Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Στην δεκαετία του 80, πέρα από όλα τα άλλα, είχαμε να διαβάζουμε ένα θεότρελο περιοδικό που είχε την βάση του στην Αμερική και λεγόταν MAD. Υπήρχε όμως ένα άλλο περιοδικό, καθαρά ελληνικό και αρκετά μουσικό, που έκανε θραύση στους μουσικόφιλους της Ελλάδας. Ήταν το περιοδικό Αγκάθι το οποίο συμπεριλάμβανε διάφορα φωτομοντάζ, καυστική πολιτική σάτιρα, μουσικά ψεματάκια, φανταστικές συνεντεύξεις, φιλοσοφία και ποίηση.
Δημιουργός του Αγκαθιού ήταν ένας νεαρός που γεννήθηκε στην Κορώνεια της Λιβαδειάς στις 28 Φεβρουαρίου 1956 και μετά το εξατάξιο -τότε- γυμνάσιο κατέβηκε στην Αθήνα με σκοπό να γίνει δημοσιογράφος. Ήταν ο Θανάσης Μάνθος και ξεκίνησε δουλεύοντας για τα περιοδικά Φαντάζιο και Η Τρέλλα.
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Πρώτη εικόνα πριν από κάθε άλλη η εικόνα του αχανούς κάμπου η εικόνα των εύφορων εκτάσεων των Τρικάλων και της Καρδίτσας εκτάσεων που το χρυσαφί από το στάρι είναι εκτυφλωτικό σαν μια έρημος από το πολύτιμο έγχρωμο μέταλλο, εκτάσεων που το ανθισμένο βαμβάκι μοιάζει σαν να αφρίζει μια απέραντη καταπράσινη θάλασσα. Ηρεμεί το μάτι σου με το σκέπασμα με τα κίτρινοπράσινα μπαλώματα που διάλεξε η Γη να ρίξει πάνω της για να ξαπλώσει.
Read More
Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Στις 8 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή (σύντομα σε βινύλιο από την The Lab Recods) το πρώτο άλμπουμ μιας μπάντας που είναι καινούργια αλλά με μέλη από τα παλιά. Ο τίτλος του άλμπουμ 45° Υπό Σκιά και το όνομα της μπάντας, Τσιμέντο, προδιαθέτουν τον ακροατή ότι δε μασάν τα λόγια τους, ενώ με την πρώτη ακρόαση γίνεται φανερό ότι δε μασάν ούτε στη μουσική τους: καθαρόαιμο ελληνόφωνο ροκ με την παλιά καλή δόση πανκ και στίχους που δε χαϊδεύουν το αυτί.
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Από τη Σκωτία και, πιο συγκεκριμένα, από το Εδιμβούργο, οι Incredible String Band, στην ουσία ο Mike Heron και ο Robin Williamson, άρχισαν να παίζουν σαν ντουέτο το 1966 και προσέδωσαν μια αύρα εξωτικού μυστικισμού που είχε βαθιές ρίζες στη βρετανική φολκ παράδοση, μόνο που εκείνοι φρόντισαν να το συνδυάσουν με μια ορχηστρική ποικιλία, η οποία ακόμη και σήμερα θα έκανε τους λάτρεις της παγκόσμιας μουσικής να σπεύσουν και να μελετήσουν την εγκυκλοπαίδεια των μουσικών οργάνων. Ιδρυτικό μέλος υπήρξε επίσης ο Clive Palmer που εγκατέλειψε το συγκρότημα μετά το πρώτο, ομώνυμο άλμπουμ και ένα ταξίδι στην Ινδία.
Σιτάρ; Καλά… Ευκολάκι, αυτό. Οι Heron και Williamson έπαιζαν επίσης γκίμπρι, σάρανγκ, κινεζικό μπάντζο, ούτι, καζού, μαντολίνο, κλαβεσίνο, μπάσο, ιρλανδική άρπα, φλογέρες, «σκάφη», φλάουτο, βιολί και βιμπράφωνο, για να μην αναφέρουμε τα διάφορα κρουστά. Ή, τι πιο φυσικό, κιθάρες και πιάνο.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Αν κάποιος θα ήθελε να έχει καλύτερη εικόνα για τους τους Hawkwind και την κατάσταση που επικρατούσε όταν ο Lemmy μπήκε σε αυτό το συγκρότημα, θα πρέπει να ξεκινήσει από το New Wave.
Ο όρος Νέο Κύμα (New Wave) χρησιμοποιήθηκε γενικά στην Βρετανία για τις νέες καλλιτεχνικές τάσεις στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, μιμούμενος τον όρο nouvelle vague που είχε χρησιμοποιηθεί για ορισμένες ταινίες του γαλλικού κινηματογράφου. Ο όρος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Analog Science Fiction and Fact τον Νοέμβριο του 1961 από τον συγγραφέα και κριτικό P. Schuyler Miller, για να περιγράψει τη νέα γενιά Βρετανών συγγραφέων του είδους.
του Jece Clayton
(μετάφραση:* Πάνος Τομαράς)
Ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης και παραγωγός, ο οποίος πέθανε στις 29 Αυγούστου 2023 σε ηλικία 85 ετών, έφερε επανάσταση στη μουσική με τις τολμηρές μεθόδους του στο στούντιο.
Η μαύρη λάμψη της τζαμαϊκανής μουσικής εξακολουθεί να επηρεάζει την αντίληψή μας για τον ήχο και να μας συγκινεί. Ρέγκε, σκα, ροκστέντι, ντάνσχολ. Dub εκτελέσεις, remixes, το στούντιο ως όργανο, ο παραγωγός ως μάγος. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία με τα οποία ένα μικρό κράτος της Καραϊβικής άλλαξε την πορεία της ποπ μουσικής σε όλο τον κόσμο.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Τον χειμώνα του 1933, στο Κάζας Βιέχας, ένα ανδαλουσιάνικο χωριό 2.000 κατοίκων γεμάτο φραγκοσυκιές, περίπου πενήντα χιλιόμετρα από το λιμάνι του Κάντιθ, έλαβε χώρα ένα από τα πιο βίαια και αιματηρά και επεισόδια της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, τρεισήμισι χρόνια πριν το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Τα γεγονότα, όπως εξελίχθηκαν ανάμεσα στις 10 και στις 12 Ιανουαρίου, έχουν μείνει στην ιστορία ως η Σφαγή του Κάζας Βιέχας και συγκλόνισαν το σύνολο της ισπανικής κοινωνίας λόγω της αμείλικτης κρατικής καταστολής από τις δυνάμεις ασφαλείας σε βάρος των χωρικών. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μανουέλ Αθάνια έχασε μεγάλη μερίδα των υποστηρικτών του, γεγονός που μήνες αργότερα θα οδηγούσε στην πτώση της δημοκρατικής-σοσιαλιστικής κυβέρνησης και στην άνοδο της Δεξιάς.
Read More
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
To Space Rock είναι ένα παρακλάδι του rock’n’roll, το οποίο έχει σχέση με το hard rock αλλά έχει και μακροσκελή ορχηστρικά μέρη όπως το progressive rock, στιχουργικά ασχολείται κυρίως με την επιστημονική φαντασία, το διάστημα και κόσμους πέρα από εδώ, ενώ υποστηρίζεται από «διαστημικούς» ηλεκτρονικούς ήχους που εντείνουν την αίσθηση μιας διαφορετικής πραγματικότητας, έξω από την δική μας.
Ψάχνοντας για τις ρίζες του Space Rock, πολλοί θα νομίσουν ότι η αρχή έγινε με το The Piper at the Gates of Dawn, το άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Pink Floyd το 1967. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Άγγλος παραγωγός δίσκων, ηχολήπτης και συνθέτης Robert George «Joe» Meek είχε προηγηθεί κατά πολύ πρωτοστατώντας στη διαστημική εποχή και στην πειραματική pop μουσική. Ο Meek συνέβαλε επίσης στην ανάπτυξη μεθόδων ηχογράφησης όπως το overdubbing (τα ηχητικά στρώματα ενός τραγουδιού), το sampling (η δειγματοληψία) και το reverb (το βάθος που λένε οι μουσικοί, η αντήχηση).
Γράφει ο Προκόπης Σαμαρτζής
(Αντι)γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ο μυθιστοριογράφος Hugo Pratt εικονογράφησε τις ιστορίες του ενώ ονειρευόταν ήταν να τα πει όλα τραβώντας απλά μια γραμμή και χρησιμοποίησε τους ήρωές του για να εξερευνήσει το τεράστιο σύμπαν του σαρκικού και πνευματικού ταξιδιού.
Με έντονες μαύρες ή ωχρές ακουαρέλες, μεταμόρφωσε τον Corto Maltese, τον Banshee, τον Koinsky ή τη Shanghai Lil σε επιθυμίες όλων, καθώς καθένας από εμάς ξεκινούσε μαζί τους για ένα διαφορετικό νησί θησαυρών και για έναν κόσμο λίγο πιο ελεύθερο από προγράμματα και όρια – ένα μέρος όπου πραγματικά αξίζει κανείς να ζει εκπληρώνοντας, ενδεχομένως, τα όνειρά του.
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Στο βιβλίο του Fear and Loahing in Las Vegas (1971), ο Hunter S. Thompson είχε γράψει μια σύντομη φράση για την ζωή: «Αγόρασε το εισιτήριο, κάνε τη βόλτα». Ο Lemmy σίγουρα αγόρασε το εισιτήριο και σίγουρα έκανε την βόλτα με όσα αυτή συνεπάγεται. Με χαρές και λύπες, με πόνο και γέλιο. Ήταν όμως μια βόλτα στον κόσμο του rock ’n’roll. Μια άγρια βόλτα που τον ανέδειξε σε μια πολύ σημαντική μορφή για πάρα πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες. Πιστεύω ότι αυτός είναι η κατ’ εξοχήν φιγούρα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, εντελώς αόριστα, όταν μιλάμε για rock ’n’ roll για, επειδή ενώνει τα όνειρα των εφήβων των 50s με τα 80s κι ακόμα πιο πέρα. Σαν τον αλητάκο, που τριγυρνάει με πονηριά για να βρει χρήματα στο τσάμπα, κάνει φιγούρα στα κορίτσια και πίνει ότι βρει.
Read More
Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Τα καλοκαίρια δε διαβάζω πλέον βιβλία. Αυτή η ψυχαναγκαστική συνήθεια που μας κόλλησε το σχολείο των αρχών του 80 – να διαβάζουμε οποιοδήποτε βιβλίο προηγουμένως διαβαζόταν κατόπιν έγκρισης των γονέων ή των δασκάλων. Η ελευθερία του να διαβάζεις οτιδήποτε θες ή, έστω, που έχεις βρει στην βιβλιοθήκη των μεγαλύτερων. Η ελεύθερη ανάγνωση, ωστόσο, παρότι εξ ορισμού ανθρωποκεντρική λειτουργία, έχει καταλήξει άλλη μια μηχανιστική διαδικασία από τους μαθησιακούς θεσμούς, την αγορά εργασίας, την πολιτική και την γραφειοκρατία. Ναι, έχουμε διαβάσει πολλά, ειδικά εμείς του Παντείου, από Ντεμπόρ και Αλτουσέρ μέχρι Χριστιανόπουλο και τη Δυναστεία των Ντακ. Και τι έγινε; Πόσο πιο ελεύθεροι γίναμε μέσα από αυτήν την καταναλωτική μανία των λέξεων;
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
«Η αγάπη για την ελευθερία και η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι τα βασικά στοιχεία της ιδέας του αναρχισμού...» (Φεντερίκα Μοντσένι)
Τον Νοέμβριο του 1936, η Φεντερίκα Μοντσένι, μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ισπανικού αναρχισμού, έπραξε το αδιανόητο: κατόπιν έγκρισης της αναρχοσυνδικαλιστικής Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργατών (CNT), αποδέχτηκε την πρόσκληση του πρωθυπουργού της χώρας Λάργο Καμπαγιέρο και ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας της Ισπανικής Δημοκρατίας. Τρεις ακόμα σύντροφοί της υπουργοποιήθηκαν στα πλαίσια της συνεργασίας των αναρχικών με τη δημοκρατική κυβέρνηση, προκειμένου να ανακοπεί η πορεία του φασισμού στην Ισπανία. Ο εμφύλιος πόλεμος μαινόταν από τις 18 Ιουλίου, όταν στασιαστές στους κόλπους του στρατού με επικεφαλής τον στρατηγό Φρανθίσκο Φράνκο αποφάσισαν να ανατρέψουν τη νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση και να εδραιώσουν ένα ανελέητο δικτατορικό καθεστώς υπό τις ευλογίες της Καθολικής Εκκλησίας, των Ισπανών βιομηχάνων και, φυσικά, των Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο ισπανικός λαός, με τη βοήθεια χιλιάδων ξένων αντιφασιστών εθελοντών, αντιστάθηκε...
Read More
Την Δευτέρα 3 Ιουλίου 2023 ο κος Buzz Osborne και η παρέα του, δηλαδή οι Melvins ανέβηκαν στη σκηνή της Τεχνόπολης για να μας ρίξουν στη μούρη όλη τη λάσπη που γεμίζει το Μοσάντο, δηλαδή το χωριό του, όταν πλημμυρίζει ο ποταμός Τσιχάλις λίγο πρίν εκβάλει στον Ειρηνικό.
Read More
Ο Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Στέφανος Φλώτσιος, σε ένα ακουστικό σετ τριών κομματιών, από την εκδήλωση “Να μην γίνει η απώλεια συνήθειά μας / Δικαιοσύνη για το έγκλημα της Πύλου” που οργάνωσαν το Δίκτυο Αλληλεγγύης Κοινωνικών Ιατρείων, οι Συλλογικές Δράσεις Κοινωνικής Αλληλεγγύης για το 18 Άνω, τα Αντισώματα, ο Αστέρας Εξαρχείων και η κατάληψη στέγης προσφύγων/σων Νοταρά με αφορμή το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.
Read More
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Οι Guns N’ Roses, η κατά πολλούς τελευταία μεγάλη arena-rock συγκροτηματάρα, μας δίνει την αφορμή να ασχοληθούμε ξανά με την λιγότερη πετυχημένη αλμπουμάρα της (σε εμάς τους κοινούς θνητούς, όλα σε αυτό το σχήμα φαίνονται μέσω μεγεθυντικού φακού και έρχονται με γενναίες δόσεις υπερβολής, εξ’ ου και η συχνή εμφάνιση της η κατάληξης -άρα) – πάντα μιλώντας από πλευράς πωλήσεων. Αν και ξεκίνησε πολύ καλά, και όχι τόσο καλά όσο τα «Illusion», και κατέληξε να γίνει πλατινένιο μέσα σε ένα χρόνο, έπρεπε να φτάσουμε αισίως στο 2018 για να ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο πωλήσεις – νούμερα απλησίαστα για πολλούς εκεί έξω... Μιλάμε φυσικά για το θρυλικό (και σύντομα 30 ετών) The Spaghetti Incident? , το πέμπτο άλμπουμ των Guns που στην ουσία είναι μια συλλογή από punk και glam rock διασκευές. Εδώ, συναντάμε την κατά Guns εκδοχή διαμαντιών από U.K. Subs, The Damned, New York Dolls, The Stooges, Dead Boys, Misfits, Johnny Thunders, The Professionals, FEAR, T. Rex, Soundgarden και The Skyliners. Στο lead single «Ain't It Fun» μάλιστα συναντάμε σαν guest τον Michael Monroe, τον τραγουδιστή των Φινλανδών Hanoi Rock.
Και επειδή διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλοί που απορούν ακόμα και τώρα, τριάντα χρόνια μετά (σίγουρα έχει Ίντερνετ όλος
… Read More
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Μου λες τους φίλους τους διαλέγουμε, την οικογένεια μας την φορτώνουν
Τότε γιατί εγώ φαμίλια έκανα εσάς, που μας χωρίζουν χρόνια, τρεις θεοί και τόσα μίλια
Read More
Απόσπασμα από την αυτοβιογραφία του μπασίστα των Black Sabbath, Geezer Butler (μτφρ. Γιάννης Καστανάρας)
Όταν ήμουν έξι χρονών, γύρω στο 1955, δέχτηκα μια επίσκεψη από το μέλλον. Ήμουν κουκουλωμένος στο κρεβάτι όταν με ξύπνησε μια παράξενη λάμψη. Άνοιξα τα μάτια μου και ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου είδα να αιωρείται μια σφαίρα που στριφογύριζε. Μέσα από το σκοτάδι ανέβλυζε φως...
Read More
Ήταν κάπου τέλη Απριλίου, και ένα απόγευμα με το που γύρισα σπίτι, με ρώτησε η Κική αν ψήνομαι για Tom Jones που θα κατέβαινε στα Βαλκάνια για συναυλίες. Δεν χρειάστηκε να επιμείνει πολύ, κι έτσι βρεθήκαμε τη Κυριακή 18 Ιουνίου, στη Sala Palatului του Βουκουρεστίου για να παρακολουθήσουμε μία συναυλία που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό ...
Read More
Την Παρασκευή 16 Ιουνίου 2023, οι Nightstalker και οι Fundracar, με αφομή, ίσως, το κομμάτι "Ήρθε η Ώρα/ Say Your Prayer" των δεύτερων στο οποίο συμμετέχουν ο Αργύρης και ο Τόλης από τους Nightstalker, έστησαν στη Τεχνόπολη ένα μουσικό πάρτι. Τη συναυλία άνοιξαν οι εξαιρετικοί Bad Habits. Εμείς για μιά φορά ακόμα βρεθήκαμε εκεί και ιδού το αποτέλεσμα
Το 1975 η Marlene είχε σπάσει το πόδι της και είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει οριστικά το αγαπημένο της «σανίδι», ενώ είχε περάσει σχεδόν μια 20ετία από τον τελευταίο της «ομιλούντα» ρόλο σε κινηματογραφική ταινία. Ωστόσο, τα 250.000 δολάρια για γυρίσματα δυο ημερών που της πρόσφεραν το 1978 οι παραγωγοί του «Just a Gigolo» για μια σύντομη, cameo εμφάνιση στην ταινία, φαίνεται πως ήταν αρκετά ως κίνητρο για να δεχτεί.
Γράφει ο El Condor Pasa
Γιατί η σάμπα γεννήθηκε εκεί στην Μπαΐα
Κι αν σήμερα είναι λευκή στην ποίηση
Αν σήμερα είναι λευκή στην ποίηση
Είναι όμως πολύ νέγρα στην καρδιά... («Samba da Bênção» – Vinicious De Morais & Baden Powell
Με τον θάνατο της Αστρούντ Ζιλμπέρτου στις 5 Ιουνίου 2023, έφυγε και η τελευταία από τη γενιά των μεγάλων μουσικών και τραγουδιστών που δημιούργησαν το βραζιλιάνικο νέο κύμα, τη μποσανόβα -μια παραλλαγή της σάμπα-, ένα στυλ τραγουδιού πάνω σε ένα νέο ρυθμό που στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60 σάρωσε πρώτα την Αμερική κι ύστερα, μέσω της Γαλλίας, την Ευρώπη.
Read More
Το φεστιβάλ ανοίγει την Παρασκευή 4 Αυγούστου το Babis Papadopoulos Duo live.
Κινούμενος με άνεση και ελευθερία από την ψυχεδέλεια στο ρεμπέτικο και από την παράδοση στη μπαλάντα, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος εμβληματικός κιθαρίστας και συνθέτης, ιδρυτικό μέλος του θρυλικού συγκροτήματος Τρύπες, επανέρχεται μελοποιώντας και, για πρώτη φορά, τραγουδώντας έξι ποιήματα των Χρήστου Μπράβου, Θεόδωρου Ντόρου, Ζήση Οικονόμου, Μηνά Δημάκη, Δημήτρη Ι. Αντωνίου και Έμιλυ Ντίκινσον, στο νέο του άλμπουμ «Γεννηθήκαμε χθες». Μαζί με τις κινηματογραφικές του ενορχηστρώσεις για τις ταινίες του Κυριάκου Κατζουράκη και του Γιάννη Οικονομίδη, θα μοιραστεί μαζί μας τη νέα αλλά ταυτόχρονα και γνώριμη, μιας και την «απολαμβάνουμε» τα τελευταία σαράντα χρόνια, συγκλονιστική ατμόσφαιρα της μουσικής του.
"Όταν άκουσα το Heartbreak Hotel αμέσως κατάλαβα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Ήταν πολύ ξεκάθαρο. Το μόνο που ήθελα να κάνω σε αυτόν τον κόσμο ήταν να μπορώ να παίζω και να ακούγομαι σαν κι αυτόν. Όλοι οι άλλοι ήθελαν να μοιάσουν στον Elvis. Εγώ ήθελα να μοιάσω στον Scotty Moore..." (Keith Richards)
Read More
Την Παρασκευή 2 Ιουλίου 2021, δηλαδή εν μέσω COVID, η ψυχεδελική rock 'n' roll μπάντα The Screaming Fly, ανέβηκε στη σκηνή της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων και ταξίδεψε το κοινό της σε κόσμους πλανητικούς, παρουσιάζοντας 5 κομμάτια από το άλμπουμ με τίτλο Trip To Venus.
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Με περισσότερα από 100 εκατομμύρια πωλήσεις βιβλίων σε όλο τον κόσμο μεταφρασμένα σε 43 γλώσσες, σίγουρα ο Terry Pratchett είναι ένας από τους εμπορικότερους συγγραφείς της σύγχρονης εποχής και στην ακμή της καριέρας του έγραφε κατά μέσο όρο δυο βιβλία το χρόνο. Όταν, μετά το θάνατό του στις 12 Μαρτίου 2015 σε ηλικία 66 ετών, άνοιξαν τον υπολογιστή του, διαπίστωσαν ότι ο σκληρός δίσκος περιείχε καμιά δεκαριά ημιτελή μυθιστορήματα, το περιεχόμενο των οποίων δυστυχώς δε θα γίνει ποτέ γνωστό. Σύμφωνα με τις τελευταίες επιθυμίες του συγγραφέα, όλα καταστράφηκαν στο 2017. Ο σκληρός δίσκος καταστράφηκε κάτω από τον κύλινδρο ενός οδοστρωτήρα και στη συνέχεια τον περιέλαβε ένα μηχάνημα λιθοτριψίας. Ο άνθρωπος είχε χιούμορ. Στη ζωή του και στα βιβλία του…
Read More
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ 100 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, ανάμεσά τους οι συνιδρυτές των Rage Against The Machine, Tom Morello και Zack de la Rocha, ανακοίνωσαν ότι μποϊκοτάρουν πλέον οποιονδήποτε χώρο συναυλιών χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου επικαλούμενοι ανησυχίες ότι η τεχνολογία παραβιάζει το απόρρητο και αυξάνει τις διακρίσεις.
Read More
Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Ποιητής, αγωνιστής και στρατιωτικός επίτροπος των Άτακτων Αλλοδαπών Παρτιζάνων (FTP-MOI) στην περιφέρεια του Παρισιού, ο Μισάκ Μανουσιάν ήταν 37 ετών όταν εκτελέστηκε από τους Γερμανούς λόγω της αντιστασιακής του δράσης. Αν και ο ίδιος έγινε γνωστός για τις ηγετικές του ικανότητες κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Αντίστασης ήταν, πάνω απ’ όλα, ένας διανοούμενος και ταλαντούχος ποιητής.
Read More
Συνέντευξη στους Γιάννη Καστανάρα και Μιχάλη Τζάνογλο
Για τον Ηλία Ζάικο δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όσοι από εμάς παρακολουθούμε την καριέρα του στη μουσική εδώ και 40 χρόνια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι άνθρωποι όπως αυτός είναι απολύτως αναγκαίοι για την ψυχική μας υγεία και ανάταση. Επειδή τα blues του Ηλία είναι τα blues του κόσμου και ο ηλεκτρισμός τους είναι αναζωογονητικός όσο και διδακτικός.
O Ηλίας Ζάικος γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη. Κόλλησε με το rock and roll στα μέσα της εφηβείας του, είναι αυτοδίδακτος κιθαρίστας και έχει καταλήξει να είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος μουσικός αναπτύσσοντας ένα ιδιαίτερο στυλ, ενώ συνθέτει και τραγουδάει. Το 1983, οι Blues Gang, η μπάντα που ξεκίνησε (και συνεχίζει) μαζί με τον μπασίστα Σωτήρη Ζήση στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κυκλοφόρησαν τον πρώτο ελληνικό blues δίσκο και στη συνέχεια άλλους δυο, πριν μετονομαστούν σε Blues Wire και συνεχίσουν ακάθεκτοι ηχογραφώντας και δίνοντας συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μέχρι σήμερα που τα δυο αυθεντικά μέλη πλαισιώνονται από την ντράμερ Νίκη Γουρζουλίδου.
Γράφει ο Γιώργος Τσέκας
Σε μια μακρινή χώρα στο τέλος του κόσμου, στην Χιλή, ζούσε ένας σκίουρος που τον λέγανε Λουίς με την οικογένεια του σε ένα μεγάλο δάσος στο νότιο μέρος αυτής της μεγάλης χώρας. Η Χιλή είναι μια ασυνήθιστα μακρόστενη λωρίδα στεριάς από βορρά προς νότο, που μοιάζει σαν την φαβορίτα στο πρόσωπο της Λατινικής Αμερικής. Σε μια μικρή πόλη κοντά στα δάση που έμενε ο Λουίς, στο Ανκούδ, είχε το σπίτι της η Ισμήνη στο οποίο έμενε με τους γονείς της Χόρχε και Βάνα και την μικρότερη αδερφή της, την Νάντια.
Read More
Συνέντευξη: Αλέξης Καλοφωλιάς
Η μουσική που ακούμε και αγαπάμε είναι ένα πολύμορφο υβρίδιο, ένα ταξίδι δημιουργικότητας μέσα στον χρόνο. Μια ελεύθερη πρόσμιξη από στοιχεία που εμφανίστηκαν και υπήρξαν σαν παράγωγα της εποχής τους, αποτέλεσμα της τόλμης και της φαντασίας συγκροτημάτων και μεμονωμένων μουσικών και της αφοσίωσης και της αγάπης των ακροατών, που από κοινού έπλασαν ένα εκτεταμένο πεδίο από αλληλεπιδράσεις και νέες μουσικές μορφές.
Ένα τέτοιο δίκτυο παρουσιάζει και το τελευταίο πόνημα ενός «δικού μας» παιδιού από τη Θεσσαλονίκη, του Αλέξανδρου Ανεσιάδη , που έχει τίτλο We Can Be The New Wind . Μια έκδοση «επικών» διαστάσεων στα αγγλικά από τον οίκο Earth Island Books , που μέσα στις οκτακόσιες πενήντα σελίδες της βρίσκουν θέση γύρω στα χίλια συγκροτήματα απ’ όλο τον κόσμο που υπήρξαν και υπάρχουν στην τομή του punk και του hardcore με το garage rock, την power pop και το εναλλακτικό ροκ, από τη δεκαετία του ’80 μέχρι τις μέρες μας. Παθιασμένος λάτρης της μουσικής και με θεωρητική κατάρτιση ικανή να στηρίξει ένα εγχείρημα τέτοιων διαστάσεων, ο Αλέξανδρος ανίχνευσε την πορεία αυτής της πανίσχυρης δημιουργικής μηχανής που λέγεται ροκ συγκρότημα μέσα από συνεντεύξεις, εξιστορήσεις διαδρομών, παρουσιάσεις δίσκων και ανέκδοτες ιστορίες, συγκροτώντας ένα πανόραμα που δεν απευθύνεται μόνο στους θιασώτες του
Συνέντευξη στον Αλέξη Καλοφωλιά
Φωτογραφίες: Γιώργος Θωμόπουλος
«Στο Τορκί Μπαρ, ο χρόνος κυλούσε αλλιώτικα. Σε αυτό το απάγκιο των κατατρεγμένων, το κυλινδρικό καφεκόκκινο μαξιλάρι κατά μήκος της μπάρας υπέμενε μητρικά σχεδόν, τους ασήκωτους απ’ τους καημούς αγκώνες των ημιμεθυσμένων θαμώνων που προσπαθούσαν βουτηγμένοι στη δυστυχοευτυχία τους να τη βγάλουν καθαρή μέχρι το επόμενο πρωί. Άλλωστε, όπως συνήθιζε να λέει τραγουδιστά στη μητρική του γλώσσα ο Τζίμι ΜακΝίκολ έπειτα από μερικά ποτηράκια: «Καινούργιο βράδυ/καινούργιο σώμα/όλα μοιάζουν πιθανά/η μέρα είναι μια άλλη υπόθεση».
[Από το Τορκί Μπαρ, σελ. 65]
Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Έχει ενδιαφέρον να σκεφτεί κάποιος πώς ένα άλμπουμ που δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα κολάζ από μουσικές του πλανήτη μας και ηχογραφήθηκε πριν καν αρχίσει να χρησιμοποιείται ο όρος World Music, θα γινόταν ο πρόγονος μουσικών στυλ, όπως η Ambient Techno, τo World Beat ή το Trip Hop, που θα εμφανίζονταν δέκα χρόνια αργότερα στο διεθνές στερέωμα. Πολλά από τα πράγματα που ακούμε σήμερα στην μουσική θεωρούνταν τότε ακραία και αρκετά βρήκαν τον δρόμο τους μέσα από τους πειραματισμούς αυτού το άλμπουμ αλλά και άλλων παρόμοιων, αλλά τούτο εδώ είχε εμπορική επιτυχία, άρα...
Read More
Την Τετάρτη 24 Μαΐου 2023, οι φίλοι μας Δημήτρης Δημόπουλος και Στέλιος Ασκοξυλάκης ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin 205, για την παρθενική εμφάνιση των Acid Visions, της νέας μπάντας που γεννήθηκε μέσα από τις στάχτες των Sound Explosion που διαλύθηκαν οριστκά πριν μερικούς μήνες. Εμείς στηθήκαμε στη γνώριμη θέση μας δίπλα στη κονσόλα του φιλόξενου Gagarin 205 και απαθανατίσαμε το γεγονός.
Γράφει ο Ηλίας Ζάικος
Συνέντευξη στον Βαγγέλη Χαλικιά
Φωτογραφίες: Ελισάβετ Παπαγιαννίδη-Shahakimova
Οι Fundracar είναι μια μπάντα από αυτές που θα λέγαμε μια κατηγορία από μόνη της. Με τα reggae της, με τα beat της, με τα γκάζια της και, κυρίως, με τους στίχους της, οι οποίοι καυτηριάζουν ή απλά περιγράφουν καταστάσεις που βιώνουμε όλοι τα τελευταία χρόνια. Με αφορμή το νέο τους σιγνκλ «Βάσανα» κάναμε μια κουβέντα με τον keybordίστα τους και ιδρυτικό μέλος της μπάντας τον Νίκο τον Χατζάκη.
Read More