Μιχάλης Πούγουνας

  • Hipgnosis: Η εταιρεία που έκανε τα εξώφυλλα δίσκων έργο τέχνης...

     Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας 

    Η Hipgnosis ήταν μια αγγλική ομάδα σχεδιαστών με έδρα τους το Λονδίνο που εξειδικεύτηκαν στη δημιουργία εξώφυλλων για άλμπουμ μεγάλων καλλιτεχνών της rock. Στη δεκαετία του 1970 τα εξώφυλλα δίσκων έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο και  και ένας λόγος για αυτό ήταν ότι δεν υπήρχαν ακόμα το Spotify και το MTV, ούτε το YouTube ή άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέρα από μερικές εφημερίδες και περιοδικά που έγραφαν για συγκροτήματα. Η ιδέα για τη δημιουργία της Hipgnosis ήταν 22χρονων δυο νεαρών σπουδαστών από το Cambridge, του νορβηγικής καταγωγής Storm Thorgerson και του Aubrey Powell, οι οποίοι το 1967 δέχτηκαν μια πρόταση να σχεδιάζουν εξώφυλλα δίσκων για 90 δολάρια.

  • In The Court of the Crimson King: Ξεμπερδεύοντας την σύγχυση ενός Επιτάφιου...

    Μεταφράζει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Μέσα Αυγούστου του 1969. Η αποκαλυπτική ηχητική έκρηξη του «21st Century Schizoid Man» διακόπτεται απότομα, όταν ο μηχανικός ήχου Robin Thompson κλείνει τα ηχεία στο στούντιο του Λονδίνου όπου ηχογραφεί η μπάντα. Οι King Crimson είναι συγκεντρωμένοι στην σπηλαιώδη αίθουσα των Wessex Studios για την ηχογράφηση του πρώτου άλμπουμ τους. Οι Robert Fripp, Michael Giles, Ian McDonald, Peter Sinfield και Greg Lake σταματούν για να υποδεχτούν τον καλλιτέχνη Barry Godber που φέρνει μαζί του ένα μεγάλο ορθογώνιο πακέτο τυλιγμένο με καφέ χαρτί. Έχουν περάσει μερικές εβδομάδες από τότε που ο Sinfield είχε αναθέσει στον φίλο του, τον Godber, να σκεφτεί μια ιδέα για το εξώφυλλο.

  • Kevin Haskins: Μια κάπως παλιότερη (αλλά αποκλειστική) συνέντευξη με τον ντράμερ των Bauhaus...

    Αποκλειστικά συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

     Όταν εκείνο το Σάββατο 14 Μαΐου του 1983 οι Bauhaus επισκέφθηκαν την Αθήνα για την μια και μοναδική τους συναυλία στο Σπόρτινγκ, εκπληρώθηκε ένα μεγάλο μου όνειρο. Βλέποντας τον Peter Murphy να περνά πάνω από το γυμνό του στήθος μια λεπτή σωλήνα φωτισμού σαν λάμπα φθορίου που πλημμύρισε το αδύνατο σώμα του με πράσινο φως, μου φάνηκε ότι μπορούσα να διακρίνω τον σκελετό του.

  • Killing Joke: H πόρτα είναι ανοιχτή για τον Άρχοντα του Χάους (Μέρος Γ')

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Πιστεύω πως όταν θέλεις να γράψεις την ιστορία των Killing Joke, αναγκαστικά από κάποιο σημείο και μετά θα γράψεις για τις δραστηριότητες του Jaz Coleman. Δεν γίνεται αλλιώς γιατί είναι τόσες πολλές που δεν ξέρω αν η δική του ημέρα έχει παραπάνω από 24 ώρες. Το ενδιαφέρον του πάντως για τον μυστικισμό, προχώρησε πολύ περισσότερο από αυτό ενός περιστασιακού παρατηρητή, αφού υπήρξε ενεργό μέλος τεσσάρων διεθνώς αναγνωρισμένων μυστικιστικών ταγμάτων. Το 1993 παραιτήθηκε από δύο από αυτά, σχολιάζοντας: «Είναι καλύτερο να έχεις μεγάλη καρδιά, απ’ το να έχεις όλη τη γνώση του κόσμου». Ο Jaz έχει επίσης σχεδιάσει έναν ναό, τον οποίο σκοπεύει να χτίσει στη Νέα Ζηλανδία, τη δεύτερη αρχιτεκτονική αναζήτηση στη ζωή του.

  • Killing Joke: Οι χοροί της φωτιάς... (Μέρος Α΄)

    του Μιχάλη Πούγουνα

    Με την ανακοίνωση της κυκλοφορίας του ΕΡ Lord Of Chaos από τους Killing Joke, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να γράψω ένα εκτεταμένο κείμενο σχετικά με αυτό το συγκρότημα, το οποίο με συνοδεύει από τις αρχές των eighties μέχρι σήμερα και για το οποίο λίγο έλλειψε να ανοίξω συναυλία. Λόγω της έκτασης του κειμένου, θα το κάνω σε συνέχειες, επειδή, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, εκτός από την πληθώρα κυκλοφοριών και συμβάντων, δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο σύνολο αγοριών που απλώς αποφάσισαν να κάνουν μουσική. Η κυκλοφορία αυτή, είναι η πρώτη τους εδώ και επτά χρόνια και πέρα από το τραγούδι ‘Lord Of Chaos’ και άλλο ένα με τίτλο ‘Total’, θα συμπεριλαμβάνονται επίσης το ‘Big Buzz (Motorcade Mix)’, το ‘Delete In Dub (Youth’s Disco 45 Dystopian Dub)’ από το φοβερό τελευταίο τους άλμπουμ Pylon καθώς και άλλα δύο.

  • Killing Joke: Πανδαιμόνιο… (Μέρος Β')

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Προτού ξεκινήσω το δεύτερο μέρος της ιστορίας των Killing Joke (το πρώτο μέρος ΕΔΩ), να σημειώσω εδώ κάτι που ισχύει τόσο γι' αυτούς, όσο και για κάθε συγκρότημα: όπως όλοι γνωρίζουμε, η συνύπαρξη δύο ανθρώπων ακόμα και σε μια ερωτική σχέση είναι δύσκολη. Φαντάζεστε λοιπόν πόσο δύσκολη είναι μια σχέση, όταν συνυπάρχουν 4-5 άτομα, 4-5 εγωισμοί μέσα στο ίδιο δωμάτιο, σε ένα μουσικό σύνολο, με διαφορετικά όνειρα ο καθένας για τον εαυτό του; Συνήθως βλέπουμε ένα συγκρότημα σαν ένα σύνολο, αλλά εδώ δύο ζευγάρια που είναι φίλοι για χρόνια πάνε ένα Σαββατοκύριακο εκδρομή στην λιμνούλα και την Δευτέρα δεν μιλιούνται. Σκεφτείτε, λοιπόν, ένα μουσικό σύνολο όπου ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά προβλήματα, χρησιμοποιεί διαφορετικά ναρκωτικά για να φτιάχνεται, και ο καθένας εξελίσσεται αναπτύσσοντας διαφορετικά ενδιαφέροντα απ τους άλλους; Σκεφτείτε αυτό το σύνολο να είναι υποχρεωμένο, για οικονομικούς λόγους τις περισσότερες φορές, να τρώει στην μάπα συνεχώς κάποιον άλλο από το συγκρότημα μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μέσα σε ένα στούντιο, ή πάνω στην σκηνή, για μέρες, εβδομάδες, μήνες.

  • Klaus Schulze: Ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του krautrock - Η πρώτη δεκαετία (1969-1979)...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    «Η μουσική είναι απλώς νότες. Οτιδήποτε σκέφτεσαι πέρα από αυτό είναι σκέτη  ανοησία». (Igor Stravisky)

    Η πρώτη φορά που άκουσα το όνομα του Klaus Schulze, ήταν στην δεκαετία του ’70 και στην εκπομπή του Γιάννη Πετρίδη. Νομίζω, μάλιστα, πως είχε πει ότι αυτός ο Γερμανός έγραφε μουσική χρησιμοποιώντας μαθηματικά, πράγμα που με είχε εντυπωσιάσει αν και δεν κατάλαβα τίποτα από το τραγούδι που έπαιξε. Δεν αποκλείεται, πάλι, να το είχε πει για κάποιον άλλον και να κάνω λάθος, επειδή έχουν περάσει πολλά χρόνια. Αλλά, σε εκείνη την τρυφερή ηλικία που ήμουν τότε, αυτό που είχα ακούσει μάλλον παράσιτα θύμιζε…

  • Mike’s puzzle: Από τους Flowers of Romance και τους Nexus στους New Zero God και πάλι πίσω...

    Μια αναδρομή στις μουσικές αναζητήσεις του Μιχάλη Πούγουνα από τη Φαίη Φραγκισκάτου με αφορμή την εμφάνιση των New Zero God στο An club στις 01/10/2022

    Oι Flowers of Romance ήταν ίσως η πιο ξεχωριστή μπάντα αυτής της πόλης στο φάσμα του λεγόμενου post punk. Δημιουργήθηκαν το 1981, ξεκίνησαν να ηχογραφούν το 1986 και το 1990 κυκλοφόρησαν με τη σφραγίδα της Wipe Out Records το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Dorian Grey, με μια ηχητική χροιά που, δίχως να μπαίνει σε καλούπι, διατηρούσε τις goth επιρροές. Η υποδοχή του άλμπουμ από κοινό και κριτικούς ήταν θετική και οι Flowers έκανα μερικές εμφανίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το 1992 ακολούθησε ένα Ε.Ρ. με τίτλο Love Means Death ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το άλμπουμ τους με τίτλο Pleasure and The Pain με κεντρικό άξονα το αέναο παιχνίδισμα μεταξύ έρωτα και θανάτου μέσα από τον συνδετικό κρίκο του ανθρώπινου πόνου που συνδέει όλα τα στάδια της ανθρώπινης ύπαρξης.

  • MOTHER EARTH’S PLANTASIA: ΕΝΑ ΑΛΜΠΟΥΜ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Σε μια πολύ μακρινή εποχή, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όταν οι χίπηδες είχαν συμβιβαστεί και ξενερώσει πλέον έπειτα απο ατελείωτες ώρες συζητήσεων μέσα σε ντουμανιασμένα διαμερίσματα του Σαν Φρανσίσκο και του Νότινγκ Χιλ, εμφανίστηκαν νέες πνευματικές ανησυχίες. Τη θέση των μεγαλεπήβολων ιδεών και των σχεδίων για έναν καλύτερο κόσμο, πήραν οι προβληματισμοί σχετικά με το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων, τα μυστικά των πυραμίδων και τον Bigfoot. Εκείνη την εποχή, ο Ελβετός συγγραφέας Erich von Däniken κατέληξε να πουλάει εκατομμύρια βιβλία, γράφοντας για εξωγήινους αστροναύτες που οι αρχαίοι μας πρόγονοι λάτρευαν σαν Θεούς όταν εκείνοι υποτίθεται πως επισκέφτηκαν την Γη.

  • Ninouki: O Μιχαλης Πούγουνας γράφει για το νέο άλμπουμ των NEXUS...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Η ημέρα της κυκλοφορίας του νέου μίνι άλμπουμ των NEXUS με τίτλο NINOUKI, έφτασε και έτσι θα ήθελα να δώσω μερικές πληροφορίες σχετικά με αυτό το όμορφο μουσικό ταξίδι που έκανα και που σας παραδίδω.
    Ο τίτλος NINOUKI είναι μια φτιαχτή λέξη, μια λέξη που δημιούργησε η μητέρα μου σαν γλυκόλογο όταν ήμουν μωρό...

  • O Arthur Brown και ο υπέροχος κόσμος του...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Προτού αρχίσεις να διαβάζεις θα ήθελα, να σε προειδοποιήσω πως γράφω αυτό το κείμενο υπό την επήρεια ισχυρών δόσεων ανόθευτου Arthur Brown. Βρίσκομαι εδώ και μέρες κλεισμένος σε ένα σπίτι ακούγοντας τις δουλειές του, διαβάζοντας και βλέποντας συνεντεύξεις που έδωσε τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια και μετανιώνω πικρά και σιχτιρίζω την ώρα και την στιγμή που δεν είχα πάει στη συναυλία του στο Gagarin το 2012. Είχα ρωτήσει τότε κάποιους φίλους πώς ήταν επειδή τον είχαν συναντήσει στα παρασκήνια και μου είπαν, «Ένας παππούλης είναι, που ήταν εκεί με την γυναικούλα του» και… ξέρεις… χαμογέλασα και το ξέχασα. Έτσι απλά…

  • O Steve Marriott και η εποχή του...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Όταν ήμουν στην ηλικία που όλοι έχουν κάποιον μεγαλύτερο αδερφό ή αδερφό φίλου, που τύχαινε να έχει μια αξιοπρεπή ροκ δισκοθήκη, έπεσε στα χέρια μου το ομώνυμο άλμπουμ των Humble Pie.

    Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, ίσως και 30, μέχρι να το βρω ξανά σε κάποιο δισκοπωλείο και να το κάνω δικό μου, όπως είχα κάνει δικό μου κι ένα άλλο άλμπουμ που είχα ακούσει την ίδια μέρα από εκείνον τον φίλο, το καταπληκτικόBanquet των Lucifer’s Friend που με είχε στοιχειώσει με το “Spanish Galleon” και την φωνάρα του John Lawton (αργότερα στους Uriah Heep).

    Μένει να βρεθεί άλλος ένας δίσκος βινυλίου για να κλείσω τα ακούσματα μιας και μόνο ημέρας από την παιδική μου ηλικία, τοJunkies Monkeys & Donkeys των Ισραηλινών Jericho Jones, το οποίο δεν είναι κάτι το αριστουργηματικό, απλά το θυμάμαι μαζί με τα άλλα δύο νοσταλγικά (υπάρχει ολόκληρο και στο YouTube) αλλά δεν καίγομαι και πάρα πολύ να το αγοράσω γιατί για κάποιο λόγο μου θυμίζει Μεσογειακά καλοκαίρια και Ελληνικές ταινίες του ‘70 με Λάκη Κομνηνό, «Ένα Καλοκαίρι» κλπ... άμα το ακούσετε θα καταλάβετε...

  • Poison Girl: Έργα και η μέρες της Vi Subversa...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Πριν λίγες μέρες είδα σε ένα βίντεο τραβηγμένο το 2015 στο Green Door του Brighton την ογδοντάχρονη Vi Subversa να τραγουδάει μπροστά σε ένα συγκινημένο κοινό το “Old Tart's Song” των Poison Girls, ένα τραγούδι που εκφράζει με έξυπνο τρόπο τον ρόλο των δύο φύλων.

    Οι στίχοι του τραγουδιού λένε: «Αν ξαναγεννιόμουν, θα ήθελα να επιστρέψω σαν άνδρας, Αν ξαναγεννιόμουν, να ήμουν ένας κόκορας και όχι μια κότα. Δεν θέλω να είμαι σαν την μητέρα μου, να ακολουθώ, να μένω πίσω, να περιμένω πρώτα όλους τους άλλους. Αν ζούσα ξανά, θα παντρευόμουν μια γυναίκα να με φροντίζει μέρα – νύχτα. Δεν θέλω να είμαι σαν την μητέρα μου, να ακολουθώ, να μένω πίσω, να περιμένω πρώτα όλους τους άλλους. Παλιά ήμουν χάρμα οφθαλμών και πουλούσα τον εαυτό μου σαν έργο τέχνης. Τώρα νιώθω σαν την μητέρα μου, είναι φτηνή και δεν την νοιάζει. Όλοι έχουμε την τιμή μας. Άντε και γαμηθείτε!»

  • Richard Hamilton: Ο πιο επιδραστικός Βρετανός καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Η pop art ήταν ένα καλλιτεχνικό κίνημα που γεννήθηκε στο Λονδίνο στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και αργότερα πέρασε και στην Αμερική. Πήρε το όνομά της από τον κριτικό τέχνης Lawrence Alloway το 1958 και γνώρισε μεγάλη απήχηση στην δεκαετία του ’60.  Πηγή έμπνευσής της ήταν η λαϊκή κουλτούρα, τα καταναλωτικά αγαθά, οι διαφημίσεις, τα καθημερινά σκεύη και οτιδήποτε εκείνη την εποχή ερχόταν σε αντίθεση με τις «καλές τέχνες». Σίγουρα εκνεύριζε όσους δεν την καταλάβαιναν επειδή φαινόταν να έχει ένα πάθος με ανόητα θέματα όπως η διαφήμιση ή τα χυδαία cartoon και κατά κάποιο τρόπο θεωρήθηκε σαν κάτι με το οποίο οι νέοι απειλούσαν να αναστατώσουν το κατεστημένο της τέχνης. Σύντομα πολλοί καλλιτέχνες της rock άρχισαν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον για την pop art, καθώς ήταν κάτι καινούργιο, νεανικό και συναρπαστικό.

  • Robert Wyatt: Σχόλια του Ian Penman πάνω στην επίσημη βιογραφία του σπουδαίου Βρετανού μουσικού...

    Mετάφραση: Μιχάλης Πούγουνας


    Το Free Will and Testament ήταν ένα θαυμάσιο ντοκιμαντέρ του 2002 για τον μουσικό Robert Wyatt, το οποίο μέχρι κάποια στιγμή μπορούσε να βρεθεί στο YouTube. Δεν υπάρχει πια.
    Ενα χαρακτηριστικό σχόλιο που κάποιος είχε αφήσει εκεί δήλωνε: «Αυτός ο άνθρωπος είναι ΕΘΝΙΚΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ!» Επιστρέφοντας στις ημέρες των αρχών της δεκαετίας του 1970, δεν θα περιμένατε ότι ο Wyatt ή οποιοσδήποτε από τους prog-rock φίλους και συναδέλφους του στη σκηνή του Canterbury θα χαρακτηρίζονταν στο μέλλον ως «εθνικός θησαυρός».

  • Song Stories: Η Ελλάδα στον κόσμο των κόμικς...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Και ποιος δεν «κόλλησε» κάποια στιγμή στην ζωή του με κάποιο από τα κόμικς που κυκλοφορούν; Εγώ πάντως θυμάμαι πως όταν ήμουν παιδί σκαρφιζόμουν διάφορες δικαιολογίες για να πείσω τους γονείς μου να μου αγοράσουν το Μίκυ Μάους (κάποιοι ακόμα και σήμερα το λένε Μίκυ Μάου, έτσι, χωρίς το τελικό «ς»). Μία πονηρή δικαιολογία που θυμάμαι να τους λέω ήταν ότι, και καλά, «μάθαινα», διαβάζοντας Σεραφίνο, Τιραμόλα, Μίκυ Μάους, Κλασσικά Εικονογραφημένα και άλλα, οπότε εκείνοι τελικά μου τα αγόραζαν. Δεν το πίστευαν φυσικά, αλλά οι μεγαλύτεροι τα αγόραζαν για τα παιδιά κι έπειτα τα διάβαζαν και οι ίδιοι, επειδή όλοι μας υπήρξαμε κάποτε παιδιά και, όσο να το κάνεις, τα κόμικς έχουν μια αθωότητα. Μάλιστα, το Μικυ Μάους εκείνη την εποχή είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που αυτό το όνομα δίναμε σε όλα τα καρτούν του κινηματογράφου. «Αααα!!! Έχει Μικυ Μάους πριν την ταινία», έλεγες κι ας ήταν μια ιστορία με τις Αριστογάτες, με τον Κύριο Μαγκού ή με τον Φέλιξ τον Γάτο.

  • Spike Jones, ο Αμερικανός που έκανε (εμμέσως) τους Έλληνες να ξεκαρδίζονται...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Όλοι μας έχουμε γελάσει με τα ηχητικά εφέ των ταινιών του Θανάση Βέγγου. Τα περισσότερα, όπως η «Οβερτούρα του Γουλιέλμου Τέλλου» ήταν παρμένα από δίσκους του Αμερικάνου μουσικού Spike Jones και της ορχήστρας του. Ο Spike Jones ειδικευόταν σε παρωδίες επιτυχιών της εποχής (οι επιτυχίες του ξεκινούν τη δεκαετία του 1940) αλλά και κομματιών κλασικής μουσικής. Στα τραγούδια που παρωδούσε με την ορχήστρα του, τους Spike Jones and His City Slickers, χρησιμοποιούσε πυροβολισμούς, σφυρίχτρες, κουδούνες, λόξιγκες, ρεψίματα και παράξενα και κωμικά φωνητικά.

  • STIV BATORS: Ασυμβίβαστος και αμετανόητος...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Μεγάλη η ιστορία που κρύβεται πίσω από τους Lords of the New Church και ομολογώ πως αν υπάρχουν κάποιες μπάντες που θα έπρεπε να χαίρουν μεγαλύτερης αναγνωρισιμότητας από τους φίλους του rock ’n’ roll, σίγουρα οι Lords είναι μια από αυτές. Η ιστορία τους συμπεριλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι του αμερικάνικου punk και όχι μόνον. Κεντρική φιγούρα της μπάντας ήταν ο Steven John Bator, γνωστότερος ως Stiv Bators.

  • The Chameleons: Αποκλειστική συνέντευξη του Mark Burgess, τραγουδιστή και μπασίστα της θρυλικής μπάντας από το Μάντσεστερ...

    Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

    Όλοι μας έχουμε κάποια άλμπουμ που τα ακούμε νοσταλγικά. Η βελόνα του πικάπ αγγίζει το βινύλιο και φεύγουμε για ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ένα από αυτά τα άλμπουμ είναι για μένα το Script of the Bridge που κυκλοφόρησαν οι Chameleons το 1983. Ανήκει σε μια ομάδα δίσκων του post punk οι οποίοι με επαναφέρουν στο σκοτεινό εφηβικό δωμάτιό μου που φώτιζαν τα πορτοκαλί φώτα του δρόμου καθώς έμπαιναν από το παράθυρο. Οι Sound, οι Joy Division, οι πρώιμοι U2 των δυο τριών πρώτων δίσκων, οι Cure, οι Bauhaus, οι Siouxsie & the Banshees. Κι όταν πριν μερικές εβδομάδες με ρώτησαν αν θα ήθελα να κάνω μια συζήτηση με τον Mark Burgess των Chameleons για την εκπομπή μου και για το Merlin's, άδραξα την ευκαιρία να μάθω κάτι ακόμα από αυτόν.

  • The Chemistry Set: Ψυχεδελική αντοχή στο χρόνο... (αποκλειστική συνέντευξη στο Merlin's)

    Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας

    Οι ψυχεδελικοί επιστήμονες από το Λονδίνο επιστρέφουν στις 12 Φεβρουαρίου του 2021 με ένα νέο επτάιντσο σινγκλάκι που στην πρώτη του πλευρά έχει το «Paint Me A Dream», ενώ στην δεύτερη υπάρχει η διασκευή του «The Witch», ενός τραγουδιού που είχε κυκλοφορήσει ο Βρετανός Mark Fry το 1972. Ήρθα σε επαφή με τον ντράμερ της μπάντας Dave Mclean προκειμένου να συζητήσουμε για αυτά και άλλα στη ραδιοφωνική εκπομπή μου και σκέφτηκα ότι οι Chemistry Set έχουν αρκετούς φίλους στην Ελλάδα που θα χαιρόντουσαν μαθαίνοντας νέα τους και ότι αυτή η συνέντευξη μπορεί να δώσει την αφορμή σε κάποιους άλλους να τους ψάξουν και να τους ακούσουν.

FEATURED VIDEOS

  • 1