Blog - Results from #675

Τάσος Λειβαδίτης: «O ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια»...

Details

Published: Wednesday, 30 October 2019 11:16

Written by Merlin's Music Box

«Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: Έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που είδε κάποτε σε ένα αβέβαιο όνειρο»...

Γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, ο Αλέκος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) γεννήθηκε στην Αθήνα το βράδυ της Ανάστασης του 1922. Tο 1940 εγγράφεται στη Nομική Σχολή του Πανεπιστήμιου της Aθήνας. Δεν θα τελειώσει όμως ποτέ, καθώς τον κερδίζει η Aντίσταση, οργανώνεται στην EΠON. Στην καρδιά της Kατοχής το 1943, χάνει τον πατέρα του, ενώ αργότερα, όντας στη Μακρόνησο (1951), χάνει και τη μητέρα του. Tο 1946 παντρεύεται τη Mαρία Λογοθέτη που του στάθηκε στήριγμα όχι μόνο στα σκληρά χρόνια της εξορίας του ποιητή, συντηρώντας και την μητέρα του, αλλά και φύλακας - άγγελος σε όλη του τη ζωή. O ποιητής την έχει ηρωίδα του στο "Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας" που της το αφιερώνει. Tην ίδια χρονιά κάνει και την πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση δημοσιεύοντας το ποίημα "Tο τραγούδι του Xατζηδημήτρη" στο περιοδικό Eλεύθερα Γράμματα του Δημήτρη Φωτιάδη.

Black Flag: Ανεμίζοντας Μαύρη Σημαία στα πεδία των σφαγών του Λος Άντζελες με τα λευκά σπίτια...

Details

Published: Tuesday, 29 October 2019 23:05

Written by Πάνος Τομαράς

του Henry Rollins

Το 1981 η πανκ σκηνή του Χόλιγουντ απέπνεε μια αίσθηση κινδύνου, αλλά δεν είχε επιδιώξεις ούτε περιεχόμενο. Αυτό που παρατήρησα αμέσως μόλις έφτασα, ήταν η επιρροή του «Χόλιγουντ» και της κουλτούρας της Νότιας Καλιφόρνιας στην πανκ σκηνή του Λος Άντζελες. Υπήρχε μια λαμπερή πλευρά και μια υπόγεια αίσθηση αυτοπεποίθησης που είχε κάτι από Τζέιμς Ντιν. Πολλοί άντρες καλλιεργούσαν την ατημέλητη, ηρωική εικόνα τους με το πάθος ενός επίδοξου φωτομοντέλου, ενώ τα πανταχού παρόντα όμορφα θηλυκά δεν ήταν απλώς αντικείμενα παρατήρησης της στερημένης νιότης μου – ήταν πραγματικά όμορφοι άνθρωποι. Όταν ετοιμάζονταν για μια συναυλία, πολλοί έμοιαζαν σαν να πήγαιναν για το κάστινγκ κάποιας ταινίας. Δεν υπαινίσσομαι ότι ήταν τίποτα παρατρεχάμενοι φλώροι, αλλά σίγουρα το γεγονός ότι τόσοι πολλοί απ’ αυτούς ήταν ιδιαίτερα εμφανίσιμοι, χάριζε στην όλη σκηνή μια αδιαμφισβήτητη γοητεία.

Why dont' do right?

Details: Published: Monday, 28 October 2019 15:24; Written by Φαίη Φραγκισκάτου

"Που στο διάολο να κρύψεις ένα πτώμα μέσα στο δυάρι;" μουρμούριζε καθώς πηγαινοερχόταν από το σαλόνι στο υπνοδωμάτιο και πάλι πίσω. Στο μπάνιο δεν πλησίαζε γιατί δίπλα στη ντουζιέρα βρισκόταν το πτώμα του νεαρού. Χωρίς αίματα και ακαταστασία. Ένα κοκαλωμένο κορμί διπλωμένο στα δυο, που όταν τ' ακούμπησε ήταν ήδη παγωμένο.

Η ευτυχία είναι ένας ζεστός βόμβος... (Προδημοσίευση από το βιβλίο του Clinton Heylin "Από τους Velvet στους Voidoids")

Details: Published: Sunday, 27 October 2019 17:33; Written by Merlin's Music Box

Το βιβλίο"Από τους Velvet στους Voidoids" του Clinton Heylin θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις Εκδόσεις Πόρτες σε μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά. Είναι μια ιστορία του αμερικανικού πανκ που καλύπτει το χρονικό διάστημα από τη γένεση των Velvet Underground στα μέσα της δεκαετίας του 1960 μέχρι τη διάλυση των Richard Hell and the Voidoids (1980).

From The Vaults: The Last Drive, The Flowers of Romance, Deus Ex Machina – Θεσσαλονίκη, Κηποθέατρο, Μάιος 1993...

Details: Published: Friday, 25 October 2019 18:03; Written by Μιχάλης Πούγουνας

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας (πρώτη δημοσίευση: tribe4mian's weblog)

Πέρασαν 26 χρόνια από τις δύο βραδιές που εμφανιστήκαμε οι Flowers of Romance μαζί με τους Last Drive στο Κηποθέατρο της Θεσσαλονίκης. Νομίζω πως ήταν λίγο πριν η σκηνή του Ελληνικού ροκ φτάσει στο αποκορύφωμά της πριν ορμήξουν οι πολυεθνικές και διαλύσουν τα πάντα. Υπάρχει αυτό το βίντεο για να μου θυμίζει εκείνες τις δύο ηρωικές βραδιές του Μάη του 1993. Μου το έστειλε η Steisy Μανδάλτση λίγες μέρες αργότερα, η οποία έβγαζε ένα φανζίν που λεγόταν Stigmata, και βρισκόταν πάντα εκεί όποτε ανεβαίναμε με τους Flowers of Romance και φαντάζομαι πως γινόταν και γίνεται ακόμα και σήμερα μάρτυρας των περισσότερων εμφανίσεων Ελληνικών συγκροτημάτων στην πόλη. Συναντιόμαστε και σήμερα όποτε ανεβαίνω με τους New Zero God. Την πρώτη βραδιά, αυτή που υπάρχει σε αυτό το βίντεο, εμφανίστηκαν και οι Deus Ex Machina ενώ την δεύτερη παίξανε στην θέση τους οι Panx Romana.

Λόγια ανθρώπων επιφανών: Luke Haines - Ο αιώνιος παρείσακτος της Britpop...

Details: Published: Thursday, 24 October 2019 19:32; Written by Σπύρος Κορδοπάτης

Γράφει ο Σπύρος Κορδοπάτης

Τη δεκαετία του 1990 που ο λίβας της βρετανικής ποπ έκαιγε τα πάντα και κυριαρχούσε παντού στην υδρόγειο, υπήρχαν μπάντες που δε θέλησαν να ενταχθούν στο trend που απαιτούσε «γλυκά, όμορφα κουρέματα» και ευκολοχώνευτα τρίλεπτα τραγουδάκια. Μπάντες που δεν ονειρεύονταν να εισβάλλουν ξανά στην Αμερική, ούτε ήθελαν να γίνουν οι νέοι Beatles για να δοξάσουν τη «μεγάλη» Βρετανία. Ένα από αυτά τα συγκροτήματα ήταν οι Auters με αρχηγό, τραγουδιστή και κιθαρίστα τον Luke Haines . Ένας «περίεργος μισανθρωπικός συνθέτης» για τη βρετανική μουσική βιομηχανία, που έγραφε τραγούδια «με δύσκολα θέματα» για φόνους παιδιών, για βρετανογιαπωνέζους παλαιστές, για μπαμπούλες και διαβόλους για τα οποία είχε ακούσει σε κάποιο λαϊκό τηλεοπτικό πρόγραμμα. Κάποιος που θεωρούσε ότι το έτερο καμάρι του νησιού, οι Rolling Stones, δεν είχαν καμία ηθική και ότι η επιτυχία τους ήταν «παράνομη» αφού τα πάντα ήταν ο Brian Jones, διακωμωδούσε τα ήθη της Αγγλίας και δήλωνε ότι «αληθινά ενδιαφέροντες καλλιτέχνες είναι ο Lou Reed και ο Alan Vega» και όχι κάποιος Άγγλος.

The Great Rock 'n' Roll Swindle: Η αλαζονεία του Μάλκομ Μακλάρεν και η αποδόμηση της από τον Michael Moorcock...

Details: Published: Wednesday, 23 October 2019 20:15; Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Το απόσπασμα που θα διαβάσετε παρακάτω είναι ένα βασικό κομμάτι ενός μυθιστορήματος του Michael Moorcock με τίτλο The Great Rock 'n' Roll Swindle – The Gold Diggers of '77. Ο Michael Moorcock (1939-) είναι ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς συγγραφείς του νέου κύματος της επιστημονικής φαντασίας. Έχει γράψει πολλά λογοτεχνικά μυθιστορήματα και διηγήματα του είδους από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα.

Βιταμίνες με μπύρα...

Details: Published: Wednesday, 23 October 2019 18:53; Written by Γιάννης Ζελιαναίος

Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος

Θα σηκωθείς ένα πρωί και τίποτα δεν θα φτάνει. Θα δεις σκοτωμένο αίμα στη μαξιλαροθήκη και στον καθρέφτη του μπάνιου μάτια από κόκκινο. Δεν θα θελήσεις να δεις το φως και δεν θα σηκώσεις κανένα τηλέφωνο για να ειδοποιήσεις πως δεν θα πατήσεις σήμερα το έξω χώμα. Θ’ απαρνηθείς τους φίλους σου, θα φτιάξεις τον καφέ σου όπως τον φτιάχνεις κάθε μέρα και θ’ αναρωτηθείς πότε επιτέλους θα καθαρίσεις το σπίτι. Θα υποσχεθείς πως θα το κάνεις αλλά εντελώς αυτόματα θα κοιτάξεις την κουζίνα σαν κηδειόχαρτο με μέλλον. Ύστερα από δυο τσιγάρα θ’ αποφασίσεις πως δεν θες ν’ ακούσεις κανέναν τραγουδιστή, καμία τραγουδίστρια, κανέναν θόρυβο, καμία ανάμνηση, κανέναν στίχο, καμία αναγγελία, ούτε καν ένα κιχ.

Προωθώντας την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου...

Details: Published: Tuesday, 22 October 2019 21:07; Written by Αντώνης Ζήβας

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Ω, αιώνια νύχτα! Πότε θα διαλυθείς; Πότε θα δουν τα μάτια μου το φως;
Σύντομα, σύντομα παλικάρι, ή ποτέ».
(Ο Μαγικός Αυλός*)

Στην εποχή μας τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Η τηλεόραση και το ίντερνετ (και σε πολύ λιγότερο βαθμό πια οι εφημερίδες και το ραδιόφωνο) καταλαμβάνουν τον περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο του ανθρώπου. Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες, ο μέσος άνθρωπος «καταναλώνει» περίπου 4 με 5 ώρες του καθημερινού ελεύθερου χρόνου του στη παρακολούθηση των ΜΜΕ. Αν υποθέσουμε ότι κατά μέσο όρο η εργασία, η μετακίνηση, το φαγητό και ο ύπνος απορροφούν σχεδόν τις 18 με 20 ώρες του εικοσιτετραώρου μας, γίνεται φανερό ότι τα ΜΜΕ τείνουν κυριολεκτικά να κυριαρχήσουν στον περισσότερο, αν όχι σε ολόκληρο τον ελεύθερο χρόνο μας.

Μαθήματα Ιστορίας: Ο "Jump Jim Crow" και τα blues...

Details: Published: Tuesday, 22 October 2019 18:22; Written by Αργύρης Αργυριάδης

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά από πού προέρχονται τα blues, αλλά πιθανότατα αυτό το μουσικό είδος εξελίχθηκε από τους προσφάτως χειραγωγημένους σκλάβους στον βαθύ Αμερικανικό Νότο. Επειδή αρχικά θεωρήθηκε ως μια "ευτελής" μορφή τέχνης που δεν άξιζε την προσοχή του λευκού κατεστημένου, αυτή η εξελισσόμενη μορφή των blues είναι ελλιπώς τεκμηριωμένη μιας και υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές, ώστε οι μουσικολόγοι να ανατρέξουν σχετικά μέχρι τη δημοσίευση των δύο πρώτων "επίσημων blues τραγουδιών ", του "Dallas Blues" και του "The Memphis Blues", το 1912. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα πρώτα blues τραγούδια περιείχαν επίσης στοιχεία ragtime - ένα πολυρυθμικό μουσικό είδος που σχεδόν εξαφανίστηκε μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Don Letts στην Αθήνα: "Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι σήμερα ο κόσμος μας κυβερνιέται από ανθρώπους με πολύ κακό κούρεμα"...

Details: Published: Monday, 21 October 2019 17:40; Written by Μιχάλης Πούγουνας

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Σε όλους αρέσουν οι ιστορίες. Μάλιστα, όταν τις αφηγείται ο ίδιος ο πρωταγωνιστής αποκτούν μια άλλη διάσταση και αυτός ήταν ο λόγος που στις 20 Οκτωβρίου μαζευτήκαμε κάμποσα άτομα στην ανοιχτή συζήτηση που είχε ο Don Letts με τον Παναγιώτη Μένεγο, στον Φάρο του Πολιτιστικού Κέντρου Σταύρος Νιάρχος. Συνέπεσε αυτή την εποχή να διαβάζω σχετικά με το πάντρεμα του punk rock με τη reggae και έτσι η συζήτηση είχε να κάνει με θέματα που μου ήταν πολύ οικεία.

Τα Ριζά: "Η δημιουργικότητα σε έναν καιρό που νιώθεις ότι είναι σαν να έχουν ειπωθεί τα πάντα, είναι ούτως ή άλλως ζόρικη υπόθεση"...

Details: Published: Saturday, 19 October 2019 10:53; Written by Γιώργος Αθανασόπουλος

Συνέντευξη: Γιώργος Αθανασόπουλος

Τα Ριζά είναι το νεοσύστατο μουσικό όχημα που χρησιμοποιούν οι Κωστής Ζουλιάτης,Θεμιστοκλής Καρποδίνης και Πέτρος Λαμπρίδης για να παρουσιάσουν μια ενότητα τραγουδιστικών αφηγήσεων βασισμένη στην νησιωτική ελληνική παράδοση. Έχοντας εκ των πραγμάτων μια χρονική απόσταση να γεφυρώσουν, προτείνουν μια εκλεκτική προσέγγιση ηχογραφήσεων που έτσι ή αλλιώς έχουν διαγράψει κατά καιρούς αυτόνομα τη μικρή ή μεγάλη τους ιστορία στο ελληνόφωνο σύμπαν.Με αφορμή την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους, μίλησαν στο Merlin’s.

Ψόφια κέφια: «Ο Townes Van Zandt είναι ο καλύτερος τραγουδοποιός σε ολόκληρο τον κόσμο και θα σταθώ με τις καουμπόικες μπότες μου πάνω στο τραπέζι του Bob Dylan και θα το βροντοφωνάξω»...

Details: Published: Wednesday, 16 October 2019 19:19; Written by Αργύρης Αργυριάδης

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Είναι σίγουρο πως υπάρχουν καλλιτέχνες που με τα τραγούδια τους δεν θα κάνεις «τρελό γλέντι». Ο John Townes Van Zandt σίγουρα είναι ένα από αυτούς. Γεννήθηκε το 1944 στο Τέξας και αν ζούσε σήμερα θα ήταν 75 ετών. Η ζωή του ένα πραγματικό παράδοξο που αφού άγγιξε τα όρια της διπολικής διαταραχής έφτασε να αποτελεί μύθο για τους λάτρεις της country/folk αμερικανικής μουσικής. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι ίσως ήταν καλύτερος και από τον Dylan, το σίγουρο είναι ότι δεν ήταν ποτέ αδιάφορος.

Μπάμπης Παπαδόπουλος: "Παραλογές του Άχρηστου" (PuzzleMusik 2019, cd/digital download)

Details: Published: Monday, 14 October 2019 20:39; Written by Γιώργος Αθανασόπουλος

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Φωτογραφία: Θάνος Χόνδρος

Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος δεν επαναπαύθηκε στις δόξες που έζησε ως κιθαρίστας ούτε φαίνεται να τζογάρισε ποτέ στην αγοραιοποίηση της καριέρας του με τις Τρύπες όταν πλέον τα μέλη της επιφανούς μπάντας αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Ο ίδιος επέλεξε να πορευτεί δημιουργικά θέτοντας ως προτεραιότητα τη διαρκή εξέλιξη του προσωπικού του ήχου, πράγμα που διαπιστώνεται σε όλη τη δισκογραφική του πορεία ως τώρα είτε στις αυτόνομες κυκλοφορίες του είτε με τη συμμετοχή του σε παραγωγές άλλων συναδέλφων του.

{Επιστροφή στην} Πλατεία Εξαρχείων...

Details: Published: Monday, 14 October 2019 18:43; Written by Αχιλλέας ΙΙΙ

Γράφει ο Αχιλλέας ΙΙΙ

φωτό: inExarchia

Είχε περάσει σχεδόν μια δεκαετία από τότε που είχε πατήσει τελευταία φορά στα Εξάρχεια, αλλά εκείνο το πρωί είχε τυχαία συναντήσει στο μετρό τον παλιόφιλο τον Τάκη που έτρεχε να προλάβει κάποια δουλειά και –πριν καλπάσουν και οι δυο προς τις κυλιόμενες σκάλες προς αντίθετη κατεύθυνση– εκείνος του πρότεινε να συναντηθούν το ίδιο κιόλας βράδυ να πιουν μια μπίρα και να τα πούνε, «κοντά στην πλατεία, όπως τότε». Ποια πλατεία και τι να πουν, είχε σκεφτεί αυτομάτως, ωστόσο συμφώνησε από ευγένεια, από κεκτημένη ταχύτητα και, ίσως, λόγω της νοσταλγίας που τον επισκεπτόταν κάθε τόσο για το «τότε» τον τελευταίο καιρό. Και να ‘τος τώρα να περπατάει βραδιάτικα προς τα Εξάρχεια, όπως τόσα χρόνια πριν, όταν βιαζόταν να συναντήσει την παρέα σε κάποιο από τα αμέτρητα καφέ-μπαρ της γειτονιάς ή σε κάποιο παγκάκι.