• Merlin's Music Box

    Merlin's Music Box



    Το Merlin's Music Box ήταν, είναι και θα είναι ένα φανζίν που κυκλοφόρησε το πρώτο του τεύχος τον Οκτώβριο του 1989 και έκλεισε τον έντυπο κύκλο του το 1995, έπειτα από 26 τεύχη. Ενεργοποιήθηκε εκ νέου την άνοιξη του 2014, αυτή τη φορά ηλεκτρονικά, μέσω του facebook και της ιστοσελίδας του, με σκοπό την παρουσίαση μουσικών σχημάτων και καλλιτεχνών από το χώρο της rock (και όχι μόνον), τη διοργάνωση εκδηλώσεων και, κυρίως, την τέρψη των φίλων του.
  • 1
sponsors inExarchia Μετα δεύτερο Blues.gr - Keep The Blues Alive ΙΝΤΡΙΓΚΑ
  • Οι Popol Vuh του Florian Fricke: Το krautrock αλλιώς…

    Οι Popol Vuh του Florian Fricke: Το krautrock αλλιώς…

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας*

    Οι Γερμανοί Popol Vuh, το μουσικό όχημα που δημιούργησε το 1969 στο Μόναχο ο Florian Fricke για διένυσαν μια μεγάλη μουσική διαδρομή μέσα από τα είκοσι άλμπουμ που κυκλοφόρησαν, ξεκινώντας από τον ηλεκτρονικό ήχο του Moog. Ουσιαστικά, το συγκρότημα ήταν ο ίδιος ο Fricke, αλλά είχε ανάγκη να συνεργάζεται με άλλους για να προβάλλει τη μουσική του και να εξωτερικεύει τις πνευματικές ανησυχίες του. Όταν δεν βρισκόταν στο στούντιο, ο Γερμανός συνθέτης προτιμούσε να τριγυρνάει τον πλανήτη και μολονότι συμμετείχε μόνο σε δύο δουλειές άλλων συγκροτημάτων, κράτησε επαφή με τους Amon Düül II και η τραγουδίστριά τους, Renate Knaup, τραγούδησε σε πολλά άλμπουμ των Popol Vuh.

    Read More
  • «Τα Υλικά Της Χαράς»: Το νέο άλμπουμ του Γιώργου Καρρά επιβεβαιώνει πως η αληθινή τέχνη δεν χρειάζεται να φωνάζει για να ακουστεί...

    «Τα Υλικά Της Χαράς»: Το νέο άλμπουμ του Γιώργου Καρρά επιβεβαιώνει πως η αληθινή τέχνη δεν χρειάζεται να φωνάζει για να ακουστεί...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Όταν ένας καλλιτέχνης όπως ο Γιώργος Καρράς επιστρέφει στη δισκογραφία, το γεγονός από μόνο του αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Ειδικά όταν η πορεία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ελληνικής ροκ μουσικής: τις Τρύπες. Ωστόσο, όποιος προσεγγίσει τον νέο του δίσκο με την προσδοκία να ακούσει κάτι που θυμίζει το παρελθόν, μάλλον θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Τα Υλικά Της Χαράς δεν είναι μια νοσταλγική ανασκόπηση, ούτε ένας δίσκος που επαναπαύεται στη μουσική του κληρονομιά. Είναι ένα έργο που προτάσσει το τώρα, δοκιμάζει όρια, και συνομιλεί με την ποίηση του Ανέστη Ευαγγέλου με μια ειλικρινή, σχεδόν ωμή ευαισθησία.

    Read More
  • «Tonight's The Night»: Ο Neil Young κατεβαίνει στον Άδη...

    «Tonight's The Night»: Ο Neil Young κατεβαίνει στον Άδη...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Το 1975, ο Neil Young, ένας καλλιτέχνης, συνώνυμο της αμερικανικής folk-rock σκηνής, αποκάλυψε μια πτυχή του εαυτού του που λίγοι γνώριζαν. Με το Tonight's Τhe Night μας τραβάει σε ένα σκοτεινό ταξίδι ψυχής, βουτηγμένο στην ηρωίνη και τη θλίψη, γεννημένο από τις στάχτες της τραγωδίας.

    Read More
  • Βίλλα Γκριμάλντι...

    Βίλλα Γκριμάλντι...

    Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

    [απόσπασμα από την νουβέλα El Pago De Chile (Η Ανταμοιβή της Χιλής)]

    ... Μια άθλια κακοφτιαγμένη χειροποίητη πινακίδα στην είσοδο έγραφε, “Parque por la Paz Villa Grimaldi’’, και μας πληροφορεί πως μεταξύ 1973 και 1978, υπολογίζεται ότι 4.500 άνδρες και γυναίκες κρατήθηκαν και βασανίστηκαν βάναυσα σε αυτό το (πρώην) στρατόπεδο φυλακών. Πάνω από 220 από αυτούς «εξαφανίστηκαν» κατά τη διάρκεια της κράτησής τους, χωρίς να τους δουν ή να ακούσουν για αυτούς ποτέ ξανά. Άλλοι δεκαοκτώ εκτελέστηκαν για άλλους το ίδιο ασήμαντους και αναληθής αν όχι ανύπαρκτους λόγους.

    Read More
  • To

    To "Original Sins" των Sexy Christians, ένα τολμηρό μουσικό μανιφέστο που αποδομεί τα όρια της σύγχρονης rock σκηνής...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Οι Sexy Christians επιστρέφουν με το πολυαναμενόμενο άλμπουμ Original Sins, ένα έργο που αποδεικνύει ότι η μπάντα όχι μόνο ωρίμασε μουσικά, αλλά συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει τη θέση της στο ευρύτερο μουσικό τοπίο. Κυκλοφόρησε στις 13 Νοεμβρίου 2024 και περιλαμβάνει 12 κομμάτια που αναδεικνύουν την ιδιαίτερη ικανότητα των μελών να συνδυάζουν διαφορετικά είδη και να δίνουν νέα πνοή στις συνθέσεις τους.

    Read More
  • Εικόνες και λέξεις πριν το τέλος του κόσμου... (Δεύτερο Μέρος)

    Εικόνες και λέξεις πριν το τέλος του κόσμου... (Δεύτερο Μέρος)

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Εδώ μπορείτε να δείτε μια δεύτερη δόση από εικόνες και να διαβάσετε διάφορα για διάφορους που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί στο Facebook του Merlin's Music Box. Εικόνες με σχόλια και πληροφορίες μέσα από ανάκατες δεκαετίες πολιτιστικών και πολιτικών κινημάτων και των ανθρώπων που συνέβαλαν (συνήθως με θετικό τρόπο, αλλά όχι πάντα) σε αυτά...

    Read More
  • Κτίρια τη Νύχτα και Alex K.: «Όταν κάνεις ένα ταξίδι μαζί με έναν φίλο δεν έχει και τόση σημασία ποιος πρότεινε το κάθε βήμα, σημασία έχει ότι ζείτε παρέα αυτή την περιπέτεια...»

    Κτίρια τη Νύχτα και Alex K.: «Όταν κάνεις ένα ταξίδι μαζί με έναν φίλο δεν έχει και τόση σημασία ποιος πρότεινε το κάθε βήμα, σημασία έχει ότι ζείτε παρέα αυτή την περιπέτεια...»

    Συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

    Σε μια εποχή που η μουσική παραγωγή συχνά περιορίζεται από φόρμες και ευκολίες, ο Αλέξης Καλοφωλιάς (Alex K.), γνωστός για την έντονα rock πορεία του (The Last Drive), και τα Κτίρια τη Νύχτα επιχειρούν κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Το άλμπουμ Κτίρια τη Νύχτα, καρπός μιας απροσδόκητης συνεργασίας, μας μεταφέρει σε έναν ηχητικό κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην ηλεκτρονική ατμόσφαιρα, το post-punk σκοτάδι και τις ambient αποχρώσεις.

    Read More
  • Ο μοιραίος...

    Ο μοιραίος...

    Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

    Το μαχαίρι έχει μπει τόσο μέσα στην κοιλιά του που μέχρι και η λαβή με το χέρι μου μέχρι τον καρπό, να είναι μέσα του. Και το στρίβω και το στρίβω με μανία. Δεν προλαβαίνει να βγάλει άχνα. Πέφτει κάτω και με μάτια γουρλωμένα κοιτάει μια άβυσσο. Χτυπάει με δύναμη το κεφάλι στο τσιμεντένιο δάπεδο της ταράτσας. Του σηκώνω τα γόνατα και τραβάω άλλη μια μαχαιριά πίσω από το δεξί του γόνατο κόβοντάς του την αρτηρία. Σκουπίζω το μαχαίρι από το μπουφάν του...

    Read More
  • Stacia Blake: Χορεύοντας για τους Hawkwind...

    Stacia Blake: Χορεύοντας για τους Hawkwind...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Υπάρχουν ένα σωρό ιστορίες για τη Stacia, την εντυπωσιακή χορεύτρια των Hawkwind (βλ. σχόλια) κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής τους στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η Stacia εντάχθηκε στο συγκρότημα κατόπιν προτροπής του στιχουργού Robert Calvert (αυτό δεν ισχύει). Άλλες αναφέρουν ότι είδε για πρώτη φορά τους Hawkwind στο Isle Of Wight Festival (η ίδια υποστηρίζει ότι ναι μεν ήταν στο φεστιβάλ αλλά δεν είχε παρακολουθήσει την εμφάνισή τους και ότι απλώς είχε ψιλογνωρίσει τον Nick Turner), ότι έκανε το ντεμπούτο της ζωντανά μαζί τους στο Glastonbury το '71 (δεν το έκανε), ότι είχε ρομαντική σχέση με τον Nik Turner (δεν είχε) και ότι κάποτε την είχαν διώξει από τη σχολή μπαλέτου επειδή ήταν πολύ ψηλή (δεν αποκλείεται, αλλά μάλλον όχι, αν και σε πλήρη ωριμότητα το ύψος της ήταν 1,83).

    Read More
  • Το

    Το "Nebraska" του Bruce Springsteen, ένα αμάλγαμα σκοτεινών συναισθημάτων...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    (Ήχος από κόρνα ενός Toyota Hilux του 1993 που σκίζει τη νύχτα. Κάπου στην Κρήτη, βαθιά. Ίσως Καστέλι. Ίσως Αμαριανό. Ίσως πουθενά και παντού)

    Το '21, o κόσμος μου ήταν ασπρόμαυρος. Όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Μια φτηνή τηλεόραση, ένα δωμάτιο με αραχνοΰφαντα, και η αίσθηση ότι η ζωή μου έμοιαζε με ταινία του Cassavetes - γεμάτη ασπρόμαυρες αποχρώσεις, σκληρά πλάνα, αδιέξοδα. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε τσιγάρα και καφέδες που κρύωναν, άκουσα για πρώτη φορά το Nebraska.

    Read More
  • Lafayette Afro Rock Band: Afro-funk στο Παρίσι...

    Lafayette Afro Rock Band: Afro-funk στο Παρίσι...

    Γράφει ο Θανάσης Μήνας

    Δύο από τα κορυφαία afro jazz-funk άλμπουμ των 70’ς, αλλά και της οποιασδήποτε άλλης εποχής, ανήκουν σε μια παρέα εφτά μουσικών που δεν είχαν σχέση με την Αφρική, όχι άμεση τουλάχιστον. Όχι, όλοι τους ήταν «αυτόχθονες Μακρονησιώτες», κατάγονταν δηλαδή από το Long Island της Νέας Υόρκης, όπου φόρμαραν το 1970 το σχήμα των Bobby Boy Congress. Η σύνθεσή τους περιλάμβανε τους Bobby Boy στα φωνητικά, Larry Jones στις κιθάρες, Lafayette Hudson στο μπάσο, Frank Abel στα κίμπορντς, James Buttacavoli και Arthur Young στα πνευστά, Ernest "Donny" Donable στα ντραμς και Keno Speller στα λοιπά κρουστά.

    Read More
  • The Dirty Saints: Οι άγιοι του garage rock από τα Γιάννενα

    The Dirty Saints: Οι άγιοι του garage rock από τα Γιάννενα

    Γράφει ο Γρηγόρης Αγκυραλίδης

    Σίγουρα όταν ακούμε για ροκ από τα Γιάννενα πλέον το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό είναι οι Villagers of Ioannina City, ωστόσο – οι παλιότεροι τουλάχιστον – δεν ξεχνάμε ότι η πρωτεύουσα της Ηπείρου έχει εδώ και δεκαετίες μία πολύ αξιόλογη ροκ σκηνή με ονόματα όπως οι Troublemakers, οι Ψυγείο-Ψυγείο και φυσικά οι Dirty Saints . Οι τελευταίοι, αν και λίγο αποτραβηγμένοι από το προσκήνιο, παραμένουν ενεργοί και -εξακολουθούν να – παίζουν μουσικάρες! Μάλιστα αφορμή για να ψάξω εκ νέου τα ίχνη τους ήταν μία σύντομη στιχομυθία με τους VIC καθώς κατέβαιναν από τη σκηνή σε κάποιο Los Almiros, όπου ανάμεσά στα άλλα ανέφεραν ότι τους γνωρίζουν και πράγματι εξακολουθούν να είναι ενεργοί και raw ‘n furious!

    …

    Read More
  • Δεκαπέντε δίσκοι αποχαιρετώντας το 2024...

    Δεκαπέντε δίσκοι αποχαιρετώντας το 2024...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Η χρονιά ξεκίνησε με σιωπή. Μια σιωπή που έκρυβε μέσα της τη βαρύτητα όλων όσων δεν τολμούσα να αντιμετωπίσω. Κάθε βήμα ήταν μια πάλη με την ένταση, μια αναμέτρηση με τους ήχους που έρχονταν από μέσα μου, άλλοτε βίαιοι κι άλλοτε μελαγχολικοί. Στην πορεία, ανακάλυψα πως ο θόρυβος δεν είναι πάντα εχθρός· μπορεί να γίνει οδηγός. Κάθε κραδασμός, κάθε αντήχηση, με έσπρωχναν πιο βαθιά – σε μονοπάτια που δεν είχα περπατήσει, σε συναισθήματα που δεν είχα επιτρέψει να αναδυθούν. Άλλοτε πνιγόμουν, άλλοτε αφηνόμουν.

    Read More
  • Πρωτοχρονιάρες μέρες...

    Πρωτοχρονιάρες μέρες...

    Γράφουν οι Γεωργία Συριoπούλου ( Abies Sylos ), Βαγγέλης Χαλικιάς , Αχιλλέας ΙΙΙ , Βασίλης Καμπούρης

    Πρωτοχρονιά: το σημείο όπου συναντώνται το παλιό έτος με το νέο, οι διαψεύσεις της χρονιάς που πέρασε με τις προσδοκίες αυτής που έρχεται, οι ιστορίες που τελειώνουν με εκείνες που μόλις αρχίζουν. Πρωτοχρονιά: ένα σημείο στον χρόνο, το οποίο, αν κάποιος κάνει ένα βήμα παραπίσω και το παρατηρήσει πιο ψύχραιμα, αλλάζει διαστάσεις και μοιάζει λιγότερο σημαντικό, τόσο τυχαία επιλεγμένο, όσο το σημείο όπου έσκασε ένα βότσαλο ριγμένο σε ένα ποτάμι που κυλάει αδιάκοπα. Επειδή, ωστόσο, οι άνθρωποι πάντοτε θα θέλουν να πιστεύουν ότι κάθε 365 μέρες τους προσφερεται η ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα, έπειτα από το οποίο τίποτα δεν θα είναι το ίδιο, η Πρωτοχρονιά θα είναι μια από τις σημαντικότερες γιορτές του έτους, όσα χρόνια και αν περάσουν, και ό,τι κι αν έχει συμβεί σε αυτά. Και καθώς σε κάποιους αρέσει να ξεκινούν κάθε νέο κύκλο με μια νέα ιστορία, το Merlin's Music Box παρουσιάζει τέσσερις ιστορίες συνεργατών του, οι οποίες γράφτηκαν αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό, και σας εύχεται καλή χρονιά.
    …

    Read More
  • To «Blue», μια κατάθεση ψυχής από την Joni Mitchell...

    To «Blue», μια κατάθεση ψυχής από την Joni Mitchell...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Το 1971, η Joni Mitchell, σε μια περίοδο καλλιτεχνικής ακμής αλλά και προσωπικής αναταραχής, κυκλοφόρησε το Blue. Το άλμπουμ δεν ήταν απλώς ένας δίσκος• ήταν μια ωδή στη συναισθηματική ευθραυστότητα και στην ανθρώπινη εμπειρία. Με τραγούδια που αιχμαλωτίζουν την ουσία της ψυχής, η Mitchell δημιούργησε έναν κόσμο όπου κάθε νότα και κάθε στίχος αποκαλύπτουν βαθύτερες αλήθειες. Ας βουτήξουμε σε αυτό το αριστούργημα που παραμένει εξαιρετικά σημαντικό μέχρι σήμερα.

    Read More
  • Το «The Sky’s Gone Out» των Bauhaus: Οράματα ενός ουρανού που σβήνει...

    Το «The Sky’s Gone Out» των Bauhaus: Οράματα ενός ουρανού που σβήνει...

    Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

    Το The Sky’s Gone Out είναι το τρίτο άλμπουμ των Bauhaus. Κυκλοφόρησε από την Beggars Banquet στις 22 Οκτωβρίου του 1982 και για εμένα είναι ίσως το καλύτερο άλμπουμ τους. Εδώ έχουμε την ολοκλήρωση μιας εικόνας αντίστοιχης με εκείνη του David Bowie και του Mick Ronson, με τον Peter Murphy και τον Daniel Ash να έχουν πάρει αντίστοιχα τις θέσεις τους, ηχογραφώντας μουσικές συμφωνίες ίσκιων...

    Read More
  • Χριστουγεννιάτικη ζάλη...

    Χριστουγεννιάτικη ζάλη...

    Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

    «Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό/Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι/Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω/Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι/Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό/Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη/Ποιος έρωτας σε σπρώχνει πιο μακριά από δω/Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι....»

    Read More
  • Στους Δρόμους του Σαν Τέλμο... (Κόκκινη Ρίτα)

    Στους Δρόμους του Σαν Τέλμο... (Κόκκινη Ρίτα)

    Γράφει ο Γιώργος Τσέκας

    Διαβάζω το βιβλίο του Αλμοδόβαρ Το Τελευταίο Όνειρο και βρίσκω στην ιστορία με τίτλο Ένα Κακό Μυθιστόρημα μια συμβουλή που μου άρεσε πολύ. O Iσπανός σκηνοθέτης βρίσκει στο Γιόγκα το βιβλίο του Εμμανουέλ Καρρέρ που και εκείνος με τη σειρά του παίρνει από ένα βιβλίο που θαυμάζει το Περίπατοι με τον Ρόμπερτ Βάλζερ του Καρλ Σήλιγκ, μια συμβουλή για ανυπόμονους συγγραφείς που μέσες άκρες προτρέπει σε συναδέλφους με υπερβολικό ενθουσιασμό να πιάσουν μερικές σελίδες και να γράψουν για τρεις συνεχόμενες μέρες χωρίς να χάσουν στιγμή το χαρακτήρα τους, τη φυσικότητα τους και χωρίς να υποκρίνονται και να καταγράψουν οτιδήποτε περνάει απ’ το μυαλό...

    Read More
  • Ποιος θυμάται τον Willy DeVille;

    Ποιος θυμάται τον Willy DeVille;

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Ο DeVille είχε όλα τα προσόντα για να γίνει ένας μεγάλος ροκ σταρ: εντυπωσιακή εμφάνιση, θεατρική αλλά και πανούργα σκηνική παρουσία, ψυχωμένη φωνή, συνθετικές ικανότητες και μια μουσική ευελιξία που υπερέβαινε τα είδη και περιελάμβανε ροκ και R&B των αρχών της δεκαετίας του '60, ροκαμπίλι, μπλουζ, R&B της Νέας Ορλεάνης, γαλλικό chanson, κάντρι και λάτιν ποπ. Ως επικεφαλής του συγκροτήματος Mink DeVille (1974-1986) και ως σόλο καλλιτέχνης στη συνέχεια, κέρδισε τον έπαινο των κριτικών και τον θαυμασμό πολλών συναδέλφων του.

    Read More
  • To «Inflammable Material» των Stiff Little Fingers, ένας μνημειώδης punk δίσκος αναφοράς και μια προσωπική ιστορία...

    To «Inflammable Material» των Stiff Little Fingers, ένας μνημειώδης punk δίσκος αναφοράς και μια προσωπική ιστορία...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Μεσημέρι. Σκάει ο τζίτζικας. Ανεβαίνω την εσωτερική σκάλα του οικείου, πλέον, διώροφου σπιτιού , φτάνω στο κεφαλόσκαλο και χτυπάω δυνατά την πόρτα, σαν μπάτσος. Το κουδούνι ξεχαρβαλωμένο και εκτός λειτουργίας. Ακούγεται θόρυβος, τριξίματα, θαρρείς και κάποιος μετακινεί λαμαρίνες σέρνοντάς τις πάνω σε ξύλινο δάπεδο. Βήματα που σέρνονται σαν ανακόντα στις λόχμες, η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο Β. Με κοιτάζει μ’ εκείνο το λειψό, μονίμως υπναλέο βλέμμα – φοράει ξεφτισμένες καρό παντόφλες 46 νούμερο, πατομπούκαλα, και το ένα του μάτι είναι διαφορετικό απ’ το άλλο, όχι τόσο συναρπαστικό όσο του Bowie, αλλά… κάνει ό,τι μπορεί. Κάπου κάτι είχε στραβώσει, αλλά για χρόνια απέφευγα να ρωτήσω.

    Read More
  • Το «Till The End» των Ομίχλη: Ασταμάτητο πόγκο μέχρι τελικής πτώσης...

    Το «Till The End» των Ομίχλη: Ασταμάτητο πόγκο μέχρι τελικής πτώσης...

    Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

    Πριν λίγες μέρες μου στέλνει ένα μήνυμα ο πάτερ φαμίλιας Καστανάρας, του ταπεινού αυτού φανζίν που διαβάζετε, και μου γράφει: «Μπρο, να σου στείλω το νέο Ομίχλη να το ακούσεις και να γράψεις δυο λόγια, μιας και είναι της… φυλής σου;» Την ίδια μέρα που είχα λίγο χρόνο να ακούσω το Till The End, το νέο  δίσκο των Σαλονικιών Ομίχλη, ο οποίος κυκλοφόρησε λίγες μόνο μέρες πριν γράψω αυτήν την παρουσίαση, πέφτω επάνω σε ένα δημοσίευμα του φίλτατου Γιάννη για το ντεμπούτο άλμπουμ των FRENZEE, όπου ο σοφός «Γέρος» του Βουνού σχολίαζε τη δυσκοιλιότητα που πιάνει ορισμένους της Generation X (50+) για τη σημερινή punk σκηνή. Στην πραγματικότητα, δεν λένε τίποτε διαφορετικό από αυτό έλεγαν οι αντίστοιχοι πενηντάρηδες τότε που είχε βγει το punk.

    Read More
  • Oι Frenzee, φάρμακο στη γεροντική ασθένεια της ροκ κουλτούρας...

    Oι Frenzee, φάρμακο στη γεροντική ασθένεια της ροκ κουλτούρας...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Τις προάλλες διάβαζα σε μια ανάρτηση φεϊσμπουκικού φίλου τα σχόλια διαφόρων κουλτουριαραίων γερομπισμπίκηδων που για αυτούς η μουσική αν δεν είναι jazz, Beefheart και Μπετόβεν, δεν είναι μουσική. Αυτοί, λοιπόν, οι σαπιόγεροι, γκρίνιαζαν και ταυτόχρονα χλεύαζαν τους Amyl & The Sniffers με αφορμή την επικείμενη (και, τελικά, θριαμβευτική) εμφάνιση των Αυστραλών στην Αθήνα: του στυλ, «αυτή δεν είναι μουσική», «χάσιμο χρόνου», «σκουπίδια», «τους ακούω και γελάω», «ωραία η μικρούλα, αλλά από φωνή…» (εντάξει, το τελευταίο δεν το έλεγαν ακριβώς έτσι, καθόσον είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι, πάντως τα σάλια τους κόντευαν να εκτοξευτούν από την οθόνη) – κάτι τέτοιες παπαρολογίες, από αυτές που οι πιτσιρικάδες, οι οποίοι κατέκλυσαν το χώρο της συναυλίας και το διασκέδασαν με την ψυχή τους, τις έχουν γραμμένες, ξέρετε που.

    Read More
  • «Oh Mercy»: O Bob Dylan και ο Daniel Lanois σε μία γόνιμη συνεργασία...

    «Oh Mercy»: O Bob Dylan και ο Daniel Lanois σε μία γόνιμη συνεργασία...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Ο Bob Dylan... Μια φιγούρα μυθική, τυλιγμένη στην ομίχλη του χρόνου και των θρύλων. Σαν να τον βλέπω να εμφανίζεται στο κατώφλι του στούντιο, μια σκιά κουρασμένη από ταξίδια ατέλειωτα, από στιγμές δόξας και πτώσεις απότομες. Τα μαλλιά του άσπρα, το πρόσωπο σκαμμένο από τις ρυτίδες, μα τα μάτια... αχ, αυτά τα μάτια! Σαν πηγάδια βαθιά, γεμάτα μυστικά και ιστορίες. Μια φλόγα ακόμα καίει εκεί μέσα, μια δίψα για δημιουργία, για έκφραση. Έρχεται κουβαλώντας στις πλάτες του όλο το βάρος της ιστορίας του, την κληρονομιά ενός αιώνα γεμάτου ανατροπές και μεταμορφώσεις.

    Read More
  • Το νέο ντοκιμαντέρ για τα Σκαθάρια είναι μια βαθιά βουτιά στην καρδιά μιας κοινωνικής και πολιτιστικής επανάστασης...

    Το νέο ντοκιμαντέρ για τα Σκαθάρια είναι μια βαθιά βουτιά στην καρδιά μιας κοινωνικής και πολιτιστικής επανάστασης...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Φανταστείτε την Αμερική του 1964. Μια Αμερική βυθισμένη στο πένθος για τον χαμένο της ηγέτη, τον JFK, μια Αμερική διχασμένη από τον πόλεμο του Βιετνάμ, μια Αμερική που ψάχνει να βρει τον δρόμο της σε μια εποχή ραγδαίων αλλαγών. Και μέσα σε αυτό το κλίμα, σαν μια έκρηξη ενέργειας και αισιοδοξίας, φτάνουν από την Αγγλία τέσσερις νεαροί με μακριά μαλλιά και περίεργα τραγούδια. Οι Beatles. Και η Αμερική, ξαφνικά, τρελαίνεται.

    Read More
  • Ένα ψευτο-σούπερ γκρουπ που δημιουργήθηκε στα οδοφράγματα, η γέννηση του Indymedia και η ήττα του (νεο)φιλελευθερισμού μέσα στην έδρα του: 25 χρόνια LIVE από την ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΙΑΤΛ!

    Ένα ψευτο-σούπερ γκρουπ που δημιουργήθηκε στα οδοφράγματα, η γέννηση του Indymedia και η ήττα του (νεο)φιλελευθερισμού μέσα στην έδρα του: 25 χρόνια LIVE από την ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΙΑΤΛ!

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    «Η παλαιά όσο η ανθρωπότητα διαμάχη που πυροδότησε πολέμους και επαναστάσεις έσβησε ελλείψει αντιπάλου. Η φιλελεύθερη δημοκρατία κέρδισε. Ιστορία τέλος!» Φρ. Φουκουγιάμα

    Στα τέλη του Νοέμβρη του 1999 στο Σιάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών θα λάμβανε χώρα η έναρξη της τρίτης διυπουργικής διάσκεψης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), που στόχο είχε την επιτάχυνση και διεύρυνση της διαδικασίας οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Επιφανειακά, η ατμόσφαιρα ήταν εορταστική. Συμμετείχαν αντιπρόσωποι 135 κυβερνήσεων, με τις ευλογίες της κυβέρνησης των ΗΠΑ, της Ε.Ε και όλων των μεγάλων πολυεθνικών, με την πανηγυρική έναρξη της συνόδου να έχει προγραμματιστεί για την 1η του Δεκέμβρη...

    Read More
  • «Born to Run» στο Λονδίνο: Η νύχτα που ο Springsteen άρχισε την κατάκτηση της Ευρώπης…

    «Born to Run» στο Λονδίνο: Η νύχτα που ο Springsteen άρχισε την κατάκτηση της Ευρώπης…

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης 

    Λονδίνο, 18 Νοεμβρίου 1975. Ο νεαρός Bruce Springsteen, με το Born to Run να έχει μόλις εκτοξεύσει την καριέρα του στην Αμερική, πατάει για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το Hammersmith Odeon σφύζει από ζωή, η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη. Κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει. Αυτό που θα ακολουθήσει όμως, θα μείνει στην ιστορία.

    Read More
  • Iam Nothe: «Ήθελα να φτιάξω κάτι που να είναι μόνο δικό μου, να εξαρτάται κυρίως από τις δικές μου αντοχές και ορέξεις και να υπάρχει εκεί σαν μέσο έκφρασης...» (αποκλειστική συνέντευξη)

    Iam Nothe: «Ήθελα να φτιάξω κάτι που να είναι μόνο δικό μου, να εξαρτάται κυρίως από τις δικές μου αντοχές και ορέξεις και να υπάρχει εκεί σαν μέσο έκφρασης...» (αποκλειστική συνέντευξη)

    Κείμενο-συνέντευξη: Χρήστος Κορναράκης

    Φωτογραφίες: Μάνος Γεωργακόπουλος

    Ο Σπύρος Σιδηρόπουλος, γνωστός και ως Iam Nothe, δεν είναι απλά ένας μουσικός. Είναι ένας εξερευνητής ήχων, ένας καλλιτέχνης σε διαρκή αναζήτηση, μια ψυχή που βουτάει στα βαθιά νερά της μουσικής, αφήνοντας πίσω του τα indie rock μονοπάτια των Cyanna και των Cyanna Mercury για να ξεδιπλώσει το προσωπικό του blues-rock σύμπαν. Με αφορμή την κυκλοφορία του Syd Session: Live at Barrett, μιας ηχογράφησης που αιχμαλωτίζει την ωμή ενέργεια και την αφοπλιστική ειλικρίνεια μιας ζωντανής εμφάνισης, συναντήσαμε τον Iam Nothe και μιλήσαμε μαζί του για το μουσικό του ταξίδι, τις επιρροές του, και την μαγεία της ζωντανής μουσικής.

    Read More
  • Guzzle: Όταν δυο φτάνουν και περισσεύουν... (αποκλειστική συνέντευξη)

    Guzzle: Όταν δυο φτάνουν και περισσεύουν... (αποκλειστική συνέντευξη)

    Κείμενο - συνέντευξη: Γιάννης Καστανάρας

    Εδώ είναι που λες, όταν υπάρχουν δυο σαν κι αυτούς, τι να τον κάνεις τον τρίτο, τον τέταρτο, και πάει λέγοντας. Αυτή ήταν η ιδέα, και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένη κρίνοντας από την ως τώρα σύντομη πορεία τους, του κιθαρίστα και τραγουδιστή Απόστολου Συλάκου και του ντράμερ Αλέξανδρου Μποτσφάρη, όταν άναψαν τις μηχανές τους στη Θεσσαλονίκη και έβαλαν μπρος τους Guzzle, ένα ντουέτο που… όσα μέλη του λείπουν, καλά κάνουν και λείπουν.
    Μετά από ένα πρώτο ΕP στα τέλη του 2019 και ένα σινγκλ που κυκλοφόρησε σε 45άρι και 12” δυο χρόνια αργότερα, οι Guzzle (κοινώς, "περιδρομιάζω") επιστρέφουν με την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά που έχει τίτλο Outside The City Walls και προς το παρόν κυκλοφορεί μόνο ψηφιακά από το bandcamp του συγκροτήματος, ενώ το βινύλιο είναι προγραμματισμένο για τις αρχές του 2025.
    …

    Read More
  • Alex K. και Κτίρια Τη Νύχτα: Μία άλλου τύπου συνεργασία... (Inner Ear Records)

    Alex K. και Κτίρια Τη Νύχτα: Μία άλλου τύπου συνεργασία... (Inner Ear Records)

    Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

    Υπάρχουν πολλοί μουσικοί που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, ιδίως όταν έχουν αποδείξει πως με ό,τι καταπιάνονται το αποτέλεσμα είναι πάντα υπέροχο και καθόλου τυχαίο. Μια τέτοια περίπτωση μουσικού είναι και ο Αλέξης Καλοφωλιάς (Alex K.), ένας καλλιτέχνης που με ό,τι κι αν ασχοληθεί (και ασχολείται με πολλά), το τελικό αποτέλεσμα αγγίζει τα όρια ενός μικρού αριστουργήματος. Η ίδια του η πορεία, άλλωστε, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη των λεγομένων μου: The Last Drive, The Earthbound, Thee Holy Strangers, οι εκάστοτε συνεργασίες του με διάφορα μουσικά projects και μουσικούς από άλλα ηχητικά πεδία. Και πάντα η έκβαση είναι πολύ παραπάνω από ικανοποιητική. Το ίδιο ισχύει με την τελευταία του συνεργασία με τον καλλιτέχνη που εμφανίζεται με το όνομα Κτίρια τη Νύχτα και με το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πρόσφατα οι δύο μουσικοί μέσα από το label της ανεξάρτητης Inner Ear Records.

    Read More
  • To Antics των Interpol: Μια Βουτιά στα Σκοτεινά Νερά της Ψυχής (20 Χρόνια Μετά)...

    To Antics των Interpol: Μια Βουτιά στα Σκοτεινά Νερά της Ψυχής (20 Χρόνια Μετά)...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Το φθινόπωρο του 2004, οι Νεοϋορκέζοι Interpol, ένα συγκρότημα που μόλις δύο χρόνια πριν είχε εισβάλει στη μουσική σκηνή με το αριστουργηματικό ντεμπούτο τους Turn On The Bright Lights, επέστρεψαν με το δεύτερο άλμπουμ τους, Antics . Ενώ το Turn On The Bright Lights είχε καθιερώσει τους Interpol ως τους ηγέτες του post-punk revival, το Antics τους εδραίωσε ως μια δύναμη που έμελλε να αφήσει το στίγμα της στην ιστορία της μουσικής. Αυτό το αφιέρωμα, 20 χρόνια μετά την κυκλοφορία του  Antics , επιχειρεί μια βαθιά βουτιά στον κόσμο του άλμπουμ, εξερευνώντας την ιστορία, τη μουσική, τους στίχους, και την κληρονομιά του. Μέσα από συνεντεύξεις, αναλύσεις, και προσωπικές μαρτυρίες, θα ανακαλύψουμε ξανά τη μαγεία του Antics και θα κατανοήσουμε τη διαχρονική του αξία.

    Read More
  • Αγγέλα και Βαγγέλης Παπάζογλου: «Τα πουλιά δεν κελαηδούν όταν νυχτώσει…»

    Αγγέλα και Βαγγέλης Παπάζογλου: «Τα πουλιά δεν κελαηδούν όταν νυχτώσει…»

    Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής

    Τον Νοέμβριο του 1899 γεννιέται στην Σμύρνη η Αγγέλα Παπάζογλου. Ανήκε σε σημαντική οικογένεια μουσικών. O πατέρας της, Δημήτριος Μαρωνίτης (ή Χιωτάκης), ήταν ξακουστός δεξιοτέχνης στο σαντούρι κι εκείνη θα μάθει να παίζει βιολί και σαντούρι κοντά του.  Η Αγγέλα ανέβηκε στο πάλκο σε ηλικία 11 ετών, δίπλα στον πατέρα της, αλλά το μεγάλο της χάρισμα ήταν η φωνή της. Δεν είχε κλείσει καλά καλά τα 17 της και τα καφέ-αμάν της Σμύρνης τσακώνονταν ποιο θα την πρωτοκλείσει για δουλειά: Τζίτζικας, Αράπογλου, Αυταράς... Μέχρι το Κορδελιό έφτανε η φήμη της.

    Read More
  • Εικόνες και λέξεις πριν το τέλος του κόσμου...

    Εικόνες και λέξεις πριν το τέλος του κόσμου...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Εδώ μπορείτε να δείτε εικόνες και να διαβάσετε διάφορα για διάφορους που κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί στο Facebook του Merlin's Music Box. Εικόνες με σχόλια και πληροφορίες μέσα από ανάκατες δεκαετίες πολιτιστικών και πολιτικών κινημάτων και των ανθρώπων που συνέβαλαν (συνήθως με θετικό τρόπο) σε αυτά...

    Read More
  • Πανκ Ροκ και Αναπηρία: Το Πανκ ως μια Αναπηρική Υποκουλτούρα...

    Πανκ Ροκ και Αναπηρία: Το Πανκ ως μια Αναπηρική Υποκουλτούρα...

     Γράφει ο George McKay

    (μετάφραση: Γρηγόρης Αγκυραλίδης)

    Η μελέτη αυτή εστιάζει στην αναπηρία και στη (μετά)υποκουλτούρα, πιο συγκεκριμένα στο πανκ ροκ. Σκοπός της είναι να βοηθήσει στην περαιτέρω κατανόηση του ίδιου του πανκ και της θεωρίας της υποκουλτούρας, μέσα από τις ιδέες της μετά-υποκουλτούρας, όπως προσεγγίστηκαν στο βιβλίο Τσακίζοντας το (Cripping it) (βλ. McRuer 2006). Εξετάζοντας τους ήχους και τον τρόπο κίνησης των σωμάτων των αναπήρων, που είναι οι παραμελημένοι της σημερινής πραγματικότητας του πανκ και που η παρουσία τους διαταράσσει τη θεωρία της -ακόμα και όταν μία τέτοια θεωρία υπάρχει- προσπαθούμε να αντιληφθούμε την ανατρεπτική δυναμική της κινησιολογίας, της μουσικής, της νεολαίας, της μόδας, της συμπεριφοράς και του τρόπου βαδίσματος και ομιλίας.

    Read More
  • Tindersticks: Μια βαθιά βουτιά στον ωκεανό της μελαγχολικής ομορφιάς...

    Tindersticks: Μια βαθιά βουτιά στον ωκεανό της μελαγχολικής ομορφιάς...

    Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

    Στην καρδιά της Αγγλίας, εκεί που η βιομηχανική ατμόσφαιρα του Nottingham συναντά την ακατέργαστη ομορφιά της φύσης, γεννήθηκε μια μπάντα που έμελλε να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην παγκόσμια μουσική σκηνή. Οι Tindersticks, με ηγέτη τον Stuart A. Staples, έναν τροβαδούρο της μελαγχολίας και της εσωτερικότητας, ύφαναν έναν μουσικό καμβά γεμάτο σκοτεινές αποχρώσεις, ατμοσφαιρικές μελωδίες και στίχους που αγγίζουν τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής.

    Read More
  • Η Ανθρωπόσφαιρα του Ζοζέφ Ντεζακ: «Την εξουσία την είδαμε επί τω έργω, και τα έργα της την καταδικάζουν...» (βιβλίο)

    Η Ανθρωπόσφαιρα του Ζοζέφ Ντεζακ: «Την εξουσία την είδαμε επί τω έργω, και τα έργα της την καταδικάζουν...» (βιβλίο)

    Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης

    Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις ελευθεριακές εκδόσεις Ναυτίλος το βιβλίο Ανθρωπόσφαιρα, μια Αναρχική Ουτοπία του Ζοζέφ Ντεζάκ. Θεωρώ την έκδοση αυτή ιδιαίτερα σημαντική και ιστορική μιας και μας επιτρέπει να διεισδύσουμε σε μια άγνωστη τόσο μορφή του διεθνούς αναρχικού κινήματος όπως του συγγραφέα, όσο και της οξυδέρκειάς και πρωτοπορίας του έργου του, που ήταν μέχρι πρότινος σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα και όχι μόνο.

    Read More
  • Paisley Undergound: Ο απόλυτος δισκογραφικός οδηγός. Η αναβίωση του rock των 60s στα 80s στις 33 1/2 στροφές...

    Paisley Undergound: Ο απόλυτος δισκογραφικός οδηγός. Η αναβίωση του rock των 60s στα 80s στις 33 1/2 στροφές...

    Γράφει (μέχρις εξαντλήσεως) ο Θανάσης Μήνας

    (στον Αιμίλιο)

    Ο Michael Quercio σχημάτισε τους Three O'Clock στην Pasadena της California το 1980. Έπαιζαν ψυχεδελικό rock, σε club της Sunset Boulevard, στα χνάρια των Love και των Doors. Δεν ήταν οι μόνοι. Σε μια συνέντευξή του στην LA Weekly, ο Quercio ονόμασε αυτή τη σκηνή Paisley Underground. Το hair metal και η new wave pop ήταν οι κυρίαρχες δυνάμεις στην post-punk Καλιφόρνια, αλλά τα συγκροτήματα του Paisley Underground πρόσφεραν μια εναλλακτική. Ο πυρήνας του κινήματος -The Dream Syndicate, The Bangles, The Three O'Clock, Rain Parade- εμπνέονταν από την ψυχεδέλεια και το garage-rock της δεκαετίας του '60, μεταδίδοντας φρέσκες προοπτικές στη σύγχρονη εποχή μέσα από έναν vintage φακό.

    Read More
  • 1
  • 2

load more / Επιλέξτε για να μεταφερθείτε στην κατηγορία BLOG

ARTWORK BY HELENA PALEOLOGOU (Merlin's Music Box)

image

Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου

Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
 
 
 
image

Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου

Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
 
 
 
image

Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου

Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
 
 
 

Γραφτείτε στο newsletter του Merlin

FEATURED VIDEOS

  • 1

Login