Γιάννης Καστανάρας

  • Εκατό χρόνια Bauhaus: Χτίζοντας προς όφελος μιας εξισωτικής κοινωνίας...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    «Το Bauhaus αποσκοπεί στη συγκέντρωση όλης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας σε μία ενότητα»
    Walter Gropius, Μανιφέστο του Bauhaus, 1919

    Αντλώντας έμπνευση από την γερμανική Επανάσταση των Σπαρτακιστών τον Νοέμβριο του 1918 και παρά την αιματηρή καταστολή της από την ηγεσία και τον στρατό του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, πολλοί καλλιτέχνες και διανοούμενοι, αντιμιλιταριστές και ειρηνιστές, έτρεφαν ελπίδες για μια καλύτερη κοινωνία που θα απέβλεπε στο κοινό καλό. Πολλοί, ωστόσο, δεν είχαν ξεκάθαρο πολιτικό προσανατολισμό ούτε πλήρη αντίληψη για τις αιτίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που μόλις είχε λήξει. Ωστόσο, παρά την έλλειψη διαύγειας, διατυπώθηκαν σοσιαλιστικού τύπου εκδοχές για το μέλλον, προσανατολισμένες σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

  • Έμμα Γκόλντμαν: Αναρχισμός και φεμινισμός...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    «Η Έμμα το είπε το 1920 κι εμείς θα το ξαναπούμε τώρα!»
    (Δημοφιλές σύνθημα των φεμινιστριών στις δεκαετίας του ’60 και του ΄70)

    Η Έμμα Γκόλντμαν, «η πιο επικίνδυνη γυναίκα στην Αμερική», όπως την είχαν χαρακτηρίσει οι αντίπαλοί της, απέκτησε τις θεωρητικές της γνώσεις της σαν μαθητευόμενη στο αναρχικό κίνημα. Έγινε αναρχική μέσω της δράσης που ανέπτυξε και στην πολυτάραχη ζωή της στάθηκε πάντα στο πλευρό των εργαζομένων και πρωτοστάτησε στον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Το βασικό της κίνητρο για να στραφεί στο κίνημα στο οποίο παρέμεινε πιστή σε όλη της τη ζωή, διανύοντας στους κόλπους του μια θεαματική και ασυνήθιστη για μια γυναίκα της εποχής διαδρομή, ήταν η βαθιά της περιέργεια για τους Ρώσους αναρχικούς και το μεγάλο της ενδιαφέρον για τα γεγονότα της Χέιμαρκετ. Αντί πρώτα να μελετήσει την πολιτική και στη συνέχεια να ριζοσπαστικοποιηθεί, όπως συνέβη στην περίπτωση πολλών ανδρών συντρόφων της που ανήκαν σε ανώτερη τάξη και είχαν περισσότερες ευκαιρίες για πνευματική καλλιέργεια, η Γκόλντμαν εντάχθηκε στο αναρχικό κίνημα για να αποκτήσει εκεί το μορφωτικό επίπεδο που επιδίωκε με πραγματική λαχτάρα.

  • Εσύ ήσουν εκεί; Η συναυλία-πάρτι του Merlin's Music Box στο Λόφο του Στρέφη, Σάββατο, 23 Μαΐου 1992

    ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟ;

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    φωτό: Έφη Βλάχου-Γκόρνυ (R.I.P.)

    Και... ο λόφος πλημμύρισε κόσμο από όλες τις rock 'n' roll φυλές της Αθήνας (και όχι μόνο): Πάνκηδες, μεταλλάδες, indie, γκοθάδες,  γκράντζηδες, χαρντκοράδες, ροκαμπίλια - κάθε καρυδιάς καρύδι. Ήταν η πρώτη "μεγάλη" εκδήλωση του Merlin's και για να πω την αλήθεια, ήμασταν αρκετά επιφυλακτικοί ως προς την επιτυχία. Πέρα από το (έντυπο τότε) Μerlin's Music Box, μερικά φανζίν, κάποιους φίλους στον Rock FM, δεν είχαμε τρόπο να "σπρώξουμε" τη φάση. Εκείνος που ήταν απολύτως βέβαιος ήταν ο άνθρωπος πίσω από την αρχική ιδέα, ο Βασίλης Μπαμπούρης, εκλεκτός συνεργάτης μας και υπεύθυνος της μόνιμης στήλης Survival Kit, ενός από τα στοιχεία που έκαναν τη διαφορά στο Merlin's. Έτσι λοιπόν προχωρήσαμε...

  • Ζαζού: Οι αντιφασίστες επαναστάτες «ρόκερ» της Γαλλίας στον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου...

    Κόβει και ράβει ο Γιάννης Καστανάρας 

    Στις 27 Μαρτίου 1942, η εγκάθετη γαλλική κυβέρνηση του Βισύ με επικεφαλής τον δοσίλογο και πρώην «ήρωα» του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στρατηγό Φιλίπ Πεταίν, συνεργαζόταν μέσω τους ψευδοκράτους της με τους Ναζί κατακτητές και εξέδωσε το «διάταγμα για τα κουρεία» απαιτώντας από τους κουρείς και τους κομμωτές να συγκεντρώνουν τα κομμένα μαλλιά και να τα δωρίζουν στη ναζιστική πολεμική προσπάθεια για να κατασκευάζονται... παντόφλες και πουλόβερ. 
  • Η αντιναζιστική Λαϊκή Ολυμπιάδα της Βαρκελώνης του 1936

    Γράφουν ο Μιχάλης Τζάνογλος και ο Γιάννης Καστανάρας

    Τον Ιούλιο του 1936, ενώ ο Σπύρος Λούης έψαχνε να βρει το ωραιότερο κλαδί ελιάς για να το προσφέρει στον Χίτλερ εν όψει της 11ης Ολυμπιάδας του Βερολίνου, κάποιοι άλλοι ετοιμάζονταν για την αντιναζιστική Λαϊκή Ολυμπιάδα που ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στη Βαρκελώνη της δημοκρατικής Ισπανίας. Απέμεναν ελάχιστες μέρες μέχρι τις 19 του μηνός, όταν ο φασίστας και φανατικός Καθολικός στρατηγός Φρανθίσκο Φράνκο θα εξαπέλυε το ύπουλο πραξικόπημά του εναντίον της δημοκρατικής κυβέρνησης. Στον τρίχρονο αιματηρό πόλεμο που θα ακολουθούσε, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα έχαναν τη ζωή τους, ενώ μετά τη νίκη των εθνικιστών αμέτρητοι εκτελέστηκαν, δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, και οδηγήθηκαν σε αναγκαστική εξορία στη διάρκεια μιας παρατεταμένης στυγνής στρατιωτικής δικτατορίας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

  • Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του George A. Romero: Και οι «βρικόλακες» έγιναν ζόμπι...

     Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    «Ανέκαθεν οι ιστορίες μου αφορούσαν περισσότερο τους ανθρώπους και τα λάθη που κάνουν. Και τα ζόμπι, τρόπον τινά, βρίσκονται εκεί» – George Romero

    Η Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του George Α. Romero (4 Φεβρουαρίου 1940 – 16 Ιουλίου 2017), αυτό το ανατρεπτικό ορόσημο των ταινιών τρόμου, δεν είναι μόνο η μητέρα όλων των ταινιών με ζόμπι, αλλά και το συνταρακτικό όραμα μιας Αμερικής που στην εποχή του πολέμου στο Βιετνάμ καταβρόχθιζε τον ίδιο της τον εαυτό. Αυτή η προϋπόθεση που έχει γίνει τόσες και τόσες φορές προϊόν απομίμησης – μια ομάδα αγνώστων μεταξύ τους ανθρώπων που σέρνονται στους τοίχους μιας αγροικίας ενώ πλησιάζουν σαρκοβόροι νεκροζώντανοι – μεταμορφώνεται σε έναν έξυπνο (και τελικά ανατριχιαστικό) σχολιασμό πάνω στο φυλετικό ζήτημα, μετατρέποντας σε ήρωα τον Duane Jones, τον μοναδικό μαύρο ηθοποιό της ταινίας.

  • Η πόλη των μηχανών βρυχάται: Η μικρή-μεγάλη ιστορία των MC5, του John Sinclair και του κόμματος των “Λευκών Πανθήρων”

    Γράφουν οι ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΗΒΑΣ και ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ

    Το Detroit βρίσκεται στη πολιτεία του Μίσιγκαν των Η.Π.Α. αποτελεί τη μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας και ήταν πρωτεύουσά της μεταξύ 1805 και 1847. Μπορεί να αποτέλεσε για λίγο πρωτεύουσα του Μίσιγκαν, αλλά στην αυγή του 20ου αιώνα, έγινε η μυθική πρωτεύουσα της αυτοκινητοβιομηχανίας σε όλο τον κόσμο για πάντα. Η πόλη που είναι γνωστή σήμερα ως το (εντελώς παρακμάζον πλέον) παγκόσμιο κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας (επίσης γνωστή στις Η.Π.Α. με το προσωνύμιο “Paris of the West”) ονομάστηκε Detroit από τον ομώνυμο ποταμό που τη διασχίζει και που με τη σειρά του ονομάστηκε από τους Γάλλους Rivière du Détroit ήτοι "Το ποτάμι του Πορθμού".
    Το Detroit απέκτησε στη πορεία μερικά ακόμη ονόματα όπως Motor City και Motown, εκεί όπου ο κλάδος της βαριάς βιομηχανίας συναντούσε σε ένα παράλληλο σύμπαν τον κόσμο του πρωτόγονου rock n roll και της υπόγειας μουσικής πολλών άλλων ρευμάτων. Το Detroit εκτός από αυτοκίνητα δημιουργούσε και μουσική με μία σκηνή που τη δεκαετία του '60 έφτασε ως εκεί που έφτανε ο καπνός από τις υψικαμίνους των βιομηχανιών μετάλλου.

  • Η Σφαγή στο Κάζας Βιέχας: Ένα ανδαλουσιάνικο δράμα και μια εντολή εξόντωσης στο όνομα της Δημοκρατίας...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Τον χειμώνα του 1933, στο Κάζας Βιέχας, ένα ανδαλουσιάνικο χωριό 2.000 κατοίκων γεμάτο φραγκοσυκιές, περίπου πενήντα χιλιόμετρα από το λιμάνι του Κάντιθ, έλαβε χώρα ένα από τα πιο βίαια και αιματηρά και επεισόδια της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, τρεισήμισι χρόνια πριν το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Τα γεγονότα, όπως εξελίχθηκαν ανάμεσα στις 10 και στις 12 Ιανουαρίου, έχουν μείνει στην ιστορία ως η Σφαγή του Κάζας Βιέχας και συγκλόνισαν το σύνολο της ισπανικής κοινωνίας λόγω της αμείλικτης κρατικής καταστολής από τις δυνάμεις ασφαλείας σε βάρος των χωρικών. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μανουέλ Αθάνια έχασε μεγάλη μερίδα των υποστηρικτών του, γεγονός που μήνες αργότερα θα οδηγούσε στην πτώση της δημοκρατικής-σοσιαλιστικής κυβέρνησης και στην άνοδο της Δεξιάς.

  • Ηλίας Ζάικος: «Σταμάτησα να καταγράφω τις ιδέες μου και τις αφήνω να ζουν στο μυαλό μου μέχρι οι περισσότερες να πεθάνουν. Όσες νικήσουν την λήθη σημαίνει πως τους το χρωστάω κάποτε ν’ ασχοληθώ πάλι μαζί τους»…

    Συνέντευξη στους Γιάννη Καστανάρα και Μιχάλη Τζάνογλο

    Για τον Ηλία Ζάικο δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Όσοι από εμάς παρακολουθούμε την καριέρα του στη μουσική εδώ και 40 χρόνια, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι άνθρωποι όπως αυτός είναι απολύτως αναγκαίοι για την ψυχική μας υγεία και ανάταση. Επειδή τα blues του Ηλία είναι τα blues του κόσμου και ο ηλεκτρισμός τους είναι αναζωογονητικός όσο και διδακτικός.
    O Ηλίας Ζάικος γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη. Κόλλησε με το rock and roll στα μέσα της εφηβείας του, είναι αυτοδίδακτος κιθαρίστας και έχει καταλήξει να είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος μουσικός αναπτύσσοντας ένα ιδιαίτερο στυλ, ενώ συνθέτει και τραγουδάει. Το 1983, οι Blues Gang, η μπάντα που ξεκίνησε (και συνεχίζει) μαζί με τον μπασίστα Σωτήρη Ζήση στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κυκλοφόρησαν τον πρώτο ελληνικό blues δίσκο και στη συνέχεια άλλους δυο, πριν μετονομαστούν σε Blues Wire και συνεχίσουν ακάθεκτοι ηχογραφώντας και δίνοντας συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μέχρι σήμερα που τα δυο αυθεντικά μέλη πλαισιώνονται από την ντράμερ Νίκη Γουρζουλίδου. 

  • Ησυχία! Η Jordan αποκοιμήθηκε...

    Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας

    Με μαλλιά που θύμιζαν κυψέλη ή ουρανοξύστη, με το πρόσωπό της μια κυβιστική ζωγραφιά και αλλόκοτες σκιές γύρω από τα μάτια, η Pamela Rooke ήταν μια από τις πρώτες και αιώνιες μορφές του punk rock, ώσπου ένα γαμημένο χολαγγειοκαρκίνωμα αποφασίσει να τη μετακομίσει σε άλλο πλανήτη σε ηλικία 66 ετών. Μεγαλωμένη στο Seaford του Sussex από υπερσυντηρητικούς γονείς (η μαμά της ήταν μοδίστρα, ο πατέρας της καταδρομέας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), η Pamela μετακόμισε στο Λονδίνο στα μέσα της δεκαετίας του '70 για να πιάσει δουλειά στη μπουτίκ Sex του Malcolm McLaren και της Vivienne Westwood στην King's Road και να γίνει  η αυθεντική βασίλισσα της punk «αντιαισθητικής», υιοθετώντας το όνομα Jordan Mooney. 

  • Θέμης Ανδρεάδης: «Έμαθα να χαίρομαι και να το πληρώνω ακριβά...»

    Το comeback του Θέμη Ανδρεάδη και οι ιστορίες που αφηγήθηκε στον Μιχάλη Πούγουνα και τον Γιάννη Καστανάρα

    Ο Θέμης Ανδρεάδης είναι ένας φιλόξενος και ανοιχτόκαρδος άνθρωπος, τον οποίο συνάντησα, αρχικά, για ένα ντοκιμαντέρ που κάνουμε με κάποιους φίλους για τους κινηματογράφους της Καλλιθέας – μιας και ο Θέμης γεννήθηκε και μεγάλωσε εκεί. Όλοι μας έχουμε παιδικές μνήμες από τα σατυρικά τραγούδια του όπως τα «Θα Πάω στην Ζούγκλα με τον Ταρζάν», «Η Πεθερά», «Είμαι Πολύ Ωραίος» και τόσα άλλα που με την χαρακτηριστική φωνή του έδιναν εκείνα τα χρόνια μια εύθυμη νότα. Στην επίσκεψή μας στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη ο Θέμης είχε να πει πολύ περισσότερα από όσα χρειάζονταν για ένα ντοκιμαντέρ σαν αυτό που κάναμε κι έτσι τον ρώτησα αν θα ήθελε να μιλήσει στο Merlin’s Music Box.

  • Θόδωρος Αγγελόπουλος: Δέκα πράγματα που θα ήθελε να ξέρετε γι' αυτόν...

     Σταχυολογεί και μεταφράζει ο Γιάννης Καστανάρας (από διάφορες πηγές)

    «Η έννοια των συνόρων ανέκαθεν μου προκαλούσε παράξενους συνειρμούς, οι οποίοι τριβέλιζαν και ερέθιζαν τη σκέψη μου. μια σκοτεινή, ανεξερεύνητη περιοχή. Μια αντίληψη για τα σύνορα που δεν ήταν απλώς ο γεωγραφικός περιορισμός αλλά και τα όρια της ύπαρξης. Τα όρια ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, τα όρια στον έρωτα, τα όρια στη γλώσσα, στην επικοινωνία» -Θ.Α.

    Μας αρέσει δεν μας αρέσει, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (1935-2012) ήταν ο επικός ποιητής του κινηματογράφου, ένας σκηνοθέτης που δημιούργησε ταινίες γεμάτες συμβολισμούς και αλληγορίες γύρω από την ελληνική ιστορία και πολιτική του 20ού αιώνα. Επαναπροσδιόρισε με αριστοτεχνικό τρόπο το αργό, παρατεταμένο πλάνο και με το επιβλητικό κινηματογραφικό και σεναριακό ύφος του δημιούργησε ένα έργο που προβάλλεται και αναγνωρίζεται διεθνώς. Τον Αγγελόπουλο αγάπησαν πολλοί και μίσησαν πολλοί. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την προσφορά του και την πρωτοτυπία των ιδεών του, την εύστοχη κριτική του ματιά και τον ιστορικό του ρόλο στα παγκόσμια καλλιτεχνικά δρώμενα.

  • Κalamata: αποκλειστική συνέντευξη στο Merlin's Music Box πριν από τη δεύτερη αθηναϊκή τους εμφάνιση με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ Disruption

    Κalamata

    Οι Kalamata σχηματίστηκαν πριν λίγα χρόνια στο Hildesheimμ, μια πόλη της Κάτω Σαξωνίας με πληθυσμό εκατό χιλιάδες κατοίκους. Επέλεξαν το όνομά τους ενώ έκαναν πρόβα στο στούντιο, όταν κάποιος φίλος τους έφερε δώρο ένα βαζάκι με… ελιές Καλαμών – για να λυθεί η όποια παρεξήγηση. Τους άρεσε η λέξη και την υιοθέτησαν χωρίς καν να γνωρίζουν ότι πρόκειται για ελληνική πόλη. Το stoner τρίο επισκέφτηκε την Ελλάδα για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2015 έπειτα από πρόσκληση του Merlin’s Music Box και της Evacuate Productions και έπαιξε στο An Club παρέα με τους 9oz. οf Nothing και τους Cellar Dogs, ενθουσιάζοντας καμιά 200αριά άτομα που είχαν έρθει να το παρακολουθήσουν, μολονότι ήταν παντελώς άγνωστο και μόλις είχε κυκλοφορήσει το πρώτο του άλμπουμ.

  • Κraftwerk: Άνθρωποι, μηχανές και μουσική

    Γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ

    «"Η μουσική έχει να κάνει με την ένταση. Όλα τα άλλα είναι απλώς θόρυβος... Οι συνθέσεις μας μοιάζουν με μινιμαλιστικά κινηματογραφικά σενάρια. Μπορούμε πάντα να τις τροποποιούμε το απόγευμα ή στη διάρκεια του soundcheck, μπορούμε να τις αλλάζουμε ή να αυτοσχεδιάζουμε πάνω σ’ αυτές. Στήνουμε όλους τους ήχους μας από αυθεντικές ηχητικές πηγές κι έτσι όλα έχουν να κάνουν με συχνότητες, φίλτρα και παραμέτρους. Το μόνο πράγμα που είναι προσχεδιασμένο είναι η ενορχήστρωση» - Ralf Hütter

  • Λόγια ανθρώπων επιφανών - Μάνος Κατράκης: «Εγώ δεν ησυχάζω ποτέ. Μέσα μου, υπάρχει πάντα το μικρόβιο της Αναζήτησης"...

    Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας 

    Εγώ τον Μάνο Κατράκη δεν τον είδα ποτέ στο θέατρο. Μ' έτρωγε η μάνα μου, "Τράβα να τον δεις, θα πεθάνει και θα έχεις χάσει κάτι μοναδικό", αλλά εγώ την... τύφλα μου. Είναι που νομίζεις πως μερικοί άνθρωποι θα ζούνε για πάντα κι αφήνεις το χρόνο να περνάει μέχρι που αυτοί πεθαίνουν κι έπειτα έρχεται η σειρά σου. Ας είναι. Τον "έζησα" στον κινηματογράφο, στη Συνοικία το Όνειρο, στο Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο, στην Προδοσία, σ' εκείνες τις χουντοταινίες του στυλ Κονσέρτο για Πολυβόλα επειδή κάπως έπρεπε να ζήσει σε δύσκολες εποχές, στα Χρόνια της Θύελλας, σ' εκείνο το Ταξίδι στα Κύθηρα που ακόμα με ταξιδεύει. Ακόμα ανατριχιάζω όταν ακούω τη φωνή του να απαγγέλλει το Άξιον Εστί του Ελύτη στο έργο του Θεοδωράκη κι εκείνο το βλέμμα του με στοιχειώνει για ώρες όποτε τύχει να δω κάπου κάποια φωτογραφία του. Αυτή η ασκητική μορφή που χαμογελούσε ποτέ, θαρρείς και υπήρχε κάτι που μονίμως τον βασάνιζε, σαν να κρεμόταν από πάνω του μια δαμόκλειος σπάθη απειλώντας να τον θερίσει.
  • Λόγια ανθρώπων επιφανών: Eddie Vedder (Pearl Jam) και τα 13 άλμπουμ που άλλαξαν τη ζωή του...

    Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

    Ο Eddie Vedder είναι ένας δημοφιλής μουσικός και ακτιβιστής και τραγουδιστής των Pearl Jam. Από μικρός αγάπησε τη μουσική και μεγαλώνοντας έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Όταν οι Pearl Jam τον κάλεσαν στο Σιάτλ για να αναλάβει τα φωνητικά της μπάντας, ο Vedder απόρησε επειδή του έστειλαν το αεροπορικό εισιτήριο - "Μα ποιοι στα κομμάτια είναι, τέλος πάντων αυτοί οι Pearl Jam, που έχουν τόσα χρήματα για να ταξιδέψω αεροπορικώς;"  Κατάλαβε ότι το μέλλον του ήταν εξασφαλισμένο όταν του έβαλαν να ακούσει το πρώτο τους demo, το οποίο λίγο αργότερα θα εξελισσόταν στο άλμπουμ Ten, μια παγκόσμια επιτυχία που εκτόξευσε κυριολεκτικά το συγκρότημα στα ουράνια. Το περιοδικό Rolling Stone έχει κατατάξει τον Vedder στην πρώτη δεκάδα με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών, ενώ υπήρξε υποψήφιος για βραβείο Grammy. Στη διάρκεια της τριακονταετούς καριέρας τους οι Pearl Jam έχουν κυκλοφορήσει έντεκα επίσημα άλμπουμ (με πιο πρόσφατο τοGigatron, Μάρτιος 2020) με συνολικές πωλήσεις που αγγίζουν τα 27 εκατομμύρια αντίτυπα.

  • Λόγια ανθρώπων επιφανών: Frank Zappa

    Ο Frank Zappa (1940-1993) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους του εικοστού αιώνα, γεγονός που αποκρυσταλλώθηκε τόσο στη μουσική και το αστείρευτο ταλέντο του γύρω από αυτή, όσο και στη γενικότερη φιλοσοφία της ζωής του. Υπέρμαχος του δικαιώματος στην έκφραση, μανιώδης καπνιστής, αθεράπευτα προκλητικός, βαθύτατα προοδευτικός, με χιούμορ που τσάκιζε κόκαλα, πολέμιος του κατεστημένου, της κυβέρνησης, της θρησκείας και όλων των παραγώγων τους, καθόλου ανεκτικός με την ηλιθιότητα, επέλεξε να ακολουθήσει μια έντιμη καλλιτεχνική πορεία μέχρι το θάνατό του. Οι συνεντεύξεις του ήταν πάντα ιδιαίτερες και ταυτόχρονα διδακτικές, όπως και οι ιδέες του, μερικές από τις οποίες φρόντισε να καταγράψει σε ένα άκρως απολαυστικό βιβλίο που κυκλοφόρησε  το 1989 με τίτλοThe Real Frank Zappa Book. Μέσα από αυτό, μέσα από συνεντεύξεις, αλλά και από διάφορες άλλες πηγές, το Merlin's συγκέντρωσε μερικές ενδιαφέρουσες προτάσεις του Zappa, με την ελπίδα ότι θα δώσουν το έναυσμα για μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη του συνολικού έργου του σπουδαίου Αμερικανού καλλιτέχνη. 

  • Λόγια ανθρώπων επιφανών: Ian MacKaye (Fugazi, Minor Threat, Teen Idles, Dischord κλπ.)

    Σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

    Ο Ian Thomas Garner MacKaye (γεν. 16 Απριλίου 1962) είναι Αμερικανός συνθέτης, κιθαρίστας, τραγουδιστής και συνιδιοκτήτης της Dischord, της σημαντικότερης, ίσως, DIY δισκογραφικής εταιρείας, την οποία ίδρυσε με τον Jeff Nelson το 1980 σε ηλικία 18 χρονών με σκοπό την προβολή hardcore/punk συγκροτημάτων από την Washington DC. Συμμετείχε σε ιστορικές μπάντες της πόλης όπως οι Τeen Idle και οι Minor Threat, πριν δημιουργήσει τους Fugazi, οι οποίοι αν και χρόνια ανενεργοί δεν έχουν διαλυθεί. Θεωρείται ότι ο MacKaye είναι ο άνθρωπος που επινόησε τον όρο «straight edge», γράφοντας το ομώνυμο κομμάτι με τους Minor Threat. Είναι άνθρωπος που του αρέσει να μιλάει και να λέει ενδιαφέροντα πράγματα, ενώ οι απόψεις του, οι μπάντες του και το label του χαίρουν σεβασμού σχεδόν από το σύνολο του μουσικού κόσμου.

  • Λόγια ανθρώπων επιφανών: Roger Waters

     Σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

    Ο Roger Waters μπορεί να  υπήρξε τραγουδιστής των Pink Floyd αλλά εδώ κάμποσα χρόνια έχει γίνει ακόμα πιο γνωστός (ιδίως στη νεότερη γενιά) για τις χολιγουντιανού τύπου "αναπαλαιώσεις" του έπους των Floyd "The Wall" (στην ουσία δικό του έργο, εμπνευσμένο από τον πατέρα του που έχασε τη ζωή του πολεμώντας στο Άντσιο της Ιταλίας το 1943), αλλά και για τον αγώνα του υπέρ των Παλαιστινίων και εναντίον του Αμερικανού προέδρου Donald Trump. Κατά καιρούς οι δηλώσεις και οι ενέργειές του έχουν προκαλέσει μεγάλες αντιπαραθέσεις όπως, για παράδειγμα, το κάλεσμά του προς όλους τους καλλιτέχνες να μποϊκοτάρουν το ισραηλινό απαρτχάιντ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Τον τελευταίο καιρό περιοδεύει ανά τον κόσμο (σε 23 χώρες, μη συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) παρουσιάζοντας ένα υπερθέαμα με τραγούδια από τα άλμπουμ των Pink Floyd με γενικό τίτλο 'Us and Them", μολονότι ο ίδιος αρνείται, όπως θα διαπιστώσετε στη συνέχεια, το "εμείς κι αυτοί". Το Merlin's διάλεξε μερικά ενδεικτικά "τσιτάτα" του 75χρονου Βρετανού καλλιτέχνη και τα παρουσιάζει πάραυτα...

  • Λόγια Ανθρώπων Επιφανών: Εντουάρντο Γκαλεάνο - "Δεν πιστεύω στη φιλανθρωπία, πιστεύω στην αλληλεγγύη"…

    Σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας

    O Ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο (Μοντεβιδέο, 3 Σεπτ. 1940 – Μοντεβιδέο, 13 Απρ. 2015) έγραψε ιστορίες για τη Λατινική Αμερική από αριστερή πολιτική και οικονομική σκοπιά και θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της μεταπολεμικής γενιάς. Το σημαντικότερο έργο του,Οι Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής, τον καθιέρωσε σαν σημαντική προσωπικότητα της αριστεράς. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην πατρίδα του το 1973 φυλακίστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα και κατόπιν διέφυγε στο Μπουένος Άιρες από όπου όμως αναγκάστηκε και πάλι να φύγει όταν ένα άλλο στρατιωτικό πραξικόπημα έβαλε την Αργεντινή στον γύψο της δικτατορίας. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη και επέστρεψε στο Μοντεβιδέο το 1985. Άλλα σημαντικά έργα του που κυκλοφορούν στα ελληνικά είναι: Οι Μέρες Αφηγούνται, Οι Λέξεις Ταξιδεύουν, Ποδόσφαιρο στη Σκιά και στον Φως, Μέρες και Νύχτες Αγάπης και Πολέμου και η συγκλονιστική τριλογίαΜνήμες Φωτιάς.

FEATURED VIDEOS

  • 1