Μαθήματα Ιστορίας: Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ λίγο έλειψε να «τριπάρει»...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

«Αν το 1970 η Grace Slick, η τραγουδίστρια των Jefferson Airplane, είχε καταφέρει να ντοπάρει τον Αμερικανό πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον με LSD, ίσως το παρατσούκλι του να ήταν Τριπαρισμένος Ντικ αντί για Πονηρούλης Ντικ».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κυβέρνηση του 37ου προέδρου των ΗΠΑ είχε έρθει σε αντιπαράθεση με την αντικουλτούρα της νέας γενιάς και των χίπηδων που ήταν ενάντια στα συντηρητικά ήθη της εποχής, αντιμάχονταν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και απεχθάνονταν κάθε φυλετικό διαχωρισμό. Προπύργιο ήταν το Σαν Φρανσίσκο και το γειτονικό  Μπέρκλεϊ όπου αναρχικές και αναρχίζουσες πολιτιστικές ομάδες όπως οι Diggers και οι Merry  Pranksters είχαν επηρεάσει με τον τρόπο τους το «καλοκαίρι της αγάπης».

Read more ...

CARΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ...

Γράφει ο Κώστας Ζήσης

Όταν κάτι που περιμένεις να το διαβάσεις, τελικά κι απροειδοποίητα
το ακούς και οι λέξεις άλλες φορές να συγκρούονται κι άλλες φορές
να καταφέρνουν, όχι τυχαία, να αποφεύγουν χορδές από ξέφρενες
κιθάρες που άλλοτε φαζάρουν κι άλλοτε λουπάρουν μοιρολογώντας
κι όλο αυτό να φιλτράρεται μέσα από το μέταλλο μιΑς φωνής
που συνεχώς κάτι σου θυμίζει και ποτέ δεν καταφέρνεις να βρείς τι,
τότε τα πράγματα γίνονται ζόρικα.

Read more ...

Κροταλίας: Ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη...

Συνέντευξη και παρουσίαση: Αντώνης Ζήβας

Ο κροταλίας είναι γένος ιοβόλων φιδιών, το οποίο ανήκει στην τάξη των Λεπιδωτών ή Φολιδωτών, Χαρακτηριστικό τους είναι το «κρόταλο» που φέρουν στην άκρη της ουράς τους, με το οποίο προειδοποιούν τους εχθρούς τους και απομακρύνουν τον κίνδυνο. Το όνομά του προέρχεται από το κρόταλο που έχουν στην άκρη της ουράς τους. Η επιστημονική ονομασία Crotalus προέρχεται από την ελληνική λέξη κρόταλον.  Τα ερπετά αυτά τρώνε τρωκτικά όπως λαγούς, αρουραίους και ποντίκια, τα οποία ακινητοποιούν δαγκώνοντας τα με τα δηλητηριώδη δόντια τους.  Οι κροταλίες κυνηγούν με τη μέθοδο της ενέδρας. Ο εντοπισμός των θυμάτων τους μπορεί να γίνει ακόμα και στο σκοτάδι, λόγω της θερμότητας που εκπέμπει το θύμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το δάγκωμα του θύματος το παρακολουθούν μέχρι να πεθάνει και έπειτα το καταπίνουν ολόκληρο.

Read more ...

Λουίς Σεπούλβεδα: «Οι άνθρωποι οφείλουν να μην εμπλέκονται σε σχέσεις που βασίζονται στην εξάρτηση ή την κυριαρχία...»

 Απόδοση: Γιάννης Καστανάρας

Ο Λούις Σεπούλβεδα (Luis Sepulveda Calfucura), ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς υπέκυψε στον κορονοΐο στις 16 Απριλίου 2020. Ο Χιλιανός λογοτέχνης  και ακτιβιστής γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1949. Σε νεαρή ηλικία στρατεύτηκε στο κομμουνιστικό και αργότερα στο σοσιαλιστικό κίνημα της χώρας του, συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε σε θέματα πολιτισμού (υπήρξε μέλος της σωματοφυλακής του Χιλιανού προέδρου),  συνελήφθη και φυλακίστηκε μετά το φασιστικό πραξικόπημα του Πινοσέτ, πέρασε στην παρανομία, συνελήφθη εκ νέου και καταδικάστηκε σε ισόβια, για να διαφύγει τελικά στην Ευρώπη όπου συνέχισε το συγγραφικό του έργο και τον αγώνα του εναντίον της δικτατορίας. Το «αυτοβιογραφικό» κείμενό του που ακολουθεί, είναι ουσιαστικά το περιεχόμενο μιας συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στο επίσημο όργανο της UNICEF, της οποίας υπήρξε ενεργό μέλος. 

Read more ...

Vincent Price: Ο Άρχων του Μακάβριου...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πάντα μου άρεσε ο Vincent Price, ίσως γιατί οι πρώτες ταινίες του που είδα μικρός ήταν μεταφορές ιστοριών του Edgar Allan Poe, τις οποίες σε εκείνη την ηλικία διάβαζα μανιωδώς. Αυτή η σκέψη με προβλημάτισε λίγο και προσπάθησα να θυμηθώ αν αυτοί οι ρόλοι του Price με έκαναν να αγαπήσω τον Poe ή αν οι ήρωες του Poe με έκαναν να αγαπήσω τον Vincent Price. Αυτός ο ηθοποιός είχε κάτι ιδιαίτερο, πέρα από το ύψος του που έφτανε το 1,93 και την μοναδική του φωνή. Είχε κάτι που κάθε φορά αναζητώ να δω στις γοτθικές ταινίες της εταιρείας Hammer, σε κωμωδίες τρόμου όπως το The Abominable Dr. Phibes (ελλ. τίτλ. Ο Σατανικός Δόκτωρ Φάϊμπς) και το Theater of Blood (Το Θέατρο του Αίματος) γιατί εκείνος το δημιούργησε. Ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε αυτούς τους ρόλους. Και ο ρόλος του ήταν ένας: να είναι ο Vincent Price, ο Άρχων του Μακάβριου.

Read more ...

Infodemic...

Γράφει ο Σπύρος Κορδοπάτης

Ζώντας σε ένα περίεργο «κλειστό κύκλωμα» απόστασης, υπερτροφοδότησης ιατρικών όρων, επίδειξης δημοκρατικά εκλεγμένης καταστολής και «λαγκαρισμένης» καθημερινότητας, σκεφτήκαμε να παρουσιάσουμε στο Merlin's, χωρίς πολλά λόγια, μπάντες νέες, παλιές ή σχετικά πρόσφατες που έχουν να δώσουν «πράγμα». Συγκροτήματα που αναζητώντας τους δίσκους τους σε οδηγούν σε άλλα της ίδιας σκηνής, γνωστότερα ή μη. 

Read more ...

Τρόποι επιβίωσης στην καπιταλιστική οικονομική κρίση...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Εντούτοις, οι Ινδιάνοι δε διανοούνταν καν πριν τον ερχομό των λευκών ότι η γη θα μπορούσε ν’ ανήκει σε κάποιον ξεχωριστά και να μην αποτελεί το κοινό αγαθό όλων εκείνων που ζουν στην επιφάνειά της…»
(Ο. Ροζάκ – Πολιτική ιστορία του συρματοπλέγματος)

Τον τελευταίο καιρό το συναίσθημα που σχεδόν μονοπωλεί τις σκέψεις της πλειοψηφίας του πληθυσμού του πλανήτη είναι ένας φόβος που έχει προκληθεί από την πανδημία του Covid-19, ταυτόχρονα με τη θλίψη για τις απώλειες και τον θάνατο συνανθρώπων μας.  Όλες και όλοι ζούμε μέσα σε ένα ζοφερό υγειονομικό καθεστώς ανασφάλειας όπου καλούμαστε να  διαχειριστούμε τις επιπτώσεις σε σωματική (λόγω του ιού) και ψυχική υγεία (λόγω της καραντίνας), αλλά ταυτόχρονα εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και τις επιπτώσεις μιας οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας.

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Οι «Ευγνώμονες Νεκροί» στο Σαν Φρανσίσκο...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ήταν διεθνώς μια πολύ ταραγμένη εποχή. Στην Αμερική η νεανική αμφισβήτηση μαζί με την κριτική στον πόλεμο του Βιετνάμ αποτέλεσε έναν διακριτό πόλο για την δημιουργία πολλών και διάφορων τρόπων αντίδρασης. Η μουσική ήταν ένα από αυτά. Το κίνημα των Χίπις από το ξέσπασμα του και μετά συνεπήρε στον διάβα του ολόκληρη την υφήλιο δημιουργώντας τάσεις, προοπτικές αλλά και απογοητεύσεις.

Read more ...

Ψηφίζουμε τους Dr. Albert Flipout's One CAN Band του δικού μας ανθρώπου Mickey Pantelous στα 18th Annual Independent Music Awards!

φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Mickey Pantelous και το μοναδικό μονομελές (διμελές, τριμελές, όπως σας κάθεται, τέλος πάντων) συγκρότημά, οι Dr. Albert Flipout's One CAN Band (feat. Mickey Pantelous), είναι υποψήφιοι στα 18α Ετήσια Βραβεία Ανεξάρτητης Μουσικής στην κατηγορία "COVER". Πριν μερικούς μήνες, ο Mickey και η παρέα του κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Undercover μέσα στο οποίο διασκευάζουν με τον μοναδικό bluesy τρόπο τους το τραγούδι "Sweet Child O' Mine" των Guns 'n'n Roses. Αυτό λοιπόν το τραγούδι έχει προταθεί σαν μια από τις καλύτερες διασκευές και είναι υποψήφιο για το πολυπόθητο βραβείο , τα αποτελέσματα του οποίου θα κριθούν με βάση τις ψήφους των "ανεξάρτητων" μουσικόφιλων. 

Read more ...

Ανακαλύπτοντας το new wave της βρετανικής jazz... (Mέρος 3ο)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Διάβασα κάπου πως καμία συζήτηση σχετικά με την νέα γενιά Βρετανών τζαζ μουσικών δεν είναι πλήρης αν δεν γίνει αναφορά στον Λονδρέζο Yussef Dayes, έναν ντράμερ που υπήρξε στυλοβάτης της σκηνής, από τα εφηβικά του χρόνια. Από τότε που ξεκίνησε όταν ήταν δέκα ετών να παίζει με τα αδέλφια του στους United Vibrations, και έφτασε να τζαμάρει με τον Kamasi Washington στο 180 The Strand, ύστερα συνεργάστηκε με τον Godhead Virgil Abloh και έπαιξε με σχεδόν κάθε αξιόλογο Βρετανό τζαζ μουσικό.

Read more ...

Πώς είπατε; Polaroid Buffalo Club...

Οι Polaroid Buffalo Club είναι ψυχεδελική ροκ μπάντα από την Αθήνα. Μας συστήνονται με το ντεμπούτο άλμπουμ τους Twisted Collage, που κυκλοφορεί από την Ikaros Records.
To Twisted Collage ηχεί σαν soundtrack με αρχή μέση και τέλος. Υπάρχουν πολλές διακυμάνσεις που σε κάνουν να περάσεις από διαφορετικές ψυχικές καταστάσεις. Αυτό που παραμένει κοινό και ενωτικό σε όλα τα κομμάτια είναι η 60’s αισθητική του ήχου. Οι επιρροές είναι ξεκάθαρες: Surf rock και spaghetti western soundtracks, ψυχεδελική σκηνή του San Francisco, αλλά και μουσικές από όλο τον κόσμο, όπως raga και native American μουσική μεταξύ άλλων.

Read more ...

Μια μικρή υπενθύμιση...

Οι Police στο Σπόρτινγκ - Η συναυλία που άλλαξε την ιστορία...

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Σαράντα ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες από την στιγμή οι Police ήρθαν για δύο συναυλίες στο Σπόρτινγκ στις 30 και 31 Μαρτίου του 1980. Όμως από τις τόσες και τόσες σημαντικές και ιστορικές συναυλίες που έγιναν στη δεκαετία του '80 στην Ελλάδα γιατί υπάρχει ανάγκη να ανατρέξουμε σ’αυτήν εδώ; Τι το τόσο σημαντικό είχε; Αρκεί να ρίξει κάνεις μία γρήγορη ματιά στο συναυλιακό χάρτη της χώρας πριν και μετά και θα καταλάβει. Από τη συναυλιακή λειψυδρία των 70ς στον οργασμό της δεκαετίας του '80 (που άρχισε μάλιστα να εκδηλώνεται αμέσως μετά) η διαφορά είναι χαοτική.

Read more ...

10 Code: "Οι καλλιτέχνες έχουν βήμα και εξωστρέφεια και αυτό τους δίνει, εκτός από λόγο, και μία παραπάνω ευθύνη. Αν έχεις κάτι ουσιαστικό να πεις μέσα από την τέχνη σου, πρέπει να το πεις..."

Κείμενο-Συνέντευξη: Γιάννης Καστανάρας

Πριν από πάρα πολλά χρόνια, στη διάρκεια μιας συζήτησης με καλούς φίλους αρκετά μεγαλύτερους από εμένα, κοκορευόμουν για τα μουσικά μου γούστα και συγκεκριμένα εξυμνούσα τις αρετές του punk προσπαθώντας να πείσω την παρέα για πράγματα που προφανώς αγνοούσαν ή τους ήταν αδιάφορα, καθόσον η μουσική τους παιδεία ήταν κυρίως κλασικίζουσα ή λαϊκοέντεχνη της μεταπολιτευτικής περιόδου. Τελικά, ο ένας από αυτού, ο πιο περίεργος, αποφάσισε να δοκιμάσει τα γούστα μου και μου ζήτησε να του γράψω μια κασέτα με σχετικά τραγούδια. Όπερ και έκανα...

Read more ...

Poison Girl: Έργα και η μέρες της Vi Subversa...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πριν λίγες μέρες είδα σε ένα βίντεο τραβηγμένο το 2015 στο Green Door του Brighton την ογδοντάχρονη Vi Subversa να τραγουδάει μπροστά σε ένα συγκινημένο κοινό το “Old Tart's Song” των Poison Girls, ένα τραγούδι που εκφράζει με έξυπνο τρόπο τον ρόλο των δύο φύλων.

Οι στίχοι του τραγουδιού λένε: «Αν ξαναγεννιόμουν, θα ήθελα να επιστρέψω σαν άνδρας, Αν ξαναγεννιόμουν, να ήμουν ένας κόκορας και όχι μια κότα. Δεν θέλω να είμαι σαν την μητέρα μου, να ακολουθώ, να μένω πίσω, να περιμένω πρώτα όλους τους άλλους. Αν ζούσα ξανά, θα παντρευόμουν μια γυναίκα να με φροντίζει μέρα – νύχτα. Δεν θέλω να είμαι σαν την μητέρα μου, να ακολουθώ, να μένω πίσω, να περιμένω πρώτα όλους τους άλλους. Παλιά ήμουν χάρμα οφθαλμών και πουλούσα τον εαυτό μου σαν έργο τέχνης. Τώρα νιώθω σαν την μητέρα μου, είναι φτηνή και δεν την νοιάζει. Όλοι έχουμε την τιμή μας. Άντε και γαμηθείτε!»

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1