Κρίστοφερ Λι: Ούρλιαξε και ούρλιαξε ξανά!

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Με μια καριέρα που κάλυψε σχεδόν επτά δεκαετίες, ο Κρίστοφερ Λι ήταν γνωστός στο πλατύ κοινό για τους χαρακτήρες κακοποιών τους οποίους υποδύθηκε, αλλά έγινε διάσημος για τον ρόλο του Κόμη Δράκουλα σε μια σειρά ταινιών της βρετανικής κινηματογραφικής εταιρείας Hammer – ένας ρόλος για τον οποίον ανέκαθεν παραπονιόταν. Κατάφερε να γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο και στην παρέα μου ήταν τόσο οικείος θαρρείς και ήταν «δικός μας»: Ο Χρήστος Φερλής...

Read more ...

Τα παιδιά του ήλιου (με αφορμή την "έξοδο" του Νίκου Σπυρόπουλου)...

Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης*

Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ photos) 

Το σύστημα είναι αδηφάγο, αχόρταγο και εκεί που δεν "κωλώνει" με τίποτα είναι, όπου μυρίζει χρήμα. Όσο περισσότερο τόσο καλύτερα.. Καταφέρνει, διαβασμένο πια, να καταβροχθίζει μουσικά κινήματα, ολόκληρες σκηνές, underground και επικίνδυνες τάσεις. Έτσι έγινε με τις μεγάλες ρόκ ν ρόλ μπάντες του 50 και του 60, έτσι έγινε με τα ρόκ και τα χάρντ ρόκ συγκροτήματα του 70 και του 80, έτσι έγινε με την πάνκ, με την metal, με την λεγόμενη ανεξάρτητη σκηνή, με τις μπάντες του Σιάτλ, ακόμη και με το hip hop τελευταία... Οτιδήποτε, ήταν επικίνδυνο και κοφτερό, ότι είχε να πει κάτι στους νέους βασικά ανθρώπους, να τους ταράξει, να τους κάνει να σκεφτούν, να τους πάρει και να τους σηκώσει, να φέρει αλλαγή σε νοοτροπία παγκοσμίως, το σύστημα έβρισκε τον τρόπο να το αμβλύνει, να το κάνει ακίνδυνο και ανούσιο. Το καταφέρνει πάντα αυτό, με τα φράγκα, με τα μεγάλα συμβόλαια, με την διαφήμιση, με τους παραγωγούς που θέλουν εμπορεύσιμο προϊόν... 

Read more ...

Καλό ταξίδι Νίκο...

"Η δική μας φαντασία εμπεριέχει τον ολοκληρωτικό αφανισμό κάθε εξουσίας, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται, και την επικράτηση της απόλυτης ελευθερίας". (Νίκος Σπυρόπουλος)

Kooba Tercu: Νέο άλμπουμ...

Ξεκινώντας από την Αθήνα, την Κρήτη και το Λονδίνο, ανάμεσα στα ερείπια μιας ετοιμόρροπης δομής και μια τρομακτική δυστοπία, οι Kooba Tercu επιστρέφουν με το  Proto Tekno. Ρυθμικά “μάντρα”, δυναμικά ξεσπάσματα και πειραματικές επιθέσεις συνθέτουν τα βασικά συστατικά της νέας δουλειάς του 6μελούς συγκροτήματος που κυκλοφορεί από την ιστορική βρετανική εταιρία Rocket Recordings (Goat, Pigsx7, Ufomammut, Oneida, Shit and Shine, Petbrick, GNOD, κ.α).

Read more ...

Τhe Danse Society: Νέο άλμπουμ με τίτλο "Sailing Mirrors"...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Οι Danse Society είναι μια πενταμελής dark wave μπάντα που σχηματίστηκε το 1980 στο Barnsley, μια μικρή καρβουνιάρικη πόλη της Αγγλίας. Μέχρι το 1987 που διασπάστηκαν, κυκλοφόρησαν τρία ολοκληρωμένα άλμπουμ, τα Seduction (1982), Heaven is Waiting (1983) και Looking Through (1986,ως The Danse Society International), έπαιξαν στην εκπομπή του John Peel και περιόδευσαν με τους Bauhaus, τους Killing Joke και τους Cure.

Read more ...

Goodbye Bedouin: "Τhe Shaking People LP" (Με γεια σας, με χαρά σας...)

γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

... οι Goodbye Bedouin αποφάσισαν να μπλέξουν με επιτυχία στον ήχο τους ένα ευρύ μουσικό φάσμα που στα θηριώδη σπλάχνα του κρύβει καλά την ποικιλία των επιρροών τους και τις αμολάει εύστοχα και καταιγιστικά...

Read more ...

Φασισμός και λαϊκισμός: δυο όψεις του ίδιου νομίσματος...

του Federico Finchelstein

μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας*

Ο φασισμός και ο λαϊκισμός απευθύνονται αμφότερα στην πολιτική τριάδα, ηγέτης-έθνος- λαός, σαν κύρια πηγή για τη νομιμοποίησή τους. Και στα δυο αυτά σχήματα δεν υπάρχει καμία ανακολουθία ανάμεσα στον λαό, το έθνος και την εκπροσώπηση του λαού από τον ηγέτη. Οι ιδεολογίες αυτές πιστεύουν στην προσωποποίηση σαν εκπροσώπηση και αυτό στην ουσία σημαίνει ότι η εφαρμογή της λαϊκής θέλησης ανατίθεται εξ ολοκλήρου στο ηγέτη. Αυτός ο τριμερής μύθος της εκπροσώπησης, στηρίζεται στη φαντασίωση ότι κατά κάποιον τρόπο ένας και μοναδικός ηγέτης είναι ταυτίζεται στην κυριολεξία με μια χώρα και το λαό της – μια ταύτιση ενός προσώπου και δυο εννοιών. Στον φασισμό όμως, αυτή η προσωποποίηση δεν απαιτεί κάποια λογική ή μεθοδική σκέψη όπως η εκπροσώπηση μέσω εκλογικών διαδικασιών. Απεναντίας, στον λαϊκισμό οι εκλογές είναι σημαντικές για να επισφραγίσουν την αλήθεια για τη θεόπνευστη ανωτερότητα του ηγέτη και η διάδοση ψευδών που αφορούν αυτή είναι εξίσου σημαντική για τη διατήρηση της ιδέας του ηγέτη απέναντι στον ιστορικό του ρόλο.

Read more ...

Οι Central Pozitronics, τα παραδοξόνια, και η ηχητική αντιύλη – κάπως...

Γράφει ο Μιχάλης Δημητρίου

Λοιπόν, πάμε στα τυπικά για αρχή. Το τρίο των Central Pozitronics από την Αθήνα κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του άλμπουμ στις 15 Μαΐου τού τρέχοντος έτους και το label που τόλμησε αυτό το release είναι η κερκυραϊκή εταιρεία 39 Label που κατά καιρούς παράγει πολύ όμορφα και "διαφορετικά" πράγματα. Το ίδιο το συγκρότημα λέει ότι είναι ένα υπερηχητικό κοκτέιλ συστατικών το οποίο και είναι ασαφές ως προς τη φύση του. Ιντριγκαδόρικο σερβίρισμα όπως και να το πάρεις, μιας και οι Γιώργος Μιζήθρας (electronics), Νίκος Αντωνόπουλος (κιθάρες), και Γιάννης Παπαδούλης (τύμπανα), παρουσιάζουν το εν δυνάμει γκροτέσκο ηχητικό καλούπι που κατάφεραν να δημιουργήσουν ως Experimental/ Breakbeat/Noisemelodicore... και αν θες μπορείς να προσθέσεις κι εσύ κάτι ακόμα που να «χαρακτηρίζει» τη μουσική τους.

Read more ...

Μια νύχτα στη βιομηχανική ζώνη...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

«Είσαι άπληστος, τα θέλεις όλα», είπε νευριασμένος. Έσκυψε, σήκωσε μια μεγάλη πέτρα και την πέταξε με όση δύναμη είχε προς το σπασμένο παράθυρο ενός τσιμεντένιου κουφαριού που κάποτε ήταν ένα βιομηχανικό κτήριο παραγωγής χημικών και δηλητηρίαζε την περιοχή με τα απόβλητα του. Ακόμα δηλητηρίαζε το τοπίο με την γκριζωπή ασχήμια του και τα ξεφτισμένα ποδοσφαιρικά συνθήματα στους τοίχους του. Η πέτρα έσπασε με θόρυβο ένα από τα κομμάτια τζαμιού που είχε απομείνει στο σκουριασμένο μεταλλικό σκελετό του παράθυρου και έπεσε με γδούπο για να κυλήσει αντηχώντας στο δάπεδο. Ο μικρός λεκές από το αίμα που είχε αποτυπωθεί πάνω της με ένα κόκκινο δακτυλικό αποτύπωμα, αναμίχθηκε με την σκόνη και ταίριαξε απόλυτα με τη σκουριά στις μπετόβεργες που έχασκαν στο υπό κατάρρευση δάπεδο του ξεκοιλιασμένου κτιρίου. Η νεκρή, εδώ και δεκαετίες, βιομηχανική ζώνη, έμοιαζε σαν απόκοσμο τοπίο μέσα στη νύχτα. Μέσα στη νύχτα όμως σίγουρα ήταν πιο υποφερτή απ’ ό,τι στο φως της μέρας. Τουλάχιστον η νύχτα έκανε την παρακμή να μοιάζει πιο υποφερτή.

Read more ...

XOAN: Ντεμπούτο άλμπουμ από το αθηναϊκό κουαρτέτο...

Φωτογραφία: Νεφέλη Παπαϊωάννου

Οι XOAN είναι μια τετραμελής μπάντα από την Αθήνα με κοινή βάση αναφοράς τον ήχο των late 90’s – early 00’s φιλτραρισμένο από το ακουστικό πρίσμα του σήμερα. Μετά από 2 χρόνια συναυλιών και ηχογραφήσεων, οι XOAN κυκλοφόρησαν το ‘Dirt’ το καλοκαίρι του 2019 μαζί με το βίντεο κλιπ που ανέλαβε ο cinematographer Δημήτρης Μαυροφοράκης. Ακολούθησε η κυκλοφορία του ‘Yellow Fever’, του δευτέρου single, που κυκλοφόρησε από το Κασετόφωνο τον περασμένο Απρίλιο. Έναν μήνα μετά κυκλοφόρησε το “Saw the Sun”, το τρίτο και τελευταίο single, του οποίου το βίντεο κλιπ για άλλη μια φορά επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μαυροφοράκης. Στις 29 Μαΐου 2020, οι XOAN κυκλοφόρησαν επισήμως το ντεμπούτο τους άλμπουμ, το Greenhorn έναν δίσκο-αφιέρωμα στις κοινές επιρροές τους, του οποίου την παραγωγή ανέλαβε ο παραγωγός-μυστήριο Άλεξ Μπόλπασης (The Steams, Holy Monitor, Who is Maiko).

Read more ...

Eliades Ochoa: Η ψυχή και η καρδιά της κουβανέζικης μουσικής...

 Συνέντευξη του σπουδαίου Κουβανού μουσικού Eliades Ochos στον Μιχάλη Λημνιό για το blues.gr

Μετάφραση: Ειρήνη Πολίτου

«Η ίδια μουσική προκαλεί ταυτόχρονα χαρά και θλίψη. Και χαρά και θλίψη. Υπάρχει μια φράση που λέω πάντα. Μια δική μου φράση που λέει ότι υπάρχουν δάκρυα που προκαλούνται από μια πληγή ή δάκρυα που προκαλούνται από ευτυχία».

Read more ...

Η παγκόσμια ιστορία του αντιφασιστικού punk σε εννέα τραγούδια...

Μετάφραση*: Δημήτρης Πλαστήρας

Στις τέσσερις δεκαετίες ζωή του, το punk σήμαινε πολλά διαφορετικά πράγματα σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Η σχέση του με το φασισμό, το φάντασμα του οποίου είχε σταματήσει να κροταλίζει τις αλυσίδες του μέσα από τα βιβλία της ιστορίας και επανεμφανίστηκε στη Δύση, είναι ένα από τα πιο περίπλοκα παραδείγματα του πως η αισθητική και η φιλοσοφία μπορεί να επηρεάζει και αντιεξουσιαστικές και ιδιαίτερα καταπιεστικές θέσεις. Μπορεί να το δει κάποιος στις αρχές του punk, ως αντίδραση στις πολιτιστικές δυνάμεις των προηγούμενων γενιών, ανάμεσά τους η βαριά σκιά του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ron Asheton των The Stooges έκανε συλλογή και φορούσε ναζιστικά ενθύμια για να τονίσει το δεσμό του με τον πατέρα του, έναν πρώην πιλότο των Πεζοναυτών. Η σβάστικα του Sid Vicious ήταν ένα «άντε γαμήσου» προς την γενιά των γονιών του και ενορχηστρώθηκε σε γενικές γραμμές από τον (Εβραίο) Malcolm McLaren. Και οι Electric Eeels απλά ήθελαν να εκνευρίσουν τους πάντες εξίσου.

Read more ...

Η κόλαση είναι οι άλλοι;

της Vik Wildrose

Οτιδήποτε εκδηλώνεται στη συνείδησή μας αναφέρεται σε κάποιον ή σε κάτι (προσωπικά θα προσέθετα πως αυτό αφορά και οτιδήποτε εκδηλώνεται, όχι μόνο στο συνειδητό εκείνο τμήμα μας, αλλά και στο υπο/α-συνείδητό μας). Και κάπου εδώ, ο Λοκ θα έφριττε: η έννοια της ασυνείδητης σκέψης ή αντίληψης είναι ανύπαρκτη για εκείνον, ή αν υπάρχει, απορρίπτεται ως ασυνεπής και αυτοαντιφατικός παραλογισμός. Η ίδια η επιστήμη σήμερα δεν έχει αναδείξει μια ικανοποιητική θεωρία της συνείδησης —ούτε καν συμφωνία για το πώς θα έπρεπε να είναι μια τέτοιου είδους θεωρία. Κάποιοι μάλιστα, φθάνουν να υποστηρίζουν ότι δεν υφίσταται καμία πραγματική οντότητα που να αντιστοιχεί στον όρο «συνείδηση».

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Το άλμπουμ των "ζωων" (Βάλτε εσείς τον τόνο...)

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Σύμφωνα με ένα πολύ διαδεδομένο τσιτάτο του Όργουελ, «αν θέλεις ένα όραμα του μέλλοντος, φαντάσου μια μπότα να συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο —για πάντα». Και σίγουρα η εικόνα του αστυνομικού να πατάει τον λαιμό του Αφροαμερικανού George Floyd, προκαλώντας του θανάσιμη ασφυξία, αποτελεί την κανονικότητα της αστυνομικής βίας. Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Floyd με την ελπίδα να είναι ο τελευταίος νεκρός.

Read more ...

Μνήμη Κώστα "Fever" Ποθουλάκη: Η τελευταία συνέντευξη των Villa 21 πριν τη διάλυσή τους (Merlin's Μusic Box, άνοιξη 1991)...

Κείμενο-συνέντευξη: Γιάννης Καστανάρας 
Φωτογραφίες: Σπύρος Τσακίρης
 
Η 30 Μαΐου 1993 ήταν μια τραγική μέρα για το ελληνικό rock and roll. Ο Κώστας "Fever" Ποθουλάκης, η ψυχή των Villa 21, μιας μπάντας που έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στην εγχώρια σκηνή, έχασε τη ζωή του σε τροχαίο ατύχημα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, ενώ επέστρεφε με τη γυναίκα του, Άντα Λαμπάρα, από συναυλία που είχε διοργανώσει στο Πεδίον του Άρεως το Merlin's Music Box. Σχεδόν δυο χρόνια πριν, την άνοιξη του 1991, ο "Fever" είχε μιλήσει για τελευταία φορά σε συνέντευξη που είχαν παραχωρήσει τα μέλη των Villa 21 στο έντυπο τότε Merlin's Music Box, η οποία είχε δημοσιευθεί στο Έβδομο Τεύχος του  φανζίν. 
 

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1