Μαθήματα ιστορίας: «Don’t scare me papa!» Η νύχτα που ο θάνατος έγινε χορός στην Νέα Ορλεάνη...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Η Νέα Ορλεάνη είναι σταυροδρόμι πολιτισμών, μουσικής, φαγητού, θρησκείας, πολιτικής, συνωμοσιών και διαφόρων ιστοριών που εξάπτουν την φαντασία και ταυτόχρονα δομούν την ιστορία της πόλης. Σε αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με μια ιστορία που σχεδόν περιέχει όλα αυτά.

Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο, στις αρχές του 20ού αιώνα η πόλη συνταράσσεται από μια σειρά φόνων που διαπράττονταν με τον ίδιο τρόπο: ο δράστης δολοφονούσε τα θύματά του με τσεκούρι. Μέσα σε διάστημα ενάμιση χρόνου επιτέθηκε σε τουλάχιστον δώδεκα άτομα, εκ των οποίων τα επτά πέθαναν αμέσως κατά την επίθεση ή υπέκυψαν αργότερα στα τραύματα τους. Κοινό στοιχείο όλων των φόνων εκτός από το όπλο ήταν και η εθνικότητα των θυμάτων, τα οποία ήταν ιταλικής καταγωγής. Αυτό πυροδότησε μια σειρά θεωριών περί εγκλημάτων ρατσιστικού χαρακτήρα, ενώ ο τύπος της εποχής αποκάλεσε τον κατά συρροή δολοφόνο «Πελεκητή της Νέας Ορλεάνης». Παρόλο που ο δολοφόνος με το τσεκούρι έγινε πρώτο θέμα, η αστυνομία δεν κατάφερε να τον συλλάβει πότε και οι θεωρίες και οι έριδες για την ταυτότητά του συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Για την τοπική κοινωνία ο «Πελεκητής» (Axeman) είχε αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις αφού πολλοί πίστευαν ότι δεν ήταν άνθρωπος αλλά μια σκοτεινή δαιμονική οντότητα.

Read more ...

Θάνος Ανεστόπουλος: Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια…*

Ο Χειμώνας ενός έτους που σαν κατά συρροή δολοφόνος σκοτώνει τις μνήμες της τέχνης, βρίσκεται ξανά στο κατώφλι μας. Είναι ένας Μπλε Χειμώνας που έρχεται να κλείσει τα πηγάδια των ψυχών που δεν θα τις θρέψει άλλο μάνας χάδι, και να σκορπίσει στον άνεμο τις στάχτες της φωτιάς που αιώνια αναρωτιόμαστε που πάει σαν σβήνει. Στο πέρασμα του ανθίζουν μονάχα Σαράβαλες Καρδιές. Ο Θάνος έφυγε πριν ο Μπλε Χειμώνας περάσει το κατώφλι -ίσως για να τον αποφύγει, ίσως για να τον χρωματίσει- και εμείς, κλαίμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων…

Read more ...

Από τους Genesis στην Αποκάλυψη: Δίσκοι και λουλούδια, δυο σε ένα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Λοιπόν... Πάρα πάρα πολλά χρόνια πριν, στη γωνία Αλεξάνδρας και Ιπποκράτους (επί της Αλεξάνδρας, λίγο πιο πάνω από τον ιστορικό θερινό/χειμερινό κινηματογράφο (και νυν θέατρο) Γρανάδα, υπήρχε ένα κατάστημα που πουλούσε άνθη και... δίσκους βινυλίου. Μάλιστα, καλά ακούσατε, κι όσοι έτυχε να ζούσατε τότε στα πέριξ Λυκαβηττού και Γκύζη θα το θυμάστε κάπου εκεί στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα. Κράτησε για κάμποσα χρονάκια με αυτή τη διπλή ιδιότητα, αριστερά τα λουλούδια, δεξιά τα βινύλια, πριν το αναλάβει μια κυρία αποκλειστικά σαν ανθοπωλείο, για να καταλήξει τελικά στον διαβόητο ψαρομάλλη Μάκη με το φιδίσιο βλέμμα, ο οποίος το αγόρασε κοψοχρονιά για να επεκτείνει το παιχνιδάδικο που διατηρούσε επί της Ιπποκράτους, τρυπώντας προφανώς τους τοίχους για να το έχει δίπορτο.

Read more ...

To δικό μου Woodstock...

Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης

Ήταν ένα από εκείνα τα στέκια που ήταν διασκορπισμένα σε όλη την ελληνική επικράτεια, αλλά και την πρωτεύουσα. Βέβαια, ο όρος pub στην επαρχία έπαιρνε μια άλλη διάσταση, μιας και η ελευθεριότητα που προσέφερε το χαλαρό περιβάλλον προσέλκυε οποιονδήποτε ήθελε να ζήσει εκτός των στενών παρεκκλίσεων της πουριτανικής κοινωνίας που εγκλώβιζε ψυχές και καταδυνάστευε όνειρα και ελπίδες. Ωστόσο, παρά τις απεγνωσμένες και φιλότιμες προσπάθειες του ιδιοκτήτη που είχε συγκεντρώσει μια καταπληκτική για το μέρος και τον χρόνο δισκοθήκη και είχε στήσει έναν ναό γνώσης και καταδύσεων στον νέο αυτόν κόσμο που απλώνονταν μπροστά μας, πιτσιρικάδες καθώς ήμασταν, το αποτέλεσμα ήταν κάτι μεθυσμένα βράδια με βαριά λαϊκά και σκυλάδικα της εποχής που μας απωθούσαν και μας ξενέρωναν...

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Η Μαίρη είχε ένα μικρό αρνί, αλλά αρκετά μεγάλο για τα blues!

του Αργύρη Αργυριάδη

Όταν στις 15 Αυγούστου 1877 ο Τόμας Έντισον πραγματοποιούσε την πρώτη ηχογράφηση στην ανθρώπινη ιστορία, με το παιδικό τραγούδι «Mary Had a Little Lamb», δεν ήξερε τι μπορούσε να επακολουθήσει. Η εφεύρεση του ομολογουμένως συγκαταλέγεται σε αυτές που όχι μόνο άλλαξαν αλλά και διαμόρφωσαν την ιστορία του κόσμου σε πολιτικό, κοινωνικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτισμικό. Η επιλογή δε του συγκεκριμένου τραγουδιού έμελλε να μείνει στην μουσική ιστορία όχι τόσο σαν παιδικό αλλά, για τις διασκευές του και τις ερμηνείες του στη μουσική των blues. Στην προκειμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε με την ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού.

Read more ...

Mark Lanegan: «Τραγούδα ανάποδα και κλάψε...»

Του Mark Lanegan*

(μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας)

«Αστυνομία…»

Στην αρχή η προειδοποίησή του δεν καταγράφηκε στο μυαλό μου, καθώς ήταν κολλημένο στην πρωινή ένεση που θα με ανακούφιζε από αυτό που προς το παρόν αισθανόμουν μόνο σαν έναν νωθρό, έντονο πόνο.

Read more ...

Το παιχνίδι με τις λέξεις...

Γράφουν οι Φαίη Φραγκισκάτου, Βαγγέλης Χαλικιάς, Αντώνης Λιβιεράτος & Bill Hunchback

Φωτογραφίες: Φαίη Φραγκισκάτου

(ένα συλλογικό αφήγημα με αφορμή τις κάρτες του Ταρώ της Μασσαλίας)

Tο παιχνίδι είναι μια εκδήλωση χαράς που δεν εξαντλείται χρονικά κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν παίζοντας ή παίζουν μεγαλώνοντας. Μια παρέα φίλων έφτιαξε ένα παιχνίδι βασισμένο στην τυχαία επιλογή μιας κάρτας του Ταρώ της Μασσαλίας, με την ελπίδα ότι θα γίνει η απαρχή νέων εξερευνήσεων και κοινών τόπων.

Read more ...

Nτίνος Χριστιανόπουλος: “Βγάλτε τα ποιήματά μου από τα σχολικά βιβλία! Είναι ανήθικα!”

Μια απολαυστική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο σπουδαίος ποιητής στο περιοδικό "Schooligans" το 2006...

Στο τηλέφωνο ήταν κοφτός. «Σας περιμένω στις 5.30 ακριβώς. Μία ώρα να μιλήσουμε και να σας ξεφορτωθώ!». Στις 5.29 χτυπούσαμε το κουδούνι του μικρού διαμερίσματος στη Θεσσαλονίκη. Φορούσε κουστούμι και γραβάτα. «Περάστε... καθίστε...». Στο τραπεζάκι είχε ήδη βάλει δυο ποτήρια νερό και δύο πιατάκια γλυκό βύσσινο. Την πρώτη ερώτηση την έκανε εκείνος. «Τι περιοδικό βγάζετε;» 

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: «Weaving Spiders Come Not Here»: White Flag & Tony Adolescent ‎– Live At Bohemian Grove!

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

«Weaving Spiders Come Not Here»*: αυτό είναι το μότο της Βοημικής Λέσχης, μιας κλειστής ανδρικής λέσχης στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ που έχει στην ιδιοκτησία της το «Βοημικό Άλσος» (Bohemian Grove). Σε αυτό το άρθρο θα περιπλέξουμε την συνωμοσία με την αποδόμηση και την παρωδία. Όπως όμως σε κάθε κείμενο που ασχολείται με τέτοια πράγματα, σας προτείνω εκ των προτέρων να το σώσετε στον υπολογιστή σας πριν το κατεβάσουν και σας προειδοποιώ ότι είναι ακατάλληλο για άτομα με παθήσεις όπως η σοβαροφάνεια. Άλλωστε, αυτή είναι και η ουσία της υπόθεσης αυτής.

Read more ...

Τα πουλιά και η πανδημία : ένα σημείωμα για την παράσταση των Ορνίθων του Αριστοφάνη από το ΚΘΒΕ στο Θέατρο Δάσους στις 22/07/2020...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου 

Οι Όρνιθες του Αριστοφάνη παρουσιάστηκαν στα Διονύσια το μακρινό 414 π.Χ και ο δημιουργός τους απογοητευμένος από τις εξελίξεις στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, έστησε μέσα από την πλοκή της κωμωδίας μια συμβολική ιστορία υπέρβασης της πολιτικής παρακμής και κοινωνικής αποσάρθρωσης της πόλης των Αθηνών. Το έργο διασώθηκε, διαδόθηκε στα χρόνια που πέρασαν, είχε ακόμη και την "τύχη" να υποστεί λογοκρισία από τους ιθύνοντες του  μεταπολεμικού ελληνικού κράτους  (1959 - απαγόρευση των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης) και παρέμεινε σημείο αναφοράς σε τούτον το τόπο καθ' όλη τη διάρκεια της λεγόμενης μεταπολίτευσης.

Read more ...

Klaus Nomi: "Αφήστε με να πεθάνω στο κρύο"...

 
O Βαυαρός Klaus Nomi (για τους δικούς του Klaus Serber, 24 Ιανουαρίου 1944–6 Αυγούστου 1983) ισχυριζόταν ότι είχε παιδεία επαγγελματία τραγουδιστή της όπερας αλλά η αλήθεια είναι πως η μοναδική καλλιτεχνική του δραστηριότητα σε γερμανικό έδαφος ήταν να διασκεδάζει τους συναδέλφους του ταξιθέτες μετά το τέλος των παραστάσεων της Deutsche Oper του (Δυτικού) Βερολίνου ("Έχω δουλέψει στην όπερα", έλεγε συχνά στους δημοσιογράφους). Από μικρός λάτρεψε τη μουσική και την Μαρία Κάλας. Πίστευε πως ήταν μπάσταρδος γιος του Έλβις Πρίσλεϊ. Είχε απεριόριστη αυτοπεποίθηση για τη φωνή του και όποτε του περίσσευαν φράγκα έκανε μαθήματα με επαγγελματία τραγουδιστή. Ήταν ένας κόντρα-τενόρος και επέμενε να τραγουδάει φαλτσέτο παρά τις αντιρρήσεις των δασκάλων του - τελικά εκείνος είχε δίκιο.

Η αντιναζιστική Λαϊκή Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης του 1936

Γράφουν ο Μιχάλης Τζάνογλος και ο Γιάννης Καστανάρας

Τον Ιούλιο του 1936, ενώ ο Σπύρος Λούης έψαχνε να βρει το ωραιότερο κλαδί ελιάς για να το προσφέρει στον Χίτλερ εν όψει της 11ης Ολυμπιάδας του Βερολίνου, κάποιοι άλλοι ετοιμάζονταν για την αντιναζιστική Λαϊκή Ολυμπιάδα που ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στη Βαρκελώνη της δημοκρατικής Ισπανίας. Απέμεναν ελάχιστες μέρες μέχρι τις 19 του μηνός, όταν ο φασίστας και φανατικός Καθολικός στρατηγός Φρανθίσκο Φράνκο θα εξαπέλυε το ύπουλο πραξικόπημά του εναντίον της δημοκρατικής κυβέρνησης. Στον τρίχρονο αιματηρό πόλεμο που θα ακολουθούσε, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα έχαναν τη ζωή τους, ενώ μετά τη νίκη των εθνικιστών αμέτρητοι εκτελέστηκαν, δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, και οδηγήθηκαν σε αναγκαστική εξορία στη διάρκεια μιας παρατεταμένης στυγνής στρατιωτικής δικτατορίας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Read more ...

J.J. Cale: "Θα έχεις, φαντάζομαι, ακούσει το After Midnight..."

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας (με λίγη βοήθεια από τον... J.J.)

Με ρωτάς για τη μουσική… Η μουσική, λοιπόν, είναι μυστήριο τρένο, μερικές φορές θέλει προσπάθεια για να την καταλάβεις, αλλά τελικά θα σε συναρπάσει – είτε την ακούς είτε την παίζεις. Η μουσική είναι μαγεία και η μαγεία δεν είναι κάτι που την πετυχαίνεις πάντα, ωστόσο προσπαθείς – βάζεις τα δυνατά σου. Οι ιδέες, άλλοτε σου κάθονται άλλοτε όχι. Όμως έτσι συμβαίνει με όλους τους μουσικούς…

Read more ...

The Rolling Stones: Ιστορίες εξορίας στη Νότια Γαλλία και το Exile On Main Street...

Μετάφραση*: Πάνος Τομαράς

Φωτογραφίες: Dominique Tarle

Ένα φανταστικό άλμπουμ των Rolling Stones που γεννήθηκε μέσα από το χάος: αυτή είναι η ιστορία του Exile On Main Street. Οι Stones αυτοεξορίστηκαν στη Νότια Γαλλία για να ξεφύγουν από τη βρετανική κυβέρνηση και να γλιτώσουν από μια πολύ κακή επιχειρηματική συμφωνία. Όταν επέστρεψαν στον δημόσιο βίο, επανήλθαν με το πιο αγαπημένο άλμπουμ της καριέρας τους. Το άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε σε μια σκοτεινή περίοδο γεμάτη σεξ, ναρκωτικά και άσχημες καταστάσεις, είναι ο ήχος του Κιθ Ρίτσαρντς που ψάχνει τη δόση του και του Μικ Τζάγκερ που κάνει ό,τι μπορεί έτσι ώστε το συγκρότημα να μην βρεθεί χρεωμένο. Η παραμονή του συγκροτήματος στη Γαλλία χαρακτηρίζεται από ναρκωτικά, γρονθοκοπήματα, ταχύπλοα σκάφη και γενικότερη ακολασία. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε.

Read more ...

Το Αγρίμι...

Γράφει ο Σωτήρης Θεοχάρης

Ο γέρος μίλησε τρανταχτά και η βραχνάδα της φωνής του μαρτυρούσε το πάχος της στιβάδας από την τσιγαρόπισσα που είχε καλύψει τις πνευμονικές κυψελίδες σαν κατακάθι τούρκικου καφέ στον πάτο του φλιτζανιού. Το φλιτζάνι του θα έδειχνε «στεφάνι σύντομα», αν μπορούσε να πιει καφέ εκείνο το πρωινό και να το γυρίσει ανάποδα στο πιατάκι. Όμως, ούτε το τσιγάρο ούτε ο καφές που τόσο λαχταρούσε περιλαμβάνονται στην παροχή των νοσοκομείων.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1