Ο μύθος και το μεγαλείο του διαχρονικού σάουντρακ "Blade Runner" του Βαγγέλη Παπαθανασίου...

Γράφει ο Nick Soulsby (Μετάφραση: Ειρήνη Πολίτου)

Δεδομένης της επίδρασης και της διαρκούς γοητείας του πρωτότυπου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το σάουντρακ του Blade Runner 2049 θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της νέας ταινίας. Παρακάμπτοντας αυτή τη διαμάχη, ο Nick Soulsby αποτίνει φόρο τιμής στη μουσική ιδιοφυΐα και τη μυθολογικών διαστάσεων λατρεία του αρχικού σάουντρακ του Βαγγέλη Παπαθανασίου από το 1982, το οποίο αναμφισβήτητα παραμένει η μεγαλύτερη μουσική επένδυση στην ιστορία των ταινιών επιστημονικής φαντασίας.

Read more ...

The Chameleons: Αποκλειστική συνέντευξη του Mark Burgess, τραγουδιστή και μπασίστα της θρυλικής μπάντας από το Μάντσεστερ...

Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

Όλοι μας έχουμε κάποια άλμπουμ που τα ακούμε νοσταλγικά. Η βελόνα του πικάπ αγγίζει το βινύλιο και φεύγουμε για ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ένα από αυτά τα άλμπουμ είναι για μένα το Script of the Bridge που κυκλοφόρησαν οι Chameleons το 1983. Ανήκει σε μια ομάδα δίσκων του post punk οι οποίοι με επαναφέρουν στο σκοτεινό εφηβικό δωμάτιό μου που φώτιζαν τα πορτοκαλί φώτα του δρόμου καθώς έμπαιναν από το παράθυρο. Οι Sound, οι Joy Division, οι πρώιμοι U2 των δυο τριών πρώτων δίσκων, οι Cure, οι Bauhaus, οι Siouxsie & the Banshees. Κι όταν πριν μερικές εβδομάδες με ρώτησαν αν θα ήθελα να κάνω μια συζήτηση με τον Mark Burgess των Chameleons για την εκπομπή μου και για το Merlin's, άδραξα την ευκαιρία να μάθω κάτι ακόμα από αυτόν.

Read more ...

"Ahead" από τους Dead Sidewalkers: τραγούδια που ανήκουν σε κάθε εποχή, στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας και παρεμβαίνουν οι Dead Sidewalkers

Έχοντας ακούσει τα περισσότερα τραγούδια του Ahead, του πρώτου άλμπουμ των Dead Sidewalkers, εδώ και κάμποσους μήνες όταν η μπάντα βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της προετοιμασίας του, ήμουν απολύτως σίγουρος για το τελικό αποτέλεσμα. Δέκα κομμάτια εμποτισμένα από κλασικό street-punk - τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς για τα ταξίδια του; Οι Dead Sidewalkers κρατούν ψηλά τη σημαία ενός είδους διανθίζοντάς το με ροκαμπιλιές, θυμωμένες γκαραζιές και old school punk για να προσφέρουν στον ακροατή τη μέγιστη ακροαστική απόλαυση με έναν ήχο που παίρνει σβάρνα τα ηχεία φέρνοντας το αθηναϊκό κουαρτέτο ολοζώντανο στο σαλόνι του.

Read more ...

Party Dozen: Παραλογισμός και αυτοσχεδιασμός για σαξόφωνo και τύμπανα...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

"Κάνε ό,τι γουστάρεις αρκεί να μην είσαι μαλάκας". Αυτό είναι το motto των Party Dozen ενός σχετικά φρέσκου ντουέτου από το Σίδνεϊ. Η Kirsty Tickle (σαξόφωνο) και ο Jonathan Boulet (κρουστά και σάμπλερ) ένωσαν τις δυνάμεις τους το 2017 και κερδίζουν συνεχώς έδαφος στη χώρα τους και, πλέον, και στο εξωτερικό, έχοντας στα σκαριά το τρίτο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορήσει τον Ιούλιο του 2022 με τίτλο The Real Work. Ένα σαξόφωνο, ένα σετ από τύμπανα και ξέφρενοι αυτοσχεδιασμοί και πειραματισμοί φαίνεται πως αρκούν και περισσεύουν για τις εμπρηστικές εμφανίσεις των Party Dozen και για να περιοδεύουν με εκρηκτικά  ονόματα όπως οι Viagra Boys, οι LIARS και οι Tropical Fuck Storm κλέβοντας κάπου κάπου την παράσταση. 

Read more ...

Οι Chrisma, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και το... κινέζικο εστιατόριό τους...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Διαβάζοντας για τον θάνατο του γνωστού συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου πριν μερικές μέρες θυμήθηκα την ιστορία του δίσκου των Chrisma Chinese Restaurant που κυκλοφόρησε το 1977 από την Polydor (στην εταιρεία που λίγο αργότερα θα ηχογραφούσε και ο ίδιος ο Παπαθανασίου). Οι Chrisma ήταν ένα Ιταλικό synth-punk ντουέτο που ξεκίνησαν στο Μιλάνο το 1976.  Τη σύνθεσή τους αποτελούσαν ο Maurizio Arcieri (απεβίωσε το 2015) και η σύζυγός του Christina Moser ενώ το όνομα του συγκροτήματος ήταν ένας συνδυασμός των μικρών ονομάτων τους.

Read more ...

Οι Planet None από τα Χανιά συστήνονται στο Merlin's και στον κόσμο του...

Είμαστε οι Planet None, ένα τετραμελές heavy rock crossover συγκρότημα από τα Χανιά της Κρήτης. Αρχικά ξεκινήσαμε ως πενταμελές σχήμα  το 2017 κάνοντας διασκευές κομματιών που μας άρεσαν και ύστερα από μερικές αλλαγές στη σύνθεσή μας έχουμε καταλήξει  από το 2019 ως σήμερα οι εξής: Λεωνίδας (φωνητικά), Ανδρέας (κιθάρα), Νικόλας (μπάσο) και Κυριάκος (τύμπανα)...

Read more ...

Οι Beatles και ο Jimmie Nicol: Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή....

 
Όλοι γνωρίζουμε τους Beatles ως κουαρτέτο. Κοιτάξτε όμως τη φωτογραφία. Ποιος μοιάζει να λείπει; Στη συγκεκριμένη περίπτωση λείπει ο Ringo, ωστόσο υπήρξαν κι άλλοι μουσικοί που πέρασαν από τις γραμμές τους με πιο ξεχωριστή περίπτωση, για εμένα τουλάχιστον, αυτή του Jimmie Nicol...

Read more ...

Στιγμιότυπο: Γνώρισα τον Link Wray στα 18 μου...

Γνώρισα τον Link Wray στα 18 μου. Πήγα να τον δω παρέα με ένα φίλο να παίζει σε ένα λονδρέζικο στέκι που λέγεται Τhe Venue. Μετά τη συναυλία μείναμε εκεί να πίνουμε μέχρι να κατεβάσουν τα ρολά στο μπαρ...

Read more ...

«You talkin' to me?»: Η θρυλική ατάκα του Robert de Niro και η ιστορία πίσω από αυτήν...

«You talkin' to me?» H ατάκα του «ταξιτζή» Robert de Niro σίγουρα είναι από τις διασημότερες στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης και όπως έχει ομολογήσει ο σεναριογράφος του αριστουργήματος του Martin Scorsese, Paul Schrader, «Είναι ό,τι καλύτερο στην ταινία και δεν το έγραψα εγώ». Στην ουσία, ο de Niro αυτοσχεδίασε ολόκληρο τον παρανοϊκό του μονόλογο, αλλά η συγκεκριμένη ιστορική φράση των τεσσάρων λέξεων δεν ανήκε σε αυτόν αλλά ήταν εμπνευσμένη –αν αγαπάτε τον θεό σας– από τον… Bruce Springsteen!

Read more ...

Ζαζού: Οι αντιφασίστες επαναστάτες «ρόκερ» της Γαλλίας στον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου...

Κόβει και ράβει ο Γιάννης Καστανάρας 

Στις 27 Μαρτίου 1942, η εγκάθετη γαλλική κυβέρνηση του Βισύ με επικεφαλής τον δοσίλογο και πρώην «ήρωα» του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στρατηγό Φιλίπ Πεταίν, συνεργαζόταν μέσω τους ψευδοκράτους της με τους Ναζί κατακτητές και εξέδωσε το «διάταγμα για τα κουρεία» απαιτώντας από τους κουρείς και τους κομμωτές να συγκεντρώνουν τα κομμένα μαλλιά και να τα δωρίζουν στη ναζιστική πολεμική προσπάθεια για να κατασκευάζονται... παντόφλες και πουλόβερ. 

Read more ...

Black Sabbath: Αναμνήσεις από μια Τεχνολογική Έκσταση...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Καλώς ή κακώς, όλοι μας έχουμε κάποια συγκεκριμένα άλμπουμ που ακούγαμε όταν ήμασταν παιδιά και όποτε μας πιάνει καμιά νοσταλγική διάθεση τα βάζουμε για να τα ξανακούσουμε. Για μένα, ένα από αυτά είναι το Technical Ecstasy των Black Sabbath, ο δεύτερος ή τρίτος δίσκος που αγόρασα στην ζωή μου (ο πρώτος ήταν το Genesis Live του 1973, ενώ το Technical Ecstasy το αγόρασα μαζί με το Greatest Hits των Abba – θέλω να πιστεύω ότι ψαχνόμουν ακόμη λόγω ηλικίας). Φαντάζομαι ότι όλα αγοράστηκαν την ίδια χρονιά, άντε να τα είχα αγοράσει με διαφορά ενός έτους. Εκείνη την εποχή είχα ένα Philips πικάπ των γονιών μου, με το ηχείο στο καπάκι που έκλεινε και γινόταν βαλιτσάκι αλλά αυτό που συνήθως κάναμε τα παιδιά της ηλικίας μου εκείνη την εποχή, ήταν να πηγαίνουμε σε κάποιο δισκοπωλείο και να ζητάμε να μας γράφουν σε κασέτες είτε επιλογές τραγουδιών από διάφορα άλμπουμ, είτε ολόκληρους δίσκους. TDK, BASF, Maxell, ήταν κάποιες από τις μάρκες. Εξήντα, ενενήντα, εκατόν είκοσι λεπτών, απλές, χρωμίου ή σιδήρου για καλύτερη πιστότητα…

Read more ...

Σύντομο κείμενο για τη Σφαγή του Λάντλοου και δυο κατατοπιστικά ντοκιμαντέρ που πρέπει να παρακολουθήσετε οπωσδήποτε...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης 

Από το 1870 και μετά στις ΗΠΑ κυριαρχούσε οικονομική, πολιτική και κοινωνική αστάθεια. Από την μία, υπήρχε έντονο ενδιαφέρον στους εργάτες για τις σοσιαλιστικές και τις αναρχικές ιδέες με αποτέλεσμα την μεγάλη εργατική εξέγερση του 1877, τα γεγονότα στο Σικάγο την Πρωτομαγιά του 1886, την απεργία Pullman το 1894, καθώς και τις αιματηρές απεργίες των ανθρακωρύχων στις δυτικές περιοχές των ΗΠΑ το 1890. Από την άλλη, με την καταστολή να εντείνεται, πολλά από τα συνδικάτα που συμμετείχαν στην καθεστωτική Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας (American Federation of Labour) -κάτι αντίστοιχο με την ΓΣΕΕ- επέλεξαν τον δρόμο της υποταγής, τον συντηρητισμό, τα κλαδικά μικροσυμφέροντα, και τον αποκλεισμό γυναικών, μαύρων και άλλων εθνικών ομάδων.

Read more ...

Η «Ντοπαμίνη» του Κωνσταντίνου Τσάβαλου: Μια σύγχρονη εσωτερική Οδύσσεια...

Γράφει ο Βαγγέλης Χαλικιάς

Η Ντοπαμίνη του Κωνσταντίνου Τσάβαλου (εκδόσεις Βακχικόν) κυκλοφόρησε σχεδόν πριν ένα χρόνο και εγώ την είχα στη βιβλιοθήκη μου από την πρώτη σχεδόν στιγμή της εμφάνισής της στα βιβλιοπωλεία. Επειδή όμως οι καιροί δεν είναι και οι καλύτεροι, αντί να τη «δοκιμάσω» τότε αρκέστηκα, στα σιγουράκια μου για να διατηρήσω την ψυχική μου ηρεμία. Οπότε, Ferey, Kerr, Attia, Fallada και, φυσικά, αρκετά βιβλία για μουσική, και… άσε τον Τσάβαλο και μερικούς άλλους για… όποτε.

Read more ...

Πάβελ Ζαρούτσκι: Ένας Ρώσος ποιητής και καλλιτέχνης που αγαπάει την ελληνική ποίηση, μιλάει για τη σημερινή κατάσταση στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας του και για τον πόλεμο του Πούτιν...

Συνέντευξη: Αντώνης Ζήβας

Photos: Olga Zykova, Roman Belorutsky

Ο Πάβελ Ζαρούτσκι είναι Ρώσος ποιητής, μεταφραστής και μουσικός. Γεννήθηκε το 1988 στην Αγία Πετρούπολη (τότε Λένινγκραντ). Έχει μεταφράσει στα ρωσικά Έλληνες ποιητές όπως ο Νάνος Βαλαωρίτης, ο Αντρέας Παγουλάτος, ο Δημοσθένης Αγραφιώτης, η Έρση Σωτηροπούλου, ο Βασίλης Αμανατίδης κ.α. Το 2018, ως ανθολόγος κι ένας από τους μεταφραστές από τα ρωσικά, προετοίμασε την Ανθολογία Νέων Ρώσων Ποιητών για τις Εκδόσεις Βακχικόν. Τα δικά του, κυρίως οπτικά, ποιήματα έχουν δημοσιευτεί στα ρωσικά, αγγλικά, ελληνικά και σουηδικά και ήταν μέρος εκδηλώσεων οπτικής ποίησης στη Ρωσία και ψηφιακά. Το πρώτο του ποιητικό βιβλίο «Единица» (Μονάδα) εκδόθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 2021. Την ίδια χρονιά στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ειρκτή το βινύλιο του συγκροτήματός του, Evrydika BA2O37 (Эвридика ВА2О37), ενώ ο ίδιος συμμετείχε στο 7ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου.

Read more ...

Ησυχία! Η Jordan αποκοιμήθηκε...

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Με μαλλιά που θύμιζαν κυψέλη ή ουρανοξύστη, με το πρόσωπό της μια κυβιστική ζωγραφιά και αλλόκοτες σκιές γύρω από τα μάτια, η Pamela Rooke ήταν μια από τις πρώτες και αιώνιες μορφές του punk rock, ώσπου ένα γαμημένο χολαγγειοκαρκίνωμα αποφασίσει να τη μετακομίσει σε άλλο πλανήτη σε ηλικία 66 ετών. Μεγαλωμένη στο Seaford του Sussex από υπερσυντηρητικούς γονείς (η μαμά της ήταν μοδίστρα, ο πατέρας της καταδρομέας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), η Pamela μετακόμισε στο Λονδίνο στα μέσα της δεκαετίας του '70 για να πιάσει δουλειά στη μπουτίκ Sex του Malcolm McLaren και της Vivienne Westwood στην King's Road και να γίνει  η αυθεντική βασίλισσα της punk «αντιαισθητικής», υιοθετώντας το όνομα Jordan Mooney. 

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1