Songs the Lord Taught Us: Η αφοσίωση των Cramps στο πρωτόγονο ροκ...

ΚΕΙΜΕΝΟ: Jamie Ludwig

METAΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ: ΠΑΝΟΣ ΤΟΜΑΡΑΣ

Μπορεί κάποιες κιθαρίστριες όπως η Beverly “Guitar” Watkins και η Sister Rosetta Tharpe να άνοιξαν το δρόμο με τη δουλειά τους, αλλά παρ’ όλα αυτά το ροκ εν ρολ της δεκαετίας του ’50 και των αρχών της δεκαετίας του ’60 είναι κυρίως συνυφασμένο με τους άντρες. Ο άγριος ήχος που κάποτε τρόμαζε εκατομμύρια γονείς και έκανε κάποιους ιερείς να τον ονομάσουν «μουσική του διαβόλου» χάθηκε από το προσκήνιο κατά τη διάρκεια της Βρετανικής εισβολής και της ψυχεδελικής περιόδου των παιδιών των λουλουδιών που ακολούθησε, αλλά αναστήθηκε σαν το τέρας του Φρανκενστάιν τη δεκαετία του 1970. Οι τρελοί επιστήμονες που ευθύνονται γι’ αυτό ήταν οι Cramps, το συγκρότημα που σχημάτισε μια κιθαρίστρια ονόματι Poison Ivy Rorschach μαζί με τον άντρα της, τον τραγουδιστή Lux Interior. 

Read more ...

Νίκος Νικολαΐδης: "Αυτός ο πούστης ο ήλιος δεν τελειώνει ποτέ..." (του ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΥ)

Εκείνο που θα θυμάμαι πάντα απ’ τα χρόνια του Λυκείου ήταν οι κοπάνες της Τετάρτης σαν ήμασταν απογευματινοί. Πρώτα έπεφταν οι μπύρες στο τάκα τάκα μαμ, εκεί στην Καλλιθέα πίσω απ’ την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και μετά καρφί στον ηλεκτρικό για τον Περισσό. Έπαιζε η ομάδα βλέπεις κύπελλο και σένα δεν σ’ ένοιαζαν τα γαλλικά της αίθουσας αλλά εκείνα της σκεπαστής. Κοκκινόμαυρο καρό πουκάμισο, περφέκτο πέτσινο με την αγκράφα να κοπανιέται πέρα δώθε, γούρια και τα δυο, Τετάρτες-Κυριακές. Η πρώτη επαφή με τον Νίκο Νικολαΐδη θες πίστεψέ το, θες μην το πιστεύει,ς ήταν το ιστορικό πανό της original που έγραφε: «Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα». Κοίταζα ολόγυρα το γήπεδο κι έψαχνα για κείνα τα κουρέλια μέχρι που ήρθε ένας τύπος κοντά στα 50 μια από κείνες τις Τετάρτες όταν η βροχή σε τσάκιζε και η ομάδα δεν έλεγε να το γράψει το ρημάδι με τίποτα. Σιδερένια μαλλιά, άσπρο μούσι με ίχνη πασατέμπο πάνω του, πρησμένα μάτια, βιβλιαράκι ιπποδρόμου στό ‘να χέρι, τρανζιστοράκι στ’ άλλο, κολλημένο πάντα στ’ αυτί. Προφέσορας της κερκίδας, προπονητής, πρόεδρος, μάνατζερ, παίκτης, αλογομούρης, βασιλιάς των γνώσεων.

Read more ...

The Days of Wine and Roses των Dream Syndicate: Η γέννηση ενός κλασσικού άλμπουμ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

Aυτό το φθινόπωρο νομίζω ότι ανήκει δικαιωματικά στους Dream Syndicate καθώς σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το καινούργιο τους άλμπουμ, το πρώτο με καινούργιο υλικό μετά από κοντά 30 χρόνια όταν και μας αποχαιρέτησαν με το εκπληκτικό κύκνειο άσμα τους Ghost Stories, ενώ στις 4 Νοεμβρίου η μπάντα θα εμφανιστεί στην Αθήνα. Υπάρχει όμως ένας ακόμα λόγος. Αν γυρίσουμε το χρόνο πίσω ακριβώς 35 χρόνια, θα βρεθούμε σε μια ακόμα σημαδιακή στιγμή για το γκρουπ. Ο Σεπτέμβριος του 1982 τους βρίσκει στο στούντιο να ηχογραφούν το πρώτο τους άλμπουμ. Το The Days of Wine and Roses σηματοδοτεί την έναρξη μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες σκηνές της εποχής και ταυτόχρονα είναι ένα από τα κλασσικότερα albums του αμερικανικού underground των 80s. Η ιστορία του στις επόμενες γραμμές...

Read more ...

Tom Waits: Μια πολύπλευρη προσωπικότητα... Η καριέρα του στην υποκριτική

«Δεν είμαι κανένας κομπάρσος, μωρό μου, εγώ είμαι πρωταγωνιστής».

Προσαρμογη: ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΛΙΤΟΥ

(original source: oscilloscope)

Ο Tom Waits φωτίζει τη σκηνή. Από τη στιγμή που ο τραγουδιστής εμφανίζεται σε μια ταινία, φέρνει μαζί του και την ατμοσφαιρική του αύρα – μπορεί να μην ξέρουμε ποιον ρόλο θα υποδυθεί, αλλά ξέρουμε τον ίδιο. Ό,τι θέμα κι αν έχει η ταινία, ο Waits θα προσθέσει το δικό του ξεχωριστό, εκκεντρικό και περίεργο στίγμα σε αυτή. Ο Waits έχει υποδυθεί διάφορους χαρακτήρες σε όλη τη μουσική του καριέρα. Οι μεθυσμένοι τροβαδούροι και οι βραχνοί μοναχικοί τύποι που γέμιζαν τα τραγούδια του ήταν δικές του δημιουργίες.

Read more ...

To νέο mixcloud του MERLIN'S MUSIC BOX: The Unholy Side of Gospel (A roadmap of contemporary one (wo)man's bands

 

https://www.mixcloud.com/john-kastanaras/the-unholy-side-of-gospel-a-roadmap-of-contemporary-one-womans-bands/

Το νέο mixcloud του Merlin's Music Box με τον βαρύγδουπο τίτλο "The Unholy Side of Gospel [A roadmap of contemporary one (wo)man's bands]" είναι μια συλλογή έντεκα κομματιών από ανθρώπους που ενδεχομένως έχουν σιχτιρίσει από τη συνεργασία τους με άλλα άτομα και, μολονότι δεν διακατέχονται απαραιτήτως από μισανθρωπιστικές τάσεις, προτιμούν να συνεργάζονται αποκλειστικά με τον εαυτό τους και με τα όργανά τους... Το εν λόγω mixcloud περιλαμβάνει 12 κομμάτια από 12 καλλιτέχνες αυτής της φάρας , οι οποίοι κατάγονται από διάφορα (όχι πολλά) μέρη του κόσμου (και, ασφαλώς, από τα δικά μας). 

PLAYLIST

01. Dr. Albert Flipout's One Can Band - The Madhouse Is In Fire (Athens, Greece)
02. Brother Dege -The Battle of New Orleans (Lafayette, New Orleans, USA)
03. Lonesome Joseph - One Man Blues Band (Los Angeles, USA)
04. Fabrizio Canale - Smokestack Lightnin (Torino, Italy)
05. John Schooley and HIs One Man Band - Drive You Faster (Vancouver, Canada/Columbus, Ohio, USA)
06. Lone Wolf - Flat Spell Blues (Miami, Florida, USA)
07. Bob Log III - Bang Your Thing At The Ball (Chicago, USA)
08. Adam Gussow - Crossroad Blues (New York, USA)
09. Reverend Beat - Man - Dont Stop To Dance (Switzerland)
10. 10. Dani Dorchin - Build A Home (Nazareth, Israel)
11. Ronan One Man Band - Goin' Down South (Lomener, France)
12. Eliana One Woman Blues Band -Angry Blues (Athens, Greece)

Read more ...

Ο Γιώργος Μακρής και ο "Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων”

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Κάθε φορά που ένα νέο ον εκβάλλεται από τον Παράδεισο, του δίνουν κι ένα τετράδιο με το πρόβλημά του, για να το λύσει στη ζωή του. Ε, λοιπόν, εγώ το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την αρχή!»
(Γιώργος Μακρής )

Το αφιέρωμα στον (άγνωστο στο ευρύ κοινό) υπαρξιστή ποιητή Γιώργο Μακρή και τον “Συνδεσμο Αισθητικων Σαμποτερ Αρχαιοτητων” (που ο ίδιος ο ποιητής «δημιούργησε» ), γεννήθηκε στη σκέψη από τις κατά καιρούς άναρθρες κραυγές των σύγχρονων Ελλαδέμπορων (τηλεοπτικών και μη), όταν διάφορες αριστερές πολιτικές παρατάξεις (νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ) και εργαζόμενοι (π.χ. συμβασιούχοι του υπουργείου πολιτισμού) στο πρόσφατο παρελθόν, επέλεγαν να διαμαρτυρηθούν κρεμώντας πανό στον «ιερό βράχο» της ακρόπολης της Αθήνας.

Read more ...

1975: Η Patti Smith απαγγέλλει ποίηση στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης (ηχητικό ντοκουμέντο)

 Οι περισσότεροι γνωρίζουν την Patti Smith πρώτα σαν καλλιτέχνιδα του rock and roll, έπειτα σαν συγγραφέα και τέλος σαν ποιήτρια. Ωστόσο, η τελευταία ιδιότητα της «ιέρειας» του αμερικανικού punk είναι εκείνη που εξακολουθεί να τροφοδοτεί τις άλλες δυο. Για την ίδια πάντως, η αγάπη για την ποίηση και τη λογοτεχνία προϋπήρχε της μουσικής, ενώ το rock υπήρξε απλώς μια ευτυχής «παρέκκλιση», η οποία την έφερε σε επαφή με το ευρύτερο κοινό, αποσπώντας συχνά διθυράμβους για τη γενικότερη πολιτιστική προσφορά της. Στο νεανικό της μυαλό, ο Ρεμπό, ο Αντονέν Αρτό και οι beat ποιητές και συγγραφείς ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με προσωπικότητες όπως ο Jim Morrison, ο Bob Dylan και ο Keith Richards.

Read more ...

Το punk rock στη Νέα Υόρκη: New York Dolls, Johnny Thunders, Patti Smith, Richard Hell, Television, The Dictators, Ramones και... πάει λέγοντας...

Η αλήθεια είναι ότι δεν επρόκειτο για punk rock. Μπορεί να ήταν τέχνη, να ήταν οργή, να ήταν η βαρεμάρα που αναδυόταν μέσα από τα μεγάλα στάδια κι έφτανε μέχρι τα κλαμπ, σίγουρα όμως δεν επρόκειτο για punk rock. Για τον μουσικό τύπο ήταν ένας τρόπος διατήρησης των ατημέλητων τραγουδιστών - συνθετών που ξεπηδούσαν από παντού εκτός της εμπορικής μουσικής βιομηχανίας. Μολονότι εκ των υστέρων μπορεί να φαίνεται εξωφρενικό, στην Αμερική θα υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θυμούνται την εποχή που ο Nils Lofgren και ο Bruce Springsteen υπήρξαν punks, ενώ η απίστευτη φασαρία που παρασιτούσε στο υπογάστριο της Nέας Yόρκης χαρακτηριζόταν από τα ξεκούρδιστα γρατσουνίσματα κάμποσων ανθρώπων που ήθελαν να τους μοιάσουν και που δεν είχαν καν όνομα. Υπήρχαν ωστόσο ένα σωρό διαφορετικές κουλτούρες.
Εξαρχής κυλούσαν δύο διαφορετικά ρεύματα, καθένα από τα οποία διέθετε τα δικά του χαρακτηριστικά. Το πρώτο ανέβλυσε ομητικά μέσα από το Kέντρο Tεχνών Mέρσερ με ονόματα όπως η Wayne County και η Patti Smith. Tο δεύτερο, πιο βρώμικο και πιο ακατέργαστο, είχε αρχίσει να κυλάει από το Mπόουρι με μπροστάρηδες τους Dictators και τους Ramones. Όλοι αυτοί ονειροπολούσαν, έκαναν ό,τι έκαναν και, συνήθως περνούσαν απαρατήρητοι. Ποιος θυμάται σήμερα τους power poppers Milk' n' Cookies; Ή τoν Καναδό Phil Rambow, αρχηγό των Βρετανών pub-rockers Winkies, που προσπάθησε μάταια να επιβληθεί στη σκηνή της Νέας Υόρκης; Κανείς από αυτούς δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι η μοίρα και οι σεισμικές δονήσεις που προέρχονταν από την Aγγλία, κάποια μέρα θα τους έβρισκαν να συνωμοτούν μεταξύ τους.

Read more ...

Τελικά η τρέλα πάει στα βουνά (και περνάει θαυμάσια!): Music Highway Festival – Mountain Edition (Ταΰγετος, 29-30/7/2017)

Κείμενο: Παναγιώτης Μπάρλας (Fractal Press

Φωτογραφίες: Τάκης Κυριακουλάκος

Ε94, Ε65, Ε961: Αν έβλεπα αυτούς τους κωδικούς πριν μερικά χρόνια, θα πίστευα πως πρόκειται για χημικά συντηρητικά, από εκείνα που αναγράφονται υποχρεωτικά στις συσκευασίες τροφίμων. Όμως, εν έτει 2017, αυτοί οι κωδικοί αποτελούν τη συντομογραφία των κεντρικών οδικών αξόνων που διασχίζουν ένα κομμάτι της Πελοποννήσου. Μια διαδρομή ιδιαίτερα διδακτική για όποιον έχει όρεξη να αναζητήσει τοπικές συχνότητες (ειδικά το καλοκαίρι που δραστηριοποιούνται πιο έντονα οι τουριστικές περιοχές). Αυτό ισχύει διαχρονικά: τα ερτζιανά των εθνικών οδών αποτυπώνουν γλαφυρά την κατάσταση του μουσικού/αισθητικού mainstream στη χώρα μας. Κάπως έτσι, θα βαρεθείς να αποφεύγεις εύκολα μπητάκια, λαικο-ποπ χιτάκια, ή μπορεί και να ξεγελαστείς από κάποιο ηλεκτρικό σόλο ανάμεσα σε παράσιτα, μέχρι να ακούσεις λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τη Ρίτα να υμνεί τις σαραντάρες (μεγάλη η χάρη τους!) Και αυτό είναι από τα καλά σενάρια για τα απίστευτα τοπικά ραδιόφωνα, όπου κάποιες παραγωγές μπορεί να κινούνται στα όρια του cult, αλλά οι περισσότερες είναι κατά κανόνα απλώς kitsch.

Read more ...

Merlin's Mixcloud: "Blood or Crip in a Negative World" (compiled by Gass Bopper)

Mixcloud από το Merlin's Music Box και τον Gass Bopper (a.k.a Κώστας Ζήσης)

ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ...

Μπορεί να μην άλλαξε ο ρους της ιστορίας,
κι όλες εκείνες οι αλλοπρόσαλλες χορευτικές φιγούρες
να μην συντονίστηκαν ποτέ με βαθυστόχαστους στίχους
σε ανύπαρκτα γαλάζια φόντα
κι όλοι αυτοί οι μικροί ύμνοι
να σηματοδοτούν πια τεθλασμένα ίχνη,
υπάρχει όμως μέσα από αυτούς
ένας ιδιόμορφος κώδικας τιμής και αναγνώρισης αλλήλων,
υπόγειων και υπέργειων. 

PLAYLIST

01. Brian Eno - Third Uncle
02. Dead Moon-Dagger Moon(vinyl)
03. Grand Funk Railroad - Gimme Shelter
04. Greg Sage - Lost in Space
05. Shriekback- Faded Flowers
06. Singapore Sling - Over Driver
07. Steve Wynn - Amphetamine
08. Television-I See No Evil from Marquee Moon
09. The Church - Reptile
10. The Fall - Blindness
11. The Saints - The Prisoner
12. Violent Femmes - Color Me Once

 

Read more ...

Το νέο Mixcloud του Merlin's: The Mediterranean in Flames, A Garage compilation by Yiannis Klidis & Helena Paleologou

 

The Mediterranean in Flames, A Garage compilation...

PLAYLIST

01. Yesterdays Thoughts - Now I Have To Go (Greece)
02. Les Pick-Ups - Sunday Drivers (Spain)
03. Ray Daytona and Googoobombos - Slim, Horny & Tanned (Italy)
04. The Frantic Five - Someday Youre Gonna Miss My Love (Greece)
05. The Bidons - Wolves of Saint August (Italy)
06. The Cleopatras - Sizes (Italy)
07. The Snails - Psycho Train (Greece)
08. Las Aspiradoras - Mil Punaladas (Spain)
09. The Mighties - The Seducer (Italy)
10. The Basements - Dont Say Goodbye (Greece)
11. The Oddballs - Last Song (Spain)
12. Las Munitas Del Fuzz - Es el 69 (Spain) 

Read more ...

Million Hollers: Rock 'n' roll με εκατομμύρια κραυγές. Μια συζήτηση του Μίκη Παντελούς με την Λαμπρινή Γρηγοριάδου αποκλειστικά για το Merlin's...


Κυριακή 2 Ιουλίου, 11:00 το πρωί, 40 βαθμοί Κελσίου. Κάπου στο Γκάζι...

Read more ...

The Twilight Zone: Η ομορφιά βρίσκεται στα μάτια του θεατή

 γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ

Λίγες είναι οι περιπτώσεις όπου μπόρεσε κάποιος μέσα σε μισή ώρα κινηματογραφικού χρόνου να συμπυκνώσει την ουσία του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του μίσους για το διαφορετικό. Και αυτό, όχι στην αναμενόμενη περίπτωση μιας κοινωνικής-δραμματικής ταινίας, αλλά σε μια σειρά επιστημονικής φαντασίας. Στο αριστουργηματικό The Eye of the Beholder (το καλύτερο ίσως επεισόδιο από τα περίπου 150 της πρώτης, κλασικής περιόδου του περιβόητου The Twilight Zone που ξεκίνησε το 1959 και κράτησε μέχρι το 1964) αυτό επιτυγχάνεται μεγαλοπρεπώς. Και αξίζει να το θυμηθούμε.

Read more ...

Penny Dreadful: "Pilgrimage", Ένα προσκυνηματικό ταξίδι στη μουσική που δεν θα μας προδώσει ποτέ...

Συνέντευξη: ΕΙΡΗΝΗ ΠΟΛΙΤΟΥ

Φωτογραφίες: Georgia Panakia

Με αφορμή  τη συναυλία τους την ερχόμενη Παρασκευή 11 Μαΐου στο ΙΛΙΟΝ plus μαζί με τους Dead Sidewalkers και το Merlin's,  αλλά και τον τελευταίο τους δίσκο Pilgrimage, βρεθήκαμε με τους Γιάννη Καλιφατίδη, Διονύση Τελιόπουλο και Νίκο Κορωναίο των Penny Dreadful, «προσκυνήσαμε» παρέα, και συζητήσαμε για την μπάντα, τη μουσική, την ελληνική πραγματικότητα, για το παρόν και το μέλλον.


Merlin’s: Νέος δίσκος κι ένα προσκυνηματικό ταξίδι ξεκινά. Πείτε μου πόσο δύσκολο είναι αυτό το ταξίδι; Μήπως τελικά είναι πιο απλά τα πράγματα αλλά εμείς οι άνθρωποι τα κάνουμε πιο δύσκολα;


Γιάννης: Οι στίχοι πραγματεύονται μάλλον δύσκολες καταστάσεις. Μιλούν για την ανάγκη του ανθρώπου να προσκυνήσει μια ιερή οντότητα. Το βλέπουμε να συμβαίνει καθημερινά, στις προσωπικές σχέσεις, στην πολιτική, στο προσφυγικό. Οι πρόσφυγες έρχονται να προσκυνήσουν την ιερή Ευρώπη, την αγία Ευρώπη. Και ξέρουμε πολύ καλά τι βρίσκουν στο τέλος του ταξιδιού. Μουσικά, όμως, το Pilgrimage είναι για μας ένα ταξίδι, μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε την Αμερική από διάφορες πλευρές. Δηλαδή, όσο απέραντη είναι η χώρα, άλλες τόσες είναι και οι επιρροές που συνθέτουν αυτό το ταξίδι. Σε κάθε σταθμό μαζεύεις από κάτι. Το παίρνεις μαζί σου στον γυρισμό, το επεξεργάζεσαι και το κάνεις δικό σου.
Διονύσης: Η Αμερική είναι ένα αμάλγαμα εκατομμυρίων πραγμάτων. Έχει πολύ ψωμί. Και η Αμερική από μετανάστες φτιάχτηκε. Όπως είπε ο Γιάννης, το θέμα είναι τι ψάχνει ο καθένας να προσκυνήσει. Σχηματικά, οι πρόσφυγες τραβάνε το φοβερό ζόρι που τραβάνε, αλλά κι εμείς, που ζούμε εδώ τόσα χρόνια, σ’ έναν κόσμο τάχα τέλειο και πολιτισμένο, στην πραγματικότητα ψάχνουμε να βρούμε τι γίνεται. Τι τελικά προσκυνάμε. Και παίρνει μια ζωή, και συνέχεια είσαι στον δρόμο να το βρεις, να βρεις τελικά ποιος είναι ο Θεός. Τι ονομάζεις Θεό, τι αναγνωρίζεις ως Θεό. Πού είναι η πνευματικότητα της όλης ιστορίας. Πού πρέπει να εστιάσουμε, γιατί το ανθρώπινο είδος πάει στον γκρεμό, χρόνια τώρα.

Read more ...

Οι Venom & ένα… κολασμένο ντεμπούτο!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΣ

Αν και παραγνωρισμένοι ή, τουλάχιστον, όχι τόσο αναγνωρισμένοι και αναγνωρίσιμοι όσο θα τους άξιζε, οι Venom κυκλοφόρησαν το μακρινό πλέον 1981 το Welcome To Hell, ένα από τα πιο σημαντικά ντεμπούτα στην ιστορία της σκληρής μουσικής. Και αναφέρομαι με τον όρο "σκληρή μουσική" κι όχι heavy metal ή κάτι παρεμφερές, επειδή οι Venom (όπως και οι μουσικά συγγενείς τους Motörhead) ουδέποτε υπήρξαν ακραιφνείς και ... καθαρόαιμοι μεταλάδες, όπως λ.χ. oι Judas Priest (κι αυτοί από το Sad Wings Of Destiny και μετά) ή οι Iron Maiden (από την έλευση του Bruce Dickinson και μετά).

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1