O ανήθικος κος Russ Meyer

Details

Published: Wednesday, 11 April 2018 20:30

Written by Ηρακλής Ρενιέρης

Του Ηρακλή Ρενιέρη
Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο τεύχος #23 του Merlin’s Music Box (Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1994)

Ο Russ Meyer είναι ίσως ο μοναδικός σκηνοθέτης sexploitation^[1] ταινιών που μπορεί ταυτόχρονα να θαυμάζεται από κατεστημένους κινηματογραφικούς κριτικούς χωρίς να ξεφεύγει απ’ αυτό το χώρο και το ανάλογο κοινό. Οι ταινίες του μας ξαναγυρίζουν στην εποχή που οι άντρες ήταν άντρες και οι γυναίκες ονειρικά πλάσματα. Ο ίδιος ο Meyer συνηθίζει να περιγράφει τις γυναίκες που παίζουν στις ταινίες του ως “υδραυλικές” αλλά δεν υπάρχει πιο καλή περιγραφή αυτής της ιδέας από την αφήγηση στην ταινία του Mondo Topless «μέχρι τώρα πιστεύατε πως τέτοιες γυναίκες υπήρχαν μόνο στα όνειρά σας κι όμως είναι πραγματικές! Απίστευτα πραγματικές!»

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Tampa Red, ο μάγος της κιθάρας...

Details

Published: Monday, 02 April 2018 11:12

Written by mickey

Γράφει ο Mickey Pantelous

Ο Tampa Red έχει μείνει στην ιστορία των blues κυρίως για τις κιθαριστικές του ικανότητες και τη χαρακτηριστική single-string slide τεχνική του, αλλά και για τα τραγούδια που έγραφε επηρεάζοντας μεγάλους κιθαρίστες της blues σκηνής του Σικάγο όπως τον Big Bill Broonzy, τον Robert Nighthawk και τον Muddy Watters , αλλά και άλλους μουσικούς όπως τον Elmore James και τον Mose Allison. Από τα πιο γνωστά του τραγούδια είναι τα «Anna Lou Blues», «Crying Won’t Ηelp You», «It Hurts Μe Τoo» (το ποίο είχα την τύχη να ακούσω ζωντανά από τον Luther Allison στο κατάμεστο Ρόδον το 1996, σε μια εκτέλεση όπου ο Luther ζήτησε από το κοινό να μάθει επιτόπου τους στίχους και να το τραγουδήσει μαζί του), «Love Ηer With A Feeling», «Black Angel Blues», κ.α.

Read more ...

Χώρα το όνειρο

Details

Published: Saturday, 31 March 2018 18:56

Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Πριν μερικές ημέρες διάβασα εδώ στο Merlin’s Μusic Βox, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο της Φαίης Φραγκισκάτου, σχετικό με το ότι στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκε ποτέ μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η αστυνομική νουάρ λογοτεχνία. Μια «σχολή», η οποία την ίδια περίοδο γνώρισε μεγάλη άνθιση τόσο στην Ευρώπη, με κυριότερες χώρες τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, όσο και στις ΗΠΑ. Η Φαίη προβάλλει τα δικά της επιχειρήματα για ποιους λόγους δεν συνέβη αυτό στην Ελλάδα, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει είναι σωστά, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι. Η δική μου άποψη είναι ότι το μετεμφυλιακό κράτος προσπάθησε να κάθε τρόπο να κρύψει στα “υπόγεια” κάθε τι που «χαλούσε» την αφήγησή του γύρω από τη πραγματικότητα της καθημερινής ζωής μιας ρημαγμένης χώρας που μόλις είχε βγει από έναν άγριο ιδεολογικό εμφύλιο πόλεμο. Γιατί, όπως το ελληνικό κράτος της εθνικοφροσύνης δεν ήθελε επ’ ουδενί να παραδεχτεί ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν στην Ελλάδα φτωχοί αλλά και ψυχικά πάσχοντες, έτσι δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι στην Ελλάδα υπήρχαν παραβατικές συμπεριφορές -πόσο μάλλον εγκλήματα- ειδικά αν αυτές οι συμπεριφορές προέρχονταν από την αστική κυρίαρχη τάξη. Μια τάξη η οποία πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε τα κατοπινά χρόνια ως «λούμπεν αστική τάξη», μιας και είχε (και συνεχίζει να έχει) όλα τα λούμπεν χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά της απέναντι στους αποκάτω.
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ έρχεται να συμπληρώσει κατά κάποιο τρόπο το σκεπτικό της Φαίης και ταυτόχρονα επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης που σας ανέφερα πιο πάνω.

Read more ...

Jeffrey Lee Pierce - Ο Κήρυκας των Punk - Blues

Details

Published: Saturday, 31 March 2018 09:50

Written by Γιάννης Ζελιαναίος

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

Τον αποκαλούσαν «Marilyn Monroe απ’ την κόλαση» λόγω του παρουσιαστικού και του αυτοκαταστροφικού του βίου που μόνιαζε με το τρίπτυχο sex, drugs & rock n’ roll. Είχε αυτή την περίεργη θεωρία πως όλοι οι σεισμοί που συνέβαιναν στο Los Angeles προκαλούνταν από την ένταση που δημιουργείτο όταν υπήρχε μαζική χρήση ηρωίνης από τα πρεζάκια της πόλης. Κουβαλούσε πάντα μαζί του ένα σημείωμα που του είχε χαρίσει η Debbie Harry και περιείχε οδηγίες για το πώς έβαφε τα μαλλιά της καθώς και τα συγκεκριμένα προϊόντα που χρησιμοποιούσε. Ο ίδιος υπήρξε κάπου εκεί στα 70s πρόεδρος του Blondie’s U.S fan club ενώ αργότερα όταν συνάντησε την Debbie συνεργάστηκαν στο άλμπουμ Miami με την δεύτερη να του κάνει backing vocals και να αναγράφεται στα credits ως D.H. Laurence, Jr.! Βαριά τοξικομανής και αλκοολικός, όταν βρισκόταν κοκαλωμένος από ουσίες μετατρεπόταν σε έναν κακό άνθρωπο προς τους φίλους και συνεργάτες του, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές με όλους τους εθισμένους. Οι καραμπίνες του μυαλού του όπλιζαν συνέχεια στίχους παράφορα παρανοϊκούς και η μουσική του ιδιοφυία ήθελε να φέρει κοντά σε αυτούς, τα blues του Mississippi με το punk της δικής του γενιάς που συνέβαινε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Οι Οι Gun Club πήραν μπροστά και με τρία άλμπουμ από το 1981 έως το 1984, έκαναν τον Jeffrey Lee Pierce να μείνει στην ιστορία ως ο κήρυκας των punk - blues.

Read more ...

Ελληνικό μεταπολεμικό νουάρ ή οι ιστορίες που δε γράφτηκαν...

Details

Published: Tuesday, 27 March 2018 18:33

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Αυτό τον καιρό ξαναδιάβαζα βιβλία του Γιάννη Μαρή και παρακολούθησα ξανά τις προσπάθειες μεταφοράς έργων του στο σινεμά (Έγκλημα στα Παρασκήνια, Έγκλημα στο Κολωνάκι κτλ.) Ακόμη και σήμερα, μετά από 25 χρόνια και βάλε που διαβάζω αποκλειστικά αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν έχω απάντηση γιατί στην Αθήνα δεν υπήρξε μεγάλη παραγωγή νουάρ μεταπολεμικά. Βιβλία όπως το Έγκλημα του Ψυχικού του Νιρβάνα και ο Κίτρινος Φάκελος του Καραγάτση, απέχουν πολύ από το να είναι αστυνομικά νουάρ.

Read more ...

Οι Rolling Stones στα sixties: Δισκογραφικός οδηγός για αρχάριους - αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι! (Μέρος Δεύτερο)

Details

Published: Thursday, 22 March 2018 17:24

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος

Β. Τρία αμερικάνικα άλμπουμ

Όπως επισημάνθηκε στο Πρώτο Μέρος, οι Αμερικανοί δεν ακολουθούσαν τον βρετανικό κανόνα σύμφωνα με τον οποίο τα σινγκλ έμεναν έξω από τα άλμπουμ. Οι αμερικανικές εκδόσεις συνήθως τα συμπεριλάμβαναν στη θέση άλλων που υπήρχαν μόνο στο βρετανικό και έμεναν προς στιγμή ανέκδοτα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αυτά, μαζί με κάποια άλλα που υπήρχαν μόνο σε αγγλικά επτάιντσα, κατά καιρούς οι Αμερικάνοι τα συγκέντρωναν σε κάποια άλμπουμ τα οποία, φυσικά, δεν ήταν ούτε best of αλλά ούτε και κανονικά στούντιο LP. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται τρία τέτοια άλμπουμ που έχουν αρκετό ενδιαφέρον μιας και περιλαμβάνουν μερικά τραγούδια εντελώς ανέκδοτα στην αγγλική δισκογραφία τους. Γι’ αυτό αξίζει να εξεταστούν πιο αναλυτικά.

Read more ...

My Crow – στιγμιότυπα ποίησης του Raymond Carver

Details

Published: Wednesday, 21 March 2018 12:18

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Οι θεωρητικοί της λογοτεχνίας λένε ότι ο Ρέιμοντ Κάρβερ κατάφερε να ανανεώσει την αμερικάνικη πεζογραφία των 80s. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα δεχόταν τέτοιες ταμπέλες αν ζούσε ακόμη. Η ζωή του Κάρβερ κύλησε στο μεγαλύτερο μέρος της αθόρυβα, όσο αθόρυβα κυλάει η ζωή των φτωχών που αποκτούν οικογένεια πολύ νωρίς, δε μορφώνονται, έχουν πρόβλημα με το ποτό, και το μεροκάματο δεν τους φτάνει. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 κερδίζει μια υποτροφία από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων που του επιτρέπει να σταματήσει να εργάζεται προκειμένου να γράψει. Το 1983 είναι υποψήφιος για το βραβείο Πούλιτζερ με τη συλλογή διηγημάτων Καθεδρικός ναός. Πεθαίνει το καλοκαίρι του 1988. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να αφήσει πίσω του ένα έργο που στο σύνολό του δημιουργεί ένα θετικό συναισθηματικό φορτίο στον αναγνώστη, μιλώντας του για ιστορίες ανθρώπων που προσπαθούν απλά να βγάλουν τη μέρα, καταβάλλοντας όμως έναν συνεπή και έντιμο αγώνα επιβίωσης. Συνεπή με τον εαυτό τους και συμβατό με τον μικρόκοσμο γύρω τους.

Read more ...

Οι Rolling Stones στα sixties: Δισκογραφικός οδηγός για αρχάριους - αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι! (Μέρος Πρώτο)

Details

Published: Wednesday, 21 March 2018 06:04

Written by Θανάσης Ζελιαναίος

Mια σχεδόν επική προσπάθεια από τον Θανάση Ζελιαναίο

Το να συμμαζέψει κανείς το δισκογραφικό χάος των Rolling Stones της δεκαετίας του ‘60 είναι μια πολύ καλή σπαζοκεφαλιά. Πόσο μάλλον όταν ο γράφων επιχείρησε να το κάνει αυτό πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια και σε μια εποχή που μοναδικά του εφόδια ήταν τα διάφορα μουσικά έντυπα της εποχής και κάποια βιβλία που ναι μεν παρείχαν αρκετά στοιχεία όχι όμως και όλα. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα ήταν αρκετά ικανοποιητικό και με βοήθησε να συμπληρώσω την δισκογραφία τους για τη συγκεκριμένη περίοδο, έπρεπε όμως να έρθει το ίντερνετ για να μου προσθέσει καινούργιους πονοκεφάλους περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τα ήδη περιπεπλεγμένα πράγματα, πάνω που νόμιζα κι εγώ ο αδαής ότι τα ήξερα όλα. Ωστόσο με λίγη ακόμα έρευνα τελικά πιστεύω ότι τώρα πια έχω ξεκαθαρίσει το τι ακριβώς συμβαίνει.

Read more ...

Η Οργισμένη Πολιτική του Joe Strummer: "Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για αυτό που πιστεύω ότι είναι σωστό"...

Details

Published: Tuesday, 20 March 2018 07:21

Written by Γιάννης Καστανάρας

 του Antonino D’Ambrosio

Ο Joe Strummer, πρωτοπόρος μουσικός του punk rock, πρώην μέλος των Clash και πολιτικός ακτιβιστής, πέθανε προδομένος από την καρδιά του στο σπίτι του στο Σόμερσετ σε ηλικία πενήντα χρονών στις 22 Δεκεμβρίου 2002. Σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια νωρίτερα, οι Clash είχαν εκτοξευτεί στη λονδρέζικη μουσική σκηνή για να γίνουν μια από τις πιο επαναστατικές μπάντες όλων των εποχών – συνθέτοντας ένα ετερογενές μείγμα από διάφορα μουσικά στυλ και δίνοντας εκρηκτικές συναυλίες με έναν αριστερό πολιτικό ακτιβισμό που εμπνέει πολλούς μέχρι σήμερα.

Read more ...

Everett True: Για τον Kurt...

Details

Published: Sunday, 18 March 2018 12:38

Written by Merlin's Music Box

Στην αρχή ένιωσα προδομένος με την αυτοκτονία του Kurt, αλλά αυτό το συναίσθημα εξαφανίστηκε γρήγορα τους επόμενους μήνες. Ο κόσμος λέει ότι η αυτοκτονία είναι η απόλυτη πράξη δειλίας, αλλά ξέρετε κάτι; Είναι πολύ μεγαλύτερη δειλία αν αφήσεις τη ζωή σου να χαθεί στα ανώνυμα χρόνια του ποτού και των ναρκωτικών, αν τη χαραμίσεις αφήνοντας την κατάθλιψη να σε καταπιεί μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης επειδή φοβάσαι να κάνεις μια αλλαγή. Σίγουρα, θεωρώ υπεύθυνους τους μάνατζέρ του επειδή περίμεναν pπάρα πολλά από αυτόν, ενώ εκείνος αισθανόταν τόσο εύθραυστος. Σύντομα όμως το ξεπέρασα. Δεν ήθελαν να τον σκοτώσουν! Απλώς προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να εξυπηρετήσουν τους πάντες, να κάνουν αυτά που τους ζητούσαν η Courtney και ο Kurt, o Krist και ο Dave.

Read more ...

Have Μercy: Οι Last Drive και τα παιδιά των 90ς…

Details

Published: Saturday, 17 March 2018 11:42

Written by Φαίη Φραγκισκάτου

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Τα πράγματα γίναν κάπως έτσι: Το 1990 οι Last Drive κυκλοφορούν το άλμπουμ Blood Nirvana. Στη σκηνή εκείνη την περίοδο παίζουν με τους Dead Moon, τους Wipers, τους Jesus & Mary Chain, τους Gun Club. Παίζουν δυνατά ριφ κιθάρας με επιρροές Americana, desert rock και το αυτί των 16χρονων εκείνης της εποχής διεγείρεται. Η δική μου γενιά δεν είχε την πολυτέλεια της πολυσυλλεκτικότητας του ήχου των 80ς – post punk, psychobilly, garage revival. Μετά την επέλαση της ηλεκτρονικής ποπ κονσέρβας αυτό που υπήρχε διαθέσιμο για τα αυτί μας ήταν το κιθαριστικό ροκ που έπαιρνε σιγά σιγά τον δρόμο του grunge. Όμως, οι Last Drive δεν οικειοποιήθηκαν την ευκολία του θορύβου του grunge ούτε το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το F*head Entropy.

Read more ...

John Lurie: "Νομίζω σήμερα ότι οι άνθρωποι ως επί το πλείστον είναι σχεδόν χαμένοι και φοβισμένοι. Έτσι κάνουν οτιδήποτε πιστεύουν ότι θα τους φέρει την επιτυχία, έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να πατήσουν επί πτωμάτων – και συνήθως αυτό κάνουν".

Details

Published: Friday, 16 March 2018 17:54

Written by Ειρήνη Πολίτου

Mετάφραση: Ειρήνη Πολίτου από το Oi Polloi

Οι περισσότεροι άνθρωποι παλεύουν να εξελίξουν μία μόνο επιδεξιότητα που διαθέτουν την στιγμή που ο John Lurie μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα, από υποκριτική μέχρι ψάρεμα. Όλες αυτές οι επιδεξιότητες έγιναν σημαντικά σημεία ενός πλούσιου βιογραφικού, το οποίο περιλαμβάνει τη δημιουργία της τζαζ μπάντας The Lounge Lizards, την συμμετοχή του στις ταινίες Στην Παγίδα του Νόμου, Παρίσι-Τέξας, Ατίθαση Καρδιά, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής σε όλο τον πλανήτη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πριν πολλά πολλά χρόνια είχε δική του εκπομπή για το ψάρεμα, όπου σε ένα επεισόδιο παραλίγο να πιάσει ένα γιγάντιο καλαμάρι με την βοήθεια του, μακαρίτη πλέον, Dennis Hopper.

Read more ...

Οι Sex Pistols λίγο πριν το τέλος από την πένα του Steve Jones...

Details

Published: Thursday, 15 March 2018 12:18

Written by Merlin's Music Box

… Εξαρχής εκείνη η περιοδεία ήταν πέρα για πέρα ένα γαμημένο τσίρκο… Έπρεπε να παίξουμε σε όλα εκείνα τα γαμημένα μέρη των καουμπόηδων όπως το Τέξας και η Ατλάντα. Στη θεωρία η ιδέα μπορεί να ακουγόταν καλή, αλλά στην πράξη σήμαινε ότι όλοι οι κωλόβλαχοι που πίστευαν στη Βίβλο έρχονταν για να μας πετάξουν ψοφίμια. Προφανώς όμως, τέτοιες μαλακίες δεν ενοχλούσαν τον McLaren, επειδή εκείνος δεν χρειαζόταν να βγαίνει στη σκηνή και να το αντιμετωπίζει. Θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε αν οι τέσσερίς μας ήμασταν σε θέση να σχηματίσουμε ένα ενιαίο μέτωπο. Η μπάντα όμως είχε διασπαστεί σε δυο στρατόπεδα επειδή εγώ και ο Cookie [o Paul Cook] δεν αντέχαμε πλέον να βρισκόμαστε κοντά στον Johnny και τον Sid. Δεν μπορούσες να γυρίσεις το κεφάλι σου ούτε για μια στιγμή χωρίς ο Sid να αρπαχτεί με κάποιον καουμπόη σε κάποιο μπαρ ή να σπάσει το μπάσο του στο κεφάλου κάποιου καραγκιόζη. Εμείς προσπαθούσαμε να τα βολέψουμε όπως όπως κι εκείνος έπαιζε το ρόλο του Sid Vicious κάνοντας το βίο αβίωτο για όλους.

Read more ...

Mαθήματα Ιστορίας: The 101'ers

Details

Published: Thursday, 15 March 2018 10:49

Written by Merlin's Music Box

Γνωστοί κυρίως ως η μπάντα του Joe Strummer πριν αυτός προσχωρήσει στους Clash, oι101’ers ήταν μέρος του τελευταίου κύματος των βρετανικών pub rock συγκροτημάτων στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Το διάστημα που ήταν μαζί, η μπάντα δεν κυκλοφόρησε ηχογραφημένο υλικό, ωστόσο τα περισσότερα μέλη της διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη μεταμόρφωση του pub rock σε punk rock.

Read more ...

Αlan Vega: Σουλατσάροντας στην άγρια πλευρά...

Details

Published: Wednesday, 14 March 2018 20:04

Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Σαν τραγουδιστής του πρωτο-punk ντουέτου των Suicide ο Alan Vega (γεν. Alan Bermowitz,) ακολούθησε μια πολύ ζόρικη καριέρα στη μουσική γεμάτη ενέργεια και πάθος, εμπνέοντας πολλούς καλλιτέχνες που ήθελαν και θέλουν να πειραματίζονται έξω από τα συνηθισμένα όρια. Υπήρξε ένας άνθρωπος που μονίμως προκαλούσε το κοινό τόσο με τους δυσοίωνους στίχους του όσο και με την απρόβλεπτη συμπεριφορά του πάνω στη σκηνή, θέτοντας μαζί με τον Martin Rev, τον συνεργάτη του, τα θεμέλια πάνω στα οποία έχτισαν τον ήχο τους ένα σωρό ακόλουθοί τους στο punk και την electro. Ο Vega γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1938, ασχολήθηκε με τη ζωγραφική πριν πιάσει το μικρόφωνο, διένυσε την πορεία που ήθελε να διανύσει και εγκατέλειψε αυτόν τον (τελικά, όχι και τόσο μάταιο) κόσμο στις 16 Ιουλίου 2016. Οι Black Flag, οι New Order, οι Spacemen 3, οι Daft Punk, οι Dead Kennedys, οι Soft Cell, οι Clash και πολλοί άλλοι έπιναν και πίνουν νερό στο όνομά των Suicide.

Read more ...