Ο κύριος και η κυρία Μπουρουμπούρου πάνε στη συναυλία...

Details

Published: Tuesday, 05 June 2018 19:13

Written by Αντώνης Ζήβας

γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Το κείμενο που θα διαβάσετε-εφόσον δεν το παρατήσετε στα μισά ενοχλημένοι βρίζοντας τον συγγραφέα του-θέλει να είναι προκλητικό.
Κατά κάποιον τρόπο, μου το παρήγγειλε ένας καλός φίλος μετά το live του (των) Dr. Albert's Flipout One CAN Band (feat. Mickey Pantelous) στο Closer alternative bar την Κυριακή της 3ης Ιούνη του 2018. Ο συγγραφέας του όμως έχει το «ελάττωμα» να μην γράφει κατά παραγγελία (όπως και απεχθάνεται να παίζει ως dj... παραγγελιές σε μη λογικά πλαίσια). Συνεπώς Αυτά που θα διαβάσετε ήθελα να τα γράψω εδώ και πολύ καιρό (και να σφάξω μερικούς/ές από εσάς χωρίς καν γάντι).
Θα μιλήσω για το φαινόμενο του κυρίου και της κυρίας Μπουρουμπούρου στις συναυλίες. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν είναι νέο, ούτε έχει να κάνει με την όποια ποιότητα του θεάματος και των μουσικών που παίζουν σε αυτές, αλλά αποκλειστικά με αυτούς/ες που αποτελούν μέρος του κοινού.

Read more ...

Ο Allen Ginsberg και η σχέση του με την μουσική

Details

Published: Sunday, 03 June 2018 18:49

Written by Γιάννης Ζελιαναίος

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

"Γιατί το κορμί κινείται ξανά και το κορμί χορεύει ξανά, το κορμί τραγουδάει ξανά"

Ο Norman Mailer τον είχε χαρακτηρίσει ως τον πιο γενναίο άνθρωπο στην Αμερική, οι κοντινοί του φίλοι έλεγαν πως ανέκαθεν και κατά κάποιο τρόπο ο ίδιος ήθελε να γίνει ένας rock star μύθος, γεγονός που είχε την βάση του μιας και ο ίδιος ο πίστευε βαθιά, βαθύτατα κι ακράδαντα πως το rock n roll άγγιζε περισσότερο τον κόσμο απ’ ότι η ποίηση. Ο Bob Dylan στην εφηβεία του ολημερίς κι ολονυχτίς διάβαζε ακατάπαυστα τα ποιήματά του και είχε πάντοτε πάνω του ένα βιβλίο του, επηρεάστηκε καθοριστικά από τους στίχους του και στη συνέχεια όλοι ξέρουμε ποια ήταν η επιρροή του ίδιου του Dylan στην μουσική ιστορία. Πνευματικό παιδί του Walt Whitman και του William Blake, πολιτικοποιημένος, ανθρωπιστής, πειραματόζωο από δική του επιλογή, υποστηρικτής ψυχεδελικών ουσιών αλλά πάνω απ’ όλα υπεύθυνος για το «Ουρλιαχτό», ένα από τα καλύτερα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ κι έγινε η σημαία μιας ολόκληρης γενιάς. Ένα ποίημα που θεωρήθηκε πορνογραφικό, έστειλε τον εκδότη του Lawrence Ferlinghetti στα δικαστήρια, δημιούργησε σάλο σε μια ολόκληρη χώρα και δίχως καμία υπερβολή έκανε τον Allen Ginsberg διάσημο κατά μήκος της Ηπείρου ακόμα και σε ανθρώπους που δεν είχαν διαβάσει ούτε καν έναν στίχο μέσα από την ωδή για τον Καρλ Σόλομον.
Ποια ήταν όμως η σχέση του Allen Ginsberg με την μουσική και ποια η επίδρασή του σε συγκροτήματα και μουσικούς;

Read more ...

Ένα εξώφυλλο, χίλιες λέξεις: "Street Fighting Man" (The Rolling Stones)

Details

Published: Wednesday, 23 May 2018 18:01

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Τι χρονιά κι αυτή! Δεν πρέπει να υπήρξε, τουλάχιστον μεταπολεμικά, άλλη χρονιά τόσο πυκνή σε γεγονότα για τον δυτικό κόσμο όπως το 1968! Ο πόλεμος του Βιετνάμ (που αν και φαινομενικά αμερικανική υπόθεση συγκλονίζει όλο το δυτικό κόσμο και έχει ήδη αρχίσει να δείχνει ότι θα αποτελέσει μια ανεπούλωτη πληγή για τις ΗΠΑ), τα ανθρώπινα δικαιώματα, η σεξουαλική επανάσταση με τη νεολαία να ανακαλύπτει τον φυλακισμένο για το έργο του και από δεκαετίας νεκρό μέσα στο κελί του Βίλχελμ Ράιχ, όλα αυτά και πολλά άλλα ήταν κομμάτια ενός παζλ που σηματοδότησε την εξέγερση κάθε ελεύθερου μυαλού απέναντι σε κάθε μορφής καταπίεση και ανελευθερία που στα χρόνια του ’60 όλο και αυξανόταν.

Read more ...

Τhe Last Drive Live at Fuzz Club (opening act The Karamazov Project) 19/5/18

Details

Published: Monday, 21 May 2018 17:56

Written by Αντώνης Ζήβας

Κείμενο: Αντώνης Ζήβας  Φωτογραφίες: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (qoq photos)

Κανονικά ο υπογράφων δεν πρέπει να γράφει ανταποκρίσεις και γενικότερα κείμενα που αφορούν τις μπάντες που αγαπά. Κι αυτό επειδή δεν υπάρχει καμία αντικειμενικότητα στα γραφόμενα. Όσα όμως θα διαβάσετε είναι απολύτως αντικειμενικά γιατί πολύ απλά πρόκειται να διαβάσετε ένα (ακόμη) κείμενο που αφορά συναυλία των Last Drive. Οι Last Drive, συναυλιακά, είναι η περίπτωση του συγκροτήματος που θα παίξει καλά ακόμη και στη χειρότερή του μέρα. Είναι η περίπτωση του συγκροτήματος που θα παίξει καλά είτε μπροστά σε είκοσι άτομα είτε μπροστά σε πέντε χιλιάδες. Και αυτό όχι επειδή διέπονται από επαγγελματισμό (κάτι που ούτως ή άλλο συμβαίνει) αλλά γιατί πάνω από όλα σέβονται τον ίδιο τους τον εαυτό. Όλα αυτά ασφαλώς δεν αφορούν όχι μόνο τη σαββατιάτικη συναυλία τους στο Fuzz Club, αλλά γενικότερα την πορεία τους στη σκηνή. Θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ με αυτό και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Read more ...

Ian Curtis: Κατά τον δαίμονα εαυτού...

Details

Published: Sunday, 20 May 2018 19:18

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

«Καθώς η γεμάτη ένταση, μεταλλική μουσική ανεβοκατεβαίνει σαν παλίρροια, ο Curtis δε διστάζει μπροστά σε τίποτα. Αυτή η ένταση, και η υπερένταση που προκαλεί, διακρίνεται καθαρά σε κάθε στάση του κορμιού του. Ακόμα κι όταν χορεύει ξέφρενα, παραμένει άκαμπτος. Κοντοκουρεμένος και φορώντας άνετα ρούχα, έχει μια σχεδόν μιλιταριστική ακαμψία που υπονομεύει τις προσπάθειές του να αφήσει ελεύθερο το σώμα του. Δίχως την παραμικρή ευελιξία, οι κινήσεις του θυμίζουν τα σπαστικά τινάγματα μιας μαριονέτας. Υπάρχουν στιγμές που ξαφνικά δείχνει εξαντλημένος – αναστενάζει και κλείνει τα μάτια. Όταν τα ξανανοίγει, είναι γουρλωμένα σ’ ένα βλέμμα απλανές, θολά, θαρρείς κι είναι γεμάτα δάκρια. Έπειτα χάνεται και πάλι, χορεύοντας σαν μανιακός, σαν να έχει γυρίσει κάποιο διακόπτη» – Steve Morris (ντραμς, Joy Division)

Read more ...

O Dr. John, o "Dr. John", ο Λευκάδιος Χερν και το βουντού της Νέας Ορλεάνης...

Details

Published: Sunday, 20 May 2018 10:54

Written by Aylos Abies Sylos

Γράφουν και μεταφράζουν η Abies Sylos και ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Mac Rebennack μεγάλωσε στις κακόφημες γειτονιές της νέας Ορλεάνης. Παραβατικός όταν ήταν μικρός, μετά session μουσικός στο τέλος βρήκε την μουσική και καλλιτεχνική του ταυτότητα σαν ένας από τους σημερινούς πυλώνες της μουσικής της Νέας Ορλεάνης φορώντας την ταυτότητα ενός άλλου. Ενδύθηκε αυτήν την περσόνα στη δεκαετία του εξήντα και την κρατάει ακόμα και σήμερα, ενώ το κανονικό του όνομα είναι σχεδόν άγνωστο.
Ο αυθεντικός Dr. John ήταν ένας voodoo king που μαζί με τη Marie Laveau διαδραμάτισαν σημαντικότατο ρόλο για τη λατρεία του voodoo στη Νέα Ορλεάνη. Το voodoo είναι ένα κομμάτι της παράδοσης της Νέας Ορλεάνης με ρίζες στην Αφρική που όμως κάρπισαν στο έδαφος της Καραϊβικής και της creole κουλτούρας. Η Νέα Ορλεάνη είναι ένας τόπος που καμαρώνει για την ανάμιξη και όχι την καθαρότητα. Creole λέγονται οι πληθυσμοί, η γλώσσα και ο πολιτισμός της Νέας Ορλεάνης με καταγωγή από τους αυτόχθονες Ινδιάνους και τους Αφρικανούς σκλάβους που επιμείχθηκαν με λευκούς Γάλλους αποίκους και τον πολιτισμό τους.

Read more ...

3 Hours to Wonder: Η μαγική εικόνα του Nick Drake

Details

Published: Sunday, 20 May 2018 09:47

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για κάποιον που αγαπάς. Που αγαπάς βαθιά και ακούς από τότε που ήσουν μικρή. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για έναν ήσυχο άνθρωπο. Απ’ αυτούς που τους κολλάνε την ταμπέλα ενός ανθρώπου χαμηλού προφίλ ή εσωστρεφή. Είναι δύσκολο να γράψεις για κάποιον που πέθανε μόλις λίγους μήνες μετά τη γέννησή σου. Δεν πρόλαβες να συμπέσεις μαζί του, να 'χεις κάποια ανάμνηση απ’ την παρουσία του. Τέλος, είναι δύσκολο να γράψεις για κάποιον που τα κατάφερνε πολύ καλύτερα από σένα με τις λέξεις και μέσα από τους τρεις μόλις δίσκους που ηχογράφησε πριν πεθάνει, έγραψε στίχους που σου φέρνουν στην επιφάνεια συναισθήματα.

Read more ...

Δεύτερη ευρωπαϊκή περιοδεία για τους Last Rizla

Details

Published: Friday, 18 May 2018 07:27

Written by Merlin's Music Box

“Ξεκίνησε την ανάβαση νύχτα έχοντας καταναλώσει όση περισσότερη μπορούσε. Σύντομα
το καταφύγιο ήταν μια σωρός από πέτρες πίσω του. Έτρεμε ενστικτωδώς μιας και στην
παραζάλη του δεν ένιωθε το κρύο. Με δυσκολία κρατούσε το βάρος του και ο αέρας
κουρέλιαζε τα βρεγμένα ρούχα του. Η κλίση αυξήθηκε απότομα και πλέον κινούνταν στην
παγωμένη κάθετη πλαγιά. Τα χέρια του μάτωσαν μόλις στα πρώτα πιασίματα μα ήλπιζε το
αίμα, που ήδη έτρεχε μέσα από τα μανίκια του και γαργαλούσε τα πλευρά του, να παγώσει
όπως ο ιδρώτας του. Ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, όσο κι αν ήλπιζε.
Αυθόρμητα κατέληξε πως η ελπίδα είναι ο χείριστος των εθισμών. Έχασε την ανάσα του και
όταν το γαλακτικό οξύ ξέσκισε τους τένοντές του, αφέθηκε.”

Read more ...

The Green Pajamas: Το τέλος ενός (μεγάλου) κύκλου

Details

Published: Thursday, 17 May 2018 10:09

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Χθες είδα μια ανάρτηση των Green Pajamas που ανακοίνωνε ότι το τελευταίο τους live θα γίνει στο Seattle στις 29/06. Λογικό φαίνεται να ’ρχεται το πλήρωμα του χρόνου για ένα γκρουπ όταν ολοκληρώνει μια μουσική πορεία 34 χρόνων και ισάριθμων άλμπουμ.

Η ιστορία τους δείχνει, συνηθισμένη αλλά δεν είναι. Το μακρινό πια 1983, δυο νεαροί από το Σιάτλ αποφάσισαν ότι έπρεπε να φέρουν το paisley στη δική τους τοπική σκηνή και έβαλαν μπροστά μια μπάντα. Το 1984 ηχογράφησαν σε κασέτα την πρώτη τους δουλειά. Οι Green Pajamas κατάφεραν να ηχογραφήσουν δυο άλμπουμ ως το 1990, οπότε και διαλύθηκαν. Το 1994 ξανάρχισαν να κάνουν μουσική μαζί και μαζί με άλλους φίλους τους έγιναν βασικοί συντελεστές του φεστιβάλ Terrastock και από το 2009 μέχρι σήμερα συνέχισαν να κυκλοφορούν νέο υλικό στην αγαπημένη τους εταιρία από την οποία ξεκίνησαν στο Σιάτλ, την Green Monkey.

Read more ...

Οι Velvet Undergound, μια μπανάνα και το τέλος του κόσμου (όπως τον ήξεραν τότε)...

Details

Published: Wednesday, 16 May 2018 19:22

Written by Πάνος Τομαράς

Κείμενο: Γιάννης Καστανάρας

Μετάφραση του άρθρου του Κάρι Ο' Ντελ: Πάνος Τομαράς

Oι Velvet Underground υπερέβησαν κάθε είδους κατηγορία. Αν μη τι άλλο, σίγουρα ήταν εκλεκτικοί. Η μουσική και η ευαισθησία τους έκρυβαν επιρροές από τον Μπομπ Ντίλαν, τον Άντι Γουόρχολ, τον Πιτ Τάουνσεντ και τον Τζον Κέιτζ. Πειραματίζονταν με το φίντμπακ και με απομονωμένες, αγνές νότες όταν δεν το έκανε κανείς και με το θόρυβο προς χάριν του θορύβου. Κάπου κάπου συνέθεταν γλυκές μελωδίες, αλλά κατά βάση ήταν ροκ εντ ρολ καλλιτέχνες που έχτιζαν τα κομμάτια τους πάνω σε έναν αστικό ρυθμό, με στίχους σκληρούς που παρέπεμπαν σε έναν υπόκοσμο, ο οποίος σπάνια έβλεπε το φως της δημοσιότητας. Μουσικό υπόβαθρο: μια αναρχική ενέργεια που πήγαζε μέσα από μια σφιχτή επαναλαμβανόμενη δομή.

Read more ...

The Jon Spencer Blues Explosion: Στόχος ο αυτοσχεδιασμός...

Details

Published: Sunday, 13 May 2018 17:22

Written by Merlin's Music Box

..."Δεν είμαι σε μια μπάντα επειδή το επέλεξα σαν καριέρα. Το έκανα επειδή είμαι ερωτευμένος με το rock and roll και επειδή υπάρχουν μπάντες και δίσκοι που κυριολεκτικά με στέλνουν αδιάβαστο. Θέλω ν’ αφήσω πίσω μου κάτι παρόμοιο, ένα αλλόκοτο έργο τέχνης. Όπως το Damaged των Black Flag. Αυτό το άλμπουμ είναι τόσο καταπληκτικό, υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να το ψάξει κανείς. Εκείνο το συγκρότημα ήταν βαρύ κι ασήκωτο και το λάτρεψαν ένα σωρό άνθρωποι. Υπάρχουν πράγματα σαν κι αυτό όπως υπάρχουν κι ένα σωρό παντελώς άγνωστοι δίσκοι που δεν ξέρω πώς να τους βρω, πράγματα όπως οι Monks ή εκείνες οι αλλόκοτες χρονοκάψουλες και τα μηνύματα από το εξώτερο διάστημα".

Read more ...

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Frank Zappa

Details

Published: Friday, 11 May 2018 20:07

Written by Γιάννης Καστανάρας

Ο Frank Zappa (1940-1993) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του εικοστού αιώνα, γεγονός που αποκρυσταλλώθηκε τόσο στη μουσική και το αστείρευτο ταλέντο του γύρω από αυτή, όσο και στη γενικότερη φιλοσοφία της ζωής του. Υπέρμαχος του δικαιώματος στην έκφραση, μανιώδης καπνιστής, αθεράπευτα προκλητικός, βαθύτατα προοδευτικός, με χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα, πολέμιος του κατεστημένου, της κυβέρνησης, της θρησκείας και όλων των παραγώγων τους, καθόλου ανεκτικός με την ηλιθιότητα, επέλεξε να ακολουθήσει μια έντιμη καλλιτεχνική πορεία μέχρι το θάνατό του. Οι συνεντεύξεις του ήταν πάντα ιδιαίτερες και ταυτόχρονα διδακτικές, όπως και οι ιδέες του, μερικές από τις οποίες φρόντισε να καταγράψει σε ένα άκρως απολαυστικό βιβλίο που κυκλοφόρησε  το 1989 με τίτλο The Real Frank Zappa Book. Μέσα από αυτό, μέσα από συνεντεύξεις, αλλά και από διάφορες άλλες πηγές, το Merlin's συγκέντρωσε μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις του Zappa, με την ελπίδα ότι θα δώσουν το έναυσμα για μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του συνολικού έργου του σπουδαίου Αμερικανού καλλιτέχνη. 

Read more ...

Léo Ferré : Τροβαδούρος, Ποιητής, Αναρχικός & Προβοκάτορας

Details

Published: Thursday, 10 May 2018 18:00

Written by Μιχάλης Τζάνογλος

Το όνομα του Léo Ferré το συνάντησα για πρώτη φορά κάπου στα τέλη του Απρίλη του 1984 πάνω σε ένα δίσκο με μαύρο εξώφυλλο και γραμμένο με κατακόκκινα γράμματα: Léo Ferré - Amour Anarchie. Ήταν ένας δίσκος που ξεχώριζε σε περίοπτη θέση στο βιβλιοπωλείο της Fédération Anarchiste στο Παρίσι. Το εξώφυλλο αυτό έμεινε καρφωμένο στο μυαλό μου. Πολλά χρόνια, αργότερα συζητώντας για τον Ισπανικό Εμφύλιο ο αρχισυντάκτης και συνεκδότης του Merlin’s με ρώτησε αν έχω ακούσει το Les Anarchistes του Léo Ferré. Το ψάχνω στο YouTube και... αυτό ήταν!

Read more ...

Το υλικό των ονείρων του Χάμμετ...

Details

Published: Thursday, 10 May 2018 10:42

Written by Merlin's Music Box

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ

... Εξαφανίστηκε ο Κόκκινος θερισμός (1929), το αριστούργημα που μνημονεύει τη σφαγή της Anaconda Street, όπου ένοπλοι παρακρατικοί άνοιξαν πυρ ενάντια στους πικετοφόρους απεργούς ενός ανθρακωρυχείου. Το μυθιστόρημα ενέπνευσε αργότερα πάμπολλους κινηματογραφιστές, από τον Κουροσάβα (Γιοζίμπο, 1961) μέχρι τους αδελφούς Κοέν που βρήκαν τον τίτλο για την πρώτη τους ταινία (Blood Simple [Μόνο Αίμα], 1984) στις ατάκες-φωτιά του πρωταγωνιστή. Εξαφανίστηκε το Γεράκι της Μάλτας, κι όλες οι συλλογές διηγημάτων με τις υπόλοιπες ιστορίες του Σαμ Σπέιντ, του πρώτου και αρχετυπικού hard-boiled (σκληροτράχηλου) ιδιωτικού ντετέκτιβ που βρίσκεται πάντα αντιμέτωπος τόσο με τον υπόκοσμο όσο και με τους διεφθαρμένους θεσμούς της αστυνομίας, της δικαιοσύνης… Ήταν οι ιστορίες που, πάνω στο φτηνό χαρτί του παλπ περιοδικού Black Mask, γέννησαν το σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα απαλλάσσοντάς το απ’ τη νομολατρεία και το τσάι με τα κουλουράκια της Αγκάθα Κρίστι...

Read more ...

American Primitive Guitar: ο John Fahey και τα blues της υπαίθρου

Details

Published: Wednesday, 09 May 2018 10:36

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκσικάτου

‘’. . . The New Age people call it Folk; the Folk people call it New Age, but it is really neither. It's transitional. The style is derived from the country blues and string band music of the '20s and '30s, however much of the music is contemporary. Fahey referred to it as 'American Primitive' after the 'French Primitive' painters, meaning untutored."  - Peter Lang, 2007

Με τον όρο american primitive guitar περιγράφεται το μουσικό στυλ παιξίματος της κιθάρας με τα δάχτυλα, με τον τρόπο που το εισήγαγε ο John Fahey στις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Την εποχή εκείνη ο Fahey άρχισε να συνθέτει και να ηχογραφεί μελωδίες του στην κιθάρα, παίζοντας τη με τον παραδοσιακό τρόπο των κομματιών country blues δηλαδή, με απλά λόγια, παίζοντας απ’ ευθείας με τα δάχτυλα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική αυτή, ο Fahey ξέφυγε από τον παραδοσιακό σκοπό της κιθάρας, που ήταν η συνοδεία της φωνής στα επαρχιακά μπλουζ, αναδεικνύοντάς την ως σημείο αναφοράς για το σύγχρονο ήχο.

Read more ...