εδώ μεταφυσικές διαστάσεις. Δεν είναι απλώς ένας τίτλος, αλλά ένα ψυχικό μανιφέστο. Ένα μανιφέστο που, όπως και το ποίημα του Μπάμπη Μουλακάκη στο οποίο βασίζεται, δεν φωνάζει “σταματήστε”, αλλά υπαινίσσεται: “Μήπως τρέχουμε προς λάθος κατεύθυνση;”

Read more ...

Για άλλη μια χρονιά το Merlin's Music Box στηρίζει το 9ο Pulsar Festival GR που θα πραγματοποιηθεί στις 8, 9, και 10 Αυγούστου στην υπέροχη Σαμοθράκη!

Σας καλωσορίζουμε στην 9η έκδοση του Pulsar Samothraki Art Festival! To μικρό μας μεγαλώνει και πάντα λατρεύει τους αναπάντεχους μουσικούς συνδυασμούς που, με τη σειρά τους, γεννούν γόνιμες συνεργασίες, συγκυρίες και φιλίες, πολύτιμες αποσκευές για το μέλλον όλων μας.

Read more ...

Sam Brace & The Merciless Bronze: Αποκλειστική συνέντευξη...

Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

Υπάρχουν δίσκοι που δεν γράφονται∙ ανασύρονται. Από ρωγμές και παύσεις, από θραύσματα μνήμης και σιωπές που αντηχούν δυνατότερα από λόγια. Το We Go High των Sam Brace & The Merciless Bronze είναι ένας τέτοιος δίσκος — τέσσερα τραγούδια γυμνά, συγκρατημένα, μα συναισθηματικά πληθωρικά, που μοιάζουν περισσότερο με εξομολογήσεις παρά με συνθέσεις. Μετά από μια δεκαετία και πέντε άλμπουμ με τους Skinny Lister, ο Sam Brace επιστρέφει σε κάτι πιο προσωπικό. Μαζί του, ο Adam Tarry, παλιός φίλος και συνοδοιπόρος στη δημιουργία. Οι δυο τους έφτιαξαν έναν κόσμο τραγουδιών που δεν υπακούει σε τάσεις, δεν κολακεύει το αυτί – απλώς λέει την αλήθεια, με τον δικό του τρόπο.

Read more ...

To Spirit of Eden των Talk Talk: μια λειτουργία σε ελάσσονα κλίμακα

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Κάποιοι δίσκοι ζητούν σιωπή. Ελάχιστοι τη γεννούν.
Το Spirit of Eden δεν γράφτηκε για να ακουστεί• γράφτηκε για να σταθεί σιωπηλά απέναντι στο ανέκφραστο. Αν το A Love Supreme του Coltrane ήταν μια ωδή πίστης με όρους αφροαμερικανικού υπαρξισμού, το Spirit of Eden είναι μια λειτουργία σε ελάσσονα κλίμακα – μια επίκληση του Θεού ως απόσυρση, ως κενού χώρου, ως μιας παρουσίας καθαρής από κάθε επιθυμία. Δεν προσεύχεται, δεν εκλιπαρεί, δεν υμνεί. Στέκεται. Και σε μια εποχή αδιάκοπου θορύβου, αυτή η στάση είναι από μόνη της ριζοσπαστική.

Read more ...

28 Days Later: ένα βαθιά πολιτικό, ατμοσφαιρικό και υπαρξιακό φιλμ, που ανανέωσε ριζικά το είδος του horror/survival κινηματογράφου...

Γράφει η Αγνή Νικολακάκι

Το 28 Μέρες Μετά (2002) δεν είναι απλώς μια ταινία με “ζόμπι”, άλλωστε η ίδια η λέξη ζόμπι δεν αναφέρεται ποτέ στην ταινία και αυτό γίνεται εσκεμμένα αφού ο Boyle ήθελε να αποστασιοποιηθεί από την παραδοσιακή έννοια των νεκροζώντανων. Είναι ένα βαθιά πολιτικό, ατμοσφαιρικό και υπαρξιακό φιλμ, που ανανέωσε ριζικά το είδος του horror/survival κινηματογράφου. Ο Danny Boyle δημιούργησε έναν τρομακτικό αλλά και ρεαλιστικό κόσμο, όχι μόνο για να μας σοκάρει, αλλά κυρίως για να μας κάνει να σκεφτούμε.

Read more ...

Brian Wilson: Ο εσωστρεφής προφήτης της ποπ...

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

O Brian Douglas Wilson (20 Ιουνίου 1942 – 11 Ιουνίου 2025) ήταν κάτι περισσότερο από συνιδρυτής των Beach Boys· υπήρξε ο πρώτος πραγματικά συνειδητός «καλλιτέχνης-παραγωγός» στην ποπ· ένας μουσικός που έφτιαξε τη στούντιο του Πολυδύναμου ως όπλο δημιουργίας. Πατέρας του «California sound», η ψυχή της ποπ του 20ού αιώνα, έχτισε σύνθετα φωνητικά, αλλόκοτη μελαγχολία και μελόδραμα μέσα σε κάθε νότα – όχι μέσα από στίχους, αλλά από σιωπές.

Read more ...

Το αμερικανικό προσκύνημα των Yardbirds...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Οι Yardbirds (στη φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά: Paul Samwell-Smith, Chris Dreja, Jim McCarty, Keith Relf και Jeff Beck) εγκαινίασαν την πρώτη αμερικανική περιοδεία τους στα τέλη Αυγούστου 1965, με προειλημμένη απόφαση δυο προσκυνήματα σε «ιερούς τόπους»: το πρώτο στα στούντιο της Sun Records του Sam Phillips στο Μέμφις και το δεύτερο στα στούντιο της Chess Records των αδελφών Leonard και Phil Chess στο Σικάγο.

Magnolia: Όταν το σινεμά παύει να είναι τέχνη και γίνεται εξομολόγηση... (Αφιέρωμα στον P.T. Anderson #4)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω: κάθε φορά που βλέπω το Magnolia, κάτι μέσα μου αλλάζει. Όχι επειδή καταλαβαίνω κάτι καινούργιο. Αλλά γιατί θυμάμαι κάτι ξεχασμένο. Έναν φόβο, μια συγγνώμη που δεν ειπώθηκε, έναν άνθρωπο που χάθηκε. Αυτό δεν είναι απλώς ταινία. Είναι μια ρωγμή. Μια κραυγή που έρχεται απ’ τα μέσα...

Read more ...

Η τελευταία συναυλία των Allman Brothers Band...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Την Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2014, στο Beacon Theatre της Νέας Υόρκης, οι Allman Brothers, μετρώντας απώλειες, αλλά ακμαίοι και θηριώδεις μουσικοί όπως ήταν πάντα, αποχαιρέτησαν το κοινό από τη σκηνή, έχοντας ολοκληρώσει την τελευταία τους συναυλία και αφού διένυσαν αμέτρητα χιλιόμετρα μιας 45χρονης γόνιμης και εντυπωσιακής πορείας.

Read more ...

The BuzzDealers: Συχνότητες που λάμπουν στο σκοτάδι...

Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη

Ανάμεσα σε garage ενέργεια και υπαρξιακή ψυχεδέλεια, οι BuzzDealers επιστρέφουν με έναν δίσκο-ακτινοβολία. Για την ανάγκη να φωτίσουμε, χωρίς να ακυρώνουμε το σκοτάδι μέσα και γύρω μας. Υπάρχουν άλμπουμ που σε ωθούν να δυναμώσεις την ένταση. Το Radiant Frequencies των BuzzDealers σε καλεί να την ισορροπήσεις. Όχι επειδή του λείπει η ενέργεια - το αντίθετο: είναι μια δουλειά πυκνή, με κιθάρες που ζωντανεύουν το garage και μια ρυθμική ραχοκοκαλιά που ξέρει να κρατάει το μέτρο όταν όλα μοιάζουν να εκρήγνυνται. Αλλά στο επίκεντρό του, υπάρχει μια πιο σπάνια επιδίωξη: η μετάδοση μιας άλλης συχνότητας. Όχι ηχητικής, μα υπαρξιακής.

Read more ...

LUV: μια συνομιλία με τη Vana των Sugar For The Pill...

Συνέντευξη στον Χρήστο Κορναράκη

Υπάρχουν δίσκοι που δεν γράφονται∙ προκύπτουν. Γεννιούνται από τη σιωπή ανάμεσα σε δύο βλέμματα, από μια φράση που δεν ειπώθηκε ποτέ, από εκείνη τη βαθιά μοναξιά που σε ακολουθεί όταν όλα γύρω σου δείχνουν "φυσιολογικά". Το  LUV των Sugar For The Pill  είναι ένας τέτοιος δίσκος. Δεν προσπαθεί να εξηγήσει τον πόνο - απλώς τον αφήνει να υπάρξει. Και μέσα απ’ αυτό, φτάνει στην κάθαρση. «Έγινε ένας τρόπος να ξορκίσουμε τα σκοτεινά συναισθήματα, να τα αποδεχτούμε και να τα αφήσουμε να φύγουν», μου λέει η Vana, όταν τη ρωτώ πώς γεννήθηκε το άλμπουμ. Δεν υπάρχει τίποτα "χαριτωμένο" στο LUV – ούτε δραματοποιημένο. Υπάρχει μόνο η ειλικρίνεια της στιγμής. «Γράψαμε για αυτά που μας πλήγωσαν. Δεν θέλαμε να είναι ομορφούλικα τα τραγούδια μας. Θέλαμε να είναι αληθινά».

Read more ...

Η Hope Sandoval δεν είναι φτιαγμένη για τον θόρυβο και την ταχύτητα αυτού του κόσμου...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Η χαρακτηριστική φωνή της, αυτή η στοιχειωμένη αλλά μαγευτική φωνή της, έγινε ένα καθοριστικό στοιχείο στην εναλλακτική rock της δεκαετίας του '90 και σαν τραγουδίστρια των Mazzy Star αποτύπωσε τέλεια τη διάθεση της εποχής – ένα μείγμα μυστηρίου και συναισθηματικού βάθους...

Read more ...

The BuzzDealers – «Radiant Frequencies» (Ανεξάρτητη κυκλοφορία, 2025)

Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Μια fuzz ανατομία της σύγχρονης ψυχής, με την αθηναϊκή σκόνη ακόμη κολλημένη στα ηχεία.

Οι BuzzDealers είναι από εκείνες τις μπάντες που δεν χρειάζονται κραυγαλέες δηλώσεις για να δηλώσουν την παρουσία τους. Έχοντας εμφανιστεί στην αθηναϊκή σκηνή το 2015, με το ντεμπούτο Blooming να κυκλοφορεί λίγο πριν το πρώτο lockdown, κατάφεραν σταδιακά –μεθοδικά και επίμονα– να χτίσουν μια ταυτότητα πιστή στις fuzz-αριστές ρίζες του garage rock, μπολιασμένη όμως με έναν συναισθηματικό υπόκωφο ηλεκτρισμό που δεν απευθύνεται απλώς στο ένστικτο αλλά και στην εμπειρία.

Read more ...

Σκιές Να Παίζουν Κουτσό Στις Στάχτες...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Στη μικρή πόλη Σρέμσκι Κάρλοβτσι, αν συμφωνήσουμε πως η πόλη Σρέμσκι Κάρλοβτσι υπήρξε ποτέ, έστω μόνο ως μια φωτογραφία που ξέχασε να ξεθωριάσει, σφηνωμένη στις όχθες ενός ποταμού που άλλοτε θα μπορούσε να είναι ο Δούναβης κι άλλοτε απλώς ένα ρυάκι που διασχίζει τα όνειρα των κατοίκων της, κάθε χρόνο ή κάθε αιώνα, ανάλογα με το πώς μετράει κανείς τα χρόνια, η κοινότητα έστηνε έναν διαγωνισμό ζωγραφικής. Όχι τόσο για να βραβεύσει την τέχνη, όσο για να επιβεβαιώσει την ύπαρξη της και ότι ο κόσμος δεν έχει γίνει ακόμη εντελώς διάφανος.

Read more ...

Ήχοι Κατοικίδιων Θλίψεων: Brian Wilson (1942–2025)

Γράφει ο Μάριος Σοφοκλέους

Μπορεί να είναι λάθος να ξεκινήσει κανείς έτσι έναν επικήδειο, αλλά ας το πούμε ευθέως: ο Brian Wilson, για όποιον τον άκουσε έστω μία φορά με τα αφτιά ανοιχτά και τον κυνισμό απενεργοποιημένο, ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μουσικός. Και λέγοντας «περισσότερο», δεν εννοούμε θεότητες της ποπ, ιδιοφυΐες της ενορχήστρωσης ή άλλες ετικέτες που τοποθετούνται σαν πινέζες σε πρόσωπα, για να γλιτώσουμε από το ρίσκο να πούμε κάτι που νιώθουμε.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1