Ανακαλύπτοντας το new wave της βρετανικής jazz (Μέρος 2ο)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Αγνοώντας πλήρως αρκετά από αυτά τα νέα παιδιά που απαρτίζουν την νέα σκηνή της jazz της Μεγάλης Βρετανίας, έψαξα να βρω τρόπους για να ακούσω δουλειές τους και να διαπιστώσω περί τίνος πρόκειται. Σκέφτηκα λοιπόν να βρίσκω ένα άτομο και να ακολουθώ τους ανθρώπους με τους οποίους έχει συνεργαστεί.

Read more ...

Χαραντίνα...

Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

–Μπορούμε να βγούμε τώρα! Είναι πια ασφαλές, το είπαν στις ειδήσεις. Κλείσε το τηλέφωνο και πάμε. Ραντεβού στη γωνία σε πέντε λεπτά.

–Άσε με, δεν πάω πουθενά. Δώσε χαιρετίσματα στον έξω κόσμο.

Read more ...

Ακούστε το πρώτο τραγούδι των Social Waste από το νέο τους άλμπουμ και δείτε το σχετικό βίντεο...

Οι Social Waste έχουν έτοιμο το νέο τους άλμπουμ που έχει τίτλο «Σύνορα» και θα κυκλοφορήσει τις προσεχείς μέρες. Το πρώτο κομμάτι και βίντεο έχει τίτλο "Τα μέγαρα" (καταλαβαίνετε για ποια "μέγαρα" πρόκειται - όχι πάντως για την πόλη) και όπως συμβαίνει πάντα με τους S.W. οι στίχοι του κυριολεκτικά... πυρπολούν!

φωτογραφία: Σπύρος Μπακάλης

Read more ...

FROM THE VAULTS: Πλήρης Οδηγός στην Ψυχεδελική Μουσική (Ποπ + Ροκ 1986-87)

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Τούτο εδώ είναι ένα κλασσικό αφιέρωμα των 80ς. Ολοκληρώθηκε σε δώδεκα συνέχειες από το τεύχος 102 ως το τεύχος 114 (Φθινόπωρο 1986 - Φθινόπωρο 1987) με εξαίρεση το τεύχος Ιανουαρίου του '87 που επειδή ήταν απολογιστικό του '86 δεν είχε κάτι. Σε καμιά από τις δώδεκα συνέχειες δεν αναγράφεται ο συντάκτης του (τις έκανε το Π+Ρ κάτι τέτοιες μαλακίες τότε), αλλά κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Νίκος Κοντογούρης (δε μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον από το δυναμικό του Π+Ρ τότε που θα μπορούσε να είναι).

Read more ...

Ανακαλύπτοντας το new wave της βρετανικής jazz (Μέρος 1ο)

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Αρχικά θα ήθελα να δηλώσω άσχετος με την jazz αλλά με τον κορονοϊό και την κλεισούρα είπα να το ψάξω λίγο το θέμα και να γράψω σε κάποιες συνέχειες τα ευρήματά μου σχετικά με την νέα jazz σκηνή της Μεγάλης Βρετανίας. Θα ήθελα να το ξεκαθαρίσω αυτό από την αρχή επειδή η jazz είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο και δεν θα ήθελα να το παίξω έξυπνος σε κανέναν. Δεν είμαι ειδήμων.

Read more ...

ΥΓΕΙΑ: Θεμελιώδες Δικαίωμα του Ανθρώπου - Συντακτική Υποχρέωση των Κινημάτων

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Με αφορμή την σημερινή πανδημία θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως φτάσαμε ως εδώ. Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση, πέρα από τα εμφανή δημοσιονομικά ελλείμματα, την επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά κεκτημένα, και τα χαράτσια έχει και τις αόρατες από τους θεσμούς παράπλευρες απώλειες. Το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό κλίμα και η οικονομική ύφεση οδηγεί στη μεγαλύτερη εξαθλίωση τμημάτων του πληθυσμού: Άποροι, μετανάστες, εξαρτημένοι και νεόπτωχοι άστεγοι συνθέτουν το καινούργιο παρατημένο & πλεονάζων ανθρώπινο δυναμικό το οποίο αφήνεται μόνο στην τύχη του χωρίς καμία κοινωνική φροντίδα, υγειονομική πρόνοια, ούτε κάποια στρατηγική επανένταξης. Η πραγματικότητα πλήττει όλες τις ηλικιακές ομάδες με τον αριθμό των αστέγων να έχει αυξηθεί κατά 20%.

Read more ...

Kurt Weill και Bertolt Brecht: Μουσικά έργα για επαναστατημένους παρίες...

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

«Δείξε μου το δρόμο για το επόμενο ουίσκι μπαρ / Ω, μην ρωτάς γιατί…» τραγουδούσαν περήφανα και ομόφωνα, κάπου εκεί στο 1930, οι πόρνες της παράστασης The Rise and Fall of the City Mahagonny που ανέβηκε στη Γερμανία καθώς το παρανοϊκό ναζιστικό κοινό αντιδρούσε έντονα σε όλον αυτό γενναίο συναισθηματικό συρφετό. Τριάντα εφτά χρόνια μετά –και συγκεκριμένα το 1967– οι Doors θα κυκλοφορούσαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ διασκευάζοντας το «Alabama Song» και κάνοντας γνωστή την σύνθεση του Kurt Weill και τους στίχους του Bertolt Brecht στην ευρύτερη rock κοινότητα και όχι μόνο.

Read more ...

Sonic Youth: Το τέλος... (Σάο Πάολο, Βραζιλία, 14/11/2011)

της Kim Gordon*

Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας

Όταν βγήκαμε στη σκηνή για την τελευταία μας συναυλία, η βραδιά αφορούσε μόνο τα αγόρια. Εμφανισιακά, λίγο πολύ όλα έμοιαζαν πάνω κάτω όπως έμοιαζαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το μέσα τους, ωστόσο, ήταν διαφορετική ιστορία.
Ο Θέρστον χτύπησε δυο φορές στον ώμο τον Μαρκ Ίμπολντ, τον μπασίστα μας, και διέσχισε με δρασκελιές τη σκηνή έχοντας πίσω του τον Λι Ρανάλντο, τον κιθαρίστα μας, με τον Στιβ Σέλεϊ, τον ντράμερ μας, να τους ακολουθεί. Η χειρονομία του Θέρστον μου φάνηκε πολύ ψεύτικη, παιδιάστικη, σαν μια ψευδαίσθηση. Ο Θέρστον έχει πολλούς γνωστούς αλλά ποτέ δεν είχε κουβεντιάσει κάτι προσωπικό με τους ελάχιστους άνδρες φίλους του ούτε ήταν από τους τύπους που χτυπούν τον άλλο στον ώμο φιλικά. Με τη χειρονομία αυτή ήταν σαν να φώναζε, Επέστρεψα. Είμαι ελεύθερος. Είμαι σόλο.

Read more ...

Ο Πλανήτης των Μικροβίων: Γιατί δεν θα καταφέρουμε ποτέ να απαλλαγούμε οριστικά από τη μάστιγα των μεταδοτικών ασθενειών...


Του Gottfried Achatz

για τη μεταγραφή: Αντώνης Ζήβας*

Ο Πλανήτης των Μικροβίων είναι ένα από τα 19 δοκίμια που περιέχονται στο εξαιρετικό βιβλίο του καθηγητή Gottfied Schatz, Βιολογία, Ένας Κήπος Γεμάτος Θαύματα είναι το δεύτερο βιβλίο του, μετά το Πέρα από τα Γονίδια, που κυκλοφόρησαν οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Το βιβλίο περιλαμβάνει 19 μικρά δοκίμια, γραμμένα σαν ένα ποιητικό παραμύθι, όπως γράφει στον πρόλογο ο νομπελίστας Rolf Zinkernagel: «Με ύφος αφηγηματικό συχνά σε πρώτο πρόσωπο και διάθεση στοχαστική, ενίοτε ποιητική, μας μεταφέρει σ’ έναν κήπο γεμάτο θαύματα, τον αόρατο κήπο της μοριακής και κυτταρικής βιολογίας, της Βιοχημείας και της γενετικής τον κήπο της αυτογνωσίας μας».

Read more ...

Γιατί οι Clash είναι σημαντικοί: Με αφορμή το πρώτο Podcast του Spotify για το θρυλικό συγκρότημα...

TουAlexander Billet*

Μεταφράζει ο Πάνος Τομαράς

Πίσω από όλο το κιτς και το ηχηρό μάρκετινγκ, οι Clash έχουν ακόμα κάτι να μας διδάξουν σχετικά με την τέχνη ως πεδίο αγώνα.
«Το μοναδικό σημαντικό συγκρότημα». Η φράση αυτή περιέχει μια χαρισματική ύβρη, μια δήλωση ριζοσπαστικής πίστης. Να πάει να γαμηθεί το παρελθόν, το μέλλον είναι εδώ και τα πάντα στη μουσική θα υποστούν ανελέητη ανακαίνιση μετά το πέρασμά του. Και όταν ο χαρακτηρισμός αυτός αποδιδόταν στους Clash, δεν ήταν δύσκολο να τον πιστέψεις.

Read more ...

Αν νοιάζεσαι για τη ζωή σου, νοιάσου για τις ζωές όλων...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Αυτές τις μέρες θα μετρηθεί η ατομική υπευθυνότητα καθενός απέναντι στους συνανθρώπους του και τελικά το κοινωνικό υποσυνείδητο όλων μας. Ποιοί θα αποδειχθούν αλληλέγγυοι και ποιοι τυχοδιώκτες, ποιοι θα σκεφτούν πανανθρώπινα και ποιοι θα σκεφτούν το προσωπικό τους όφελος εις βάρος της ζωής των άλλων. Ποιοι και πόσοι θα νοιαστούν για τον συνάνθρωπο και ποιοι θα γίνουν μαυραγορίτες και λαδάδες. Ποιοι θα κατανοήσουν το ένστικτο της επιβίωσης ως συλλογικό ζήτημα και ποιοι θα αναζητήσουν "ευκαιρίες" προσωπικού πλουτισμού και επιβολής εξουσίας.

Read more ...

Στα ελληνικά σύνορα ο ρατσισμός ηδονικά αναστενάζει…

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Φωτογραφίες: Τατιάνα Μπόλαρη (Eurokinissi)

Ο Καρλ Μαρξ στο έργο του Η Γερμανική Ιδεολογία έγραφε: «Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας και ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη». Σήμερα, μπορεί να ζούμε στον 21ο αιώνα, αλλά διαβάζοντας αυτό το απόσπασμα μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε κυρίαρχο και κυριαρχούμενο δεν έχουν αλλάξει ούτε καν στο ελάχιστο από τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε και γράφτηκε η συγκεκριμένη μπροσούρα. Απεναντίας, τα όσα ζούμε και όσα συμβαίνουν στη σημερινή εποχή, κάλλιστα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ανθρωπότητα έχει κάνει ένα άλμα δύο αιώνων προς τα πίσω, μέσα από μια διαφορετική οπτική εναρμονισμένη στο σήμερα: αυτή της αισθητικοποίησης της πολιτικής.

Read more ...

The BuzzDealers: "Blooming", ντεμπούτο άλμπουμ για την αθηναϊκή μπάντα...

Γράφει ο Δημήτρης Τζάνογλος

Την περασμένη δεκαετία ο ήχος των 70s έκανε και πάλι την εμφάνισή του, φέρνοντας ξανά στο προσκήνιο είδη όπως το blues, το rock and roll και η ψυχεδέλεια, αλλά σε πολύ πιο «βρώμικη μορφή». Σε συνδυασμό με την δημοτικότητα που απέκτησε ο όρος stoner όλα αυτά τα χρόνια, η αισθητική αυτή με όλα τα παρακλάδια της γνώρισε μεγάλη άνθηση, κυρίως εντός συνόρων.

Μία μπάντα που ξεπετάχτηκε μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι οι εξ Αθηνών ορμώμενοι BuzzDealers. Δημιουργήθηκαν το 2015 και έκτοτε όργωσαν πολλές φορές το σανίδι έχοντας ταυτόχρονα μοιραστεί τη σκηνή με σημαντικά ονόματα. Παρόλο που βρίσκονται για χρόνια στο κουρμπέτι, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Blooming (να τη πάλι η άνθηση) μόλις στην αυγή της νέας δεκαετίας. Στο ενδιάμεσο, βεβαίως βεβαίως, είχαν να αντιμετωπίσουν το αγκάθι που ονομάζεται ελληνικός στρατός, όπως άλλωστε οι περισσότερες ελληνικές μπάντες. Με δεδομένο αυτό λοιπόν, το διάστημα από τη δημιουργία της μπάντας μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου δεν φαίνεται τελικά και τόσο μεγάλο.

Read more ...

Emerson Lake & Palmer: Μια αφίσα και μια τυχαία ανάμνηση...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Δεν ξέρω πόσοι από σας έχετε υπόψη σας ή θυμόσαστε το γερμανικό περιοδικό Pop που κυκλοφορούσε στη δεκαετία του ΄70 (ίσως και αργότερα); Όταν ήμουν νεόκοπος ροκάς, λοιπόν, το αγόραζα από ένα «εμποράκι» γωνία Χαριλάου Τρικούπη και Αλεξάνδρας που έφερνε «Ξένο Τύπο», μεταξύ άλλων. Μολονότι δεν καταλάβαινα γρι γερμανικά (μην απορείτε με τον παρελθοντολογικό χρόνο, ούτε τώρα καταλαβαίνω), το αγόραζα όποτε το πετύχαινα (ήταν εβδομαδιαίο, αν δεν απατώμαι) μόνο και μόνο για να χαζεύω τις φωτογραφίες και με τα ψωροαγγλικούλια μου (εντάξει, εδώ τα καταφέρνω κάπως καλύτερα) προσπαθούσα να βγάλω κάποιο νόημα από τις λεζάντες των φωτογραφιών που ήταν άφθονες και ως επί το πλείστον έγχρωμες.

Read more ...

Song Stories: Η Ελλάδα στον κόσμο των κόμικς...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Και ποιος δεν «κόλλησε» κάποια στιγμή στην ζωή του με κάποιο από τα κόμικς που κυκλοφορούν; Εγώ πάντως θυμάμαι πως όταν ήμουν παιδί σκαρφιζόμουν διάφορες δικαιολογίες για να πείσω τους γονείς μου να μου αγοράσουν το Μίκυ Μάους (κάποιοι ακόμα και σήμερα το λένε Μίκυ Μάου, έτσι, χωρίς το τελικό «ς»). Μία πονηρή δικαιολογία που θυμάμαι να τους λέω ήταν ότι, και καλά, «μάθαινα», διαβάζοντας Σεραφίνο, Τιραμόλα, Μίκυ Μάους, Κλασσικά Εικονογραφημένα και άλλα, οπότε εκείνοι τελικά μου τα αγόραζαν. Δεν το πίστευαν φυσικά, αλλά οι μεγαλύτεροι τα αγόραζαν για τα παιδιά κι έπειτα τα διάβαζαν και οι ίδιοι, επειδή όλοι μας υπήρξαμε κάποτε παιδιά και, όσο να το κάνεις, τα κόμικς έχουν μια αθωότητα. Μάλιστα, το Μικυ Μάους εκείνη την εποχή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που αυτό το όνομα δίναμε σε όλα τα καρτούν του κινηματογράφου. «Αααα!!! Έχει Μικυ Μάους πριν την ταινία», έλεγες κι ας ήταν μια ιστορία με τις Αριστογάτες, με τον Κύριο Μαγκού ή με τον Φέλιξ τον Γάτο.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1