Διαβάστε σχετικά:
Γιατί ο John Anthony Genzale Jr. λεγόταν Johnny Thunders?
O Peter Tosh, o αντιβασιλέας της reggae, δολοφονήθηκε με δυο σφαίρες στο κεφάλι στις 11 Σεπτεμβρίου 1987 από συμμορία ληστών που εισέβαλε στο σπίτι του ζητώντας του χρήματα. Ωστόσο, ο σπουδαίος καλλιτέχνης είχε ζήσει σε μια εποχή που το Ισραήλ ασκούσε όλο και μεγαλύτερη βία σε βάρος των Παλαιστινίων και ήταν αρκετά ευαίσθητος για να το δέχεται αψήφιστα.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ένας από τους πιο δραστήριους χαρακτήρες στα χρονικά του ροκ εν ρολ, ο Kim Fowley ήταν αυτό που θα λέγαμε «πολυτεχνίτης» αλλά όχι ερημοσπίτης, χρίζοντας μια καριέρα που διήρκεσε πολλές δεκαετίες: τραγουδιστής, τραγουδοποιός, παραγωγός, μάνατζερ, ντισκ τζόκεϊ, και ποιητής. Ήταν επίσης ο καταλύτης πίσω από μεγάλο μέρος της ποπ μουσικής που εμφανίστηκε στην περιοχή του Λος Άντζελες στη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970, οδηγώντας αρκετούς από τους συνεργάτες και τους ευνοούμενούς του στη δόξα και το χρήμα, παραμένοντας ταυτόχρονα μια σκιώδης καλτ μορφή, πολύ έξω από τα περιθώρια του mainstream.
Read More
(Στον Παναγιώτη και στη Δέσποινα)
«Είμαι θεά του πολέμου και του έρωτα. Θέλεις να με σώσεις, νεαρέ ποιμένα; Τότε πρέπει να κατέβεις στην κόλαση στη θέση μου»
Μετά από τους Ruben Pellejero & Juan Díaz Canales, που αναζωογόνησαν τον Κόρτο Μαλτέζε, αναλαμβάνουν για δεύτερη φορά (Océan noir - Ο Μαύρος Ωκεανός, 2021), η σχεδιάστρια Bastien Vivès, δημιουργός του Lastman, και στο σενάριο ο καθηγητής ιστορίας Martin Quenehen, συγγραφέας της μεταμυθοπλασίας Jours tranquilles d'un prof de banlieue (στυλίστας, στα πρότυπα του Boris Vian ή του Raymond Queneau).
Read More
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Πόσο σου πήρε να ερωτευθείς το κορίτσι σου; Πόσο χρόνο θέλει ο μέσος άνθρωπος για να νιώσει το σκίρτημα και το φτερούγισμα στα σωψυχά του, πόση ώρα χρειάζεσαι αγαπητέ μουσικόφιλε για να γυρίσεις το κεφάλι προς το στερεοφωνικό και να κατευθυνθείς προς αυτό για να δυναμώσεις το τραγούδι που βγαίνει από τα ηχεία και να του δώσεις πλήρη προσοχή και αφοσίωση ώστε να ρουφήξεις κάθε σταγόνα από την μαγεία των ήχων; Στην περίπτωση των Σουηδών Black Trip προσωπικά μου πήρε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα στο εναρκτήριο «Voodoo Queen» για με κάνουν να νιώσω την γλυκιά θαλπωρή της αναλογικής παραγωγάρας και των Thin Lizzy-ικών μελωδικών ριφ από τις δίδυμες κιθάρες. Όταν δε άκουσα την φωνή του (ήδη γνωστού από τους Enforcer ως lead κιθαρίστα), Joseph Tholl, κόλλησα γιατί κατάλαβα που πήγαινε το πράγμα... Αν και σοβαρά τώρα αν το σκεφτείς, ένα συγκρότημα που έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο τραγούδι των Samael, δεν θα ακουγόταν σαν τους... Black Trip!
Read More
Γράφει ο Θανάσης Μήνας
Στη Μαρία
“13 is my Lucky number”, συνήθιζε να λέει ο Rory Galagher. Με αφορμή το Deuce, που κυκλοφόρησε τέτοιες μέρες το 1971, ο Θανάσης Μήνας ξανακούει 13 άλμπουμ του, σόλο ή με τους Taste.
Ο Rory Gallagher είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών. Πολύ περισσότερο από βιρτουόζος, ο Gallagher ήταν ολοκληρωμένος τραγουδοποιός και ο εκθαμβωτικός, ξεχωριστός ρυθμός και το βασικό του παίξιμο, εξύψωσαν τις καλά δομημένες συνθέσεις του. Έπαιζε επίσης φυσαρμόνικα και σαξόφωνο, και η προσέγγισή του συχνά επέκτεινε το λεξιλόγιο του blues και του rock ‘n’ roll, συνδυάζοντάς τα με την ιρλανδική παραδοσιακή μουσική και την jazz.
Read More
Γράφει ο Θανάσης Μήνας
Οι Σκωτσέζοι Kundalini Genie εμφανίστηκαν με το πρώτο τους άλμπουμ Reverberation το 2017. Έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ μέχρι σήμερα. Πιο πρόσφατο το False Highs, True Lows, στην ετικέτα Last Night που εδρεύει στη Γλασκώβη. Τα προηγούμενα άλμπουμ της μπάντας, όπως το It’s All In Your Head, το 11:11 ή το Half In Half Out κυκλοφόρησαν μέσω της Little Cloud Records και έτυχαν καλής υποδοχής στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ. Τα άλμπουμ αυτά έθεσαν τα θεμέλια για την τελευταία κυκλοφορία. Το νέο άλμπουμ επεξεργάζεται τις προηγούμενες εμπνεύσεις τους σε ένα πιο συνεκτικό όραμα.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ακούγοντας την Mercedes Sosa να τραγουδά και τις αντιδράσεις του κοινού στο διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ της Mercedes Sosa en Argentina, δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς μπροστά στη μαγική, έστω και νοερή παρουσία της ερμηνείας μιας τραγουδίστριας που πέρα από τα θαυμάσια ερμηνευτικά της προσόντα επέλεξε συνειδητά να ταχθεί στο πλευρό των αδυνάτων με αποτέλεσμα να διωχθεί από μια στυγνή στρατιωτική δικτατορία και να καταφύγει στην εξορία.
Read More
Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Mια από τις κορυφαίες στιγμές του αγώνα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση ήταν οι κινητοποιήσεις στο Σιάτλ των ΗΠΑ: η λεγόμενη «Μάχη του Σιάτλ». Από 30 Νοεμβρίου έως τις 3 Δεκεμβρίου του 1999, η πόλη βρέθηκε στην κυριολεξία περικυκλωμένη από πλήθη διαδηλωτών ενός πολυμορφικού κινήματος που περιλάμβανε τα πάντα: από ειρηνικές διαμαρτυρίες Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων μέχρι δυναμικές δράσεις, όπως εκείνες του Black Block που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση του. Για πολλούς, ήταν η στιγμή της επανεκκίνησης ενός άλλου κόσμου που δεν ήταν μεν εφικτός, αλλά επιδίωκε να προβάλλει αποφασιστικά την ύπαρξη του.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Πείτε με υπερβολικό, αλλά το δεύτερο άλμπουμ των Polaroid Buffalo Club είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό κάτω από την ετικέτα «μουσική που σε ταξιδεύει».
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Στη διάρκεια των πρώτων τους εμφανίσεων μπροστά σε ένα κοινό που το αποτελούσαν ως επί το πλείστον φίλοι της μπάντας από το Λος Άντζελες, οι Germs ξεχώριζαν για το θόρυβο και το χαμό που προκαλούσαν. Στη πρώτη τους κιόλας ζωντανή εμφάνιση, ο Darby Crash, ο τραγικός τραγουδιστής τους, έχωσε το μικρόφωνο σε ένα βάζο με φιστικοβούτυρο και πασαλείφτηκε με γλυκόριζα. Η μπάντα μπορεί να μην είχε ακόμα δικά της τραγούδια, αλλά η τάση της για σκάνδαλα ήταν ολοφάνερη σε κάθε της συναυλία. Συχνά ξεσπούσαν καβγάδες, καρέκλες διαλύονταν (πάνω σε πλάτες ή κεφάλια), μικρόφωνα εκτοξεύονταν από τη μια άκρη στην άλλη. Κοινώς, ένα υγιές punk rock χάος. Αν κάπου κάπου έσταζε και λίγο αίμα, ακόμα καλύτερα…
Read More
Γράφει η Ειρήνη Πολίτου
Άλλο ένα βαρετό πρωινό της καραντίνας ξημέρωσε. Ή μάλλον ιδιαίτερο κι όχι βαρετό. Απρίλιος του 2020. Για μέρα, θα σας γελάσω. Την περίοδο της καραντίνας δεν υπάρχουν μέρες και νύχτες, υπάρχει μόνο η τηλεόραση που μας ενημερώνει για όσα συμβαίνουν στη χώρα. Στηνόμαστε κάθε απόγευμα στις έξι μπροστά από τη μεγάλη ή τη μικρή επίπεδη οθόνη και με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε αυτά που έχουν να μας πουν οι «ειδικοί». Και κάθε μέρα ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Μαυρίλα παντού. Μιλάνε μόνο για νούμερα. Δεν υπάρχουν άνθρωποι, μόνο αριθμοί. Αριθμοί θανάτων, εισαγωγών στις εντατικές, εισαγωγών στα νοσοκομεία. Κι εμείς καθόμαστε στον καναπέ ή στην πολυθρόνα και αναρωτιόμαστε αν θα μείνουμε ζωντανοί μέχρι την επόμενη μέρα.
Read More
Αποκλειστική συνέντευξη: Στέλιος Μιχ. και Mickael Nite
Περισσότερο από κάθε άλλο συγκρότημα, οι Fuzztones είναι υπεύθυνοι για την αναβίωση του garage και τη «συντήρησή» του μέχρι σήμερα και στο… διηνεκές. Με δεκαπέντε και πλέον άλμπουμ στο ενεργητικό της, αμέτρητα επτάιντσα και δεκάδες συμμετοχές σε συλλογές, η θρυλική μπάντα που ξεκίνησε από το Λόουερ Ιστ Σάιντ της Νέας Υόρκης πριν από 43 χρόνια, με μόνιμο οδηγό τον «Βερολινέζο», πλέον, Rudi Protrudi, έχει επηρεάσει εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες συγκροτήματα ανά την υφήλιο. Με όνομα εμπνευσμένο από το Fuzz Tone, ένα παλιό εφέ για κιθάρα που εφευρέθηκε το 1962 και το χρησιμοποίησαν οι Rolling Stones για να κατακτήσουν τον κόσμο με το «(I Can’t Get No) Satisfaction», οι Fuzztones επιστρέφουν στην Αθήνα στις 24 Νοεμβρίου για να μας πείσουν για μια ακόμη φορά ότι δεν απογοητεύουν ποτέ τους φίλους τους. Ο Rudi Protrudi, ο ιστορικός ηγέτης τους, μίλησε στον Στέλιο Μιχ. και τον Μιχάλη aka Mickael Nite, για λογαριασμό του Merlin’s Music Box.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Από το πρώτο κιόλας κομμάτι του νέου τους, τρίτου ολοκληρωμένου άλμπουμ, το «Mel.O.D.», ένα πένθιμο «εμβατήριο» με μια ξέφρενη τρομπέτα που τσιρίζει θαρρείς και έχει πάρει «μεταγραφή» από το Prayers on Fire των Birthday Party, οι Sadhus «The Smoking Community», δείχνουν για άλλη μια φορά τα κοφτερά δόντια τους που φαίνονται να ακονίζονται όλο και περισσότερο από τη μια κυκλοφορία στην άλλη.
Read More
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Με τρία στούντιο full length, κάμποσα EP, and 2 split άλμπουμ σε σχεδόν δυο δεκαετίες ζωής, οι Θεσσαλονικείς Head Cleaner με το να αφήσουν να κυλήσουν 10 ολόκληρα χρόνια στη σιωπή μας βάλαν σε δεύτερες σκέψεις, αφού αυτό το παρατεταμένο διάστημα προφανώς τη μετέτρεψε σε ρητορική, σκόπιμη και να αντανακλά σε ένα νόημα...
Read More
Συνέντευξη: Φαίη Φραγκισκάτου
«Αν δεν υπάρχει κάτι νοητό , πέρα από τα φαινόμενα (καθέκαστα), αλλά όλα ήταν αισθητά, δεν θα είχαμε επιστήμη για κανένα πράγμα, εκτός μονάχα αν λέει κανείς ότι η αίσθηση είναι η επιστήμη.» (Αριστοτέλης, Μετά τα Φυσικά 999 β 1)
Στα τέλη Αυγούστου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Γιώργου Χρονά, Οδός Πανός , ένα βιβλίο που περιγράφει ένα μεγάλο ταξίδι βιωματικής γνώσης. Ο λόγος για το Λαμπερό Σκοτάδι του Μιχάλη Δέλτα , το οποίο στα μέσα Σεπτεμβρίου βρέθηκε πρώτο σε πωλήσεις στη σχετική λίστα που δημοσιεύει το Βήμα της Κυριακής . Πριν την παρουσίαση που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 23 Νοεμβρίου στις 7 μ.μ. στο Θέατρο Σταθμός στο Μεταξουργείο και πριν αρχίσω να το διαβάζω, αναζήτησα τον Μιχάλη για να τον ρωτήσω κάποια πράγματα που έχουν περάσει κατά καιρούς από το μυαλό μου και έχουν να κάνουν με τις ιδιαιτερότητες του ταξιδιού στη ζωή. Πολύ ευγενικά, ο Μιχάλης ανταποκρίθηκε και η κουβέντα μας φιλοξενείται στο Merlin’s Music Box που επίσης έχει διανύσει τη δική του βιωματική διαδρομή ως μέσον επικοινωνίας ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική και την τέχνη χωρίς ταμπέλες.
… Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Η λέξη punk δεν είναι και τόσο σύγχρονη. Πρωτοεμφανίζεται σε μια μπαλάντα γύρω στο 1575 με τίτλο «Simon The Old Kinge» και σήμαινε «πόρνη». Μάλιστα οι στίχοι, γραμμένοι σε αρχαϊκά αγγλικά, συμβούλευαν τους άντρες να μην πίνουν και μεθάνε γιατί έτσι ήταν σαν να πήγαιναν με πόρνες: «Soe fellowes, if you be drunke, of ffrailtye itt is a sinne, as itt is to keepe a puncke». Λίγο αργότερα, το 1605, την ίδια λέξη και με το ίδιο νόημα χρησιμοποίησε και ο Σαίξπηρ στο Measure for Measure (Με το Ίδιο Μέτρο), ένα έργο που εξελίσσεται στην παρηκμασμένη Βιέννη, όπου το επάγγελμα της πόρνης ήταν μια πολύ προσοδοφόρα επιχείρηση…
Read More
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Στη μουσική βιομηχανία όλα έχουν παιχτεί, όλα έχουν ανακατευτεί και αναμιχθεί, όλα φαίνεται να έχουν ειπωθεί και να έχουν γίνει κάποια στιγμή στο παρελθόν. Και μετά, σκέφτεσαι, γιατί κανείς δεν είχε συνδυάσει την americana με το black metal; Γιατί θα έπρεπε να φτάσουμε στο 2020 και στο υπέροχο A Romance with Violence από τους Wayfarer για να ακούσουμε κάτι τόσο μοναδικό αλλά ταυτόχρονα τόσο πρόδηλο και προφανές αλλά και μπροστά στα μάτια μας…
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Το Wish You Were Here των Pink Floyd κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1975 και είναι το ένατο άλμπουμ τους ενώ παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα τους έργα, καθώς η ευγενική, παγερή του μεγαλοπρέπεια το κάνει να ακούγεται τόσο σύγχρονο σήμερα, όσο όταν είχε ακουστεί για πρώτη φορά πριν από 50 χρόνια. Η ηχογράφησή του είχε ταραχώδη κύηση, πραγματοποιήθηκε αργά και νωχελικά στο Abbey Road studio σε διάστημα μισού χρόνου και παραλίγο να διαλύσει το συγκρότημα, όπως ανέφερε ο Roger Waters το 1999, λέγοντας ότι «Το όλο πράγμα είχε καταρρεύσει στη διάρκεια της ηχογράφησης του Wish You Were Here».
Read More
Η Φαίη Φραγκισκάτου παρακολουθεί και καταγράφει τον μονόλογο του Αθηναίου καλλιτέχνη...
Σύμφωνα με το βιογραφικό του, ο Mc Yinka γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έκανε τα πρώτα του βήματα στην αθηναϊκή σκηνή το 1988 κάνοντας MCing σε Drum N’ Bass Parties με τον Dj Texture, με τον οποίον αργότερα θα δημιουργούσαν την ομάδα Urban Links. Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι: ο Yinka έχει δοκιμαστεί στο θέατρο και στο χώρο της μουσικής συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς και σχήματα (Imam Baildi, Φίλιππος Πλιάτσικας, Direct Connections), έχει δικές του μπάντες (Urbanix, Fuzics, Hydroliq), ενώ δημιουργεί και σαν σόλο καλλιτέχνης. Μίλησε στο Merlin's για την πορεία του και τα όνειρά του...
Read More
Γράφει η Ειρήνη Πολίτου
Ένα πρωί, όπως όλα τα πρωινά απαρχής κόσμου, κάνει την εμφάνισή του ή μήπως όχι; Κι όμως εκείνο το πρωινό ήταν διαφορετικό για τον ήρωα του...
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Από το 2010 που η εξαμελής πολυσχιδής ψυχεδελική ομάδα των King Gizzard & the Lizard Wizard εμφανίστηκε στη Μελβούρνη, έχει συσσωρεύσει σταδιακά μία από τις μεγαλύτερες και πιο ποικίλες δισκογραφίες στο σύγχρονο ροκ. Αυτό που ξεκίνησε ως ένα ψυχεδελικού τύπου σερφ-ροκ στα δύο πρώτα EP τους, έχει πλέον εξελιχθεί σε έναν ανεμοστρόβιλο συναυλιακής και στουντιακής δραστηριότητας, σε έναν μηχανισμό που μέχρι στιγμής έχει παράγει καμιά 25αριά άλμπουμ (πέντε μόνο στη διάρκεια του 2017 και άλλα τόσα το 2022), μέσα στα οποία οι KW&LW έχουν απαθανατίσει κάμποσες δεκαετίες ήχων, ένα τριπαριστό κοκτέιλ από γκαράζ, σπαγγέτι-γουέστερν, σερφ, θρας μέταλ, συνθ-ποπ, τζαζ ροκ, ψυχεδελικές η μη ψυχεδελικές μπαλάντες, κράουτροκ και χιπ-χοπ, μέχρι παρατεταμένα προγκρέσιβ τζαμαρίσματα. Ενίοτε δε, πολλά από αυτά (ή μήπως και όλα;!) μέσα στο ίδιο μουσικό έργο.
Read More
του Bernie Taupin (μτφρ.: Γιάννης Καστανάρας*)
Λονδίνο, τέλη του 1967. Τι κάνω; Κρατώ το στόμα μου κλειστό και προσπαθώ να παραμένω όσο το δυνατόν πιο διακριτικός. Πού βρίσκομαι; Σε ένα μικρό στούντιο ηχογράφησης στο πίσω μέρος του μεγάρου με τα γραφεία της εταιρείας μουσικών δικαιωμάτων του Dick James στη New Oxford Street. Τι δουλειά έχω εδώ; Να συναντήσω έναν συγκεκριμένο πιανίστα που ονομάζεται Reg Dwight και που όπως με έχουν ενημερώσει θα βρίσκεται κάπου εδώ.
Read More
Μια σύμπραξη των Γιάννη Καστανάρα και Θεοδόση Μίχου
Ο Θεοδόσης Μίχος είχε την ευγενική καλοσύνη να καλέσει στο podcast του "Χίλιες και μια Νύχτες - Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο..." τον Γιάννη Καστανάρα και το Merlin's Music Box, όπου αναφερθήκαμε, μεταξύ άλλων, στη μοναδική εμπειρία μας από τη συναυλία των Birthday Party στο Σπόρτινγκ τον Σεπτέμβριο του 1982...
Read More
Ο Blind Lemon Jefferson ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς τραγουδιστές μπλουζ της δεκαετίας του 1920 και του έχει απονεμηθεί, δικαίως ως ένα βαθμό, ο τίτλος «Πατέρας των Μπλουζ του Τέξας», όπως μαρτυρούν η ένταση της φωνής του και το πρωτότυπο για την εποχή παίξιμό του στην κιθάρα. Αν και οι ηχογραφήσεις του είχαν εμπορικό αντίκρισμα, ωστόσο ο Jefferson δεν άσκησε τόσο μεγάλη επιρροή σε μερικούς νεότερους μπλουζ τραγουδιστές της γενιάς του επειδή δεν μπορούσαν να τον μιμηθούν όσο άλλοι εμπορικά επιτυχημένοι καλλιτέχνες.
Read More
Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου και την Κυριακή 1 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στο Κύτταρο, το Demons Gate Festival. Η πρώτη ημέρα έκλεισε με την εμφάνιση των Obsessed, ενώ η δεύτερη ήταν αφιερωμένη στον Scott "Wino" Weinrich, με προβολή του ντοκιμαντέρ για τη ζωή του και με ένα ακουστικό σετ 45 λεπτών. Εμείς βρεθήκαμε εκεί και βιντεοσκοπήσαμε αυτές τις δύο εμφανίσεις.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Η περίπτωση του Guy Stevens ήταν πολύ ιδιάζουσα… Ήταν ένας τυπάκος που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1943 και στις αρχές της δεκαετίας του ’60 έτυχε να έχει μια από τις πιο ενημερωμένες δισκοθήκες στην Αγγλία, πράγμα που τον έκανε περιζήτητο DJ και με μεγάλη επιρροή, όχι μόνο στο κοινό, αλλά και στα ίδια τα συγκροτήματα, με αποτέλεσμα να διαμορφώσει τον ήχο της βρετανικής σκηνής. O Stevens ήταν ο άνθρωπος που έφερε σε επαφή τους δημιουργούς των Procol Harum, Gary Brooker και Keith Reid. Μάλιστα, ο Stevens τους πρότεινε σαν όνομα το όνομα μιας γάτας, το οποίο στην πραγματικότητα ήταν Procul Harun («Procul» ήταν το πρόθεμα του εκτροφέα), αλλά εκείνοι το σημείωσαν λάθος και έτσι βάφτισαν τα συγκρότημα Procol Harum.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Στην δεκαετία του 80, πέρα από όλα τα άλλα, είχαμε να διαβάζουμε ένα θεότρελο περιοδικό που είχε την βάση του στην Αμερική και λεγόταν MAD. Υπήρχε όμως ένα άλλο περιοδικό, καθαρά ελληνικό και αρκετά μουσικό, που έκανε θραύση στους μουσικόφιλους της Ελλάδας. Ήταν το περιοδικό Αγκάθι το οποίο συμπεριλάμβανε διάφορα φωτομοντάζ, καυστική πολιτική σάτιρα, μουσικά ψεματάκια, φανταστικές συνεντεύξεις, φιλοσοφία και ποίηση.
Δημιουργός του Αγκαθιού ήταν ένας νεαρός που γεννήθηκε στην Κορώνεια της Λιβαδειάς στις 28 Φεβρουαρίου 1956 και μετά το εξατάξιο -τότε- γυμνάσιο κατέβηκε στην Αθήνα με σκοπό να γίνει δημοσιογράφος. Ήταν ο Θανάσης Μάνθος και ξεκίνησε δουλεύοντας για τα περιοδικά Φαντάζιο και Η Τρέλλα.
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Πρώτη εικόνα πριν από κάθε άλλη η εικόνα του αχανούς κάμπου η εικόνα των εύφορων εκτάσεων των Τρικάλων και της Καρδίτσας εκτάσεων που το χρυσαφί από το στάρι είναι εκτυφλωτικό σαν μια έρημος από το πολύτιμο έγχρωμο μέταλλο, εκτάσεων που το ανθισμένο βαμβάκι μοιάζει σαν να αφρίζει μια απέραντη καταπράσινη θάλασσα. Ηρεμεί το μάτι σου με το σκέπασμα με τα κίτρινοπράσινα μπαλώματα που διάλεξε η Γη να ρίξει πάνω της για να ξαπλώσει.
Read More
Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Στις 8 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή (σύντομα σε βινύλιο από την The Lab Recods) το πρώτο άλμπουμ μιας μπάντας που είναι καινούργια αλλά με μέλη από τα παλιά. Ο τίτλος του άλμπουμ 45° Υπό Σκιά και το όνομα της μπάντας, Τσιμέντο, προδιαθέτουν τον ακροατή ότι δε μασάν τα λόγια τους, ενώ με την πρώτη ακρόαση γίνεται φανερό ότι δε μασάν ούτε στη μουσική τους: καθαρόαιμο ελληνόφωνο ροκ με την παλιά καλή δόση πανκ και στίχους που δε χαϊδεύουν το αυτί.
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Από τη Σκωτία και, πιο συγκεκριμένα, από το Εδιμβούργο, οι Incredible String Band, στην ουσία ο Mike Heron και ο Robin Williamson, άρχισαν να παίζουν σαν ντουέτο το 1966 και προσέδωσαν μια αύρα εξωτικού μυστικισμού που είχε βαθιές ρίζες στη βρετανική φολκ παράδοση, μόνο που εκείνοι φρόντισαν να το συνδυάσουν με μια ορχηστρική ποικιλία, η οποία ακόμη και σήμερα θα έκανε τους λάτρεις της παγκόσμιας μουσικής να σπεύσουν και να μελετήσουν την εγκυκλοπαίδεια των μουσικών οργάνων. Ιδρυτικό μέλος υπήρξε επίσης ο Clive Palmer που εγκατέλειψε το συγκρότημα μετά το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ και ένα ταξίδι στην Ινδία.
Σιτάρ; Καλά… Ευκολάκι, αυτό. Οι Heron και Williamson έπαιζαν επίσης γκίμπρι, σάρανγκ, κινεζικό μπάντζο, ούτι, καζού, μαντολίνο, κλαβεσίνο, μπάσο, ιρλανδική άρπα, φλογέρες, «σκάφη», φλάουτο, βιολί και βιμπράφωνο, για να μην αναφέρουμε τα διάφορα κρουστά. Ή, τι πιο φυσικό, κιθάρες και πιάνο.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Αν κάποιος θα ήθελε να έχει καλύτερη εικόνα για τους τους Hawkwind και την κατάσταση που επικρατούσε όταν ο Lemmy μπήκε σε αυτό το συγκρότημα, θα πρέπει να ξεκινήσει από το New Wave.
Ο όρος Νέο Κύμα (New Wave) χρησιμοποιήθηκε γενικά στην Βρετανία για τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, μιμούμενος τον όρο nouvelle vague που είχε χρησιμοποιηθεί για ορισμένες ταινίες του γαλλικού κινηματογράφου. Ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Analog Science Fiction and Fact τον Νοέμβριο του 1961 από τον συγγραφέα και κριτικό P. Schuyler Miller, για να περιγράψει τη νέα γενιά Βρετανών συγγραφέων του είδους.
του Jece Clayton
(μετάφραση:* Πάνος Τομαράς)
Ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης και παραγωγός, ο οποίος πέθανε στις 29 Αυγούστου 2023 σε ηλικία 85 ετών, έφερε επανάσταση στη μουσική με τις τολμηρές μεθόδους του στο στούντιο.
Η μαύρη λάμψη της τζαμαϊκανής μουσικής εξακολουθεί να επηρεάζει την αντίληψή μας για τον ήχο και να μας συγκινεί. Ρέγκε, σκα, ροκστέντι, ντάνσχολ. Dub εκτελέσεις, remixes, το στούντιο ως όργανο, ο παραγωγός ως μάγος. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία με τα οποία ένα μικρό κράτος της Καραϊβικής άλλαξε την πορεία της ποπ μουσικής σε όλο τον κόσμο.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Τον χειμώνα του 1933, στο Κάζας Βιέχας, ένα ανδαλουσιάνικο χωριό 2.000 κατοίκων γεμάτο φραγκοσυκιές, περίπου πενήντα χιλιόμετρα από το λιμάνι του Κάντιθ, έλαβε χώρα ένα από τα πιο βίαια και αιματηρά και επεισόδια της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, τρεισήμισι χρόνια πριν το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Τα γεγονότα, όπως εξελίχθηκαν ανάμεσα στις 10 και στις 12 Ιανουαρίου, έχουν μείνει στην ιστορία ως η Σφαγή του Κάζας Βιέχας και συγκλόνισαν το σύνολο της ισπανικής κοινωνίας λόγω της αμείλικτης κρατικής καταστολής από τις δυνάμεις ασφαλείας σε βάρος των χωρικών. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μανουέλ Αθάνια έχασε μεγάλη μερίδα των υποστηρικτών του, γεγονός που μήνες αργότερα θα οδηγούσε στην πτώση της δημοκρατικής-σοσιαλιστικής κυβέρνησης και στην άνοδο της Δεξιάς.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
To Space Rock είναι ένα παρακλάδι του rock’n’roll, το οποίο έχει σχέση με το hard rock αλλά έχει και μακροσκελή ορχηστρικά μέρη όπως το progressive rock, στιχουργικά ασχολείται κυρίως με την επιστημονική φαντασία, το διάστημα και κόσμους πέρα από εδώ, ενώ υποστηρίζεται από «διαστημικούς» ηλεκτρονικούς ήχους που εντείνουν την αίσθηση μιας διαφορετικής πραγματικότητας, έξω από την δική μας.
Ψάχνοντας για τις ρίζες του Space Rock, πολλοί θα νομίσουν ότι η αρχή έγινε με το The Piper at the Gates of Dawn, το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Pink Floyd το 1967. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Άγγλος παραγωγός δίσκων, ηχολήπτης και συνθέτης Robert George «Joe» Meek είχε προηγηθεί κατά πολύ πρωτοστατώντας στη διαστημική εποχή και στην πειραματική pop μουσική. Ο Meek συνέβαλε επίσης στην ανάπτυξη μεθόδων ηχογράφησης όπως το overdubbing (τα ηχητικά στρώματα ενός τραγουδιού), το sampling (η δειγματοληψία) και το reverb (το βάθος που λένε οι μουσικοί, η αντήχηση).
Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής
(Αντι)γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ο μυθιστοριογράφος Hugo Pratt εικονογράφησε τις ιστορίες του ενώ ονειρευόταν ήταν να τα πει όλα τραβώντας απλά μια γραμμή και χρησιμοποίησε τους ήρωές του για να εξερευνήσει το τεράστιο σύμπαν του σαρκικού και πνευματικού ταξιδιού.
Με έντονες μαύρες ή ωχρές ακουαρέλες, μεταμόρφωσε τον Corto Maltese, τον Banshee, τον Koinsky ή τη Shanghai Lil σε επιθυμίες όλων, καθώς καθένας από εμάς ξεκινούσε μαζί τους για ένα διαφορετικό νησί θησαυρών και για έναν κόσμο λίγο πιο ελεύθερο από προγράμματα και όρια – ένα μέρος όπου πραγματικά αξίζει κανείς να ζει εκπληρώνοντας, ενδεχομένως, τα όνειρά του.