Ο Τζον Λένον σε καραντίνα: ένα γράμμα από την Αβάνα...

Της Μέριαμ Ανσάρα

Mεταφράζει ο Πάνος Τομαράς

9 Απριλίου 2020

Ο Τζον Λένον βρίσκεται σε καραντίνα. Ο Λένον, ή μάλλον το μπρούτζινο άγαλμά του, κάθεται σε ένα παγκάκι στο κατάφυτο πάρκο στη διασταύρωση της 17ης και της 6ης οδού στο Βεντάντο, σαν να καλεί τους θαμώνες να καθίσουν δίπλα του και να κουβεντιάσουν μαζί του. Στη βάση του αγάλματος υπάρχει η εξής επιγραφή στα ισπανικά: Μπορεί να με πεις ονειροπόλο, αλλά δεν είμαι ο μόνος.

Read more ...

The Gits: Η μαγνητική όσο και σύντομη παρουσία της Mia Zapata...

Γράφει η Eva M. Grey

Υπάρχουν πολλές ενδεικτικές μπάντες-γίγαντες που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τη λέξη grunge. Ωστόσο, οι Gits σπανίως αναφέρονται ως μέρος της κληρονομιάς της σκηνής του Seattle. Είναι λυπηρό, επειδή γιατί όχι μόνο ήταν ένα συγκρότημα που προκάλεσε μεγάλο αντίκτυπο στη μουσική κοινότητα των αρχών της δεκαετίας του '90 αλλά, πέρα από αυτό, μπορεί να συμπεριληφθεί μέσα στις πιο τραγικές ιστορίες της δεκαετίας.

Read more ...

Δυτικός Δεσποτισμός...

του Gianfranco Sanguinetti*

Για τη μεταγραφή: Αντώνης Ζήβας

Η μετατροπή των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών της Δύσης σ’ ένα εντελώς νέο δεσποτισμό έχει πάρει, εξαιτίας του ιού, τη νομική μορφή της «ανωτέρας βίας» (στη νομολογία η ανωτέρα βία είναι, ως γνωστόν, μια εκ των περιπτώσεων απαλλαγής ευθυνών). Και έτσι ο νέος ιός είναι, ταυτοχρόνως, ο καταλύτης του συμβάντος και το στοιχείο του αντιπερισπασμού των μαζών μέσω του φόβου. Ωστόσο, παρά τις υποθέσεις που είχα διατυπώσει από το 1979 στο βιβλίο μου Περί της τρομοκρατίας και του Κράτους αναφορικά με τους τρόπους που θα είχε πραγματοποιηθεί μια τέτοια μετατροπή –αναπόφευκτη στα δικά μου μάτια– της τυπικής δημοκρατίας σε πραγματικό δεσποτισμό, παραδέχομαι ότι ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσε να συμβεί με το πρόσχημα ενός ιού. Και όμως οι τρόποι του Κυρίου είναι πραγματικά ανεξάντλητοι. Καθώς και εκείνοι της χεγκελιανής πανουργίας του Λόγου.

Read more ...

Cosmic Teds: Κοσμικό rock and roll υψηλής ενέργειας...

Γράφουν για το Merlin's Music Box οι Άδωνις Γουλιέλμος και Johnny Ted

Τριάντα χρόνια μετά την εμφάνισή τους στην ελληνική σκηνή και σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια μετά την οριστική διάλυση των Cosmic Teds, το μοναδικό άλμπουμ τους, ένα επτάιντσο και κάποια κομμάτια τους σε συλλογές ακούγονται τόσο φρέσκα όσο οποιοσδήποτε δίσκος των Stooges, των New York Doll ή των Ramones. Οι Cosmic Teds έχουν αφήσει για τα καλά τη σφραγίδα τους και όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν κάποιες από τις εκρηκτικές (με όλη τη σημασία της λέξης) συναυλίες τους από τις αρχές ως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, σίγουρα θα θυμούνται τη rock and roll αδρεναλίνη που εξέπεμπε το αθηναϊκό συγκρότημα. Σαν έντυπο τότε το Merlin's έζησε από πολύ κοντά εκείνη τη γόνιμη εποχή και ζήτησε από δυο μέλη των Cosmic Teds, τον κιθαρίστα Άδωνι Γουλιέλμο (σήμερα ένας έξοχος οργανοποιός και μέλος των Swing Shoes) και τον μπασίστα Johnny Ted, να μοιραστούν μερικές αναμνήσεις από τις μέρες τους σαν... κοσμικοί τεντιμπόηδες. 

Read more ...

Γκουέρνικα: Στον πίνακα που ζωγραφίζω και θα ονομάσω Γκουέρνικα εκφράζω τη φρίκη μου για την κάστα των στρατιωτικών που σήμερα βυθίζει την Ισπανία σε έναν ωκεανό εξαθλίωσης και θανάτου..." (Πάμπλο Πικάσο)

Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

"Όλη μου η ζωή σαν καλλιτέχνης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας συνεχής αγώνας ενάντια στην αντίδραση και τον θάνατο της τέχνης. Στον πίνακα που ζωγραφίζω και θα ονομάσω Γκουέρνικα εκφράζω τη φρίκη μου για την κάστα των στρατιωτικών που σήμερα βυθίζει την Ισπανία σε έναν ωκεανό εξαθλίωσης και θανάτου" (Πάμπλο Πικάσο)

Στις 26 Απριλίου 1937, η αεροπορία των Ναζί βομβάρδισε τη Γκουέρνικα (ή Γκερνίκα), μια μικρή βασκική επαρχιακή πόλη άνευ στρατηγικής σημασίας με αποτέλεσμα την καταστροφή της και τον θάνατο τουλάχιστον χιλίων πεντακοσίων αμάχων. Το γεγονός έδωσε αφορμή στον Πάμπλο Πικάσο να ζωγραφίσει ίσως τον πλέον αναγνωρίσιμο πίνακα όλων των εποχών. Παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις, η ισπανική κυβέρνηση αρνείται μέχρι σήμερα με χίλιες δυο προφάσεις την έκθεση του πίνακα στο Μπιλμπάο, την πρωτεύουσα της Χώρας των Βάσκων.

Read more ...

Αlmost good enough: Λίγα λόγια για τον Jason Molina...

Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου

Ο Jason Molina ήρθε στην Αθήνα ένα βράδι του Φεβρουαρίου του 2007 για να παίξει παρέα μόνο με την κιθάρα του. Δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να είμαι εκεί εκείνο το βράδυ. Σ' ένα διαδικτυακό μουσικό έντυπο (Αvopolis) έγραψαν για εκείνη την εμφάνιση του Μολίνα ότι ''ενώ θα περίμενε κανείς να είναι αρκετά μελαγχολικός και ο ίδιος, όπως τα τραγούδια του, είχε διατηρήσει κάτι φωτεινό σαν φυσιογνωμία''. Μέχρι το 2009 που σταμάτησε να κάνει μουσική, ο Jason Molina αντιμετωπίστηκε λίγο πολύ ως ένας ακόμη εσωστρεφής τραγουδοποιός που διένυε την σπειροειδή διαδρομή της δικής του ενδοσκόπησης. Μετά τον θάνατό του το 2013, οι ''αναγνώσεις'' γύρω από το μουσικό του έργο άλλαξαν ύφος, κατατάσσοντας τον ανάμεσα στους πιο σημαντικούς εκπροσώπους του ανεξάρτητου αμερικανικού ροκ των 90ς και 00ς.

Read more ...

Μαθήματα Ιστορίας: Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ λίγο έλειψε να «τριπάρει»...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

«Αν το 1970 η Grace Slick, η τραγουδίστρια των Jefferson Airplane, είχε καταφέρει να ντοπάρει τον Αμερικανό πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον με LSD, ίσως το παρατσούκλι του να ήταν Τριπαρισμένος Ντικ αντί για Πονηρούλης Ντικ».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κυβέρνηση του 37ου προέδρου των ΗΠΑ είχε έρθει σε αντιπαράθεση με την αντικουλτούρα της νέας γενιάς και των χίπηδων που ήταν ενάντια στα συντηρητικά ήθη της εποχής, αντιμάχονταν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και απεχθάνονταν κάθε φυλετικό διαχωρισμό. Προπύργιο ήταν το Σαν Φρανσίσκο και το γειτονικό  Μπέρκλεϊ όπου αναρχικές και αναρχίζουσες πολιτιστικές ομάδες όπως οι Diggers και οι Merry  Pranksters είχαν επηρεάσει με τον τρόπο τους το «καλοκαίρι της αγάπης».

Read more ...

CARΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ...

Γράφει ο Κώστας Ζήσης

Όταν κάτι που περιμένεις να το διαβάσεις, τελικά κι απροειδοποίητα
το ακούς και οι λέξεις άλλες φορές να συγκρούονται κι άλλες φορές
να καταφέρνουν, όχι τυχαία, να αποφεύγουν χορδές από ξέφρενες
κιθάρες που άλλοτε φαζάρουν κι άλλοτε λουπάρουν μοιρολογώντας
κι όλο αυτό να φιλτράρεται μέσα από το μέταλλο μιΑς φωνής
που συνεχώς κάτι σου θυμίζει και ποτέ δεν καταφέρνεις να βρείς τι,
τότε τα πράγματα γίνονται ζόρικα.

Read more ...

Κροταλίας: Ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη...

Συνέντευξη και παρουσίαση: Αντώνης Ζήβας

Ο κροταλίας είναι γένος ιοβόλων φιδιών, το οποίο ανήκει στην τάξη των Λεπιδωτών ή Φολιδωτών, Χαρακτηριστικό τους είναι το «κρόταλο» που φέρουν στην άκρη της ουράς τους, με το οποίο προειδοποιούν τους εχθρούς τους και απομακρύνουν τον κίνδυνο. Το όνομά του προέρχεται από το κρόταλο που έχουν στην άκρη της ουράς τους. Η επιστημονική ονομασία Crotalus προέρχεται από την ελληνική λέξη κρόταλον.  Τα ερπετά αυτά τρώνε τρωκτικά όπως λαγούς, αρουραίους και ποντίκια, τα οποία ακινητοποιούν δαγκώνοντας τα με τα δηλητηριώδη δόντια τους.  Οι κροταλίες κυνηγούν με τη μέθοδο της ενέδρας. Ο εντοπισμός των θυμάτων τους μπορεί να γίνει ακόμα και στο σκοτάδι, λόγω της θερμότητας που εκπέμπει το θύμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το δάγκωμα του θύματος το παρακολουθούν μέχρι να πεθάνει και έπειτα το καταπίνουν ολόκληρο.

Read more ...

Λουίς Σεπούλβεδα: «Οι άνθρωποι οφείλουν να μην εμπλέκονται σε σχέσεις που βασίζονται στην εξάρτηση ή την κυριαρχία...»

 Απόδοση: Γιάννης Καστανάρας

Ο Λούις Σεπούλβεδα (Luis Sepulveda Calfucura), ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς υπέκυψε στον κορονοΐο στις 16 Απριλίου 2020. Ο Χιλιανός λογοτέχνης  και ακτιβιστής γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1949. Σε νεαρή ηλικία στρατεύτηκε στο κομμουνιστικό και αργότερα στο σοσιαλιστικό κίνημα της χώρας του, συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε σε θέματα πολιτισμού (υπήρξε μέλος της σωματοφυλακής του Χιλιανού προέδρου),  συνελήφθη και φυλακίστηκε μετά το φασιστικό πραξικόπημα του Πινοσέτ, πέρασε στην παρανομία, συνελήφθη εκ νέου και καταδικάστηκε σε ισόβια, για να διαφύγει τελικά στην Ευρώπη όπου συνέχισε το συγγραφικό του έργο και τον αγώνα του εναντίον της δικτατορίας. Το «αυτοβιογραφικό» κείμενό του που ακολουθεί, είναι ουσιαστικά το περιεχόμενο μιας συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στο επίσημο όργανο της UNICEF, της οποίας υπήρξε ενεργό μέλος. 

Read more ...

Vincent Price: Ο Άρχων του Μακάβριου...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πάντα μου άρεσε ο Vincent Price, ίσως γιατί οι πρώτες ταινίες του που είδα μικρός ήταν μεταφορές ιστοριών του Edgar Allan Poe, τις οποίες σε εκείνη την ηλικία διάβαζα μανιωδώς. Αυτή η σκέψη με προβλημάτισε λίγο και προσπάθησα να θυμηθώ αν αυτοί οι ρόλοι του Price με έκαναν να αγαπήσω τον Poe ή αν οι ήρωες του Poe με έκαναν να αγαπήσω τον Vincent Price. Αυτός ο ηθοποιός είχε κάτι ιδιαίτερο, πέρα από το ύψος του που έφτανε το 1,93 και την μοναδική του φωνή. Είχε κάτι που κάθε φορά αναζητώ να δω στις γοτθικές ταινίες της εταιρείας Hammer, σε κωμωδίες τρόμου όπως το The Abominable Dr. Phibes (ελλ. τίτλ. Ο Σατανικός Δόκτωρ Φάϊμπς) και το Theater of Blood (Το Θέατρο του Αίματος) γιατί εκείνος το δημιούργησε. Ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε αυτούς τους ρόλους. Και ο ρόλος του ήταν ένας: να είναι ο Vincent Price, ο Άρχων του Μακάβριου.

Read more ...

Infodemic...

Γράφει ο Σπύρος Κορδοπάτης

Ζώντας σε ένα περίεργο «κλειστό κύκλωμα» απόστασης, υπερτροφοδότησης ιατρικών όρων, επίδειξης δημοκρατικά εκλεγμένης καταστολής και «λαγκαρισμένης» καθημερινότητας, σκεφτήκαμε να παρουσιάσουμε στο Merlin's, χωρίς πολλά λόγια, μπάντες νέες, παλιές ή σχετικά πρόσφατες που έχουν να δώσουν «πράγμα». Συγκροτήματα που αναζητώντας τους δίσκους τους σε οδηγούν σε άλλα της ίδιας σκηνής, γνωστότερα ή μη. 

Read more ...

Τρόποι επιβίωσης στην καπιταλιστική οικονομική κρίση...

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

«Εντούτοις, οι Ινδιάνοι δε διανοούνταν καν πριν τον ερχομό των λευκών ότι η γη θα μπορούσε ν’ ανήκει σε κάποιον ξεχωριστά και να μην αποτελεί το κοινό αγαθό όλων εκείνων που ζουν στην επιφάνειά της…»
(Ο. Ροζάκ – Πολιτική ιστορία του συρματοπλέγματος)

Τον τελευταίο καιρό το συναίσθημα που σχεδόν μονοπωλεί τις σκέψεις της πλειοψηφίας του πληθυσμού του πλανήτη είναι ένας φόβος που έχει προκληθεί από την πανδημία του Covid-19, ταυτόχρονα με τη θλίψη για τις απώλειες και τον θάνατο συνανθρώπων μας.  Όλες και όλοι ζούμε μέσα σε ένα ζοφερό υγειονομικό καθεστώς ανασφάλειας όπου καλούμαστε να  διαχειριστούμε τις επιπτώσεις σε σωματική (λόγω του ιού) και ψυχική υγεία (λόγω της καραντίνας), αλλά ταυτόχρονα εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων και τις επιπτώσεις μιας οικονομικής και εργασιακής ανασφάλειας.

Read more ...

Μαθήματα ιστορίας: Οι «Ευγνώμονες Νεκροί» στο Σαν Φρανσίσκο...

Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

Τα μέσα της δεκαετίας του 1960 ήταν διεθνώς μια πολύ ταραγμένη εποχή. Στην Αμερική η νεανική αμφισβήτηση μαζί με την κριτική στον πόλεμο του Βιετνάμ αποτέλεσε έναν διακριτό πόλο για την δημιουργία πολλών και διάφορων τρόπων αντίδρασης. Η μουσική ήταν ένα από αυτά. Το κίνημα των Χίπις από το ξέσπασμα του και μετά συνεπήρε στον διάβα του ολόκληρη την υφήλιο δημιουργώντας τάσεις, προοπτικές αλλά και απογοητεύσεις.

Read more ...

Ψηφίζουμε τους Dr. Albert Flipout's One CAN Band του δικού μας ανθρώπου Mickey Pantelous στα 18th Annual Independent Music Awards!

φωτο: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (QoQ)

Ένας δικός μας άνθρωπος, ο Mickey Pantelous και το μοναδικό μονομελές (διμελές, τριμελές, όπως σας κάθεται, τέλος πάντων) συγκρότημά, οι Dr. Albert Flipout's One CAN Band (feat. Mickey Pantelous), είναι υποψήφιοι στα 18α Ετήσια Βραβεία Ανεξάρτητης Μουσικής στην κατηγορία "COVER". Πριν μερικούς μήνες, ο Mickey και η παρέα του κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Undercover μέσα στο οποίο διασκευάζουν με τον μοναδικό bluesy τρόπο τους το τραγούδι "Sweet Child O' Mine" των Guns 'n'n Roses. Αυτό λοιπόν το τραγούδι έχει προταθεί σαν μια από τις καλύτερες διασκευές και είναι υποψήφιο για το πολυπόθητο βραβείο , τα αποτελέσματα του οποίου θα κριθούν με βάση τις ψήφους των "ανεξάρτητων" μουσικόφιλων. 

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1