Ο ήχος του Denver (από τον Θανάση Ζελιαναίο)

Details

Published: Thursday, 05 October 2017 10:27

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

Ο ήχος του Ντένβερ ακολούθησε πιστά τις τύχες της λεγόμενης gothic americana και αποτελεί "υποσύνολό" της. Συγκρότησε τα βασικά του χαρακτηριστικά στο πρώτο μισό των 90s, ενηλικιώθηκε στο δεύτερο μισό και στα 00s και με όπλο τις βαθιές ρίζες του στην αμερικανική παράδοση αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πλήθος Ευρωπαίων καλλιτεχνών, όπου συνεχίζει να εδραιώνεται και να ακούγεται. Όταν οι βασικοί συντελεστές αυτής της σκηνής γεννούσαν εκείνη την εποχή αυτό το τόσο εμπνευσμένο και άκρως αμερικάνικο μουσικό ιδίωμα, δεν θα πίστευαν ότι δυο δεκαετίες αργότερα τα πνευματικά τους παιδιά θα εξαπλώνονταν από την καταθλιπτική και σκοτεινή Σκανδιναβία ως την ηλιόλουστη Ελλάδα, με συχνά αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα. Και ειδικά εμείς οι Έλληνες που τόσο την αγαπάμε, αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε αυτή την παρέα από την πρωτεύουσα του Colorado και στα δημιουργήματά της.

Read more ...

Στο Δρόμο με τον Slim Gaillard ( του Γιάννη Ζελιαναίου)

Details

Published: Saturday, 30 September 2017 16:17

Written by Γιάννης Ζελιαναίος

KEIMENΟ: Γιάννης Ζελιαναίος

EIKONOΓΡΑΦΗΣΗ: Abies Sylos

Μπορεί τα περισσότερα βιογραφικά κιτάπια να γράφουν ότι γεννήθηκε στις τέσσερις του Γενάρη το 1916 στο Detroit αλλά ο ίδιος πιστεύει βαθιά, βαθύτατα πως ήταν η πρωτοχρονιά εκείνου του άσωτου έτους όπου η αφροκουβανέζα μητέρα του κι ο γερμανός - ή μήπως τελικά έλληνας πατέρας του - έβλεπαν να έρχεται σε τούτο τον κόσμο μια από τις μεγαλύτερες μορφές της bop and beat γενιάς του ’40 και του ’50. Όπως και να ‘χει ήτανε σίγουρα Γενάρης, ήτανε σίγουρα το 1916 κι εκείνος που ένιωσε το φως για πρώτη φορά στον άνεμο ήτανε σίγουρα ο Bulee Slim Gaillard.

Read more ...

Roll over Beethoven and tell Tchaikovsky the news...

Details

Published: Wednesday, 27 September 2017 19:07

Written by Aylos Abies Sylos

Κείμενο-Εικονογράφηση: Abies Sylos

Mέσα στο σκαμπανέβασμα των καραβιών και το λίκνισμα της κούνιας μέσα στην έκσταση της κυριακάτικης ψαλμωδίας και στο ρυθμό του ευαγγελίου. Εκεί στριφογυρνά. Και γύρω από τον αντίπαλο φορώντας γάντια και γύρω και γύρω, και γύρω από ένα ακόρντο αιωρείται και περιστρέφεται γύρω από δυο ακόρντα. Και πάνω σε μια τροχιά χαραγμένη από ένα αρχαίο βάδισμα.

Και την ώρα που κουνιούνται όλα και περιστρέφονται και το ένα διαλύεται στο άλλο και το εγώ στο εσύ και τα μέσα μπερδεύονται με τα έξω. Έτσι δαμάζοντας τον ίλιγγο με μαγικούς βηματισμούς και κυματοειδείς κινήσεις, έτσι ξεκινά!

Και όπως ο σαμάνος προστάζει τον ήλιο να βγει και τα σύννεφα να βρέξουν. Και όπως ο μύστης λέει τα μυστικά ξόρκια μιλώντας με τους νεκρούς. Και όπως ο αρχιερέας στέκεται στο κέντρο της τελετής έτσι και αυτός μάγος των μάγων στην τελετή του ροκ εν ρολ με την με την εξουσία ενός εφήβου διατάζει τον Μπετόβεν μέσα στον τάφο του να κουνηθεί: στριφογύρνα Μπετόβεν! Roll over...

Read more ...

Oι Rage Against The Machine, το "Killing In The Name" και μια χριστουγεννιάτικη ιστορία...

Details

Published: Sunday, 24 September 2017 21:39

Written by Γιάννης Καστανάρας

"Ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε. Μια φοβερή ιστορία που θύμιζε Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Εμείς συμμετείχαμε στην εκστρατεία μόλις την τελευταία εβδομάδα. Κουμάντο έκανα οι φαν και ήταν μια από τις σπουδαιότερες φάσεις της ζωής μου" (Tom Morello).

Το “Killing In The Name” εμφανίστηκε σε μια σημαντική στιγμή της αμερικανικής ιστορίας. Ο αναίτιος ξυλοδαρμός του μαύρου αυτοκινητιστή Rodney King από τέσσερις αστυνομικούς του τμήματος του Λος Άντζελες on camera στις 3 Μαρτίου 1991, ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών και εξαιρετικά βίαιων αντιδράσεων (ιδίως στην γενέτειρα του Χόλιγουντ) σε ολόκληρη την Αμερική αλλά και παγκόσμια κατακραυγή, καθώς τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ μετέδιδαν ξανά και ξανά τις συγκλονιστικές εικόνες. Οι Rage Against The Machine είχαν σχηματιστεί στις αρχές τις ίδιας χρονιάς στο Orange County της Καλιφόρνια από τον τραγουδιστή Zack de la Rocha (γιο ενός Μεξικανοαμερικανού ακτιβιστή και εγγονό ενός Μεξικανού επαναστάτη) και τον κιθαρίστα Tom Morello (γόνο ενός Αφρικανού επαναστάτη). Οι δυο τους, με συνοδοιπόρους τον ντράμερ Brad Wilkis και τον μπασίστα Tim Commerford, έμελλε να γράψουν μια από τις λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία του σύγχρονου αμερικανικού rock. Οι RATM θεώρησαν ότι ο ξυλοδαρμός του King ήταν ένα εξέχον γεγονός για την πόλη και ότι σημαντικός ρόλος ενός καλλιτέχνη είναι να προβάλλει έμπρακτα τη διαμαρτυρία του στα κακώς κείμενα. Ιδιαίτερα, ο de la Rocha, ένας άνθρωπος ιδιαίτερα επηρεασμένος από την προσωπικότητα του Malcolm X, είχε να πει πολλά.

Read more ...

Χαιρετίσματα από ένα παλιοτόμαρο (του Γιάννη Ζελιαναίου)...

Details

Published: Friday, 22 September 2017 09:17

Written by Γιάννης Ζελιαναίος

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

Εικονογράφηση: Έλενα Παλαιολόγου

Η ώρα είναι μετά τα μεσάνυχτα γιατί έτσι πρέπει να είναι. Ένα πράσινο μπουκάλι στέκει δίπλα στο τραπεζάκι γιατί κάπου πρέπει να στέκει κι αυτό. Το φεγγάρι σχεδόν ροχαλίζει από μακριά κι από έναν άλλο πλανήτη καθώς αυτό είναι, ήταν και θα είναι έτσι για πολλά εκατομμύρια χρόνια. Ανοίγω το ράδιο κι ένας σταθμός κάπου από την άλλη πλευρά αναγγέλλει σαν ηχώ από b movie ταινία πως η ανθρωπότητα θα ξεκινήσει διαφορετικά αυτή τη φορά. Ο διαστημάνθρωπος που βρίσκεται πίσω απ’ το μικρόφωνο και πνιγμένος γύρω του από ένα μάτσο δυσεύρετα σαρανταπεντάρια ονομάζεται Lux Interior. Η εκπομπή… The Purple Knif Show όπου το knif φοριέται στο ανάποδό του και γίνεται fink κι όπου fink σημαίνει παλιοτόμαρο. Πίνω μια γουλιά και σκέφτομαι ότι ένα βρωμόπλασμα από το outer space φωτολιμάζει τη νύχτα μου. Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης ιδρώνει τη λεπίδα μέσα απ’ τις κιθάρες των One Way Streets.

Read more ...

ΤΑΚΗΣ ΜΑΚΡΗΣ: Ζωντανή Ιστορία του Ελληνικού Rock...

Details

Published: Tuesday, 19 September 2017 08:27

Written by Γιάννης Καστανάρας

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΑΝΤΙΘΕΣΗ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ 

Πιτσιρικάς, την εποχή που είχα αρχίσει να κυκλοφορώ μόνος μου στους Αμπελόκηπους, ίσως η πιο εντυπωσιακή (από τις πολλές που κυκλοφορούσαν τότε στην περιοχή) φιγούρα που συναντούσα στο δρόμο ήταν εκείνη του Τάκη Μακρή. Δεν τον γνώριζα τότε προσωπικά, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι με τρόμαζε σε σημείο να σκέφτομαι να αλλάξω πεζοδρόμιο. Βαρύς κι ασήκωτος, τεράστιος, μαλλιά και μούσια, φάτσα αγριωπή, ένας τύπος που δεν έμοιαζε να σηκώνει πολλά-πολλά. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 βρέθηκα σε μια από εκείνες τις ιστορικές συναυλίες που οργανώνονταν τα κυριακάτικα πρωινά σε διάφορους κινηματογράφους της Αθήνας και των περιχώρων, όπου δεν χάναμε ευκαιρία να τρεξουμε για να ρουφήξουμε λίγη από τη μαγεία που πρόσφεραν απλόχερα διάφορες rock μπάντες με τα ελάχιστα και, συχνά άθλια,ηχητικά μέσα που υπήρχαν διαθέσιμα εκείνη την εποχή. Η συγκεκριμένη ήταν κάπου κάτω από την Πατησίων, ίσως Αχαρνών - η μνήμη μου με απατά. Δεν θυμάμαι ποια συγκροτήματα έπαιζαν τη συγκεκριμένη μέρα. Αυτό όμως που θα μου μείνει αξέχαστο ήταν ένα τρίο που έπαιξε διασκευές γνωστών hard rock συγκροτημάτων σε στυλ Cream και Taste.

Read more ...

Prophets of Rage: O Tom Morello έχει (όπως πάντα) άποψη...

Details

Published: Sunday, 17 September 2017 11:41

Written by Merlin's Music Box

Το ντεμπούτο ομώνυμο άλμπουμ των Prophets of Rage μόλις κυκλοφόρησε και είναι ένα καταιγιστικός συνδυασμός από μεταλλικό hip hop που σπάει κόκαλα. Οι Prophets of Rage περιοδεύουν στις ΗΠΑ και ξεσηκώνουν κυριολεκτικά τα πλήθη που συνωστίζονται για να παρακολουθήσουν ένα χείμαρρο πολιτικής αφύπνισης εναντίον της κυβέρνησης Trump και υπέρ των απανταχού καταπιεσμένων. Ο Tom Morello δεν μασά ποτέ τα λόγια του, ονειρεύεται ένα κόσμο διαφορετικό και δεν χάνει ευκαιρία να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα και την υποκρισία του πολιτικού κατεστημένου. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό Revolver προέβη σε μια δήλωση και μέσα σε δυο προτάσεις συνοψίζει μια από τις βασικές αρχές της μπάντας, αυτή τη φορά όσον αφορά στη μουσική που μπορεί να αποτελέσει ένα ολοζώντανο κομμάτι από το soundtrack μιας νέας εποχής για τον κόσμο: "Οι κακοί πρόεδροι εμπνέουν σπουδαία μουσική! Ωστόσο δε θα το περιόριζα στους Prophets of Rage. Η ελπίδα μου είναι ότι το καθεστώς Trump/Pence δημιουργεί ένα κίνημα που όχι μόνο θα συμβάλλει στην ανατροπή του, αλλά και ένα κίνημα που βοηθά τη δημιουργία μας πιο δίκαιης και αξιοπρεπούς χώρας".

Read more ...

Songs the Lord Taught Us: Η αφοσίωση των Cramps στο πρωτόγονο ροκ...

Details

Published: Thursday, 14 September 2017 18:56

Written by Πάνος Τομαράς

ΚΕΙΜΕΝΟ: Jamie Ludwig

METAΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ: ΠΑΝΟΣ ΤΟΜΑΡΑΣ

Μπορεί κάποιες κιθαρίστριες όπως η Beverly “Guitar” Watkins και η Sister Rosetta Tharpe να άνοιξαν το δρόμο με τη δουλειά τους, αλλά παρ’ όλα αυτά το ροκ εν ρολ της δεκαετίας του ’50 και των αρχών της δεκαετίας του ’60 είναι κυρίως συνυφασμένο με τους άντρες. Ο άγριος ήχος που κάποτε τρόμαζε εκατομμύρια γονείς και έκανε κάποιους ιερείς να τον ονομάσουν «μουσική του διαβόλου» χάθηκε από το προσκήνιο κατά τη διάρκεια της Βρετανικής εισβολής και της ψυχεδελικής περιόδου των παιδιών των λουλουδιών που ακολούθησε, αλλά αναστήθηκε σαν το τέρας του Φρανκενστάιν τη δεκαετία του 1970. Οι τρελοί επιστήμονες που ευθύνονται γι’ αυτό ήταν οι Cramps, το συγκρότημα που σχημάτισε μια κιθαρίστρια ονόματι Poison Ivy Rorschach μαζί με τον άντρα της, τον τραγουδιστή Lux Interior. 

Read more ...

Νίκος Νικολαΐδης: "Αυτός ο πούστης ο ήλιος δεν τελειώνει ποτέ..." (του ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΥ)

Details

Published: Wednesday, 13 September 2017 19:00

Written by Merlin's Music Box

Εκείνο που θα θυμάμαι πάντα απ’ τα χρόνια του Λυκείου ήταν οι κοπάνες της Τετάρτης σαν ήμασταν απογευματινοί. Πρώτα έπεφταν οι μπύρες στο τάκα τάκα μαμ, εκεί στην Καλλιθέα πίσω απ’ την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και μετά καρφί στον ηλεκτρικό για τον Περισσό. Έπαιζε η ομάδα βλέπεις κύπελλο και σένα δεν σ’ ένοιαζαν τα γαλλικά της αίθουσας αλλά εκείνα της σκεπαστής. Κοκκινόμαυρο καρό πουκάμισο, περφέκτο πέτσινο με την αγκράφα να κοπανιέται πέρα δώθε, γούρια και τα δυο, Τετάρτες-Κυριακές. Η πρώτη επαφή με τον Νίκο Νικολαΐδη θες πίστεψέ το, θες μην το πιστεύει,ς ήταν το ιστορικό πανό της original που έγραφε: «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα». Κοίταζα ολόγυρα το γήπεδο κι έψαχνα για κείνα τα κουρέλια μέχρι που ήρθε ένας τύπος κοντά στα 50 μια από κείνες τις Τετάρτες όταν η βροχή σε τσάκιζε και η ομάδα δεν έλεγε να το γράψει το ρημάδι με τίποτα. Σιδερένια μαλλιά, άσπρο μούσι με ίχνη πασατέμπο πάνω του, πρησμένα μάτια, βιβλιαράκι ιπποδρόμου στό ‘να χέρι, τρανζιστοράκι στ’ άλλο, κολλημένο πάντα στ’ αυτί. Προφέσορας της κερκίδας, προπονητής, πρόεδρος, μάνατζερ, παίκτης, αλογομούρης, βασιλιάς των γνώσεων.

Read more ...

The Days of Wine and Roses των Dream Syndicate: Η γέννηση ενός κλασσικού άλμπουμ

Details

Published: Monday, 04 September 2017 11:25

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

Aυτό το φθινόπωρο νομίζω ότι ανήκει δικαιωματικά στους Dream Syndicate καθώς σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το καινούργιο τους άλμπουμ, το πρώτο με καινούργιο υλικό μετά από κοντά 30 χρόνια όταν και μας αποχαιρέτησαν με το εκπληκτικό κύκνειο άσμα τους Ghost Stories, ενώ στις 4 Νοεμβρίου η μπάντα θα εμφανιστεί στην Αθήνα. Υπάρχει όμως ένας ακόμα λόγος. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω ακριβώς 35 χρόνια, θα βρεθούμε σε μια ακόμα σημαδιακή στιγμή για το γκρουπ. Ο Σεπτέμβριος του 1982 τους βρίσκει στο στούντιο να ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ. Το The Days of Wine and Roses σηματοδοτεί την έναρξη μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές της εποχής και ταυτόχρονα είναι ένα από τα κλασσικότερα albums του αμερικανικού underground των 80s. Η ιστορία του στις επόμενες γραμμές...

Read more ...

Tom Waits: Μια πολύπλευρη προσωπικότητα... Η καριέρα του στην υποκριτική

Details

Published: Saturday, 02 September 2017 11:03

Written by Ειρήνη Πολίτου

«Δεν είμαι κανένας κομπάρσος, μωρό μου, εγώ είμαι πρωταγωνιστής».

Προσαρμογη: ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΛΙΤΟΥ

(original source: oscilloscope)

Ο Tom Waits φωτίζει τη σκηνή. Από τη στιγμή που ο τραγουδιστής εμφανίζεται σε μια ταινία, φέρνει μαζί του και την ατμοσφαιρική του αύρα – μπορεί να μην ξέρουμε ποιον ρόλο θα υποδυθεί, αλλά ξέρουμε τον ίδιο. Ό,τι θέμα κι αν έχει η ταινία, ο Waits θα προσθέσει το δικό του ξεχωριστό, εκκεντρικό και περίεργο στίγμα σε αυτή. Ο Waits έχει υποδυθεί διάφορους χαρακτήρες σε όλη τη μουσική του καριέρα. Οι μεθυσμένοι τροβαδούροι και οι βραχνοί μοναχικοί τύποι που γέμιζαν τα τραγούδια του ήταν δικές του δημιουργίες.

Read more ...

To νέο mixcloud του MERLIN'S MUSIC BOX: The Unholy Side of Gospel (A roadmap of contemporary one (wo)man's bands

Details

Published: Thursday, 31 August 2017 12:42

Written by Γιάννης Καστανάρας

https://www.mixcloud.com/john-kastanaras/the-unholy-side-of-gospel-a-roadmap-of-contemporary-one-womans-bands/

Το νέο mixcloud του Merlin's Music Box με τον βαρύγδουπο τίτλο "The Unholy Side of Gospel [A roadmap of contemporary one (wo)man's bands]" είναι μια συλλογή έντεκα κομματιών από ανθρώπους που ενδεχομένως έχουν σιχτιρίσει από τη συνεργασία τους με άλλα άτομα και, μολονότι δεν διακατέχονται απαραιτήτως από μισανθρωπιστικές τάσεις, προτιμούν να συνεργάζονται αποκλειστικά με τον εαυτό τους και με τα όργανά τους... Το εν λόγω mixcloud περιλαμβάνει 12 κομμάτια από 12 καλλιτέχνες αυτής της φάρας , οι οποίοι κατάγονται από διάφορα (όχι πολλά) μέρη του κόσμου (και, ασφαλώς, από τα δικά μας). 

PLAYLIST

Ο Γιώργος Μακρής και ο "Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων”

Details

Published: Tuesday, 29 August 2017 10:07

Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Κάθε φορά που ένα νέο ον εκβάλλεται από τον Παράδεισο, του δίνουν κι ένα τετράδιο με το πρόβλημά του, για να το λύσει στη ζωή του. Ε, λοιπόν, εγώ το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την αρχή!»
(Γιώργος Μακρής )

Το αφιέρωμα στον (άγνωστο στο ευρύ κοινό) υπαρξιστή ποιητή Γιώργο Μακρή και τον “Συνδεσμο Αισθητικων Σαμποτερ Αρχαιοτητων” (που ο ίδιος ο ποιητής «δημιούργησε» ), γεννήθηκε στη σκέψη από τις κατά καιρούς άναρθρες κραυγές των σύγχρονων Ελλαδέμπορων (τηλεοπτικών και μη), όταν διάφορες αριστερές πολιτικές παρατάξεις (νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ) και εργαζόμενοι (π.χ. συμβασιούχοι του υπουργείου πολιτισμού) στο πρόσφατο παρελθόν, επέλεγαν να διαμαρτυρηθούν κρεμώντας πανό στον «ιερό βράχο» της ακρόπολης της Αθήνας.

Read more ...

1975: Η Patti Smith απαγγέλλει ποίηση στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (ηχητικό ντοκουμέντο)

Details

Published: Tuesday, 22 August 2017 19:37

Written by Merlin's Music Box

 Οι περισσότεροι γνωρίζουν την Patti Smith πρώτα σαν καλλιτέχνιδα του rock and roll, έπειτα σαν συγγραφέα και τέλος σαν ποιήτρια. Ωστόσο, η τελευταία ιδιότητα της «ιέρειας» του αμερικανικού punk είναι εκείνη που εξακολουθεί να τροφοδοτεί τις άλλες δυο. Για την ίδια πάντως, η αγάπη για την ποίηση και τη λογοτεχνία προϋπήρχε της μουσικής, ενώ το rock υπήρξε απλώς μια ευτυχής «παρέκκλιση», η οποία την έφερε σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, αποσπώντας συχνά διθυράμβους για τη γενικότερη πολιτιστική προσφορά της. Στο νεανικό της μυαλό, ο Ρεμπό, ο Αντονέν Αρτό και οι beat ποιητές και συγγραφείς ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με προσωπικότητες όπως ο Jim Morrison, ο Bob Dylan και ο Keith Richards.

Read more ...

Το punk rock στη Νέα Υόρκη: New York Dolls, Johnny Thunders, Patti Smith, Richard Hell, Television, The Dictators, Ramones και... πάει λέγοντας...

Details

Published: Sunday, 13 August 2017 16:21

Written by Γιάννης Καστανάρας

Η αλήθεια είναι ότι δεν επρόκειτο για punk rock. Μπορεί να ήταν τέχνη, να ήταν οργή, να ήταν η βαρεμάρα που αναδυόταν μέσα από τα μεγάλα στάδια κι έφτανε μέχρι τα κλαμπ, σίγουρα όμως δεν επρόκειτο για punk rock. Για τον μουσικό τύπο ήταν ένας τρόπος διατήρησης των ατημέλητων τραγουδιστών - συνθετών που ξεπηδούσαν από παντού εκτός της εμπορικής μουσικής βιομηχανίας. Μολονότι εκ των υστέρων μπορεί να φαίνεται εξωφρενικό, στην Αμερική θα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θυμούνται την εποχή που ο Nils Lofgren και ο Bruce Springsteen υπήρξαν punks, ενώ η απίστευτη φασαρία που παρασιτούσε στο υπογάστριο της Nέας Yόρκης χαρακτηριζόταν από τα ξεκούρδιστα γρατσουνίσματα κάμποσων ανθρώπων που ήθελαν να τους μοιάσουν και που δεν είχαν καν όνομα. Υπήρχαν ωστόσο ένα σωρό διαφορετικές κουλτούρες.
Εξαρχής κυλούσαν δύο διαφορετικά ρεύματα, καθένα από τα οποία διέθετε τα δικά του χαρακτηριστικά. Το πρώτο ανέβλυσε ομητικά μέσα από το Kέντρο Tεχνών Mέρσερ με ονόματα όπως η Wayne County και η Patti Smith. Tο δεύτερο, πιο βρώμικο και πιο ακατέργαστο, είχε αρχίσει να κυλάει από το Mπόουρι με μπροστάρηδες τους Dictators και τους Ramones. Όλοι αυτοί ονειροπολούσαν, έκαναν ό,τι έκαναν και, συνήθως περνούσαν απαρατήρητοι. Ποιος θυμάται σήμερα τους power poppers Milk' n' Cookies; Ή τoν Καναδό Phil Rambow, αρχηγό των Βρετανών pub-rockers Winkies, που προσπάθησε μάταια να επιβληθεί στη σκηνή της Νέας Υόρκης; Κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι η μοίρα και οι σεισμικές δονήσεις που προέρχονταν από την Aγγλία, κάποια μέρα θα τους έβρισκαν να συνωμοτούν μεταξύ τους.

Read more ...