The Flaming Stars: Τραγούδια από το πάτωμα του μπαρ...

Γράφει ο Max Decharne
Μετάφραση Γιάννης Ζελιαναίος

Μέρος Πρώτο: Από τους Earls στους Stars

Πίσω στον Γενάρη του 1992 κι όταν όλος ο μουσικός τύπος γράφει συνέχεια άρθρα για το Grunge και το Shoegaze, ένα σύνολο μουσικών από το Βόρειο Λονδίνο φορώντας ρούχα που σε παραπέμπουν στο πιοτό και αυτοαποκαλούνται Earls of Suave φτάνουν στο στούντιο Toe – Rag, που μόλις έχει ανοίξει στο Shoreditch, για να ηχογραφήσουν μια κι έξω ένα single για την Camden Town Records του Nick Garrard, που βρίσκεται πάνω από το ιστορικό δισκάδικο Rock On Records δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Camden. Το single περιέχει τα τραγούδια A Cheat και Who Will The Next Fool To Be και ήταν το πρώτο κομμάτι βινυλίου που ξεπρόβαλε από το στούντιο Toe – Rag.
Οι Earls of Suave αποτελούνταν από τους Bal Croce στα φωνητικά και πρώην μέλος των String Rays, τον πρώτο κιθαρίστα Johnny Johnson που ήταν στους Cannibals και τώρα έπαιζε μπάσο στους Thee Headcoats, τον δεύτερο που και πάλι ήταν στους String Rays, τον μπασίστα Paul Dempsey που βρισκόταν στην αρχική σύνθεση των Gallon Drunk εκεί στις αρχές των eighties κι εμένα στα πλήκτρα και καμιά φορά στα φωνητικά (έπαιζα ντραμς στους Gallon Drunk αλλά τα βράδια ήμουνα με τους Earls).

Read more ...

Low Tide – Reflection (Death Roots Syndicate, 2018)

Παρουσίαση και Συνέντευξη με τον Γιώργο Γιαννόπουλο και την Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

Ένας αναπτήρας ανάβει λίγο πριν την αφήγηση της νύχτας και μες στην άμπωτη που την ρολάρει μια κιθάρα μπορείς να ακούσεις τις φωνές μιας γυναίκας. Να περπατάει μαζί του μέσα από ψιχάλες που φτύνουν πόνο, θυμούμενη ένα μαύρο πουλί που ανέβαινε στην σκηνή με την πιο παρανοϊκή ματιά, αντανάκλαση μιας ζωής ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, φωτιά μέσα της, μια νύχτα που πέφτει πάνω σε ένα φως σαπισμένο, η θέα από την κάσα ενός παραθύρου που όλα φαίνονται ίδια αλλά τίποτα δεν μοιάζει να ‘χει νόημα καθώς ένα βαλς μεταφράζει ένα όνειρο και μια κιθάρα ακουμπάει στην άκρη της σκιάς λίγο μετά κι αφού η άμπωτη τα έχει πει για εκείνη την γυναίκα.

Read more ...

Ο κύριος και η κυρία «εγώ κοιτάω τη δουλειά μου»...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Ο κύριος και η κυρία “εγώ κοιτάω τη δουλειά μου”
«…Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα κι όλο τρως απ’ την κουτάλα,
τώρα μάγκωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα»...
(Δήμος Μούτσης-Σωτηρία Μπέλου «η Νταλίκα»)


Αν ένας πολιτικός είπε κάποτε σε μια σπάνια στιγμή αυτοκριτικής την αλήθεια, αυτός ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος με την περίφημη φράση του: «Μαζί τα φάγαμε». Τότε είχαν ορμήσει όλοι προσβεβλημένοι να τον φάνε, θιγμένοι τάχα μου, από την «ανείπωτη προσβολή προς τον ένδοξο ελληνικό λαό». Ήξερε όμως τι έλεγε, γιατί ήξερε ποιους εννοούσε και σε ποιους απευθυνόταν, κλείνοντας τους ταυτόχρονα πονηρά το μάτι.

Read more ...

Low: Από το Duluth και προς τα πάνω...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

Οι Low είναι ένα σχήμα που φτιάχτηκε το 1993 στο Duluth της Minnesota. Έχουν ένα ιδιότυπο ύφος που έχει χαρακτηριστεί από dream pop ως και minimal. Αυτό που θα βρει κανείς ως κοινό σημείο σε όλα τα άρθρα που αναφέρονται σε αυτούς, είναι η αναφορά στα αιθέρια φωνητικά του ιδρυτικού ζευγαριού των Low, που μέχρι και σήμερα αποτελούν τον βασικό κορμό του συγκροτήματος. Το ζευγάρι αυτό είναι ενεργοί Μορμόνοι με παιδιά και συνεχίζουν να ζουν στην παγωμένη και απομονωμένη Μινεζότα, ανακάμπτοντας από κρίσεις κατάθλιψης και δημιουργώντας μουσική για μικρά ακροατήρια.
Not my cup of tea, μέσες άκρες όλα αυτά τα χρόνια. Στις 14 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε από την Sub Pop ένα άλμπουμ τους με τίτλο Double Negative. Έτυχε να ναι η μέρα των γενεθλίων μου και από περιέργεια δοκίμασα να τα ακούσω λόγω της σύμπτωσης. Και το αυτί μου κόλλησε…

Read more ...

Phil Ochs: Louder than Guns...

Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

«Δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο όπου θα ανήκω όταν θα φύγω. Δεν θα ξέρω το σωστό από το λάθος όταν θα φύγω. Δεν θα με βρείτε να τραγουδώ αυτό το τραγούδι όταν θα φύγω. Οπότε πρέπει να το κάνω όσο είμαι ακόμα εδώ»

Με αυτούς τους στίχους όπου έμελλαν να είναι και προφητικοί, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ’60 έδινε έμπρακτα το δικό του μοναδικό στίγμα στην ίσως πιο βρώμικη περίοδο που διένυσε η Αμερική. Ο λόγος για τον Phil Ochs όπου κάπου εκεί στις 9 Απριλίου του 1973 έβαλε τέλος στην ζωή του έχοντας πρώτα προλάβει να πει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια διαμαρτυρίας που γράφτηκαν ποτέ για τα κοινωνικά εγκλήματα που συνέβαιναν στην αντίπερα όχθη.
Γεννημένος στο Ελ Πάσο του Τέξας τον Δεκέμβρη του ’40 ο νεαρός Phil έδειξε τις μουσικές του ικανότητες από τα χρόνια της εφηβείας μιας και ήταν μεγάλο ταλέντο στο κλαρινέτο. Αν και στο σχολείο τα μουσικά του μονοπάτια ορίζονταν στην κλασική παιδεία, ο Ochs έστηνε αφτί στο ραδιόφωνο ακούγοντας τους rock n roll μύθους, Buddy Holly, Elvis Presley καθώς και τους folk τραγουδοποιούς Hank Williams, Johnny Cash, κ.α. Αργότερα και μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο όπου ήθελε μετά μανίας να σπουδάσει δημοσιογραφία ήρθε αντιμέτωπος καταλυτικά με τα τραγούδια των Woody Guthrie, Pete Seeger και πιο πολύ του Bob Gibson που ήταν και η μεγαλύτερη επιρροή του.

Read more ...

Όποιος εύκολα ξεχνά… απότομα θυμάται

Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΗΒΑΣ

“Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις
Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία
Ελληνας μ’ ό,τι συνάδει αυτό - όχι μια σημαία, μελανοχίτωνας γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη”..
(Παύλος Φύσσας Killah P "Ζόρια”)

Οι στίχοι που ξεκινούν αυτό το κείμενο έχουν γραφτεί και τραγουδηθεί από τον αντιφασίστα Παύλο, Φύσσα γνωστό στη μουσική κοινότητα του Hip-Hop σαν Killah-P, που στα 34 του χρόνια δολοφονήθηκε από τάγμα εφόδου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής τη Τρίτη 17 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι. Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη του.


Αν υποθέσουμε ότι για τους πολλούς νεοέλληνες με την κοντή μνήμη, η Χρυσή Αυγή είναι ένα “νέο παιδί” που γεννήθηκε από την οικονομική επίθεση-κρίση που βιώνουμε σαν “άξιο τέκνο της οργής”, που λέει και το τραγούδι. Θα πρέπει όμως να γνωρίσουμε και τους γονείς της όπως και τα αδέλφια της, γιατί η ναζιστική συμμορία ούτε ορφανή είναι, ούτε αγνώστου πατρός, ούτε φυσικά παιδί αλλά, ιδεολογικά ένας απέθαντος γέρος που γεννήθηκε στο μακρινό 1920 στο Μόναχο. Από τότε και στο εξής, εκεί που όλοι τον είχαν για νεκρό και του έκαναν την κηδεία, εκείνος ξαναγεννιόταν ή ξεπηδούσε μέσα από το σκοτάδι κάθε φορά που η εξουσία των ολίγων κινδύνευε, σαν το ύστατο δυνατό χαρτί τους στη τελική παρτίδα του “όλα ή τίποτα”.
Στη χώρα που κάποιοι βάφτισαν Ελλάδα οι φασισμός και οι ναζιστικές ιδέες -γιατί περί αυτού πρόκειται- έχουν γεννηθεί, πεθάνει και ξαναγεννηθεί κάτω από διάφορα πατριωτικά και εθνικόφρονα ονόματα, όποτε οι λίγοι ισχυροί του χρήματος και της πολιτικής εξουσίας τον χρειάζονταν για να σταθεί πλάι τους κέρβερος σωματοφύλακας, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας των προνομίων τους και της εξουσίας τους. Ένας άλλος Δόκτωρ Φάουστ, πάντα νέος, με “υψηλά” ιδανικά, άσπιλος και φρέσκος.

Read more ...

Πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια...

Μαθήματα Ιστορίας: 7 Σεπτεμβρίου 1968. Η πρώτη συναυλία των Led Zeppelin και ο φωτογράφος που την απαθανάτισε...

Λόγια και φωτογραφίες: Jorgen Angel

(photo copyright: Jorgen Angel)

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1968, οι Led Zeppelin (Jimmy Page, John Paul Jones, Robert Plant, John Bonham) εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό στο Cladsaxe Teen Club της Κοπεγχάγης. Καθώς ο ατζέντης είχε κλείσει μήνες πριν τους αυθεντικούς Yardbirds για μια περιοδεία στη Σκανδιναβία αλλά στο μεταξύ εκείνοι είχαν διαλυθεί, το μόλις τριών εβδομάδων κουαρτέτο (με μοναδικό μέλος των Yardbirds τον Page), έπαιξε σαν The Νew Yardbirds. Το σετ διήρκεσε για τρία τέταρτα, ίσως μια ώρα, και ανάμεσα στα κομμάτια που έπαιξαν ήταν τα "Train Kept A-Rollin'", "I Can't Quit You Baby", "You Shook Me", "How Many More Years" και "Dazed And Confused". Ανάμεσα στο κοινό των 1000 περίπου ατόμων βρισκόταν ο 17χρονος Δανός φωτογράφος Jorgen Angel που περίμενε να δει τους αυθεντικούς Yardbirds και απαθανάτισε με το φακό του το σκηνικό...

Read more ...

FROM THE VAULTS: Τρία σε ένα...

Γράφει ο Γιώργος Μάρκου

(στη φωτό οι Laughing Soup Dish)

Η δεκαετία του ΄80 σήμανε την έκρηξη της αναβίωσης των 60ς. Μπάντες ξεφύτρωναν σαν τα (ψυχεδελικά) μανιτάρια και προσπαθούσαν να μοιάσουν στους παιδικούς τους ήρωες, άλλοτε με εξαιρετική επιτυχία και άλλοτε με βροντερή αποτυχία! Είχα την χαρά να μεγαλώσω μουσικά, εκείνη τη δεκαετία και έτσι, πέρα από την ψυχεδελική μουσική των 60s, την οποία και είχα ανακαλύψει λίγα χρόνια πριν, κυρίως μέσω του ραδιοφώνου, και από ανθρώπους όπως τον Νίκο Κοντογούρη, τον Αιμίλιο Κατσούρη, τον Γρηγόρη Βάϊο κλπ (αλλά και από το μεσαίο μου αδερφό), η μουσική και οι μπάντες των 80s έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην...εσωτερική μου ανισόρροπη διαμόρφωση.
Εδώ αναφέρονται τρεις από αυτές, οι Dukes Of Stratosphear, οι The Laughing Soup Dish και ο Dimentia 13.
Τα παρακάτω είχα γράψει για την εφημερίδα τα «Νέα της Νέας Μάκρης» προς τα τέλη του προηγούμενου αιώνα!

Read more ...

Πώς είπατε; Dirty Ol' Dogs...

Οι Dirty Ol’ Dogs ξεπετάχτηκαν από τη μήτρα ενός μπόγια που ακούει στο όνομα «Νεοέλληνας». Από τα βυζιά του πατέρα τους ήπιαν γάλα ανακατεμένο με Τζώνυ μπλακ λέιμπελ και κόντεψαν να πνιγούν από τα υπολείμματα φιστικιών και ροδοπέταλων που σκάλωναν στη ρόγα...

Read more ...

Ο Lester Bangs για το "Αstral Weeks" του Van Morrison

 Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς και Χρήστος Μιχαλάτος

To Astral Weeks του Van Morrison κυκλοφόρησε δέκα χρόνια πριν γραφτούν αυτές οι αράδες, σχεδόν με ακρίβεια ημέρας. Υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, γιατί το φθινόπωρο του 1968 ήταν μία άθλια περίοδος: Ήμουν σωματικά και ψυχικά ράκος, τα νεύρα μου ήταν σπασμένα και το μυαλό μου είχε πλημμυρίσει με αράχνες και φαντάσματα. Οι κοινωνικές μου επαφές είχαν αραιώσει σε σημείο απομόνωσης, η παρουσία των άλλων με έκανε νευρικό και παρανοϊκό. Περνούσα ατέλειωτα μερόνυχτα βουλιάζοντας σε μια πολυθρόνα στην κρεβατοκάμαρά μου. Διάβαζα περιοδικά, έβλεπα τηλεόραση, άκουγα δίσκους, κοίταζα το κενό. Δεν ήξερα πώς να βελτιώσω την κατάστασή μου και το πιθανότερο ήταν πως ακόμα κι αν ήξερα, δεν θα είχα κάνει τίποτα.

Read more ...

Νίκος Νικολαΐδης (Αθήνα 25 Οκτωβρίου 1939 - 5 Σεπτεμβρίου 2007)

γράφει ο Κώστας Ζήσης

Στον Ν.Ν.

Δεν χρειάζεσαι τον αστρολάβο των Κυθήρων
για να ανακαλύψεις το πλανητικό σύστημα
του Γκλεν Μίλερ και του Μπένι Γκούντμαν,
το μόνο που σίγουρα χρειάζεσαι,
ακόμα και τώρα που ο χρόνος έχει ρημάξει
την σημασία του,
αυτό που σίγουρα χρειάζεσαι λέω
είναι ένα ρολόι μάρκας Sultana 21 ρουμπίνια ή κάτι τέτοιο
να σου κρατάει παρέα ο παλμός του
σε κάποιο καλοκαίρι της ασετιλίνης
σε κάποιο από τα εναπομείναντα καθίσματα
του παράδεισου με το περίεργο όνομα Ροζικλαίρ.

Read more ...

"Η αμερικάνικη κοινωνία δεν είναι παρά ένα καρκίνωμα και για να θεραπευτεί πρέπει πρώτα να διαγνωστεί πριν μπορέσει να εξαπλωθεί… Εγώ όμως, αγάπη μου, δεν είμαι γιατρός για να το θεραπεύσω…"

Tάδε έφη... η ΝINA SIMONE

"Νομίζω ότι οι καλλιτέχνες που δεν μπλέκουν με κηρύγματα είναι μάλλον οι πιο ευτυχισμένοι και ότι καταναλώνουν λιγότερη ενέργεια. Από τη στιγμή όμως που η σκηνή απασχολεί το 90 τοις εκατό του χρόνου μου, οφείλω να την εκμεταλλευτώ για να εκφράσω αυτά που αισθάνομαι. Και, ας μην κρυβόμαστε, δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι έγχρωμη κι έτσι έχω αναλάβει από μόνη μου να λέω αυτά τα τραγούδια. Αν τυχαίνει να διασκεδάζουν τον κόσμο, χαίρομαι, και νομίζω πως είναι σωστό να προσφέρουν διασκέδαση ως ένα βαθμό. Ωστόσο, είναι λίγο πολύ μια πλατφόρμα για να εκφράζω αυτά που αισθάνομαι για διάφορες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου. Στ’ αλήθεια δεν ξέρω σε ποιο βαθμό αγγίζω τους ανθρώπους, ιδίως με τα τραγούδια διαμαρτυρίας. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι είναι πολύ μικρότερος απ’ όσο φαντάζομαι...

Read more ...

Story-telling through music: μια μικρή διήγηση με αφετηρία τη μουσική

γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Χρόνος: ήσυχες μέρες του Αυγούστου στις αρχές της δεκαετίας των 2010ς
Τόπος: Αθήνα
Ατμόσφαιρα: με τη διάθεση να σέρνεται σαν ερπετό.

Read more ...

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: "Μα τι να σου πω για την ποίηση..."

 «Μα τι να σου πω για την ποίηση; Τι να σου πω γι’ αυτά τα σύννεφα, γι’ αυτόν τον ουρανό; Να τα κοιτάζω, να τα κοιτάζω, και τίποτα άλλο. Καταλαβαίνεις πως ένας ποιητής δεν μπορεί να πει τίποτα για την ποίηση. Ας τα’ αφήσουμε αυτά για τους κριτικούς και τους δασκάλους. Μα ούτε συ, ούτε ‘γω, ούτε κανείς ποιητής δεν ξέρει τι είναι ποίηση. Είναι εκεί! Κοιτάξτε! Έχω τη φωτιά στα χέρια μου, το ξέρω, δουλεύω τέλεια μαζί της, μα δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτή χωρίς να φιλολογήσω. Καταλαβαίνω όλες τις ποιητικές τέχνες. Θα μπορούσα να μιλήσω γι’ αυτές αν δεν άλλαζα γνώμη κάθε πέντε λεπτά. Δεν ξέρω… Ίσως μια μέρα ν’ αγαπήσω την κακή ποίηση όπως αγαπάω την κακή μουσική παράφορα. Θα κάψω ένα βράδυ τον Παρθενώνα για να αρχίσω να τον χτίζω το πρωί και να μην τον τελειώσω ποτέ»... - Federicο Garcia Lorca (6 Ιουνίου 1898 – 19 Αυγούστου 1936), ποιητής και θεατρικός συγγραφέας (μεταξύ πολλών άλλων), εκτελέστηκε από φασίστες του Φράνκο...

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1