My Crow – στιγμιότυπα ποίησης του Raymond Carver

Details

Published: Wednesday, 21 March 2018 12:18

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Οι θεωρητικοί της λογοτεχνίας λένε ότι ο Ρέιμοντ Κάρβερ κατάφερε να ανανεώσει την αμερικάνικη πεζογραφία των 80s. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα δεχόταν τέτοιες ταμπέλες αν ζούσε ακόμη. Η ζωή του Κάρβερ κύλησε στο μεγαλύτερο μέρος της αθόρυβα, όσο αθόρυβα κυλάει η ζωή των φτωχών που αποκτούν οικογένεια πολύ νωρίς, δε μορφώνονται, έχουν πρόβλημα με το ποτό, και το μεροκάματο δεν τους φτάνει. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 κερδίζει μια υποτροφία από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων που του επιτρέπει να σταματήσει να εργάζεται προκειμένου να γράψει. Το 1983 είναι υποψήφιος για το βραβείο Πούλιτζερ με τη συλλογή διηγημάτων Καθεδρικός ναός. Πεθαίνει το καλοκαίρι του 1988. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να αφήσει πίσω του ένα έργο που στο σύνολό του δημιουργεί ένα θετικό συναισθηματικό φορτίο στον αναγνώστη, μιλώντας του για ιστορίες ανθρώπων που προσπαθούν απλά να βγάλουν τη μέρα, καταβάλλοντας όμως έναν συνεπή και έντιμο αγώνα επιβίωσης. Συνεπή με τον εαυτό τους και συμβατό με τον μικρόκοσμο γύρω τους.

Read more ...

Οι Rolling Stones στα sixties: Δισκογραφικός οδηγός για αρχάριους - αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι! (Μέρος Πρώτο)

Details

Published: Wednesday, 21 March 2018 06:04

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

Mια σχεδόν επική προσπάθεια από τον Θανάση Ζελιαναίο

Το να συμμαζέψει κανείς το δισκογραφικό χάος των Rolling Stones της δεκαετίας του ‘60 είναι μια πολύ καλή σπαζοκεφαλιά. Πόσο μάλλον όταν ο γράφων επιχείρησε να το κάνει αυτό πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια και σε μια εποχή που μοναδικά του εφόδια ήταν τα διάφορα μουσικά έντυπα της εποχής και κάποια βιβλία που ναι μεν παρείχαν αρκετά στοιχεία όχι όμως και όλα. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό και με βοήθησε να συμπληρώσω την δισκογραφία τους για τη συγκεκριμένη περίοδο, έπρεπε όμως να έρθει το ίντερνετ για να μου προσθέσει καινούργιους πονοκεφάλους περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα ήδη περιπεπλεγμένα πράγματα, πάνω που νόμιζα κι εγώ ο αδαής ότι τα ήξερα όλα. Ωστόσο με λίγη ακόμα έρευνα τελικά πιστεύω ότι τώρα πια έχω ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς συμβαίνει.

Read more ...

Η Οργισμένη Πολιτική του Joe Strummer: "Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για αυτό που πιστεύω ότι είναι σωστό"...

Details

Published: Tuesday, 20 March 2018 07:21

Written by Γιάννης Καστανάρας

 του Antonino D’Ambrosio

Ο Joe Strummer, πρωτοπόρος μουσικός του punk rock, πρώην μέλος των Clash και πολιτικός ακτιβιστής, πέθανε προδομένος από την καρδιά του στο σπίτι του στο Σόμερσετ σε ηλικία πενήντα χρονών στις 22 Δεκεμβρίου 2002. Σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα, οι Clash είχαν εκτοξευτεί στη λονδρέζικη μουσική σκηνή για να γίνουν μια από τις πιο επαναστατικές μπάντες όλων των εποχών – συνθέτοντας ένα ετερογενές μείγμα από διάφορα μουσικά στυλ και δίνοντας εκρηκτικές συναυλίες με έναν αριστερό πολιτικό ακτιβισμό που εμπνέει πολλούς μέχρι σήμερα.

Read more ...

Everett True: Για τον Kurt...

Details

Published: Sunday, 18 March 2018 12:38

Written by Merlin's Music Box

Στην αρχή ένιωσα προδομένος με την αυτοκτονία του Kurt, αλλά αυτό το συναίσθημα εξαφανίστηκε γρήγορα τους επόμενους μήνες. Ο κόσμος λέει ότι η αυτοκτονία είναι η απόλυτη πράξη δειλίας, αλλά ξέρετε κάτι; Είναι πολύ μεγαλύτερη δειλία αν αφήσεις τη ζωή σου να χαθεί στα ανώνυμα χρόνια του ποτού και των ναρκωτικών, αν τη χαραμίσεις αφήνοντας την κατάθλιψη να σε καταπιεί μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης επειδή φοβάσαι να κάνεις μια αλλαγή. Σίγουρα, θεωρώ υπεύθυνους τους μάνατζέρ του επειδή περίμεναν pπάρα πολλά από αυτόν, ενώ εκείνος αισθανόταν τόσο εύθραυστος. Σύντομα όμως το ξεπέρασα. Δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν! Απλώς προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν τους πάντες, να κάνουν αυτά που τους ζητούσαν η Courtney και ο Kurt, o Krist και ο Dave.

Read more ...

Have Μercy: Οι Last Drive και τα παιδιά των 90ς…

Details

Published: Saturday, 17 March 2018 11:42

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Τα πράγματα γίναν κάπως έτσι: Το 1990 οι Last Drive κυκλοφορούν το άλμπουμ Blood Nirvana. Στη σκηνή εκείνη την περίοδο παίζουν με τους Dead Moon, τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club. Παίζουν δυνατά ριφ κιθάρας με επιρροές Americana, desert rock και το αυτί των 16χρονων εκείνης της εποχής διεγείρεται. Η δική μου γενιά δεν είχε την πολυτέλεια της πολυσυλλεκτικότητας του ήχου των 80ς – post punk, psychobilly, garage revival. Μετά την επέλαση της ηλεκτρονικής ποπ κονσέρβας αυτό που υπήρχε διαθέσιμο για τα αυτί μας ήταν το κιθαριστικό ροκ που έπαιρνε σιγά σιγά τον δρόμο του grunge. Όμως, οι Last Drive δεν οικειοποιήθηκαν την ευκολία του θορύβου του grunge ούτε το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το F*head Entropy.

Read more ...

John Lurie: "Νομίζω σήμερα ότι οι άνθρωποι ως επί το πλείστον είναι σχεδόν χαμένοι και φοβισμένοι. Έτσι κάνουν οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα τους φέρει την επιτυχία, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πατήσουν επί πτωμάτων – και συνήθως αυτό κάνουν".

Details

Published: Friday, 16 March 2018 17:54

Written by Ειρήνη Πολίτου

Mετάφραση: Ειρήνη Πολίτου από το Oi Polloi

Οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν να εξελίξουν μία μόνο επιδεξιότητα που διαθέτουν την στιγμή που ο John Lurie μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, από υποκριτική μέχρι ψάρεμα. Όλες αυτές οι επιδεξιότητες έγιναν σημαντικά σημεία ενός πλούσιου βιογραφικού, το οποίο περιλαμβάνει τη δημιουργία της τζαζ μπάντας The Lounge Lizards, την συμμετοχή του στις ταινίες Στην Παγίδα του Νόμου, Παρίσι-Τέξας, Ατίθαση Καρδιά, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής σε όλο τον πλανήτη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν πολλά πολλά χρόνια είχε δική του εκπομπή για το ψάρεμα, όπου σε ένα επεισόδιο παραλίγο να πιάσει ένα γιγάντιο καλαμάρι με την βοήθεια του, μακαρίτη πλέον, Dennis Hopper.

Read more ...

Οι Sex Pistols λίγο πριν το τέλος από την πένα του Steve Jones...

Details

Published: Thursday, 15 March 2018 12:18

Written by Merlin's Music Box

… Εξαρχής εκείνη η περιοδεία ήταν πέρα για πέρα ένα γαμημένο τσίρκο… Έπρεπε να παίξουμε σε όλα εκείνα τα γαμημένα μέρη των καουμπόηδων όπως το Τέξας και η Ατλάντα. Στη θεωρία η ιδέα μπορεί να ακουγόταν καλή, αλλά στην πράξη σήμαινε ότι όλοι οι κωλόβλαχοι που πίστευαν στη Βίβλο έρχονταν για να μας πετάξουν ψοφίμια. Προφανώς όμως, τέτοιες μαλακίες δεν ενοχλούσαν τον McLaren, επειδή εκείνος δεν χρειαζόταν να βγαίνει στη σκηνή και να το αντιμετωπίζει. Θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε αν οι τέσσερίς μας ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε ένα ενιαίο μέτωπο. Η μπάντα όμως είχε διασπαστεί σε δυο στρατόπεδα επειδή εγώ και ο Cookie [o Paul Cook] δεν αντέχαμε πλέον να βρισκόμαστε κοντά στον Johnny και τον Sid. Δεν μπορούσες να γυρίσεις το κεφάλι σου ούτε για μια στιγμή χωρίς ο Sid να αρπαχτεί με κάποιον καουμπόη σε κάποιο μπαρ ή να σπάσει το μπάσο του στο κεφάλου κάποιου καραγκιόζη. Εμείς προσπαθούσαμε να τα βολέψουμε όπως όπως κι εκείνος έπαιζε το ρόλο του Sid Vicious κάνοντας το βίο αβίωτο για όλους.

Read more ...

Mαθήματα Ιστορίας: The 101'ers

Details

Published: Thursday, 15 March 2018 10:49

Written by Merlin's Music Box

Γνωστοί κυρίως ως η μπάντα του Joe Strummer πριν αυτός προσχωρήσει στους Clash, oι101’ers ήταν μέρος του τελευταίου κύματος των βρετανικών pub rock συγκροτημάτων στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Το διάστημα που ήταν μαζί, η μπάντα δεν κυκλοφόρησε ηχογραφημένο υλικό, ωστόσο τα περισσότερα μέλη της διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση του pub rock σε punk rock.

Read more ...

Αlan Vega: Σουλατσάροντας στην άγρια πλευρά...

Details

Published: Wednesday, 14 March 2018 20:04

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Σαν τραγουδιστής του πρωτο-punk ντουέτου των Suicide ο Alan Vega (γεν. Alan Bermowitz,) ακολούθησε μια πολύ ζόρικη καριέρα στη μουσική γεμάτη ενέργεια και πάθος, εμπνέοντας πολλούς καλλιτέχνες που ήθελαν και θέλουν να πειραματίζονται έξω από τα συνηθισμένα όρια. Υπήρξε ένας άνθρωπος που μονίμως προκαλούσε το κοινό τόσο με τους δυσοίωνους στίχους του όσο και με την απρόβλεπτη συμπεριφορά του πάνω στη σκηνή, θέτοντας μαζί με τον Martin Rev, τον συνεργάτη του, τα θεμέλια πάνω στα οποία έχτισαν τον ήχο τους ένα σωρό ακόλουθοί τους στο punk και την electro. Ο Vega γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1938, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική πριν πιάσει το μικρόφωνο, διένυσε την πορεία που ήθελε να διανύσει και εγκατέλειψε αυτόν τον (τελικά, όχι και τόσο μάταιο) κόσμο στις 16 Ιουλίου 2016. Οι Black Flag, οι New Order, οι Spacemen 3, οι Daft Punk, οι Dead Kennedys, οι Soft Cell, οι Clash και πολλοί άλλοι έπιναν και πίνουν νερό στο όνομά των Suicide.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Rev. Gary Davis

Details

Published: Saturday, 10 March 2018 17:44

Written by Γιάννης Καστανάρας

«Ο Gary Davis είναι ένας από τους μάγους της σύγχρονης μουσικής» - Bob Dylan

Ο Rev(erend) Gary Davis γεννήθηκε στο Λόρενς της Νότιας Kαρολίνας στις 30 Απριλίου 1896 και πέθανε στο Χάμοντον του Νιού Τζέρσι στις 5 Μαΐου 1972. Στη διάρκεια της καριέρας του έγινε ένας από τους πλέον πολύμορφους κιθαρίστες του εικοστού αιώνα και το παίξιμό του με τα δάχτυλα επηρέασε τους πάντες, από τον Bob Dylan, τον Taj Mahal, τον Jorma Kaukonen, τον Ry Cooder (ο οποίος μάλιστα μαθήτευσε δίπλα στον Davis) και τους Grateful Dead μέχρι τον Keb’ Mo και τον Blind Boy Fuller.

Read more ...

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Brian Eno

Details

Published: Thursday, 08 March 2018 22:30

Written by Merlin's Music Box

Πρωτοπόρος της ambient, παραγωγός, glam rocker, καλλιτέχνης πολυμέσων, υπέρμαχος του worldbeat και... μη-μουσικός, όπως ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του, ο Brian Peter George St. John le Baptiste de la Salle Eno γεννήθηκε στο Woodbridge της Αγγλίας στις 15 Μαΐου 1948. Η θητεία του σε μια καλλιτεχνική σχολή τον έφερε σε επαφή με σύγχρονους συνθέτες όπως ο John Tilbuty και ο Cornelius Cardew καθώς και με μινιμαλιστές όπως ο John Cage, o LaMonte Young και ο Tery Riley. Πρωταγωνίστησε στα πρώτα βήματα των Roxy Music πριν εγκαταλείψει το συγκρότημα για να εμβαθύνει στη μελέτη του ήχου μέσα από μια σειρά καθοριστικών ατμοσφαιρικών μουσικών δημιουργιών, επηρεάζοντας άπειρους καλλιτέχνες. Υποστηρικτής του Εργατικού Κόμματος και συμπαραστάτης στον αγώνα των Παλαιστινίων ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ, ο Eno έχει να πει πολλά και διάφορα περί μουσικής, φιλοσοφίας, τέχνης και θρησκείας. Κάποια από αυτά συγκεντρώνονται στο ακόλουθο "αυτιστικό" πόνημα.

Read more ...

Κίλινγκ Ιν Δε Νέιμ Οφ...

Details

Published: Thursday, 08 March 2018 18:03

Written by Γιάννης Ζελιαναίος

γράφει ο  Γιάννης Ζελιαναίος

… κράτα ρε φίλε, ένα ταξί παραμάσχαλα να πάρουμε… κι αυτό θα μας φύγει. Με κάμποσα κατοστάρικα πίναμε ιούσκια κάποτες, τους ξερνούσαμε τους πούστηδες και δίναμε και παραπάνω για το καθάρισμα να ουμ. Αυτό το να ουμ απ’ τις ταινίες το πήραμε… μπορεί κι απ’ τους Μπαοκτζήδες. Ναι ρε, απ’ τους Μπαοκτζήδες και να πα να γαμηθεί η κουλτούρα που γαμεί το χαρτί. Κράτα ρε, μη πέφτεις… έλα δω… κοίτα με ρε μαλάκα, σηκώνω το κουλό μου. Ρε το πούστη… όχι το ταρίφα ρε μαλάκα, εσένα λέω… ναι ρε, εσένα. Κάθεσαι σ’ αυτή τη κολώνα που ‘ναι σαν καβλί τόση ώρα και σε κρατάω… ρε το πούστη… ρε μαλάκα, βαστήξου στα πόδια σου, ρε σύνερθε… καλά εντάξει μη συνέρθεις, πώς να συνέρθεις, το κώλο σου ήπιες… ναι ρε, εντάξει θα ‘ρθει το ταξί. Ρε μαλάκα,

Read more ...

KRAFTWERKFEATURE: Τη μέρα που ο Lester συνάντησε τους Kraftwerk...

Details

Published: Wednesday, 07 March 2018 19:30

Written by Alex K.

Οι Kraftwerk ήλθον, έπαιξον και απήλθον, όσοι τους είδαν τους είδαν. Σχεδόν σαράντα πέντε χρόνια πριν, ο Lester Bangs, ίσως ο σημαντικότερος Αμερικανός ροκ δημοσιογράφος (και αρχισυντάκτης του πρωτοποριακού περιοδικού Creem) τους είχε συναντήσει και τους είχε πάρει μια «ιστορική» συνέντευξη που, χάρις στο χιούμορ του και την οξυδέρκειά του Lester, έχει πραγματικά διαχρονική αξία... 

Ένας σαχλαμάρας από μια καθημερινή τοπική εφημερίδα ήταν εδώ τις προάλλες για ένα θέμα «ανθρώπινου ενδιαφέροντος» σχετικά με το φαινόμενο που κρατάτε στα χέρια σας, και όπως ήταν αναμενόμενο ο φιλάνθρωπος εκδότης μας με τράβηξε με το ζόρι στο γραφείο του για να απαντήσω στην εκδοχή αυτού του βλάκα για το αιώνιο ερώτημα: «Πού πηγαίνει το ροκ;»

Read more ...

Ο Burroughs, λίγο γυμνό γεύμα, λίγη κάνναβη και λίγο απ' όλα...

Details

Published: Monday, 05 March 2018 18:00

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει (και αντιγράφει) ο Γιάννης Καστανάρας

"Δεν είναι η ένταση αλλά η διάρκεια του πόνου αυτό που λυγίζει τη θέληση για αντίσταση". (Το Γυμνό Γεύμα)

Ο William S. Burroughs ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία και σίγουρα πολύ πιο κυνικός από τους άλλους της γενιάς των beatniks. Είχε μεγαλώσει με αρκετά προνόμια στο Σεντ Λιούις, πριν καταλήξει να σπουδάζει στο Χάρβαρντ. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του τα ενδιαφέροντά του κινούνταν γύρω από το έγκλημα, τα όπλα και τα ναρκωτικά. Στα μέσα της δεκαετίας του ’40 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου βυθίστηκε με τα μπούνια στον υπόκοσμο της πόλης. Εθίστηκε στην ηρωίνη και συνάντησε τη σύζυγό του Joan Vollmer. Μερικά χρόνια αργότερα το ζεύγος μετακόμισε σε ένα άθλιο αγρόκτημα στο Ανατολικό Τέξας για να καλλιεργήσει βαμβάκι, πορτοκάλια και μαριχουάνα. Ο Burroughs συνέχισε να αναπτύσσει τις σκοτεινές του συνήθειες και ο Jack Kerouac απαθανάτισε εκείνο το ελεεινό μέρος σε ένα επεισόδιο του βιβλίου του Στο Δρόμο. Κάποια στιγμή ο Burroughs πυροβόλησε κατά λάθος και σκότωσε τη γυναίκα του σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσει το κλασικό κόλπο του Γουλιέλμου Τέλλου.

Read more ...

Τα Παλαιοβιβλιοπωλεία

Details

Published: Thursday, 01 March 2018 07:41

Written by QoQ

 

Στο κέντρο της Αθήνας, στο Μοναστηράκι, τα Εξάρχεια και τα πέριξ, σε πείσμα των τάσεων της εποχής που υπαγορεύουν την κυριαρχία των pixels έναντι των παρωχημένων "φυλλάδων", υπάρχουν μια χούφτα ναών της έντυπης τέχνης.

Εκεί, τα φθαρμένα εξώφυλλα των βιβλίων, οι στοίβες των παλιών περιοδικών κι οι αφίσες δεν είναι απλώς το εμπόρευμα αλλά το ίδιο το μαγαζί. Οι προσόψεις κι οι τοίχοι είναι κυριολεκτικά χτισμένοι από παλιές εκδόσεις, δομικό υλικό, διακόσμηση και φετίχ ταυτόχρονα. Εδώ, οι - κάποιες φορές - κιτρινισμένες σελίδες των παλιών βιβλίων είναι σα να κουβαλούν επάνω τους την αύρα του προηγούμενου αναγνώστη, φέρουν την ανάμνηση των χεριών που με αγάπη ή ανυπομονησία γύρισαν τις σελίδες τους.
Τα πρωτοσέλιδα των παλιών εφημερίδων ανασύρουν από τα πάνω - πάνω ράφια της μνήμης γεγονότα ξεχασμένα και δημιουργούν συνειρμούς που φέρνουν χαμόγελο στα χείλη - πικρό κάποιες φορές - αλλά πάντως χαμόγελο. 

Στα παλαιοβιβλιοπωλεία θα βρει κανείς ανθρώπους πρόθυμους να τον ξεναγήσουν με ασφάλεια στους λαβυρίνθους των διαδρόμων τους, να συζητήσουν, να του συστήσουν περιζήτητες σπανιότητες, συναρπαστικές παραδοξότητες και γοητευτικές κοινοτυπίες.

Το μόνο που ζητούν ως αντίτιμο είναι η άνευ όρων παράδοση του επισκέπτη στους ρυθμούς και τη μαγεία του χώρου. 

Read more ...