Αντώνης Ζήβας

  • Χώρα το όνειρο

    Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

    Πριν μερικές ημέρες διάβασα εδώ στο Merlin’s Μusic Βox, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο της Φαίης Φραγκισκάτου, σχετικό με το ότι στην Ελλάδα δεν αναπτύχθηκε ποτέ μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η αστυνομική νουάρ λογοτεχνία. Μια «σχολή», η οποία την ίδια περίοδο γνώρισε μεγάλη άνθιση τόσο στην Ευρώπη, με κυριότερες χώρες τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, όσο και στις ΗΠΑ. Η Φαίη προβάλλει τα δικά της επιχειρήματα για ποιους λόγους δεν συνέβη αυτό στην Ελλάδα, όπως μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο της. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει είναι σωστά, αλλά κατά τη γνώμη μου δεν είναι μόνο αυτοί οι λόγοι. Η δική μου άποψη είναι ότι το μετεμφυλιακό κράτος προσπάθησε να κάθε τρόπο να κρύψει στα “υπόγεια” κάθε τι που «χαλούσε» την αφήγησή του γύρω από τη πραγματικότητα της καθημερινής ζωής μιας ρημαγμένης χώρας που μόλις είχε βγει από έναν άγριο ιδεολογικό εμφύλιο πόλεμο. Γιατί, όπως το ελληνικό κράτος της εθνικοφροσύνης δεν ήθελε επ’ ουδενί να παραδεχτεί ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν στην Ελλάδα φτωχοί αλλά και ψυχικά πάσχοντες, έτσι δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι στην Ελλάδα υπήρχαν παραβατικές συμπεριφορές -πόσο μάλλον εγκλήματα- ειδικά αν αυτές οι συμπεριφορές προέρχονταν από την αστική κυρίαρχη τάξη. Μια τάξη η οποία πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε τα κατοπινά χρόνια ως «λούμπεν αστική τάξη», μιας και είχε (και συνεχίζει να έχει) όλα τα λούμπεν χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά της απέναντι στους αποκάτω.
    Η ιστορία που θα σας διηγηθώ έρχεται να συμπληρώσει κατά κάποιο τρόπο το σκεπτικό της Φαίης και ταυτόχρονα επιχειρηματολογεί υπέρ της άποψης που σας ανέφερα πιο πάνω.

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login