Ο Jeff Beck δεν μένει πια εδώ...

FRENZEE: «Frenzee EP» (Ouga Booga and the Mighty Oug Recordings 2022, βινύλιο, κασέτα και ψηφιακή έκδοση).

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

Έχουν περάσει τριάντα τρία σχεδόν χρόνια από τότε που η μπάντα που έπαιζα μπάσο, οι Σάρκα από το Ηράκλειο, γινόταν η πρώτη μπάντα από τη Κρήτη που κυκλοφόρησε επίσημα δίσκο σε δισκογραφική εταιρία (Elfisf Records). Από τότε ως σήμερα η Κρήτη μας έχει δώσει αξιόλογα underground rock and roll συγκροτήματα, τόσο στο alternative rock, το punk rock, το garage punk και τη ψυχεδέλεια, όσο και στις υποσκηνές του Heavy Metal. Φυσικά υπήρχαν και παλαιότερες μπάντες από τους Σάρκα κυρίως στο Ηράκλειο όπως για παράδειγμα οι σπουδαίοι Sex Beat (των οποίων οι Σάρκα ήταν η συνέχεια) ή οι Thee Fugitives, oι Κλίσμα, κ.α., αλλά όλες αυτές έφτασαν να κυκλοφορήσουν μόνο μερικές κασέτες σε DIY μορφή που μοιράζονταν χέρι με χέρι και όχι κάποιον «επίσημο» δίσκο.

Read more ...

The Prisma Flower Band (LP, ψηφιακή κυκλοφορία, Trumpetfish Records, 2022)

Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος

Είχα μια ελάχιστα προνομιακή μεταχείριση όταν, αρκετό καιρό πριν την επίσημη κυκλοφορία του πρώτους τους δίσκου, άκουσα το υλικό των Prisma Flower Band στην τελική του μορφή πριν το δημοσιοποιήσουν στις διάφορες ψηφιακές πλατφόρμες και παράλληλα είχε πάρει την οριστική του μορφή με το master να ταξιδεύει ώστε να τυπωθεί σε βινύλιο. Η αλήθεια είναι πως το πρώτο σερί άκουσμα δε με έψησε. Θες η συγκεκριμένη συγκυρία, θες η όχι και τόσο καλύτερη δυνατή πηγή του συμπιεσμένου ηχητικού δείγματος που είχα να διαχειριστώ ως ανυποψίαστος ακροατής, με οδήγησαν στο να παρατήσω πολύ σύντομα τα δέκα tracks στην τύχη τους, δίνοντάς τους μία ή δύο ευκαιρίες ακόμα. Στο διάστημα που μεσολάβησε, προφανώς έβγαιναν σωρηδόν νέα τραγούδια και νέα άλμπουμ από τον πλανήτη που έβρισκαν κι αυτά μικρή, μεγαλύτερη ή και καθόλου τύχη στο συγκρατημένο ή όχι ενθουσιασμό της ταπεινής καθημερινότητάς μου: αυτής, που εδώ και πολλά χρόνια πλέον, με κάνει λίγο ευτυχή πολύ περισσότερο με το να ακούω μουσική παρά να γράφω γι’ αυτήν.

Read more ...

ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ 1933...

Γράφει ο Αντώνης Ζηβας

Ο κοινωνικός φασισμός είναι το σημείο που μας δείχνει επακριβώς πόσο πολύ έχει πετύχει τους στόχους του ο θεσμικός, πολιτικός και οικονομικός φασισμός. Ο ριζοσπαστικός οργανωμένος φασισμός που εκφράζεται μέσα από ανάλογου τύπου κόμματα και οργανώσεις δεν αποτελεί τόσο μεγάλο πρόβλημα για τους ανθρώπους που δρουν μέσω των ανταγωνιστικών ιδεών απέναντι στη κυριαρχία. Για τον λόγο ότι είναι ορατός και κάνει ότι μπορεί για να είναι ορατός, είτε με τα τάγματα εφόδου του, είτε με τη προπαγάνδα του, είτε με την θεσμική του παρουσία εντός του πολιτεύματος.

Read more ...

Adrian Borland: «Κάποιος θα σε αγαπήσει σήμερα, περίμενε και κάποιος θα νοιαστεί...»

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Πριν από μερικές ημέρες έπεσα πάνω στο DVD με τίτλο Adrian Borland – Walking In The Opposite Direction, ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και την μουσική του εγκέφαλου του αγγλικού συγκροτήματος The Sound. Πριν αρκετά χρόνια είχα δει στο διαδίκτυο ένα βίντεο όπου ο Bob Borland, ο πατέρας του, μακαρίτης από το 2017, παρακαλούσε όποιον είχε κάποιο αντικείμενο, κάποιο σουβενίρ του γιού του να έρθει σε επαφή μαζί του και μολονότι είχα ακούσει ότι κάποιοι γύριζαν ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τον Adrian, αγνοούσα ότι είναι έτοιμο και διαθέσιμο.

Read more ...

Billie Holiday: «Έπρεπε να τους δεις...»

«Μια μέρα ήμουν τόσο πεινασμένη που μου είχε κοπεί η ανάσα», είχε πει η Billie Holiday στο jazz περιοδικό Downbeat το 1939. «Βγήκα έξω. Έκανε κολασμένο κρύο και περπάτησα από την 145η μέχρι την 133η Οδό και κατηφόρησα την Έβδομη Λεωφόρο σταματώντας σε κάθε καταγώγιο για να ζητήσω δουλειά. Τελικά είχα απελπιστεί τόσο που σταμάτησα στο κλαμπ Long Cabin που διεύθυνε ο Jerry Preston. Του είπα ότι ήθελα ένα ποτό. Αν και ήμουν τελείως αδέκαρη, παράγγειλα ένα τζιν (ήταν το πρώτο μου ποτό - δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το τζιν από το κρασί) και το κατέβασα μονορούφι...

Read more ...

Αποχώρησε από τα εγκόσμια ο θρύλος της βρετανικής ska Terry Hall...

Paul Clarke: Terry Hall, performing at Kew Gardens, London, 2015 (CC BY-SA 3.0)

Ο Βρετανός μουσικός γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1959 και μεγάλωσε στο Κόβεντρι, όπου το μεγαλύτερο μέρος της οικογένειάς του εργαζόταν στην τότε ακμάζουσα αυτοκινητοβιομηχανία της πόλης. Όμως η ζωή του πήρε σκοτεινή τροπή όταν, σε ηλικία 12 ετών, τον απήγαγε ένας δάσκαλος. «Με απήγαγαν, με πήγαν στη Γαλλία και με κακοποίησαν σεξουαλικά για τέσσερις ημέρες και μετά με γρονθοκόπησαν και με παράτησαν στην άκρη του δρόμου». Σύμφωνα με τον Hall, το περιστατικό του προκάλεσε δια βίου κατάθλιψη και τον έκανε να παρατήσει το σχολείο σε ηλικία 14 ετών, εθισμένος στο Valium που του είχαν συνταγογραφήσει.

Read more ...

Nik Turner: «Τι επαγγέλεστε;» «Διαστημικός τσιγγάνος…»

Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Εκκεντρικός, εφευρετικός και μονίμως αινιγματικός, ο Nik Turner δεν έδινε δεκάρα για τη μουσική δεξιοτεχνία. Ο πνευστός των Hawkwind, στους οποίους τραγουδούσε και συνέθετε, ήταν καθοριστικός στα ατέλειωτα διαστημικά ταξίδια της μπάντας, διαστρεβλώνοντας ήχους και ρυθμούς μέσα στο χάος της ατίθασης αισθητικής των συντελεστών της. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι στα νιάτα του ως μουσικός ήταν μέλος περιοδεύοντος θιάσου, ενώ πριν είχε «δουλέψει στα καράβια».

Read more ...

Alex Harvey: "Μήπως βλέπεις στη φάτσα μου κανένα σημάδι από φτυάρι, στραβούλιακα;"

Κάποτε ένας από τους σιχαμένους Α.Ρ.Δ. ρώτησε τον παμμέγιστο πλην όμως παραγνωρισμένο Alex Harvey (οι τυχεροί είχαμε την τύχη να τον δούμε στο Σπόρτινγκ λίγο πριν πεθάνει, την εποχή που σχεδόν όποιος καλλιτέχνης επισκεπτόταν την Ψωροκώσταινα μετά από λίγο τίναζε τα πέταλα - και να σκεφτείτε ότι δεν είχαμε καν Κούλη)...

Read more ...

Υποκριτές και Ζητιάνοι...

Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

Ένα ακόμα Μουντιάλ φτάνει στο τέλος του και ο νικητής ήταν γνωστός από την αρχή παρά τις αντιδράσεις και τις φωνές διαμαρτυρίας για τους νεκρούς εργάτες που δούλευαν στην κατασκευή των γηπέδων όπου διεξήχθη η διοργάνωση. Όχι δεν ήταν οι πολυεθνικές, ούτε οι στοιχηματικές, ούτε το Κατάρ σαν χώρα, και, φυσικά, ούτε και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Η υποκρισία άλλη μια φορά κέρδισε και μάλιστα χωρίς να δεχθεί ούτε ένα τέρμα.

Read more ...

Μεθυσμένος με τον Μαρκούζε, θαμπωμένος από τον Ντόιτσερ...

του Μάικ Ντέιβις (μετάφραση: Στέλιος Μιχ.) 

Η αυτοβιογραφία μου δεν έχει νόημα παρά μόνο στο βαθμό που είναι πιθανώς χαρακτηριστική μιας γενιάς. Όταν ήμουν δεκαέξι ετών, ο πατέρας μου έπαθε καρδιακή προσβολή και για ένα χρόνο εγκατέλειψα το σχολείο  για να δουλέψω. Ο καλύτερός μου φίλος, ο οποίος μόλις είχε καταταγεί στο ναυτικό, αρχικά με ενθάρρυνε να κάνω το ίδιο και στη συνέχεια, αφού ανακάλυψε ότι θα καθάριζε καταστρώματα για το υπόλοιπο της καριέρας του, μου είπε να μην ακολουθήσω σε καμία περίπτωση το παράδειγμά του. 

Read more ...

«I survived, its over» - Σκόρπιες σκέψεις για το 2022...

Κείμενο - Φωτογραφία: Φαίη Φραγκισκάτου

Συνήθως στο τέλος κάθε χρονιάς όλοι οι μουσικόφιλοι φτιάχνουν τη δική τους λίστα με αυτά που τους τράβηξαν την προσοχή τις τελευταίες 365 μέρες της ζωής τους. Μέχρι και πριν λίγο καιρό είχα κι εγώ τη δική μου ψυχαναγκαστική προσήλωση σε τέτοιου είδους καταγραφές. Το 2022 έφερε για τον καθένα τις δικές του και τις ακόμη πιο δικές του δοκιμασίες. Για μένα, μια από τις αλλαγές που έφερε, είναι η αποκαθήλωση όλων των συμβολικών τελετών καταγραφής/απολογισμού: την απόσταση από λίστες, αποχαιρετισμούς, κατακλείδες και συνόψεις.

Read more ...

Σωτήρης Θεοχάρης: «Ξημερώνει στην Οδό Ιφιγενείας» (εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, 2022)

 Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

Ο Σωτήρης Θεοχάρης είναι ένας άνθρωπος πολυπράγμων, δραστήριος και δημιουργικός, έχοντας πίσω του ένα «βεβαρημένο» παρελθόν πολλών και ποικίλων εμπειριών και, όπως όλα δείχνουν, μπροστά του ένα πολύ παραγωγικό μέλλον. Ο Σωτήρης παίζει μουσική και μολονότι χρόνια στο κουρμπέτι του ελληνικού punk rock δεν κωλώνει να πειραματίζεται πάνω στη σκηνή και μέσα στο στούντιο έχοντας διαγράψει μια πορεία δεκαετιών που για να την αναλύσει κανείς χρειάζονται πολλές σελίδες.

Read more ...

He is not coming home...

Κείμενο: Γιώργος Τσέκας

Μετάφραση: Ειρήνη Πολίτου

«Τζόνι, τσακίσου και έλα στο σπίτι μου στη μία και τέταρτο. Μην φέρεις μπύρες, είμαστε εντάξει. Άννα».
Όλα ήταν έτοιμα για την πρεμιέρα των τριών λιονταριών στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ. Ο Τζόνι έφτασε στην ώρα του και ετοίμαζε να φάνε την ώρα που η Άννα κάθονταν στον καναπέ της με τα πόδια της πάνω στο ξύλινο τραπέζι. Άκουγε ένα από τα αγαπημένα της άλμπουμ, το Killers των Iron Maiden, φορούσε τη φανέλα της εθνικής ομάδας -την άσπρη- και ένα μικροσκοπικό σορτσάκι με τις άσπρες κάλτσες της μέχρι τα γόνατα. Εκείνος φορούσε ακόμα τα ρούχα της δουλειάς του, αλλά η Άννα δεν έδινε δεκάρα ούτε για τα βρώμικα χέρια, ούτε για τα βρώμικα ρούχα του.

Read more ...

Harvest Records: Ένα label παλαιάς εσοδείας, σαν το καλό κρασί...

Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Κάποια ημέρα μπήκα σε ένα δισκοπωλείο και είδα μπροστά μου ένα χοντρό βιβλίο με σκληρό εξώφυλλο. Άρχισα να το ξεφυλλίζω και εντυπωσιάστηκα επειδή ήταν μια μουσική γιορτή 120 τετράχρωμων σελίδων σε μέγεθος δίσκου βινυλίου που τη συνόδευαν πέντε CD της δισκογραφικής εταιρίας Harvest Records και κάλυπτε παραγωγές της που είχαν κυκλοφορήσει την δεκαετίας 1969 - 1979. Το πακέτο συμπεριλάμβανε τραγούδια των Pink Floyd, Kevin Ayers, ELO, Syd Barrett, Michael Chapman, The Pretty Things, Pete Brown, Barclay James Harvest, Roy Harper, Be-Bop Deluxe και περισσότερων από 30 άλλων καλλιτεχνών. Το σετ περιείχε επίσης συνεντεύξεις με μερικούς από τους καλλιτέχνες, παραγωγούς, μηχανικούς, διευθυντές και υπαλλήλους της δισκογραφικής εταιρείας που συμμετέχουν και μια επιλογή από φωτογραφίες, διαφημίσεις και αναμνηστικά που παρέπεμπαν στην περίοδο της ακμής της δισκογραφικής εταιρίας.

Read more ...

Γραφτείτε στο Νewsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1